بت پرستان حق خلافت ندارد

[محدثه110]

  امامت در قرآن: 
 وَإِذِ ابْتَلَي إِبْرَاهِيمَ رَبُّهُ بِكَلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قَالَ إِنِّي جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَامًا قَالَ وَمِن ذُرِّيَّتِي قَالَ لاَ يَنَالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ(سوره بقره، آيه 124) 
   
 به ياد آر هنگامي که خداوند ابراهيم (عليه السلام) را به اموري چند آزمايش کرد و او همه را بجا آورد و خداوند به او فرمود من تو را به «امامت» برگزيدم ابراهيم عرض کرد. اين «امامت» را به فرزندان من نيز عطا خواهي کرد؟! فرمود: عهد من هرگز به سمتکاران نخواهد رسيد. 
   
 جعل منصب امامت به امر خداوند است نه انسانها و شورا و انتصاب خليفه قبلي.و هیچگاه این مقام به ظالمین نمی رسد یعنی کسانی که سابقه عظیم ترین ظلم یعنی شرک و بت پرستی را دارند حق امامت ندارند همان که می دانیم خلفای سه گانه ابوبکر،عمر،عثمان هر کدام سابقه 40 ساله بت پرستی دارند غیر از امیرالمومنین(ع) که هفت سال قبل از خلفا با پیامبر(ص)نماز می خواند و در تاریخ ارسال پیامبران و تعیین اوصیا آنها هیچکدام سابق شرک ندارند مگر ابوبکر و عمر و عثمان. 
   
 قرآن از زبان حضرت موسي (عليه السلام) نقل مي کند: 
 قَالَ رَبِّ اشْرَحْ لِي صَدْرِي وَيَسِّرْ لِي أَمْرِي وَاحْلُلْ عُقْدَةً مِّن لِّسَانِي يَفْقَهُوا قَوْلِي وَاجْعَل لِّي وَزِيرًا مِّنْ أَهْلِي هَارُونَ أَخِي(سوره طه- آيه 25-30) 
 موسي عرض کرد پروردگارا: پس شرح صدرم عطا فرما و کار مرا آسان گردان و عقده زبانم را بگشا تا مردم سخنم را فهم کنند و از اهلبيت من يکي را وزير و معاون من فرما برادرم و هارون را...» 
 در اینجا نکته ظریف دیگری وجود دارد ؛ ..........هارون برادر موسی است ؛ چگونه موسی علیه السلام برادر خود را جزء اهلش وخاندانش به حساب می اورد ؟ 
 وَجَعَلْنَا مِنْهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا لَمَّا صَبَرُوا وَكَانُوا بِآيَاتِنَا يُوقِنُونَ(سوره سجده، آيه 24) 
 آنان را به جهت آن که صبر پيشه کردند واهل یقین بودند ؛ امام مردم قرار داديم تا خلق را به امر ما هدايت کنند» 
   
 از مجموع اين دو آيه و آيات نظير استفاده مي شود که انتخاب امام الهي و با حسب شرايط و ويژگي هائي خاص ومهم است و معناي خاصي را قائل است که در تعاريف علماي أهل سنت مطرح نشده است. 
 3. اطاعت مطلق و بي چون چرا از امام بدليل ولايت کلي الهي 
   
 يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ أَطِيعُواْ اللّهَ وَأَطِيعُواْ الرَّسُولَ وَأُوْلِي الأَمْرِ مِنكُمْ فَإِن تَنَازَعْتُمْ فِي شَيْءٍ فَرُدُّوهُ إِلَي اللّهِ وَالرَّسُولِ إِن كُنتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللّهِ وَالْيَوْمِ الآخِرِ ذَلِكَ خَيْرٌ وَأَحْسَنُ تَأْوِيلاً(سوره نساء، آيه 59) 
   
 اي اهل ايمان از خداوند و رسولش و صاحبان امر که از ميان خودتان هست اطاعت و پيروي کنيد. 
   
 - فخر رازي از مفسرين بزرگ الهي سنت در ذيل آيه فوق مي گويد: صاحبان امر غير از معصومين کساني ديگر نمي توانند باشند. زيرا امر به اطاعت مطلق از غير معصوم محال است.(تفسر فخر رازي) 
   
 4 

[محدثه110]

. امامت روح تمام رسالت و دستورات الهي:
يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنزِلَ إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ وَإِن لَّمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ وَاللّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ إِنَّ اللّهَ لاَ يَهْدِي الْقَوْمَ الْكَافِرِينَ(سوره مائده، آيه 67)
اي پيامبر آنچه از سوي خدا بر تو نازل شده به خلق برسان که اگر نرساني تبليغ رسالت واداي وظيفه نکرده اي و خداوند تو را از آزار مردم نگه خواهد داشت.

به انفاق علماي شيعه و مطابق نظر جمع کثيري از علماي عامه اين آيه در روز غدير در شان و جايگاه امامت اميرالمومنين علي بن ابي طالب (عليه السلام) نازل شد و رسول خدا (صلّي الله عليه وآله) بعد از نزول آيه ولايت حضرت امير را به مردم ابلاغ نمود و با کمي دقت در الفاظ و عبارات آيه به خوبي فهميده مي شود که معناي خاصي براي امامت مد نظر دارد که پيامبر (صلّي الله عليه وآله) را وادار و مجبور به ابلاغ آن براي مسلمين دارد بگونه اي که ارزش و اهميت آن از زحمات و رسالت 23 ساله پيامبر (صلّي الله عليه وآله) هم قيمتي‌تر و پر بهاءتر است، براستي مقصود قرآن از اين تکليف و درخواست از رسول خدا چيزي غير از اهميت دادن به مقام ولايت و امامت و وصايت حضرت امير دارد؟!...

5. هدايت همه موجودات بدست امام و به اذن خداوند

وَجَعَلْنَا مِنْهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا لَمَّا صَبَرُوا وَكَانُوا بِآيَاتِنَا يُوقِنُونَ(سوره سجده، آيه 24)

و از آنان امامانی قرار داديم که بر فرمان ما (مردم را) هدايت مي کردند چون شکيبائي نموده و به آيات ما يقين داشتند.

وَوَهَبْنَا لَهُ إِسْحَقَ وَيَعْقُوبَ نَافِلَةً وَكُلًّا جَعَلْنَا صَالِحِينَ وَجَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا وَأَوْحَيْنَا إِلَيْهِمْ فِعْلَ الْخَيْرَاتِ وَإِقَامَ الصَّلَاةِ وَإِيتَاء الزَّكَاةِ وَكَانُوا لَنَا عَابِدِينَ(سوره انبياء آيه 72، 73)

ما اسحاق و يعقوب را بر او بخشيديم و همه آنان را مرداني صالح قرار داديم و آنان را امام قرار داديم که به فرمان ما هدايت مي کنند و بر آنها انجام کارهاي نيک را وحي کرديم...