راه رسيدن به سعادت

[عاشورايي]

همه انسانها هدفي دارند و هدف تمامي آنها رسيدن به سعادت است. اما در اينكه سعادت جيست و راه رسيدن به آن كدام است؟ اختلافات شديدي وجود دارد .
كَرجه نوعا انسانها از سعادت با تعابيري همجو رسيدن به آرامش ، بر طرف شدن نيازها ، نداشتن دغدغه هاي مختلف و آخر الامر اينكه ( هرجه خواستن شدن ) ياد مي كنند. آري راه رسيدن به سعادت را هر كس از طريقي جستجو مي كند ، برخي مي كَويند : ثروت راه رسيدن به سعادت است ، برخي علم را بيشنهاد مي كنند ، ديكَران قدرت را و ....

اما براي اينكه تعريف درست و راه صحيح را بيدا كنيم بايد كمي از خود شناختي واقعي داشته باشيم :

شمه اي از خودشناسي علمي (بحث كاملا وجداني و فراديني است) :
انسان اكَر به خود نيم نكَاهي بياندازد، مي يابد كه موجودي نيازمند است ، و هنكَامي مي تواند به آرامش دست يابد كه اين نقصها ، نيازها و كمبودها را بر طرف كند. مثلا كَرسنكَي نياز به غذاست ، تشنكَي نياز به آب است و .... (لطفا به خود مراجعه كنيد)
در واقع كساني هم كه راه رسيدن به سعادت را ثروت ، علم يا قدرت معرفي مي كردند معتقدند كه اين وسايل مي تواند تمام نيازهاي خود را برطرف كنند. يعني با ثروت همه كار مي كنند و ...

از جملات فوق مي توان نتيجه كَرفت كه سعادت انسان در كمال اوست ، كمال را همان كامل شدن و برطرف شدن تمامي نيازها بدانيد. بس اجارتا متوجه شديم كه انسان زماني به سعادت واقعي مي رسد كه بتواند تمامي نيازهاي خود را برطرف كند.

اما نيازها ، كمبودها ، و نواقص انسان جيست؟؟

[عاشورايي]

(بحث موجود بحث دقيق و عميقي است و واقعا نتيجه يك كار علمي است بس لطفا با دقت بخوانيد واقعا ارزش جند بار خواندن هم دارد).
كَفته شد كه سعادت ما در كمال ماست ، و كمال ما در برطرف كردن نيازها و نواقص ماست.

براي اينكه بتونيم نيازهايمان را برطرف كنيم بايد ابتدا آنها را بشناسيم و ميزان نيازمندي خود به آنها را درك كنيم. امــا شناخت نيازهاي انسان قطعا مستلزم شناخت خود انسان است. (اهميت خودشناسي همين جا مشخص ميشه) يعني تا ما خود را نشناسيم نمي تونيم نيازهايمان را بشناسيم تا بتونيم اونها را برطرف كنيم و به كمال برسيم ، بس خودشناسي مقدمه رسيدن به كمال و سعادت است.

حال بايد ديد كه انسان جه نوع موجودي است؟

با كمي دقت در وجود خود مي يابيم كه انسان موجود تك بعدي نيست بلكه موجودي جند بعدي است.

ابعاد مختلف انسان را مي توان در سه جهت بيان كرد :

جسم
روان
روح

(معتقديم تقسيم بندي فوق تقسيم بندي جامع و مانعي است و كل جهات ديكر انسان را نيز در بر مي كَيرد ، لذا تقسيم بندي كاملي است.)

حال براي اينكه به سعادت برسيم بايد بتونيم تمامي نيازهاي خود را در همه جنبه ها بر طرف كنيم تا ديكَر نقص و نيازي نداشته باشيم و به كمال برسيم .

براي يافتن صحت و سقم مباحث فوق مي توانيد به خود مراجعه كنيد و صحت و سقم آنها را بررسي كنيد بحث كاملا وجداني و فرا ديني است.

[عاشورايي]

خلاصه ما سبق :

1 ـ انسان موجودي است نيازمند و تا نيازها و نواقص خود را بر طرف نكند ، به آرامش و سعادت نخواهد رسيد.
2 ـ انسان موجودي است كه جنبه هاي متعددي دارد و در تمام جنبه هاي خود نوعي نقص و نياز احساس مي كند.
3 ـ جنبه هاي مختلف انسان را مي توان به سه مورد : جسم ، روان ، روح تقسيم بندي كرد.

سخن امروز

قطعاً نيازهاي انسان از كميت و كيفيت يكساني برخودار نيستند. علاوه بر آن نيازمندي انسان به آنها متفاوت است. لذا انسان بايد با شناخت صحيح از نيازهاي خود آنها را برطرف و تأمين كند. و إلا راه سعادت براي او ميسر نخواهد شد. جون اهتمام به يك جنبه بيش از حد لزوم و يا اهتمام به جنبه اي بيش از جنبه هاي ديكَر انسان را از رسيدن به كمال مطلوب باز مي دارد .

توضيحي براي مطلب فوق عرض مي كنم :
مثلا شما فكر كنيد اكَر انسان صرفا به جسم خود توجه كند و به اين جنبه بيشتر اهميت بدهد ، آيا جنبه هاي ديكَر او مشكلي نخواهند داشت ؟! يعني آيا مثلا مشكلات رواني هم بر طرف خواهد شد ؟! و او از اين لحاظ نياز و نقصي نخواهد داشت ؟! آيا مي توان با اهتمام به جسم نيازهاي رواني هم بر طرف خواهند شد ؟!
قطعا جواب منفي است . بس انسان بايد به تمام جنبه ها به حسب ضرورت اهميت دهد .

توضيحي ديكَر در همان راستا :
جسم انسان جون جنبه اي مادي دارد ، و ماده محدود است ، بس نيازهاي اين جنبه هم محدود خواهند بود ، يعني وقتي انسان كَرسنه مي شود ، اين نقص و اين نياز جسم انسان ، با خوردن غذا برطرف مي شود. امـا كَاهي اتفاق مي افتد كه انسان بيش از حد مورد نياز جسم ، به آن غذا مي دهد و اين كار باعث مي شود كه ديكَر نيازها يا ديكَر جنبه ها تحت تأثير قرار كَيرند و احياناً متضرر شوند.

بس انسان بايد كاملا متوجه اين نكته بسيار حساس باشد كه به هر نيازي را به اندازه ضرورت ببردازد والا با مشكل مواجه خواهد شد و به كمال نخواهد رسيد .

[عاشورايي]

نياز انسان به خدا :

روح انسان، مجرد تام است و نامحدود ، لذا نياز آن نيز نامحدود است ، و فقط و فقط تنها موجود نامحدود در هستي است كه مي تواند اين نياز بشر را برطرف كند. لذا :

يَا أَيُّهَا النَّاسُ أَنتُمُ الْفُقَرَاء إِلَى اللَّهِ وَاللَّهُ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ {فاطر/15} إِن يَشَأْ يُذْهِبْكُمْ وَيَأْتِ بِخَلْقٍ جَدِيدٍ {فاطر/16} وَمَا ذَلِكَ عَلَى اللَّهِ بِعَزِيزٍ {فاطر/17}

نكَاه كنيد كه خدا در اين آيه جقدر بر نيازمندي انسان به خدا و بي نيازي خود از مخلوقات تأكيد دارد .

آري ! تمام نيازهاي بشر غير از نياز روحي محدود هستند و با شرايطي مي توانند برطرف شوند ، اما نياز روحي نيازي نامحدود است.