مقام امامت بالاتر از نبوت .

[saghar130]

[FONT=Garamond]نخست مفهوم سه واژه نبوت، رسالت و امامت را بيان نموده تا وجه برترى امامت از رسالت روشن شود. 
[FONT=Garamond] 
[FONT=Garamond]   مقام نبوت: نبى از نبأ و به معناى خبر مهم است، بنابراين نبى به حامل خبر بزرگ و يا خبر دهنده از آن مى باشد نبى در زبان فارسى همان پيامبر است و در فرهنگ قرآن به انسانى مى گويند كه وحى الهى را از خداوند، با روشهاى گوناگون مى گيرد و گزارشگرى است كه بدون وساطت بشرى ديگر از جانب خدا خبر مى دهد; «انه مؤد من الله بلا واسطة من البشر»، نبى كسى است كه بدون وساطت انسان ديگر، وحى خدا را براى مردم بازگو كند. [FONT=Garamond]بر اين اساس قرآن مى فرمايد: «فَبَعَثَ اللهُ النَّبيّينَ مُبَشّرينَ و مُنْذرين» [FONT=Garamond] خداوند پيامبران را به عنوان مژده آورندگان و بيم دهندگان برانگيخت. 
[FONT=Garamond] 
[FONT=Garamond] [FONT=Garamond] ـ مقام رسالت: رسول بر پيامبرانى اطلاق مى شود كه علاوه بر اخذ وحى و خبر دادن از جانب خدا، مسؤوليت  
[FONT=Garamond]ابلاغ رسالتى الهى را از جانب خدا بر دوش دارند و مأموريت دارند كه آن رسالت را به مردم برسانند. لذا قرآن مى  
[FONT=Garamond]فرمايد: «فان توليتم فاعلموا انما على رسولنا البلاغ المبين» [FONT=Garamond] اگر روى برتافتيد، بدانيد كه كه فرستاده ما، جز ابلاغ  
[FONT=Garamond]روشن و رسالت، مأموريتى ندارد. بنابراين پيامبران از آن جهت كه گيرندگان وحى الهى و حاملان خبر هستند، نبى  
[FONT=Garamond]نيز مى باشند و از آن نظر كه وظيفه اى را به عنوان ابلاغ رسالت بر عهده مى گيرند، رسول ناميده مى شوند. 
[FONT=Garamond] 
[FONT=Garamond]3ـ مقام امامت: امامت از نظر قرآن، غير از دو مقام ياد شده و توأم با اختيارات و تصرفاتى گسترده تر در راستاى مديريت و رهبرى جامعه و پيشوايى مردم مى  

[FONT=Garamond]پس از آيات و روايات استفاده مى شود كه مقام امامت ، بالاتر از مقام نبوت و رسالت است . مقام نبوت و رسالت ، يعنى مقام دريافت وحى الهى و تبليغ و نشر آن در بين مردم ، و تربيت انسان ها از طريق ]انذار و تبشير [و تعليم و آگاهى بخشيدن به آن ها . بنابراين ، رسول موظف است در حوزه مأموريت خود ، مردم را به سوى خدا دعوت كند و فرمان الهى را به آن ها برساند ، و براى يك انقلاب فرهنگى و فكرى و عقيدتى ، از هيچ كوششى دريغ نكند ; امّا مقام «امامت » ، يعنى مقام رهبرى و پيشوايى مردم . امام ، كسى است كه با تشكيل يك حكومت الهى و به دست آوردن قدرتِ لازم ، سعى مى كند احكام خدا را عملاً اجرا كند و اگر هم رسماً نتواند حكومت تشكيل دهد ، تا آن جا كه در توان دارد ، براى اجراى احكام مى كوشد . به عبارت ديگر ، وظيفه امام اجراى دستورهاى الهى در جامعه است ; در حالى كه وظيفه رسول فقط «انذار» و «تبشير» و ابلاغ دستورها است . به همين جهت ، مقام امامت از مقام نبوت و رسالت بالاتر و نيازمند شايستگى و لياقت بيش ترى است .
قرآن كريم در آيه 124 سوره بقره مى فرمايد : «خداوند ، ابراهيم را با وسايل گوناگون آزمود و او از عهده آزمايش ها به خوبى برآمد ; آن وقت ، مقام امامت را به او داد» .•
برخى از انبيا ، فقط داراى مقام نبوت و رسالت بوده اند ; ولى برخى ديگر ، به جهت شايستگى بيش تر ، علاوه بر مقام نبوت و رسالت ، داراى مقام امامت نيز بوده اند ; مانند : حضرت ابراهيم ، حضرت موسى(عليه السلام) ،حضرت یوسف ، پيامبر خاتم (صلى الله عليه وآله)و.. . .
علامه طباطبايى(رحمه الله) در ذيل آيه 124 مى فرمايد : از اين آيه استفاده مى شود كه مقام امامت در ذرّيه لايق و پاك و معصوم ابراهيم ـ على نبيناوآله وعليه السلام ـ هم قرار داده شده است • و پيامبران ديگرى نيز داراى اين مقام بوده اند ; چنان كه خداوند متعال درباره اسحاق و يعقوب(عليهما السلام) مى فرمايد : «و جعلنهم أئمّة يهدون بأمرنا... ;(انبياء ، 73) و آنان را پيشوايانى قرار داديم كه به فرمان ما هدايت مى كردند و به ايشان ، انجام كارهاى نيك و برپاداشتن نماز و دادن زكات را وحى مى كرديم و آنان پرستنده ما بودند» .

1 . اقتباس از : تفسير نمونه ، آيت الله مكارم شيرازى و ديگران ، ج 1 ، ص 435 ـ 446.
1 . الميزان ، ج 1 ، ص 276 ، نشر اسماعيليان . 

[ياس من]

پیامبر اکرم ؛ هم رسول بود وهم امام .................

[sobyyy]

ممنون از فروم خوبتون
ثبت برند

[milijj]

ممنونم بسیار مفید و خوب توضیح دادید