فرازهایی از ترجمه دعای کمیل به قلم شهید دکتر چمران(1)

[عروج]

 به نام خداوند بخشنده مهربان   

خدایا! دست نیاز به سوی رحمتت دراز کرده ام که دامنه آن فراخنای گیتی را فرا گرفته؛   به جانب توانایی ات که با آن تمام موجودات را مقهور خود کرده ای،  
آن طور که جملگی در برابر قدرتت سر فروتنی به پیش افکنده، زبون و ناتوانند؛   
به سوی شکوه و جلالت که همه را مغلوب خویش ساخته؛ به سوی عزتت که از شدّت بزرگی چیزی را در برابر آن   یارای عرض اندام نیست؛ به سوی عظمتت که همه جا را پر کرده؛ به سوی سلطنتت که بر همه چیز چیره شده است.   ای خدایی که پس از فنای کائنات هنوز باقی باشی و تو را نشانه هایی است که ارکان وجود موجودات را پر ساخته؛  علمی است که بر همه چیز احاطه دارد.     ای خدایی که نور وجودت حقایق تمام اشیاء را برخود آشکار ساخته؛ ای نور! ای منزّه!   
ای مبداء گذشتگان و ای غایت آیندگان! روی نیاز به سوی تو فرا می دارم......