خداوندا ! به سوی تو برگشتم

[paria]

خداوندا : بارالها

به جای آنکه من خجلت ببرم ، تو حیا کردی .

گفتی برگرد ، سرسختی کردم و بر نگشتم .

داشتم می رفتم ، افسار گسیخته و رها ، می رفتم به سمت جهنم .

پر شتاب و تند ، جوری که شیطان هم انگشت شگفتی به دهان برده .

اما ... تا ندای ربنا آمد ، لرزیدم ، سفره ات را پهن دیدم ، ای مولای من ، هرچه هستم از آن تو هستم و تو خود را ، از سفره ات دور نمی کنی ؟ هرگز ؟!!!

به هر حال بیاییم فقط به خداوند التماس کنیم که التماس به او شجاعت است اگر دعا برآوردها شود حاجت و اگر برآورده نشود حکمت الهی و در مقابل التماس به غیر خدا ، شرمندگی است اگر برآورده

شود منت و اگر برآورده نشود ذلت است . باید به کسی التماس کنیم که ابدیت ما به او گره خورده باشد به قول مرحوم علامه طباطبایی فرمودند :

این عناوین دنیوی ، اگر باوفا و دوام داشته باشند تالب گورند و نوعا هم بی وفا هستند ، بعد از آن ماییم و ابدیت ما با این سخن ، هم خود در فکر فرو می رفت و هم دیگران را به فکر می کشانید .



( روزنامه رسالت شماره 5443 به نقل از علامه حسن زاده آملی )