به گزارش خبرنگار «تابناک»، اطلس شيعه يک اثر تأليفي ـ پژوهشي است که هدف اصلي آن، ارايه تصويري جغرافيايي، تاريخي از شيعه در تاريخ اسلام از آغاز تا به امروز است.
در اين کتاب تلاش شده است تا تاريخ شيعه در قالب نقشه‌هاي جغرافيايي ارايه شده و حدود پيشرفت تشيع در هر مقطع تاريخي و درهر نقطه جغرافيايي نشان داده شود.
در اين اثر که به همت حجت‌الاسلام رسول جعفريان و تيم پژوهشي وي آماده شده، در سه بخش ارايه مواد تاريخي و توضيحي درباره سير تطور شيعه، ارايه نقش‌هاي جغرافيايي وارايه جداول تنظيم شده است.
اين کتاب كه در قطع رحلي بزرگ در حجم744 صفحه بوده و از سوي سازمان جغرافيايي نيروهاي مسلح به چاپ رسيده است،در آن، تشيع به معناي وسيع آن مورد توجه بوده و اخبار اسماعيليه، زيديه وعلويان نيز درج شده است.
با اين حال، جريان اصيل تشيع، جريان تشيع معتدل است که همان مذهب اماميه است و هميشه و به رغم آن که در طول تاريخ مورد هجوم بوده است، تلاش کرده تا با ديگر مسلمانان همزيستي داشته باشد.
به گفته مؤلف، در هر مرحله، پس از تهيه مطالب و نقشه‌هاي اوليه مربوطه به آن،نقشهها در اختيار سازمان جغرافيايي قرار مي‌گرفت و دوستان ما در سازمان،با کشيدن نقشهها، آنها را براي اصلاح بازمي‌گردانند و گاه يک نقشه، چندين بار اصلاح و مرور مي‌‌شد.
نکته جالب اينجاست که اين اثر تا اندازه‌اي بروز است و سيطره تشيع از ايران و خاورميانه گرفته تا نقاطي از هند وآفريقا و اروپا و آمريکا را مشخص کرده است.
فصل نخست با نام «آغاز تشيع» که از تعريف شيعه شروع و تا بيان فرقه‌هاي شيعه ادامه يافته است.
فصل دوم با نام «امامان شيعه»، شامل زندگي حضرات معصومين با ارايه مطلب و نقشه درباره زندگي هر امام است.
فصل سوم با نام «تشيع در شهرهاي ايران» است که براي هر شهر از شهرهاي اصلي شيعه مذهب، نقشه و متن ارايه شده و گاه به خاندان‌هاي مهم شيعه هر ناحيه نيز پرداخته شده است.
فصل چهارم، «دولت‌هاي شيعه در ايران» که نخستين آنها دولت علويان طبرستان و پايان آن عصر امام خميني است. در اين ميانه، از دولت‌هايي چون آل بويه، اسماعيليه، ايلخانان، سربداران،مرعشيان، صفويان، قاجار تا انقلاب اسلامي سخن به ميان آمده است.
فصل پنجم، «تشيع در عراق» است که از شهرهاي کوفه و واسط و بغداد سخن گفته شده و با گذر از مهمترين رويدادهاي تاريخي شيعه در اين ديار، به زمان حال رسيده و از بغداد عصر جديد و دولت شيعي کنوني عراق نيز سخن گفته شده است.
فصل ششم، «تشيع در جزيرة‌العرب» است که درباره شيعيان مدينه و همين طور منطقه شرقيه يعني احساء و قطيف سخن گفته شده است. پس از آن، از بحرين و ديگرکشورهاي حاشيه خليج فارس مانند قطر، امارات، کويت و عمان نيز سخن به ميان آمده و بخش قابل توجهي نيز به يمن و زيديه اختصاص داده شده است.
فصل هفتم، «تشيع در شامات» است که از ورود تشيع به شام به ويژه حلب سخن گفته شده و سپس از شهرهاي سوريه از جمله دمشق و نيز از علويان و در پايان ازشيعيان لبنان تا زمان حاضر سخن گفته شده است.
فصل هشتم، «تشيع درآفريقا» که بخش عمده آن به علويان ادريسي و دولت فاطمي اختصاص دارد و پس از آن به رسوخ و نفوذ تشيع در کشورهاي آفريقايي که عمدتا در يکصد سال اخيربه ويژه پس از پيروزي انقلاب بوده بحث شده است.
فصل نهم، «تشيع درشبه قاره و افغانستان» که ضمن آن به تفصيل از دولت‌هاي شيعي در حيدرآباد ومناطق ديگر هند و نيز نواب‌هاي شيعي حاکم بر برخي از نواحي و همين طورشيعيان کشمير و سپس پاکستان بحث شده است. براي هر بحث و متن تاريخي، چندين نقشه تاريخي ارايه شده است. در پايان اين بخش، از نفوذ تشيع در کشورهاي مالزي، اندونزي و تايلند نيز سخن گفته شده است.
فصل دهم، «تشيع درقفقاز و ترکيه» که از شيعيان آذربايجان و همين طور استانبول و ديگر شهرهاي ترکيه سخن گفته شده و بحثي نيز درباره علويان صورت گرفته است.
فصل يازدهم، «تشيع در اروپا» که بيشتر مربوط به قرن اخير است. در اين فصل ازشيعيان بريتانيا، آلمان، و همين طور ايتاليا و بلژيک به اجمال بحث شده است.
فصل دوازدهم، «تشيع در آمريکا» و کاناداست که از برخي از مؤسسات و تشکل‌هاي شيعي به اجمال سخن به ميان آمده است.