[FONT=Comic Sans MS]منظور از چشم و گوش معنوي چيست ؟
شنوائى و بينائى نيز دو گونه است: مادّى و معنوى، به همين دليل بسيار مى شود در مورد كسانى كه چشم و گوش دارند و يا زنده و سالمند، اما حقايق را درك نمى كنند مى گوئيم: آنها كور و كرند و يا اصلاً مرده اند; زيرا واكنشى را كه بايد يك انسان شنوا و بينا، يا يك انسان زنده، در برابر حقايق از خود نشان دهد، نمى دهند.
در قرآن مجيد اين گونه تعبيرات فراوان ديده مى شود، و شيرينى و جاذبه خاصى دارد، بلكه قرآن به حيات مادّى و بيولوژيكى كه نشانه آن تنها «خور و خواب و نفس كشيدن» است چندان اهميت نمى دهد، همواره روى حيات و زندگى معنوى و انسانى كه آميخته با تكليف و مسئوليت و احساس و درد و بيدارى و آگاهى است تكيه مى كند.
نابينائى و ناشنوائى و مرگ معنوى از خود انسان ها سرچشمه مى گيرد، آنها هستند كه بر اثر ادامه گناه، و اصرار و لجاجت در آن، به اين مرحله مى رسند; زيرا همان طور كه اگر انسانى مدت ها چشم خود را ببندد تدريجاً بينائى و ديد خود را از دست خواهد داد و شايد روزى به كلّى نابينا شود، اشخاصى كه چشم جان خود را در برابر حقايق ببندند تدريجاً قدرت ديد معنوى خود را از دست خواهند داد!(1)
1. تفسیر نمونه، جلد 5، صفحه 272.
