[FONT=Comic Sans MS]چه رابطه بين ايمان و بصيرت است ؟
[COLOR=#003300][COLOR=black]مسأله مهم در زندگى انسان، اين است كه: واقعيات را آنچنان كه هست درك كند، و در برابر آن موضع گيرى صريح داشته باشد، پندارها، پيشداورى ها، و تمايلات انحرافى، حب و بغض ها، مانع از درك و ديد واقعيات ـ آنچنان كه هست ـ نگردد، و مهمترين تعريفى كه براى فلسفه شده است همين است، [COLOR=#003300][COLOR=black]«درك حقايق اشياء آنچنان كه هست».
[COLOR=#003300][COLOR=black]
به همين دليل، يكى از مهمترين تقاضاهائى كه معصومين از خدا داشتند اين بود:
[COLOR=#003300]اَللّهُمَّ أَرِنِى الأَشْياءَ كَما هِىَ:
[COLOR=black]«خداوندا واقعيت ها و موجودات را آن گونه كه هست به من نشان ده» (تا ارزش ها را به درستى بشناسم و حق آن را ادا كنم).
[COLOR=black]
و اين حالت بدون «ايمان» ميسر نيست، چرا كه هوا و هوس هاى سركش، و تمايلات نفسانى، بزرگترين حجاب و سدّ اين راه است، و رفع اين حجاب، جز در پرتو تقوا و كنترل هواى نفس، امكان پذير نيست.
لذا در آيه 4 سوره «نمل» مى خوانيم:
[COLOR=black]«كسانى كه به آخرت ايمان ندارند، اعمال زشتشان را براى آنها زينت مى دهيم، و سرگردان مى شوند».
[COLOR=black](إِنَّ الَّذِينَ لا يُؤْمِنُونَ بِالآخِرَةِ زَيَّنّا لَهُمْ أَعْمالَهُمْ فَهُمْ يَعْمَهُونَ[COLOR=black]).
[COLOR=#003300][COLOR=black]
آلودگى در نظر آنها پاكى، زشتى ها نزد آنها زيبا، پستى ها افتخار، و بدبختى ها و سيه روزى ها سعادت و پيروزى محسوب مى شود.
[COLOR=#003300][COLOR=black]
آرى، چنين است حال كسانى كه در طريق غلط گام مى نهند و بر آن ادامه مى دهند، واضح است وقتى انسان كار زشت و نادرستى را انجام داد، تدريجاً قبح و زشتيش در نظر او كم مى شود، و به آن عادت مى كند، پس از مدتى كه به آن خو گرفت، توجيهاتى براى آن مى تراشد، كم كم به صورت زيبا و حتى به عنوان يك وظيفه در نظرش جلوه مى كند، و چه بسيارند افراد جنايتكار و آلوده اى كه به راستى به اعمال خود افتخار مى كنند و آن را نقطه مثبتى مى شمرند.
[COLOR=#003300][COLOR=black]
اين دگرگونى ارزش ها، و به هم ريختن معيارها در نظر انسان، كه نتيجه اش سرگردان شدن در بيراهه هاى زندگى است از بدترين حالاتى است كه به يك انسان دست مى دهد.
[COLOR=#003300][COLOR=black]
جالب اين كه: در آيه مورد بحث و يكى ديگر از آيات قرآن(1) اين «تزيين» به «خدا» نسبت داده شده است، در حالى كه در هشت مورد به «شيطان»، و در ده مورد به صورت فعل مجهول (زُيِّنَ) آمده است، و اگر درست بينديشيم، همه بيانگر يك واقعيت است.
[COLOR=#003300][COLOR=black]
اما اين كه: به خدا نسبت داده شده است به خاطر آن است كه او «مسبب الاسباب» در عالم هستى است، و هر موجودى تأثيرى دارد كه به خدا منتهى مى شود، آرى اين خاصيت را خداوند در تكرار عمل قرار داده كه انسان تدريجاً به آن خو مى گيرد، و حس تشخيص او دگرگون مى شود، بى آن كه مسئوليت انسان از بين برود و يا براى خدا ايراد و نقصى باشد (دقت كنيد).
[COLOR=#003300][COLOR=black]
و اگر به شيطان يا هواى نفس نسبت داده شود، به خاطر اين است كه عامل نزديك و بدون واسطه، آنها هستند.
[COLOR=#003300][COLOR=black]
و اگر گاه به صورت فعل مجهول آمده، اشاره به اين است كه طبيعت عمل چنين اقتضا مى كند كه بر اثر تكرار، ايجاد «حالت»، «ملكه»، «عشق» و «علاقه» مى كند.
[COLOR=#003300][COLOR=black]
با توجه به آيه فوق نمونه آشكار و عينى اين معنى را در زندگى گروهى از دنيا پرستان زمان خود به روشنى مى بينيم.
[COLOR=#003300][COLOR=black]
آنها به مسائلى افتخار مى كنند، و جزء تمدنش مى شمارند كه در واقع چيزى جز ننگ و آلودگى و رسوائى نيست.
[COLOR=#003300][COLOR=black]
لجام گسيختگى و بى بند و بارى را نشانه «آزادى».
[COLOR=#003300][COLOR=black]
برهنگى و آلودگى زنان را دليل بر «تمدن».
[COLOR=#003300][COLOR=black]مسابقه در تجمل پرستى را نشانه «شخصيت».
[COLOR=#003300][COLOR=black]
غرق شدن در انواع فساد را، مظهر «حرّيت».
[COLOR=#003300][COLOR=black]
آدم كشى و جنايت و ويرانگرى را دليل بر «قدرت».
[COLOR=#003300][COLOR=black]
خرابكارى و غصب سرمايه هاى ديگران را، «استعمار» (آباد سازى!).
ـبه كار گرفتن وسائل ارتباط جمعى را در مسير زننده ترين برنامه هاى ضد اخلاقى دليل بر «احترام به خواست انسان ها».
[COLOR=#003300][COLOR=black]
زير پا گذاردن حقوق محرومان را، نشانه «احترام به حقوق بشر»!.
[COLOR=#003300][COLOR=black]
اسارت در چنگال اعتيادها، هوس ها، ننگ ها و رسوائى ها را، «شكلى از آزادى».
[COLOR=#003300][COLOR=black]
تقلب و تزوير و به دست آوردن اموال و ثروت از هر طريقى كه باشد دليل بر «استعداد و لياقت»!.
[COLOR=#003300][COLOR=black]
رعايت اصول عدل و داد و احترام به حق ديگران نشانه «بى عرضگى و عدم لياقت».
[COLOR=#003300][COLOR=black]
دروغ و پيمان شكنى دو روئى و تزوير را نشان «سياست».
[FONT=Comic Sans MS] [COLOR=#003300][FONT=Comic Sans MS][SIZE=150][COLOR=black]
اعمال سوء و ننگينشان آنچنان در نظرشان زينت داده شده است كه نه تنها از آن احساس شرم نمى كنند، كه به آن افتخار و مباهات نيز مى كنند، و پيدا است چهره چنين جهانى چگونه خواهد بود، و راهى را كه به سوى آن مى رود كدام سو است؟!(2)
1 ـ انعام، آيه 108.
2-تفسير نمونه، جلد 15، صفحه 426.
