\\*// شیعه در روایات \\*//
مدیر انجمن: شورای نظارت
-
- پست: 2503
- تاریخ عضویت: جمعه ۱۱ آبان ۱۳۸۶, ۳:۰۶ ب.ظ
- سپاسهای ارسالی: 7581 بار
- سپاسهای دریافتی: 6236 بار
- تماس:
\\*// شیعه در روایات \\*//
شیعه در روایات
1. عَنِ النَّبِیِّ ـ صلی الله علیه و آله ـ قالَ: یا عَلِیُّ أنْتَ وَ شِیعَتُكَ فِی الْجَنَّه. 1
پیامبر اكرم ـ صلی الله علیه و آله ـ فرمود: یا علی! جنّت، سرای تو و شیعیان تو است.
2. قالَ النَّبِیُّ ـ صلی الله علیه و آله ـ: إنَّ اللهَ لَهُ الْحَمْدُ، عَرَضَ حُبَّ عَلِیٍّ وَ فاطِمَه، وَ ذُرّیَّتِهما عَلی الْبَرِیَّه فَمَنْ بادَرَ مِنْهُمْ بِالإجابَه
جَعَلَ اللهُ مِنْهُمْ الرُّسُلَ، وَ مَنْ أجابَ بَعْدَ ذلِكَ جَعَلَ مِنْهُمْ الشِّیعَه وَ إنَّ اللهَ جَمَعَهُمْ فِی الْجَنَّه. 2
پیامبر اكرم ـ صلی الله علیه و آله ـ فرمود: خداوند كه حمد وستایش بر او باد دوستی علی و فاطمه و ذریه آن دو را بر همه انسان ها
عرضه داشت اول كسانی كه آن را پذیرفته اند به عنوان رُسُل (رسولان) انتخاب شدند و پس از آنان، كسانی كه آن را پذیرفته به عنوان
«شیعه» برگزیده شدند و خداوند در بهشت همه آنان را جمع خواهد كرد.
3. عَنْ أبِی جَعْفَرٍ ـ عَلَیْهِ السَّلامُ ـ أنّهُ قال: لِیُهْنِئَكُمْ ـ الإسْمُ ـ قُلْتُ وَ ما هُوَ جُعِلْتُ فِداكَ؟ قالَ: الشِّیعَه، قیلَ إنَّ النّاسَ یُعَتِّرُونَنا بِذلِكَ،
قالَ: أما تَسْمَعُ: «وَ إنْ مِنْ شِیعَتِهِ لِإبْراهیمَ»، وَ قَوْلُهُ تَعالی: «وَ اسْتَغاثَهُ الَّذیِ مِنْ شِیعَتِهِ عَلَی الّذی هُوَ مِنْ عَدُوِّهِ فَلْیُهنَئكُمْ الْاِسْمُ. 3
امام باقر ـ علیه السلام ـ فرمود: این نام بر شما گوارا و مبارك باشد، گفتم: كدام نام؟ فرمودند: «شیعه» ـ شخصی گفت: ما را به این
نام تحقیر می كنند، امام پاسخ داد: مگر قرائت نكردی: «و ان من شیعته لابراهیم»(در ذیل سوره صافات) و « استغاثه الذی من
شیعته علی الذی هو من عدوه» 4 پس مبارك باشد این اسم بر شما.
4. عَنْ جابِرِ بْنِ سَمَرَه یَقُولُ: سَمِعْتُ رَسُولَ اللهِ ـ صلی الله علیه و آله ـ یَقُولُ لا یَزالُ الإسْلامُ عَزِیزاً إلی إثْنَیْ عَشَرِ خَلِیفَه ثُمَّ قالَ كَلِمَه لَمْ
اسْمَعْها فَقُلْتُ لِأبِی ما قالَ؟ فقال كُلُّهُمْ مِنْ قُرَیْشٍ. 5
جابر بن سمره می گوید: از پیامبر اكرم ـ صلی الله علیه و آله ـ شنیدم كه فرمود: همیشه، عزت و سربلندی اسلام و (مسلمین) به دوازده
امام و جانشین من بستگی دارد (و افزود:) همه آنان از قریش هستند.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
1.«الخطیب البغدادی، ج12، ص389 ـ حلیه الاولیاء، ابونعیم، ج4، ص329ـ فی ظلال نهج البلاغه، ج1، ص123 ـ
الهیثمی فی مجمعه، ج9، ص173»
2.«احقاق الحق، ج9، ص191»
3.«تفسیر قمّی، ج2، ص228»
4.(الإستیعاب، ج3، ص40)
5.«صحیح مسلم، ج6، ص2»
-
- پست: 53
- تاریخ عضویت: پنجشنبه ۲۴ آبان ۱۳۸۶, ۹:۰۳ ب.ظ
- محل اقامت: ایران
- سپاسهای ارسالی: 499 بار
- سپاسهای دریافتی: 150 بار
- تماس:
Re: \\*// شیعه در روایات \\*//
خطبه متقین
از نرم افزار «گنجینه روایات نور»
صفات الشيعة 26 الحديث الخامس و الثلاثون
حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ قَالَ حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ حَسَّانَ الْوَاسِطِيُّ عَنْ عَمِّهِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ كَثِيرٍ الْهَاشِمِيِّ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِيهِ ع قَالَ قَامَ رَجُلٌ مِنْ أَصْحَابِ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ ع يُقَالُ لَهُ هَمَّامٌ وَ كَانَ عَابِداً فَقَالَ لَهُ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ صِفْ لِيَ الْمُتَّقِينَ حَتَّى كَأَنِّي أَنْظُرُ إِلَيْهِمْ فَتَثَاقَلَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ص فِي جَوَابِهِ ثُمَّ قَالَ ع وَيْحَكَ يَا هَمَّامُ اتَّقِ اللَّهَ وَ أَحْسِنْ فَ إِنَّ اللَّهَ مَعَ الَّذِينَ اتَّقَوْا وَ الَّذِينَ هُمْ مُحْسِنُونَ فَقَالَ هَمَّامُ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ أَسْأَلُكَ بِالَّذِي أَكْرَمَكَ وَ بِمَا خَصَّكَ بِهِ وَ حَبَاكَ وَ فَضَّلَكَ بِمَا أَنَالَكَ وَ أَعْطَاكَ لَمَّا وَصَفْتَهُمْ لِي فَقَامَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِ قَائِماً عَلَى قَدَمَيْهِ فَحَمِدَ اللَّهَ وَ أَثْنَى عَلَيْهِ وَ صَلَّى عَلَى النَّبِيِّ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ ثُمَّ قَالَ أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ خَلَقَ الْخَلْقَ حَيْثُ خَلَقَهُمْ غَنِيّاً عَنْ طَاعَتِهِمْ آمِناً مِنْ مَعْصِيَتِهِمْ لِأَنَّهُ لَا تَضُرُّهُ مَعْصِيَةُ مَنْ عَصَاهُ مِنْهُمْ وَ لَا تَنْفَعُهُ طَاعَةُ مَنْ أَطَاعَهُ وَ قَسَمَ بَيْنَهُمْ مَعَايِشَهُمْ وَ وَضَعَهُمْ مِنَ الدُّنْيَا مَوَاضِعَهُمْ وَ إِنَّمَا أَهْبَطَ اللَّهُ آدَمَ وَ حَوَّاءَ مِنَ الْجَنَّةِ عُقُوبَةً لِمَا صَنَعَا حَيْثُ نَهَاهُمَا فَخَالَفَاهُ وَ أَمَرَهُمَا فَعَصَيَاهُ فَالْمُتَّقُونَ فِيهَا أَهْلُ الْفَضَائِلِ مَنْطِقُهُمُ الصَّوَابُ وَ مَلْبَسُهُمُ الِاقْتِصَادُ وَ مَشْيُهُمُ التَّوَاضُعُ خَضَعُوا لِلَّهِ بِالطَّاعَةِ فَبُهِتُوا غَاضِّينَ أَبْصَارَهُمْ عَمَّا حَرَّمَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ وَاقِفِينَ أَسْمَاعَهُمْ عَلَى الْعِلْمِ النَّافِعِ لَهُمْ نَزَلَتْأَنْفُسُهُمْ مِنْهُمْ فِي الْبَلَاءِ كَالَّذِي نَزَلَتْ بِهِمْ فِي الرَّخَاءِ رِضًا مِنْهُمْ عَنِ اللَّهِ بِالْقَضَاءِ وَ لَوْ لَا الْآجَالُ الَّتِي كَتَبَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ لَمْ تَسْتَقِرَّ أَرْوَاحُهُمْ فِي أَجْسَادِهِمْ طَرْفَةَ عَيْنٍ شَوْقاً إِلَى الثَّوَابِ وَ خَوْفاً مِنَ الْعِقَابِ عَظُمَ الْخَالِقُ فِي أَنْفُسِهِمْ وَ صَغُرَ مَا دُونَهُ فِي أَعْيُنِهِمْ فَهُمْ وَ الْجَنَّةُ كَمَنْ قَدْ رَآهَا فَهُمْ فِيهَا مُنَعَّمُونَ وَ هُمْ وَ النَّارُ كَمَنْ قَدْ رَآهَا فَهُمْ فِيهَا مُعَذَّبُونَ قُلُوبُهُمْ مَحْزُونَةٌ وَ شُرُورُهُمْ مَأْمُونَةٌ وَ أَجْسَادُهُمْ نَحِيفَةٌ وَ حَوَائِجُهُمْ خَفِيفَةٌ وَ أَنْفُسُهُمْ عَفِيفَةٌ وَ مَئُونَتُهُمْ مِنَ الدُّنْيَا عَظِيمَةٌ صَبَرُوا أَيَّاماً قَلِيلَةً قِصَاراً أَعْقَبَتْهُمْ رَاحَةً طَوِيلَةً بِتِجَارَةٍ مُرْبِحَةٍ يَسَّرَهَا لَهُمْ رَبٌّ كَرِيمٌ أَرَادَتْهُمُ الدُّنْيَا وَ لَمْ يُرِيدُوهَا وَ طَلَبَتْهُمْ فَأَعْجَزُوهَا أَمَّا اللَّيْلَ فَصَافُّونَ أَقْدَامَهُمْ تَالِينَ لِأَجْزَاءِ الْقُرْآنِ يُرَتِّلُونَهُ تَرْتِيلًا يُحَزِّنُونَ بِهِ أَنْفُسَهُمْ وَ يَسْتَبْشِرُونَ بِهِ وَ تَهِيجُ أَحْزَانُهُمْ بُكَاءً عَلَى ذُنُوبِهِمْ وَ وَجَعِ كُلُومِ جَوَانِحِهِمْ وَ إِذَا مَرُّوا بِآيَةٍ فِيهَا تَخْوِيفٌ أَصْغَوْا إِلَيْهَا بِمَسَامِعِ قُلُوبِهِمْ وَ أَبْصَارِهِمْ فَاقْشَعَرَّتْ مِنْهَا جُلُودُهُمْ وَ وَجِلَتِ مِنْهَا قُلُوبُهُمْ وَ ظَنُّوا أَنَّ صَهِيلَ جَهَنَّمَ وَ زَفِيرَهَا وَ شَهِيقَهَا فِي أُصُولِ آذَانِهِمْ وَ إِذَا مَرُّوا بِآيَةٍ فِيهَا تَشْوِيقٌ رَكَنُوا إِلَيْهَا طَمَعاً وَ تَطَلَّعَتْ أَنْفُسُهُمْ إِلَيْهَا شَوْقاً فَظَنُّوا أَنَّهَا نُصْبَ أَعْيُنِهِمْ جَاثِينَ عَلَى أَوْسَاطِهِمْ يُمَجِّدُونَ جَبَّاراً عَظِيماً مُفْتَرِشِينَ جِبَاهَهُمْ وَ أَكُفَّهُمْ وَ أَطْرَافَ أَقْدَامِهِمْ وَ رُكَبَهُمْ تَجْرِي دُمُوعُهُمْ عَلَى خُدُودِهِمْ يَجْأَرُونَ إِلَى اللَّهِ فِي فَكَاكِ رِقَابِهِمْ وَ أَمَّا النَّهَارَ فَحُلَمَاءُ عُلَمَاءُ بَرَرَةٌ أَتْقِيَاءُ قَدْ بَرَاهُمُ الْخَوْفُ [بَرْيَ الْقِدَاحِ] فَهُمْ أَمْثَالُ الْقِدَاحِ يَنْظُرُ إِلَيْهِمُ النَّاظِرُ فَيَحْسَبُهُمْ مَرْضَى وَ مَا بِالْقَوْمِ مِنْ مَرَضٍ أو [وَ يَقُولُ قَدْ خُولِطُوا فَقَدْ خَالَطَ الْقَوْمَ أَمْرٌ عَظِيمٌ إِذَا فَكَّرُوا فِي عَظَمَةِ اللَّهِ وَ شِدَّةِ سُلْطَانِهِ مَعَ مَا يُخَالِطُهُمْ مِنْ ذِكْرِ الْمَوْتِ وَ أَهْوَالِ الْقِيَامَةِ فَزَّعَ ذَلِكَ قُلُوبَهُمْ وَ جَاشَتْ حُلُومُهُمْ وَ ذَهَلَتْ قُلُوبُهُمْ [عُقُولُهُمْ] وَ إِذَا اسْتَفَاقُوا بَادَرُوا إِلَى اللَّهِ بِالْأَعْمَالِ الزَّكِيَّةِ لَا يَرْضَوْنَ لِلَّهِ مِنْ أَعْمَالِهِمْ بِالْقَلِيلِ وَ لَا يَسْتَكْثِرُونَ لَهُ الْجَزِيلَ فَهُمْ لِأَنْفُسِهِمْ مُتَّهِمُونَ وَ مِنْ أَعْمَالِهِمْ مُشْفِقُونَ إِنْ زُكِّيَ أَحَدُهُمْ خَافَ مِمَّا يَقُولُونَ وَ قَالَ أَنَا أَعْلَمُ بِنَفْسِي مِنْ غَيْرِي وَ رَبِّي أَعْلَمُ بِنَفْسِي مِنِّي اللَّهُمَّ لَا تُؤَاخِذْنِي بِمَا يَقُولُونَ وَ اجْعَلْنِي خَيْراً مِمَّا يَظُنُّونَ وَ اغْفِرْ لِي مَا لَا يَعْلَمُونَ فَإِنَّكَ عَلَامُ الْغُيُوبِ وَ سَتَّارُ الْعُيُوبِ وَ مِنْ عَلَامَةِ أَحَدِهِمْ أَنَّكَ تَرَى لَهُ قُوَّةً فِي دِينٍ وَ حَزْماً فِي لِينٍ وَ إِيمَاناً فِي يَقِينٍ وَ حِرْصاً عَلَى الْعِلْمِ وَ كَيْساً فِي رِفْقٍ وَ شَفَقَةً فِي نَفَقَةٍ وَ قَصْداً فِي غَنَاءٍ وَ خُشُوعاً فِي عِبَادَةٍ وَ تَحَمُّلًا فِي فَاقَةٍ وَ صَبْراً فِي شِدَّةٍ وَ رَحْمَةً للجهود [لِلْمَجْهُودِ وَ إِعْطَاءً فِي حَقٍّ وَ رِفْقاً فِي كَسْبٍ وَ طَلَباً لِلْحَلَالِ وَ نَشَاطاً فِي الْهُدَى وَ تَحَرُّجاً عَنِ الطَّمَعِ وَ بَرّاً فِي اسْتِقَامَةٍ وَ إِغْمَاضاً عِنْدَ شَهْوَةٍ لَا يَغُرُّهُ ثَنَاءُ مَنْ جَهِلَهُ وَ لَا يَدَعُ إِحْصَاءَ مَا قَدْ عَمِلَهُ مُسْتَنْبِطاً لِنَفْسِهِ فِي الْعَمَلِ يَعْمَلُ الْأَعْمَالَ الصَّالِحَةَ وَ هُوَ عَلَى وَجَلٍ يُمْسِي وَ هَمُّهُ الشُّكْرُ وَ يُصْبِحُ وَ شُغُلُهُ الذِّكْرُ يَبِيتُ حَذِراً وَ يُصْبِحُ فَرِحاً حَذِراً لِمَا حُذِّرَ مِنَ الْغَفْلَةِ وَ فَرِحاً لِمَا أَصَابَ مِنَ الْفَضْلِ وَ الرَّحْمَةِ إِنِ اسْتَصْعَبَ عَلَيْهِ نَفْسُهُ فِيمَا تَكْرَهُ لَمْ يُعْطِهَا سُؤْلَهَا فِيمَا إِلَيْهِ ضَرُّهُ وَ فَرَحُهُ فِيمَا يُخَلَّدُ وَ يَطُولُ وَ قُرَّةُ عَيْنِهِ فِيمَا لَا يَزُولُ وَ رَغْبَتُهُ فِيمَا يَبْقَى وَ زَهَادَتُهُ فِيمَا يَفْنَى يَمْزُجُ الْحِلْمَ بِالْعِلْمِ وَ يَمْزُجُ الْعِلْمَ بِالْعَقْلِ تَرَاهُ بَعِيداً كَسَلُهُ دَائِماً نَشَاطُهُ قَرِيباً أَمَلُهُ قَلِيلًا زَلَلُهُ مُتَوَقِّعاً أَجَلَهُ خَاشِعاً قَلْبُهُ ذَاكِراً رَبَّهُ خَائِفاً ذَنْبَهُ قَانِعَةً نَفْسُهُ مُتَغَيِّباً جَهْلُهُ سَهْلًا أَمْرُهُ حَرِيزاً دِينُهُ مَيِّتَةً شَهْوَتُهُ كَاظِماً غَيْظَهُ صَافِياً خُلُقُهُ آمِناً مِنْهُ جَارُهُ-
ضَعِيفاً كِبْرُهُ مَيِّتاً ضَرُّهُ كَثِيراً ذِكْرُهُ مُحْكَماً أَمْرُهُ لَا يُحَدِّثُ بِمَا يُؤْتَمَنُ عَلَيْهِ الْأَصْدِقَاءُ وَ لَا يَكْتُمُ شَهَادَتَهُ لِلْأَعْدَاءِ وَ لَا يَعْمَلُ شَيْئاً مِنَ الْحَقِّ رِيَاءً وَ لَا يَتْرُكُهُ حَيَاءً الْخَيْرُ مِنْهُ مَأْمُولٌ وَ الشَّرُّ مِنْهُ مَأْمُونٌ إِنْ كَانَ فِي الْغَافِلِينَ كُتِبَ مِنَ الذَّاكِرِينَ وَ إِنْ كَانَ فِي الذَّاكِرِينَ لَمْ يُكْتَبْ مِنَ الْغَافِلِينَ يَعْفُو عَمَّنْ ظَلَمَهُ وَ يُعْطِي مَنْ حَرَمَهُ وَ يَصِلُ مَنْ قَطَعَهُ لَا يَعْزُبُ حِلْمُهُ وَ لَا يَعْجَلُ فِيمَا يُرِيبُهُ وَ يَصْفَحُ عَمَّا قَدْ تَبَيَّنَ لَهُ بَعِيدٌ [بَعُدَ] جَهْلُهُ لَيِّناً قَوْلُهُ غَائِباً مَكْرُهُ [مُنْكَرُهُ] قَرِيباً مَعْرُوفُهُ صَادِقاً قَوْلُهُ حَسَناً فِعْلُهُ مُقْبِلًا خَيْرُهُ مُدْبِراً شَرُّهُ فَهُوَ فِي الْهَزَاهِزِ وَقُورٌ وَ فِي الْمَكَارِهِ صَبُورٌ وَ فِي الرَّخَاءِ شَكُورٌ لَا يَحِيفُ عَلَى مَنْ يُبْغِضُ وَ لَا يَأْثَمُ عَلَى مَنْ لَا يُحِبُّ لَا يَدَّعِي مَا لَيْسَ لَهُ وَ لَا يَجْحَدُ حَقّاً هُوَ عَلَيْهِ يَعْتَرِفُ بِالْحَقِّ قَبْلَ أَنْ يُشْهَدَ عَلَيْهِ وَ لَا يُضِيعُ مَا اسْتُحْفِظَ [لَا يَنْسَى مَا ذُكِّرَهُ] وَ لَا يُنَابِزُ بِالْأَلْقَابِ وَ لَا يَبْغِي عَلَى أَحَدٍ وَ لَا يَهُمُّ بِالْحَسَدِ وَ لَا يُضِرُّ بِالْجَارِ وَ لَا يَشْمَتُ بِالْمَصَائِبِ سَرِيعٌ إِلَى الصَّلَوَاتِ مُؤَدٍّ لِلْأَمَانَاتِ بَطِيءٌ عَنِ الْمُنْكِرَاتِ يَأْمُرُ بِالْمَعْرُوفِ وَ يَنْهَى عَنِ الْمُنْكَرِ لَا يَدْخُلُ فِي الْأُمُورِ بِجَهْلٍ وَ لَا يَخْرُجُ مِنَ الْحَقِّ بِعَجْزٍ إِنْ صَمَتَ لَمْ يَغُمَّهُ صَمْتُهُ وَ إِنْ نَطَقَ لَمْ يَقُلْ خَطَأً وَ إِنْ ضَحِكَ لَمْ يَعْدُ صَوْتُهُ سَمْعَهُ قَانِعاً بِالَّذِي قُدِّرَ لَهُ وَ لَا يَجْمَعُ [يَجْمَحُ بِهِ الْغَيْظُ وَ لَا يَغْلِبُهُ الْهَوَى وَ لَا يَقْهَرُهُ الشُّحُّ وَ لَا يَطْمَعُ فِيمَا لَيْسَ لَهُ يُخَالِطُ النَّاسَ لِيَعْلَمَ وَ يَصْمُتُ لِيَسْلَمَ وَ يَسْأَلُ لِيَفْهَمَ لَا يُنْصِتُ لِيُعْجَبَ بِهِ وَ لَا يَتَكَلَّمُ لِيَفْخَرَ عَلَى مَنْ سِوَاهُ إِنْ بُغِيَ عَلَيْهِ صَبَرَ حَتَّى يَكُونَ اللَّهُ هُوَ الَّذِي يَنْتَقِمُ لَهُ نَفْسُهُ مِنْهُ فِي عَنَاءٍ وَ النَّاسُ مِنْهُ فِي رَاحَةٍ أَتْعَبَ نَفْسَهُ لِآخِرَتِهِ وَ أَرَاحَ النَّاسَ مِنْ شَرِّهِ بُعْدُ مَنْ تَبَاعَدَ عَنْهُ بُغْضٌ وَ نَزَاهَةٌ وَ دُنُوُّ مَنْ دَنَا مِنْهُ لِينٌ وَ رَحْمَةٌ فَلَيْسَ تَبَاعُدُهُ بِكِبْرٍ وَ لَا عَظَمَةٍ وَ لَا دُنُوُّهُ بِخَدِيعَةٍ وَ لَا خِلَابَةٍ بَلْ يَقْتَدِي بِمَنْ كَانَ قَبْلَهُ مِنْ أَهْلِ الْخَيْرِ وَ هُوَ إِمَامٌ لِمَنْ خَلْفَهُ مِنْ أَهْلِ الْبِرِّ قَالَ فَصَعِقَ هَمَّامٌ صَعْقَةً كَانَتْ نَفْسُهُ فِيهَا فَقَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ع أَمَا وَ اللَّهِ لَقَدْ كُنْتُ أَخَافُهَا عَلَيْهِ وَ أَمَرَ بِهِ فَجُهِّزَ وَ صَلَّى عَلَيْهِ وَ قَالَ هَكَذَا تَصْنَعُ الْمَوَاعِظُ الْبَالِغَةُ بِأَهْلِهَا فَقَالَ قَائِلٌ فَمَا بَالُكَ أَنْتَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ قَالَ ع وَيْلَكَ إِنَّ لِكُلٍّ أَجَلًا لَنْ يَعْدُوَهُ وَ سَبَباً لَا يُجَاوِزُهُ فَمَهْلًا لَا تَعُدْ فَإِنَّمَا نَفَثَ عَلَى لِسَانِكَ الشَّيْطَان
صفات الشيعة با ترجمه 26 حديث 35 -
امام صادق بگفته از پدرانش فرمود مردى از ياران امير المؤمنين عليه السّلام بنام همام كه بسيار در بندگى پروردگار كوشا بود عرض كرد يا امير المؤمنين پرهيزگاران را چنان برايم بستهاى كه گويا خود آنها را مىبينم امير المؤمنين عليه السّلام
در پاسخ تأملى كرد و سپس فرمود يا همام تو خود پرهيزگار و نيكوكار باش كه خداى با پارسايان و نيكوكارانست همام عرض كرد يا امير المؤمنين سوگند به آن كسى كه ترا بزرگ داشته و برگزيده و مورد مهر خود قرار داده و ترا بر ديگران برترى داده آنان را براى ما بستاى.
امير المؤمنين بر پا خاست و سپاس و ستايش پروردگار را بجا آورد و بر پيمبر بزرگ درود فرستاد و سپس گفت خداوند بىهمتا آفريدگان را آفريد در حالى كه از بندگى آنان بىنياز بود و نافرمانى آنها باو گزندى نميرسانيد چون نافرمانى گنهكار آسيبى باو نميرساند و فرمانبرى فرمانبران بهرهاى براى او ندارد، وسائل زندگانى را بين ايشان پخش نمود و هر كس را در جهان مقامى در خود او بداد آدم و حوّا را از بهشت بسراى دنيا فرود آورد مزد به گناهشان هنگامى كه آنان را از خوردن گندم پرهيز داده بود و نپذيرفتند و نافرمانى كردند، پارسايان را بر ديگران برترى داد، سخن براستى گويند، زندگى بصرفهجوئى گذرانند و رفتار آنان با آفريدگان بفروتنى است براى خداوند بندگانى فروتنند از دنيا بريده و خود را براى سراى بازپسين آماده كردهاند چشمهاى خود را از آنچه خدا حرام كرده مىپوشانند گوشهاى خود را بشنيدن دانشهاى سودمند فرا داشتهاند در دشوارى و بلد چنان دلشادند كه ديگران در خوشى و نعمت بخواسته خدا خرسندند و اگر مرگ مقدر خداوندى پاىبند آنان نبود از بيم شكنجه و شوق مزد پروردگار يك چشم بهم زدن جان در كالبدشان نمىماند خداوند در دل آنان بسيار بزرگست و براى همين جز خدا در پيش آنان كوچك است باورشان به بهشت چنانست كه گويا او را ديده و در آن بهرهمند و آرميدهاند و باور آنها به دوزخ چنانست كه گويا او را ديده و در آن آزار كشيدهاند دلهاى آنان از جدائى يار حقيقى اندوهگين و مردمان از شرّ ايشان بركنارند از زيادى كوشش بدنهائى لاغر دارند و مورد نيازشان از اين سراى ناپايدار كم است، روانشان بعفت آراسته و رنج آنها در اين دنيا زياد است روزى چند با دشوارى شكيبا باشند تا در پى آن آسايشى دراز بدست آورند بازرگانى بس سودمندى دارند كه خدايشان راهنمائى كرده و براى آنان ميسر فرموده چون دنيا بآنان رو آورد از او سر به پيچانند و در دنيا آنان را دنبال كند و آنها براى نپذيرفتن او را بستوه آوردند اما در شب بر پاى ايستاده و متفكرانه كلام خدا را مىخوانند و دلهاى خود را با آن اندوهگين ساخته و دواى درد خويش را از آن جويند و بكمك آن حال بر گناهان خود گريسته و اعضاء آنها خسته و رنجور مىگرد چون بآيات تهديد و شكنجه گذرند بدل گوش كنند آنچنان كه شكنجه پروردگار را بچشم مىبينند و پوستهاى آنها ميلرزد و دلهايشان مىطپد و گمان ميكنند فرياد و خروش دوزخ در بن گوش آنها است و هنگامى كه بآيات رحمت الهى رسند دل بر وعدههاى آن سپرده و در آن طمع كرده و مشتاقانه بسوى آنها نگاه ميكنند كه گوئى معنى آن آيات در پيش چشمانشان هويدا است ترسان و خميده قامت خداوند بزرگ را ستايش كنند و در پيشگاه يزدان پاك بر سر زانو و يا خميده قد و يا بحال سجده دستها و جبين خود را بر خاك ميسايند، سر شك بر گونههايشان جارى است و براى دور بودن از آتش دوزخ و شكنجهاش بخدا پناه برده و كمك مىخواهند و اما در روز دانشمندان شكيبا و بزرگواران پرهيزگارند ترس خدا اندامشان را چنان گداخته كه به بيماران مىمانند در صورتى كه بتن بيمار نيستند و جانشان رنجور عشق خدا است ديگران آنها را ديوانه مىپندارند و حال آنكه كار بزرگى مبهوتشان ساخته و بزرگى خدا دل و جانشان را مستغرق درياى حيرت نموده هنگامى كه در بزرگى خداوند و سترگى سلطنتش فكر ميكنند و دشواريهاى روز رستاخيز هم پيش چشمان آنان رژه ميرود دلهاى آنان بخروش آمده و كاسه شكيبائيشان لبريز ميگردد و خرد از سرشان پرواز ميكند و چون توفيق بندگى مىيابند بكردن. كارهاى نيك مىشتابند و به بندگى كردن كم خرسندى ندهند و كار خود را هم چيزى نه پندارند از خود بدگمان و بر رفتارهاى خود هراسانند اگر مردمان آنها را بكارهاى نيك بستايند بخود نگرفته و گويند من بخود از غير خود داناترم و خداى من از من بدرون من آگاهتر است، خدايا بگفته ديگران بر من مگير و مرا بهتر از آنچه گمان مىبرند بگردان گناهان مرا كه بآن پى نبردهاند ببخشاى بدرستى كه تو داناى نهان و غيوب و پوشنده عيوبى و از نشانههاى آنها اينست كه در كار دين نيرومند و پشتكار دارند و با نرمى بسيار، دور انديش در كار زندگانيند، در كار ايمان بمرتبه يقين و به پيدا كردن دانش مشتاق و با وجود زيركى، نرم و با مردم آسان گيرند در بخشش دلسوز و در توانگرى ميانهرو در بندگى پروردگار ترسان و در تنگدستى بردبار و در دشواريها شكيبا و بر رنجبران دلسوز و در راه خدا بخشندهاند در كسب، ملايم و در جويائى حلال كوشا و در سفر بسوى خدا سرخوشاند از آز بسيار بدورند هنگام توانائى و بر سر پا بودن نيكوكارند
و زمان چيرگى شهوت از حرام چشم مىپوشند اگر كسى او را از روى نادانى بستايد فريفته نخواهد شد و كارهاى نيك خود را برخ كسان نمىكشد در كارهاى نفسانى و دنيوى آسانگير است كارهاى خوب را پيشه خود ساخته و باز هم هراسانست روز را بشب ميرساند و تمام كوشش او بجا آوردن سپاس خدا است صبح ميكند در حالى كه شب را بياد ايزد بسر مىبرد خوابى ترسان ميكند و بآرزوى كردن كارهاى شايسته مسرورانه روز را آغاز ميكند شب بيمناك از غفلت خويش و روز خرسند بدريافت فضل و بخشش خداوندى و چشم براه آنست اگر نفس در بندگى و پرستش با او همراهى نكند او هم خواهشهاى او را بر نياورد خرسندى او در زندگانى جاويدان و طولانيست و دل بدان بسته و رغبت او در سراى پايدار و كنارهگيرى او از سراى ناپايدار است دانش و بردبارى و خرد را بهم آميخته و او را مىبينى در حالى كه تنبلى از او بدور و نشاطش هميشگى آرزوهايش كوتاه و لغزشهايش كم است آماده كوچ بسفر سراى جاويد با دلى هراسان خداى خود را هميشه ميخواند و از گناهان خويش ترسان است در اين سرا بچيزى خرد سر فرود آورده و نادانى او كم است در كارهاى سراى ناپايدار آسانگير و در امور آن سرا سختگير است شهوت او مرده و خشم خود را فرو خورده كردار و رفتار او نيك و همسايه از او در امان و راحت است
گردنكش نبوده و آزادى بديگرى نميرساند خدا را زياد ياد ميكند و در كار آئين خود استوار است و آنچه را كه دوستانش بوى راز گويند با كسى در ميان نگذارد و گواهى خود را از دشمنان خويش هم دريغ ننموده و براى خدا رياكارانه كار نميكند و شرم و آزرم از او را بدور نمىشود مردن بنيكى و بخشش او چشم داشت دارند و از بدى كردن او آسودهاند اگر با مردم غافل نشيند نامش در گروه هشياران نوشته مىشود و اگر همنشين آگاهان باشد در شمار اهل غفلت نيست كسى كه بر او ستم كند مىبخشدش و چون او را محروم مىنمايد بخشش مىنمايد و كسى كه از او ببرد باو مىپيوندند، بردبارى او از او جدا نميشود و در كارى كه دو دل باشد شتاب نميكند از چيزهاى بدى كه مردم براى او انديشيدهاند و بر آنها دانا شده مىگذرد نادانى از او بدور و گفتار او نرم است مردم را فريب نمىدهد نيكى او هميشه بمردمان ميرسد و در جلوى آنانست راستگو در گفتار و نيكوكار در كردار است كار خوب از او ريزان و كار بد از وى گريزانست، در تنهائى و كشاكش روزگار با وقار و در دشواريها و ناگواريها بردبار است در زمان توانگريش سپاسگزار است بر دشمن خود ستم نكند و در دوستى كوتاهى نمايد چيزى را كه از او نيست ادعا نميكند و حقى را كه بر او وارد است ردّ و انكار نمىنمايد بحقى كه ديگران بر او دارند اقرار ميكند بدون آنكه نيازى بگواه باشد چيزى را كه باو سپردهاند و بايد نگهدارد تباه نميسازد كسى را بنام زشت نخواند و بر هيچ كس ستم روا نمىدارد بديگران رشگ نمىبرد و آزارش بهمسايگانش نميرسد كسى را بگرفتاريهايش شماتت و سرزنش نميكند براى بجا آوردن نمازهاى خود شتاب دارد و اداكننده سپردهها است كه باو سپردهاند بناشايستها نمىگرود و مردم را بكارهاى نيك و دورى از كارهاى زشت دستور مىدهد با نادانى دست بكارى نميزند و از راه راست گامى فراتر نمىنهد اگر خموش باشد در خاموشى اندوهگين نيست و اگر گويا شود جز راست نگويد بلند نخندد بآنچه برايش ميرسد قانع است در خشم افسار خويش را بنفس سركش نسپارد و هوى نفس بر او چيره نشود بخل او را بنده خود نسازد و در آنچه مال او نيست چشم ندوزد با مردم همنشينى ميكند براى آنكه بدانش خود بيفزايد يا بديگرى بياموزاند و چون خاموش شود براى آنست كه راه آشتى پويد پرسش او براى فهميدن است نه مشاجره خاموشى او براى ايجاد شگفتى در ديگران نسبت بخويش نيست كه (او را بزرگ و صاحب ظرفيت بپندارند) سخنرانى او براى خود فروشى بر ديگرى نيست اگر بر او ستم كنند بردبار باشد تا خداوند انتقام او را بازستاند نفس او از او در رنج و مردم از نفس او در راحتند نفس خويش را براى آماده كردن توشه آن سرا برنج افكند و مردم را از بد او راحت كند از كسى كه دورى گزيند براى پرهيزگارى و پاكدامنى است و بهر كه نزديك شود براى دلسوزى و مهربانى است نه دورى او براى گردنفرازى و نه نزديكيش براى فريب است بلكه بخوبان پيش از خود اقتدا ميكند و او خود پيشواى پارسايان و نيكوكارانست.
در اين هنگام همام نعره بزد و جان بداد امير المؤمنين عليه السّلام فرمود بخدا سوگند من از همين بىتابى و بىتوانى بر او مىترسيدم و دستور داد او را براى دفن آماده كنند و بر او نماز خواند و سپس فرمود پندهاى رسا با اهلش چنين ميكند گويندهاى عرض كرد يا امير المؤمنين چرا ترا گزندى نرسيد فرمود واى بر تو براى هر كسى مرگى است كه از او رد نميشود و سببى است كه از آن نمىگذرد خاموش باش و پر نگو كه شيطان بر زبان تو سخن مىگويد.
از نرم افزار «گنجینه روایات نور»
صفات الشيعة 26 الحديث الخامس و الثلاثون
حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ قَالَ حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ حَسَّانَ الْوَاسِطِيُّ عَنْ عَمِّهِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ كَثِيرٍ الْهَاشِمِيِّ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِيهِ ع قَالَ قَامَ رَجُلٌ مِنْ أَصْحَابِ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ ع يُقَالُ لَهُ هَمَّامٌ وَ كَانَ عَابِداً فَقَالَ لَهُ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ صِفْ لِيَ الْمُتَّقِينَ حَتَّى كَأَنِّي أَنْظُرُ إِلَيْهِمْ فَتَثَاقَلَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ص فِي جَوَابِهِ ثُمَّ قَالَ ع وَيْحَكَ يَا هَمَّامُ اتَّقِ اللَّهَ وَ أَحْسِنْ فَ إِنَّ اللَّهَ مَعَ الَّذِينَ اتَّقَوْا وَ الَّذِينَ هُمْ مُحْسِنُونَ فَقَالَ هَمَّامُ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ أَسْأَلُكَ بِالَّذِي أَكْرَمَكَ وَ بِمَا خَصَّكَ بِهِ وَ حَبَاكَ وَ فَضَّلَكَ بِمَا أَنَالَكَ وَ أَعْطَاكَ لَمَّا وَصَفْتَهُمْ لِي فَقَامَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِ قَائِماً عَلَى قَدَمَيْهِ فَحَمِدَ اللَّهَ وَ أَثْنَى عَلَيْهِ وَ صَلَّى عَلَى النَّبِيِّ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ ثُمَّ قَالَ أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ خَلَقَ الْخَلْقَ حَيْثُ خَلَقَهُمْ غَنِيّاً عَنْ طَاعَتِهِمْ آمِناً مِنْ مَعْصِيَتِهِمْ لِأَنَّهُ لَا تَضُرُّهُ مَعْصِيَةُ مَنْ عَصَاهُ مِنْهُمْ وَ لَا تَنْفَعُهُ طَاعَةُ مَنْ أَطَاعَهُ وَ قَسَمَ بَيْنَهُمْ مَعَايِشَهُمْ وَ وَضَعَهُمْ مِنَ الدُّنْيَا مَوَاضِعَهُمْ وَ إِنَّمَا أَهْبَطَ اللَّهُ آدَمَ وَ حَوَّاءَ مِنَ الْجَنَّةِ عُقُوبَةً لِمَا صَنَعَا حَيْثُ نَهَاهُمَا فَخَالَفَاهُ وَ أَمَرَهُمَا فَعَصَيَاهُ فَالْمُتَّقُونَ فِيهَا أَهْلُ الْفَضَائِلِ مَنْطِقُهُمُ الصَّوَابُ وَ مَلْبَسُهُمُ الِاقْتِصَادُ وَ مَشْيُهُمُ التَّوَاضُعُ خَضَعُوا لِلَّهِ بِالطَّاعَةِ فَبُهِتُوا غَاضِّينَ أَبْصَارَهُمْ عَمَّا حَرَّمَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ وَاقِفِينَ أَسْمَاعَهُمْ عَلَى الْعِلْمِ النَّافِعِ لَهُمْ نَزَلَتْأَنْفُسُهُمْ مِنْهُمْ فِي الْبَلَاءِ كَالَّذِي نَزَلَتْ بِهِمْ فِي الرَّخَاءِ رِضًا مِنْهُمْ عَنِ اللَّهِ بِالْقَضَاءِ وَ لَوْ لَا الْآجَالُ الَّتِي كَتَبَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ لَمْ تَسْتَقِرَّ أَرْوَاحُهُمْ فِي أَجْسَادِهِمْ طَرْفَةَ عَيْنٍ شَوْقاً إِلَى الثَّوَابِ وَ خَوْفاً مِنَ الْعِقَابِ عَظُمَ الْخَالِقُ فِي أَنْفُسِهِمْ وَ صَغُرَ مَا دُونَهُ فِي أَعْيُنِهِمْ فَهُمْ وَ الْجَنَّةُ كَمَنْ قَدْ رَآهَا فَهُمْ فِيهَا مُنَعَّمُونَ وَ هُمْ وَ النَّارُ كَمَنْ قَدْ رَآهَا فَهُمْ فِيهَا مُعَذَّبُونَ قُلُوبُهُمْ مَحْزُونَةٌ وَ شُرُورُهُمْ مَأْمُونَةٌ وَ أَجْسَادُهُمْ نَحِيفَةٌ وَ حَوَائِجُهُمْ خَفِيفَةٌ وَ أَنْفُسُهُمْ عَفِيفَةٌ وَ مَئُونَتُهُمْ مِنَ الدُّنْيَا عَظِيمَةٌ صَبَرُوا أَيَّاماً قَلِيلَةً قِصَاراً أَعْقَبَتْهُمْ رَاحَةً طَوِيلَةً بِتِجَارَةٍ مُرْبِحَةٍ يَسَّرَهَا لَهُمْ رَبٌّ كَرِيمٌ أَرَادَتْهُمُ الدُّنْيَا وَ لَمْ يُرِيدُوهَا وَ طَلَبَتْهُمْ فَأَعْجَزُوهَا أَمَّا اللَّيْلَ فَصَافُّونَ أَقْدَامَهُمْ تَالِينَ لِأَجْزَاءِ الْقُرْآنِ يُرَتِّلُونَهُ تَرْتِيلًا يُحَزِّنُونَ بِهِ أَنْفُسَهُمْ وَ يَسْتَبْشِرُونَ بِهِ وَ تَهِيجُ أَحْزَانُهُمْ بُكَاءً عَلَى ذُنُوبِهِمْ وَ وَجَعِ كُلُومِ جَوَانِحِهِمْ وَ إِذَا مَرُّوا بِآيَةٍ فِيهَا تَخْوِيفٌ أَصْغَوْا إِلَيْهَا بِمَسَامِعِ قُلُوبِهِمْ وَ أَبْصَارِهِمْ فَاقْشَعَرَّتْ مِنْهَا جُلُودُهُمْ وَ وَجِلَتِ مِنْهَا قُلُوبُهُمْ وَ ظَنُّوا أَنَّ صَهِيلَ جَهَنَّمَ وَ زَفِيرَهَا وَ شَهِيقَهَا فِي أُصُولِ آذَانِهِمْ وَ إِذَا مَرُّوا بِآيَةٍ فِيهَا تَشْوِيقٌ رَكَنُوا إِلَيْهَا طَمَعاً وَ تَطَلَّعَتْ أَنْفُسُهُمْ إِلَيْهَا شَوْقاً فَظَنُّوا أَنَّهَا نُصْبَ أَعْيُنِهِمْ جَاثِينَ عَلَى أَوْسَاطِهِمْ يُمَجِّدُونَ جَبَّاراً عَظِيماً مُفْتَرِشِينَ جِبَاهَهُمْ وَ أَكُفَّهُمْ وَ أَطْرَافَ أَقْدَامِهِمْ وَ رُكَبَهُمْ تَجْرِي دُمُوعُهُمْ عَلَى خُدُودِهِمْ يَجْأَرُونَ إِلَى اللَّهِ فِي فَكَاكِ رِقَابِهِمْ وَ أَمَّا النَّهَارَ فَحُلَمَاءُ عُلَمَاءُ بَرَرَةٌ أَتْقِيَاءُ قَدْ بَرَاهُمُ الْخَوْفُ [بَرْيَ الْقِدَاحِ] فَهُمْ أَمْثَالُ الْقِدَاحِ يَنْظُرُ إِلَيْهِمُ النَّاظِرُ فَيَحْسَبُهُمْ مَرْضَى وَ مَا بِالْقَوْمِ مِنْ مَرَضٍ أو [وَ يَقُولُ قَدْ خُولِطُوا فَقَدْ خَالَطَ الْقَوْمَ أَمْرٌ عَظِيمٌ إِذَا فَكَّرُوا فِي عَظَمَةِ اللَّهِ وَ شِدَّةِ سُلْطَانِهِ مَعَ مَا يُخَالِطُهُمْ مِنْ ذِكْرِ الْمَوْتِ وَ أَهْوَالِ الْقِيَامَةِ فَزَّعَ ذَلِكَ قُلُوبَهُمْ وَ جَاشَتْ حُلُومُهُمْ وَ ذَهَلَتْ قُلُوبُهُمْ [عُقُولُهُمْ] وَ إِذَا اسْتَفَاقُوا بَادَرُوا إِلَى اللَّهِ بِالْأَعْمَالِ الزَّكِيَّةِ لَا يَرْضَوْنَ لِلَّهِ مِنْ أَعْمَالِهِمْ بِالْقَلِيلِ وَ لَا يَسْتَكْثِرُونَ لَهُ الْجَزِيلَ فَهُمْ لِأَنْفُسِهِمْ مُتَّهِمُونَ وَ مِنْ أَعْمَالِهِمْ مُشْفِقُونَ إِنْ زُكِّيَ أَحَدُهُمْ خَافَ مِمَّا يَقُولُونَ وَ قَالَ أَنَا أَعْلَمُ بِنَفْسِي مِنْ غَيْرِي وَ رَبِّي أَعْلَمُ بِنَفْسِي مِنِّي اللَّهُمَّ لَا تُؤَاخِذْنِي بِمَا يَقُولُونَ وَ اجْعَلْنِي خَيْراً مِمَّا يَظُنُّونَ وَ اغْفِرْ لِي مَا لَا يَعْلَمُونَ فَإِنَّكَ عَلَامُ الْغُيُوبِ وَ سَتَّارُ الْعُيُوبِ وَ مِنْ عَلَامَةِ أَحَدِهِمْ أَنَّكَ تَرَى لَهُ قُوَّةً فِي دِينٍ وَ حَزْماً فِي لِينٍ وَ إِيمَاناً فِي يَقِينٍ وَ حِرْصاً عَلَى الْعِلْمِ وَ كَيْساً فِي رِفْقٍ وَ شَفَقَةً فِي نَفَقَةٍ وَ قَصْداً فِي غَنَاءٍ وَ خُشُوعاً فِي عِبَادَةٍ وَ تَحَمُّلًا فِي فَاقَةٍ وَ صَبْراً فِي شِدَّةٍ وَ رَحْمَةً للجهود [لِلْمَجْهُودِ وَ إِعْطَاءً فِي حَقٍّ وَ رِفْقاً فِي كَسْبٍ وَ طَلَباً لِلْحَلَالِ وَ نَشَاطاً فِي الْهُدَى وَ تَحَرُّجاً عَنِ الطَّمَعِ وَ بَرّاً فِي اسْتِقَامَةٍ وَ إِغْمَاضاً عِنْدَ شَهْوَةٍ لَا يَغُرُّهُ ثَنَاءُ مَنْ جَهِلَهُ وَ لَا يَدَعُ إِحْصَاءَ مَا قَدْ عَمِلَهُ مُسْتَنْبِطاً لِنَفْسِهِ فِي الْعَمَلِ يَعْمَلُ الْأَعْمَالَ الصَّالِحَةَ وَ هُوَ عَلَى وَجَلٍ يُمْسِي وَ هَمُّهُ الشُّكْرُ وَ يُصْبِحُ وَ شُغُلُهُ الذِّكْرُ يَبِيتُ حَذِراً وَ يُصْبِحُ فَرِحاً حَذِراً لِمَا حُذِّرَ مِنَ الْغَفْلَةِ وَ فَرِحاً لِمَا أَصَابَ مِنَ الْفَضْلِ وَ الرَّحْمَةِ إِنِ اسْتَصْعَبَ عَلَيْهِ نَفْسُهُ فِيمَا تَكْرَهُ لَمْ يُعْطِهَا سُؤْلَهَا فِيمَا إِلَيْهِ ضَرُّهُ وَ فَرَحُهُ فِيمَا يُخَلَّدُ وَ يَطُولُ وَ قُرَّةُ عَيْنِهِ فِيمَا لَا يَزُولُ وَ رَغْبَتُهُ فِيمَا يَبْقَى وَ زَهَادَتُهُ فِيمَا يَفْنَى يَمْزُجُ الْحِلْمَ بِالْعِلْمِ وَ يَمْزُجُ الْعِلْمَ بِالْعَقْلِ تَرَاهُ بَعِيداً كَسَلُهُ دَائِماً نَشَاطُهُ قَرِيباً أَمَلُهُ قَلِيلًا زَلَلُهُ مُتَوَقِّعاً أَجَلَهُ خَاشِعاً قَلْبُهُ ذَاكِراً رَبَّهُ خَائِفاً ذَنْبَهُ قَانِعَةً نَفْسُهُ مُتَغَيِّباً جَهْلُهُ سَهْلًا أَمْرُهُ حَرِيزاً دِينُهُ مَيِّتَةً شَهْوَتُهُ كَاظِماً غَيْظَهُ صَافِياً خُلُقُهُ آمِناً مِنْهُ جَارُهُ-
ضَعِيفاً كِبْرُهُ مَيِّتاً ضَرُّهُ كَثِيراً ذِكْرُهُ مُحْكَماً أَمْرُهُ لَا يُحَدِّثُ بِمَا يُؤْتَمَنُ عَلَيْهِ الْأَصْدِقَاءُ وَ لَا يَكْتُمُ شَهَادَتَهُ لِلْأَعْدَاءِ وَ لَا يَعْمَلُ شَيْئاً مِنَ الْحَقِّ رِيَاءً وَ لَا يَتْرُكُهُ حَيَاءً الْخَيْرُ مِنْهُ مَأْمُولٌ وَ الشَّرُّ مِنْهُ مَأْمُونٌ إِنْ كَانَ فِي الْغَافِلِينَ كُتِبَ مِنَ الذَّاكِرِينَ وَ إِنْ كَانَ فِي الذَّاكِرِينَ لَمْ يُكْتَبْ مِنَ الْغَافِلِينَ يَعْفُو عَمَّنْ ظَلَمَهُ وَ يُعْطِي مَنْ حَرَمَهُ وَ يَصِلُ مَنْ قَطَعَهُ لَا يَعْزُبُ حِلْمُهُ وَ لَا يَعْجَلُ فِيمَا يُرِيبُهُ وَ يَصْفَحُ عَمَّا قَدْ تَبَيَّنَ لَهُ بَعِيدٌ [بَعُدَ] جَهْلُهُ لَيِّناً قَوْلُهُ غَائِباً مَكْرُهُ [مُنْكَرُهُ] قَرِيباً مَعْرُوفُهُ صَادِقاً قَوْلُهُ حَسَناً فِعْلُهُ مُقْبِلًا خَيْرُهُ مُدْبِراً شَرُّهُ فَهُوَ فِي الْهَزَاهِزِ وَقُورٌ وَ فِي الْمَكَارِهِ صَبُورٌ وَ فِي الرَّخَاءِ شَكُورٌ لَا يَحِيفُ عَلَى مَنْ يُبْغِضُ وَ لَا يَأْثَمُ عَلَى مَنْ لَا يُحِبُّ لَا يَدَّعِي مَا لَيْسَ لَهُ وَ لَا يَجْحَدُ حَقّاً هُوَ عَلَيْهِ يَعْتَرِفُ بِالْحَقِّ قَبْلَ أَنْ يُشْهَدَ عَلَيْهِ وَ لَا يُضِيعُ مَا اسْتُحْفِظَ [لَا يَنْسَى مَا ذُكِّرَهُ] وَ لَا يُنَابِزُ بِالْأَلْقَابِ وَ لَا يَبْغِي عَلَى أَحَدٍ وَ لَا يَهُمُّ بِالْحَسَدِ وَ لَا يُضِرُّ بِالْجَارِ وَ لَا يَشْمَتُ بِالْمَصَائِبِ سَرِيعٌ إِلَى الصَّلَوَاتِ مُؤَدٍّ لِلْأَمَانَاتِ بَطِيءٌ عَنِ الْمُنْكِرَاتِ يَأْمُرُ بِالْمَعْرُوفِ وَ يَنْهَى عَنِ الْمُنْكَرِ لَا يَدْخُلُ فِي الْأُمُورِ بِجَهْلٍ وَ لَا يَخْرُجُ مِنَ الْحَقِّ بِعَجْزٍ إِنْ صَمَتَ لَمْ يَغُمَّهُ صَمْتُهُ وَ إِنْ نَطَقَ لَمْ يَقُلْ خَطَأً وَ إِنْ ضَحِكَ لَمْ يَعْدُ صَوْتُهُ سَمْعَهُ قَانِعاً بِالَّذِي قُدِّرَ لَهُ وَ لَا يَجْمَعُ [يَجْمَحُ بِهِ الْغَيْظُ وَ لَا يَغْلِبُهُ الْهَوَى وَ لَا يَقْهَرُهُ الشُّحُّ وَ لَا يَطْمَعُ فِيمَا لَيْسَ لَهُ يُخَالِطُ النَّاسَ لِيَعْلَمَ وَ يَصْمُتُ لِيَسْلَمَ وَ يَسْأَلُ لِيَفْهَمَ لَا يُنْصِتُ لِيُعْجَبَ بِهِ وَ لَا يَتَكَلَّمُ لِيَفْخَرَ عَلَى مَنْ سِوَاهُ إِنْ بُغِيَ عَلَيْهِ صَبَرَ حَتَّى يَكُونَ اللَّهُ هُوَ الَّذِي يَنْتَقِمُ لَهُ نَفْسُهُ مِنْهُ فِي عَنَاءٍ وَ النَّاسُ مِنْهُ فِي رَاحَةٍ أَتْعَبَ نَفْسَهُ لِآخِرَتِهِ وَ أَرَاحَ النَّاسَ مِنْ شَرِّهِ بُعْدُ مَنْ تَبَاعَدَ عَنْهُ بُغْضٌ وَ نَزَاهَةٌ وَ دُنُوُّ مَنْ دَنَا مِنْهُ لِينٌ وَ رَحْمَةٌ فَلَيْسَ تَبَاعُدُهُ بِكِبْرٍ وَ لَا عَظَمَةٍ وَ لَا دُنُوُّهُ بِخَدِيعَةٍ وَ لَا خِلَابَةٍ بَلْ يَقْتَدِي بِمَنْ كَانَ قَبْلَهُ مِنْ أَهْلِ الْخَيْرِ وَ هُوَ إِمَامٌ لِمَنْ خَلْفَهُ مِنْ أَهْلِ الْبِرِّ قَالَ فَصَعِقَ هَمَّامٌ صَعْقَةً كَانَتْ نَفْسُهُ فِيهَا فَقَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ع أَمَا وَ اللَّهِ لَقَدْ كُنْتُ أَخَافُهَا عَلَيْهِ وَ أَمَرَ بِهِ فَجُهِّزَ وَ صَلَّى عَلَيْهِ وَ قَالَ هَكَذَا تَصْنَعُ الْمَوَاعِظُ الْبَالِغَةُ بِأَهْلِهَا فَقَالَ قَائِلٌ فَمَا بَالُكَ أَنْتَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ قَالَ ع وَيْلَكَ إِنَّ لِكُلٍّ أَجَلًا لَنْ يَعْدُوَهُ وَ سَبَباً لَا يُجَاوِزُهُ فَمَهْلًا لَا تَعُدْ فَإِنَّمَا نَفَثَ عَلَى لِسَانِكَ الشَّيْطَان
صفات الشيعة با ترجمه 26 حديث 35 -
امام صادق بگفته از پدرانش فرمود مردى از ياران امير المؤمنين عليه السّلام بنام همام كه بسيار در بندگى پروردگار كوشا بود عرض كرد يا امير المؤمنين پرهيزگاران را چنان برايم بستهاى كه گويا خود آنها را مىبينم امير المؤمنين عليه السّلام
در پاسخ تأملى كرد و سپس فرمود يا همام تو خود پرهيزگار و نيكوكار باش كه خداى با پارسايان و نيكوكارانست همام عرض كرد يا امير المؤمنين سوگند به آن كسى كه ترا بزرگ داشته و برگزيده و مورد مهر خود قرار داده و ترا بر ديگران برترى داده آنان را براى ما بستاى.
امير المؤمنين بر پا خاست و سپاس و ستايش پروردگار را بجا آورد و بر پيمبر بزرگ درود فرستاد و سپس گفت خداوند بىهمتا آفريدگان را آفريد در حالى كه از بندگى آنان بىنياز بود و نافرمانى آنها باو گزندى نميرسانيد چون نافرمانى گنهكار آسيبى باو نميرساند و فرمانبرى فرمانبران بهرهاى براى او ندارد، وسائل زندگانى را بين ايشان پخش نمود و هر كس را در جهان مقامى در خود او بداد آدم و حوّا را از بهشت بسراى دنيا فرود آورد مزد به گناهشان هنگامى كه آنان را از خوردن گندم پرهيز داده بود و نپذيرفتند و نافرمانى كردند، پارسايان را بر ديگران برترى داد، سخن براستى گويند، زندگى بصرفهجوئى گذرانند و رفتار آنان با آفريدگان بفروتنى است براى خداوند بندگانى فروتنند از دنيا بريده و خود را براى سراى بازپسين آماده كردهاند چشمهاى خود را از آنچه خدا حرام كرده مىپوشانند گوشهاى خود را بشنيدن دانشهاى سودمند فرا داشتهاند در دشوارى و بلد چنان دلشادند كه ديگران در خوشى و نعمت بخواسته خدا خرسندند و اگر مرگ مقدر خداوندى پاىبند آنان نبود از بيم شكنجه و شوق مزد پروردگار يك چشم بهم زدن جان در كالبدشان نمىماند خداوند در دل آنان بسيار بزرگست و براى همين جز خدا در پيش آنان كوچك است باورشان به بهشت چنانست كه گويا او را ديده و در آن بهرهمند و آرميدهاند و باور آنها به دوزخ چنانست كه گويا او را ديده و در آن آزار كشيدهاند دلهاى آنان از جدائى يار حقيقى اندوهگين و مردمان از شرّ ايشان بركنارند از زيادى كوشش بدنهائى لاغر دارند و مورد نيازشان از اين سراى ناپايدار كم است، روانشان بعفت آراسته و رنج آنها در اين دنيا زياد است روزى چند با دشوارى شكيبا باشند تا در پى آن آسايشى دراز بدست آورند بازرگانى بس سودمندى دارند كه خدايشان راهنمائى كرده و براى آنان ميسر فرموده چون دنيا بآنان رو آورد از او سر به پيچانند و در دنيا آنان را دنبال كند و آنها براى نپذيرفتن او را بستوه آوردند اما در شب بر پاى ايستاده و متفكرانه كلام خدا را مىخوانند و دلهاى خود را با آن اندوهگين ساخته و دواى درد خويش را از آن جويند و بكمك آن حال بر گناهان خود گريسته و اعضاء آنها خسته و رنجور مىگرد چون بآيات تهديد و شكنجه گذرند بدل گوش كنند آنچنان كه شكنجه پروردگار را بچشم مىبينند و پوستهاى آنها ميلرزد و دلهايشان مىطپد و گمان ميكنند فرياد و خروش دوزخ در بن گوش آنها است و هنگامى كه بآيات رحمت الهى رسند دل بر وعدههاى آن سپرده و در آن طمع كرده و مشتاقانه بسوى آنها نگاه ميكنند كه گوئى معنى آن آيات در پيش چشمانشان هويدا است ترسان و خميده قامت خداوند بزرگ را ستايش كنند و در پيشگاه يزدان پاك بر سر زانو و يا خميده قد و يا بحال سجده دستها و جبين خود را بر خاك ميسايند، سر شك بر گونههايشان جارى است و براى دور بودن از آتش دوزخ و شكنجهاش بخدا پناه برده و كمك مىخواهند و اما در روز دانشمندان شكيبا و بزرگواران پرهيزگارند ترس خدا اندامشان را چنان گداخته كه به بيماران مىمانند در صورتى كه بتن بيمار نيستند و جانشان رنجور عشق خدا است ديگران آنها را ديوانه مىپندارند و حال آنكه كار بزرگى مبهوتشان ساخته و بزرگى خدا دل و جانشان را مستغرق درياى حيرت نموده هنگامى كه در بزرگى خداوند و سترگى سلطنتش فكر ميكنند و دشواريهاى روز رستاخيز هم پيش چشمان آنان رژه ميرود دلهاى آنان بخروش آمده و كاسه شكيبائيشان لبريز ميگردد و خرد از سرشان پرواز ميكند و چون توفيق بندگى مىيابند بكردن. كارهاى نيك مىشتابند و به بندگى كردن كم خرسندى ندهند و كار خود را هم چيزى نه پندارند از خود بدگمان و بر رفتارهاى خود هراسانند اگر مردمان آنها را بكارهاى نيك بستايند بخود نگرفته و گويند من بخود از غير خود داناترم و خداى من از من بدرون من آگاهتر است، خدايا بگفته ديگران بر من مگير و مرا بهتر از آنچه گمان مىبرند بگردان گناهان مرا كه بآن پى نبردهاند ببخشاى بدرستى كه تو داناى نهان و غيوب و پوشنده عيوبى و از نشانههاى آنها اينست كه در كار دين نيرومند و پشتكار دارند و با نرمى بسيار، دور انديش در كار زندگانيند، در كار ايمان بمرتبه يقين و به پيدا كردن دانش مشتاق و با وجود زيركى، نرم و با مردم آسان گيرند در بخشش دلسوز و در توانگرى ميانهرو در بندگى پروردگار ترسان و در تنگدستى بردبار و در دشواريها شكيبا و بر رنجبران دلسوز و در راه خدا بخشندهاند در كسب، ملايم و در جويائى حلال كوشا و در سفر بسوى خدا سرخوشاند از آز بسيار بدورند هنگام توانائى و بر سر پا بودن نيكوكارند
و زمان چيرگى شهوت از حرام چشم مىپوشند اگر كسى او را از روى نادانى بستايد فريفته نخواهد شد و كارهاى نيك خود را برخ كسان نمىكشد در كارهاى نفسانى و دنيوى آسانگير است كارهاى خوب را پيشه خود ساخته و باز هم هراسانست روز را بشب ميرساند و تمام كوشش او بجا آوردن سپاس خدا است صبح ميكند در حالى كه شب را بياد ايزد بسر مىبرد خوابى ترسان ميكند و بآرزوى كردن كارهاى شايسته مسرورانه روز را آغاز ميكند شب بيمناك از غفلت خويش و روز خرسند بدريافت فضل و بخشش خداوندى و چشم براه آنست اگر نفس در بندگى و پرستش با او همراهى نكند او هم خواهشهاى او را بر نياورد خرسندى او در زندگانى جاويدان و طولانيست و دل بدان بسته و رغبت او در سراى پايدار و كنارهگيرى او از سراى ناپايدار است دانش و بردبارى و خرد را بهم آميخته و او را مىبينى در حالى كه تنبلى از او بدور و نشاطش هميشگى آرزوهايش كوتاه و لغزشهايش كم است آماده كوچ بسفر سراى جاويد با دلى هراسان خداى خود را هميشه ميخواند و از گناهان خويش ترسان است در اين سرا بچيزى خرد سر فرود آورده و نادانى او كم است در كارهاى سراى ناپايدار آسانگير و در امور آن سرا سختگير است شهوت او مرده و خشم خود را فرو خورده كردار و رفتار او نيك و همسايه از او در امان و راحت است
گردنكش نبوده و آزادى بديگرى نميرساند خدا را زياد ياد ميكند و در كار آئين خود استوار است و آنچه را كه دوستانش بوى راز گويند با كسى در ميان نگذارد و گواهى خود را از دشمنان خويش هم دريغ ننموده و براى خدا رياكارانه كار نميكند و شرم و آزرم از او را بدور نمىشود مردن بنيكى و بخشش او چشم داشت دارند و از بدى كردن او آسودهاند اگر با مردم غافل نشيند نامش در گروه هشياران نوشته مىشود و اگر همنشين آگاهان باشد در شمار اهل غفلت نيست كسى كه بر او ستم كند مىبخشدش و چون او را محروم مىنمايد بخشش مىنمايد و كسى كه از او ببرد باو مىپيوندند، بردبارى او از او جدا نميشود و در كارى كه دو دل باشد شتاب نميكند از چيزهاى بدى كه مردم براى او انديشيدهاند و بر آنها دانا شده مىگذرد نادانى از او بدور و گفتار او نرم است مردم را فريب نمىدهد نيكى او هميشه بمردمان ميرسد و در جلوى آنانست راستگو در گفتار و نيكوكار در كردار است كار خوب از او ريزان و كار بد از وى گريزانست، در تنهائى و كشاكش روزگار با وقار و در دشواريها و ناگواريها بردبار است در زمان توانگريش سپاسگزار است بر دشمن خود ستم نكند و در دوستى كوتاهى نمايد چيزى را كه از او نيست ادعا نميكند و حقى را كه بر او وارد است ردّ و انكار نمىنمايد بحقى كه ديگران بر او دارند اقرار ميكند بدون آنكه نيازى بگواه باشد چيزى را كه باو سپردهاند و بايد نگهدارد تباه نميسازد كسى را بنام زشت نخواند و بر هيچ كس ستم روا نمىدارد بديگران رشگ نمىبرد و آزارش بهمسايگانش نميرسد كسى را بگرفتاريهايش شماتت و سرزنش نميكند براى بجا آوردن نمازهاى خود شتاب دارد و اداكننده سپردهها است كه باو سپردهاند بناشايستها نمىگرود و مردم را بكارهاى نيك و دورى از كارهاى زشت دستور مىدهد با نادانى دست بكارى نميزند و از راه راست گامى فراتر نمىنهد اگر خموش باشد در خاموشى اندوهگين نيست و اگر گويا شود جز راست نگويد بلند نخندد بآنچه برايش ميرسد قانع است در خشم افسار خويش را بنفس سركش نسپارد و هوى نفس بر او چيره نشود بخل او را بنده خود نسازد و در آنچه مال او نيست چشم ندوزد با مردم همنشينى ميكند براى آنكه بدانش خود بيفزايد يا بديگرى بياموزاند و چون خاموش شود براى آنست كه راه آشتى پويد پرسش او براى فهميدن است نه مشاجره خاموشى او براى ايجاد شگفتى در ديگران نسبت بخويش نيست كه (او را بزرگ و صاحب ظرفيت بپندارند) سخنرانى او براى خود فروشى بر ديگرى نيست اگر بر او ستم كنند بردبار باشد تا خداوند انتقام او را بازستاند نفس او از او در رنج و مردم از نفس او در راحتند نفس خويش را براى آماده كردن توشه آن سرا برنج افكند و مردم را از بد او راحت كند از كسى كه دورى گزيند براى پرهيزگارى و پاكدامنى است و بهر كه نزديك شود براى دلسوزى و مهربانى است نه دورى او براى گردنفرازى و نه نزديكيش براى فريب است بلكه بخوبان پيش از خود اقتدا ميكند و او خود پيشواى پارسايان و نيكوكارانست.
در اين هنگام همام نعره بزد و جان بداد امير المؤمنين عليه السّلام فرمود بخدا سوگند من از همين بىتابى و بىتوانى بر او مىترسيدم و دستور داد او را براى دفن آماده كنند و بر او نماز خواند و سپس فرمود پندهاى رسا با اهلش چنين ميكند گويندهاى عرض كرد يا امير المؤمنين چرا ترا گزندى نرسيد فرمود واى بر تو براى هر كسى مرگى است كه از او رد نميشود و سببى است كه از آن نمىگذرد خاموش باش و پر نگو كه شيطان بر زبان تو سخن مىگويد.
اللهم عجل لولیک المهدی المنتظر الفرج
السلام علیک یا بقیة الله یا خلیفة الرحمن یا امام الانس والجان
السلام علیک یا عین الحیات السلام علیک بجوامع السلام
خذ بأیدینا «آقا دست مارا بگیر»
یا أبانا إستغفر لنا ذنوبنا انا کنا خاطئین
یا أیها العزیز مسنا و أهلنا الظر و جئنا ببضاعة مزجاة فأوف لنا الکیل و تصدق علینا إن الله یجزی المتصدقین
اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم و أهلک عدوهم من الجن و الإنس من الأولین و آلآخرین
السلام علیک یا بقیة الله یا خلیفة الرحمن یا امام الانس والجان
السلام علیک یا عین الحیات السلام علیک بجوامع السلام
خذ بأیدینا «آقا دست مارا بگیر»
یا أبانا إستغفر لنا ذنوبنا انا کنا خاطئین
یا أیها العزیز مسنا و أهلنا الظر و جئنا ببضاعة مزجاة فأوف لنا الکیل و تصدق علینا إن الله یجزی المتصدقین
اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم و أهلک عدوهم من الجن و الإنس من الأولین و آلآخرین
-
- پست: 2503
- تاریخ عضویت: جمعه ۱۱ آبان ۱۳۸۶, ۳:۰۶ ب.ظ
- سپاسهای ارسالی: 7581 بار
- سپاسهای دریافتی: 6236 بار
- تماس:
Re: \\*// شیعه در روایات \\*//
5. عَنْ ابْنِ عَساكِرَ فِی تارِیخِهِ عَنْ عاصِمٍ بْنِ ضَمْرَه عَنْ أمِیرِ الْمُؤمِنِینَ ـ عَلَیْهِ السَّلامُ ـ قالَ: قالَ رَسُول اللهِ ـ صلی الله علیه و آله ـ:
مَثَلِی وَ مَثَلُ عَلِیٍّ مَثَلُ شَجَرَه أنا أصْلُها وَ عَلِیٌّ فَرْعُها وَ الْحَسَنُ وَ الْحُسَیْنُ ثَمَرُها وَ الشِّیعه وَرَقُها فَهَلْ یَخْرُجُ مِنْ الطَّیِّبِ إلّا الطَّیِّبُ
وَ أنا مَدِینَه الْعِلْمِ وَ عَلِیٌّ بابُها فَمَنْ أرادَها فَلْیَأتِها مِنْ بابِها. 1
پیامبر اكرم ـ صلی الله علیه و آله ـ فرمود: مَثَل من و علی ـ علیه السلام ـ(امیر المؤمنین) مَثَل درختی است كه من ریشه و ساقه
و علی شاخه آن و حسن و حسین ـ علیهما السلام ـ میوه آن درخت و شیعه برگ های آن درخت را تشكیل می دهند،
(و سپس افزود) آیا از اصل و ریشه پاك جز میوه پاك انتظار می رود؟ و من شهر علم و دانش هستم و علی ـ علیه السلام ـ درب
آن است، پس كسی كه خواست به شهر علم دست یابد، باید، از درب آن وارد شود.
6. عَنْ أمِیر الْمؤمِنِینَ ـ عَلَیْهِ السَّلامُ ـ :
یا نَوْفُ: أتَدْرِی یا نَوْفٌ مَنْ شِیعَتِی؟ قالَ: لا واللهِ ، قالَ: شِیعَتِی الذُّبَّلُ الشِّفاهُ، الْخُمَّضُ الْبُطُونِ، الَّذینَ تُعْرَفُ الرُّهبانِیَّه فِی وُجُوهِهِمْ رُهْبانُ
الَّیْلِ و اُسْدٌ بِالنَّهارِ. 2
امیر المؤمنین ـ علیه السلام ـ به نوف بكالی فرمود:
ای نوف! آیا می دانی كه شیعه من كیست؟ نوف گفت: خیر، امام فرمود: لب های شیعه من گواه بر ذكر و یاد خدای اوست،
شكم وی گواه پرهیز از شكم پرستی است و نیز عدم وابستگی به دنیا را سیمای آنان گواهی می دهد، آنان عابدان شب زنده دار
و شیر مردان روزاند.
7. قالَتْ فاطِمَه ـ عَلَیْها السَّلامُ ـ :
إنَّ شِیعتُنا مِنْ خِیارِ أهْلِ الْجَنَّه ... . 3
حضرت زهرا ـ علیها السلام ـ فرمود:
شیعیان ما بهترین جنت نشینان هستند.
8. قالَ رَجُلٌ لِلْحَسَنِ بْنِ عَلِیٍ ـ عَلَیْهِ السَّلامُ ـ :
إنَّی شِیعَتُكُمْ! فقالَ الْحَسَنُ بْنُ عَلِیٍّ یا عَبْدَ اللهِ إنْ كُنْتَ لَنا فِی أوامِرِنا وَ زَواجِرِنا مُطِیعاً فَقَدْ صَدَقْتَ، وَ إنْ كُنْتَ بِخِلافِ ذلِكَ فَلا تَزِدْ فِی ذُنُوبِكَ
بِدَعْواكَ مَرْتَبَه شَرِیفَه لَسْتَ مِنْ أهْلِها لا تَقُل أنا مِنْ شِیعَتِكُمْ وَ لكِنْ قُلْ: أنا مِنْ مَوالِیكُمْ وَ مُحِبِّیكُمْ وَ مُعادِی أعْدائِكُمْ وَ أنْتَ فِی خَیْرٍ إلی خَیْرٍ.4
در حدیث آمده است مردی به حسن بن علی ـ علیه السلام ـ گفت:
من شیعه و پیرو شما هستم، امام فرمود: ای بنده خدا اگر در برابر «اوامر» و «نواهی» ما مطیع باشی در ادعایت صادق هستی و
اگر این چنین نیستی با این ادعایت بر گناهان خودافزوده ای و وقتی كه در این مرتبه قرار نداری ادعای آن را نیز بر زبان میاور كه دروغ
است و بر گناهان خود افزوده ای، پس نگو من شیعه شما هستم، ولی بگو: من یكی از دوستداران شمایم و با دشمنان شما دشمنم
و دراین صورت به خیر و نیكی خواهی بود و به سوی خیر و نیكی نیز خواهی رفت.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
1. «تاریخ دمشق، ابن عساكر، ج2، حدیث 999، ص00»
2. «بحارالانوار، ج78، ص95، «نهج البلاغه»»
3. «لئالی الاخبار، ج5، ص163»
4. «لئالی الاخبار، ج5، ص157»
-
- پست: 53
- تاریخ عضویت: پنجشنبه ۲۴ آبان ۱۳۸۶, ۹:۰۳ ب.ظ
- محل اقامت: ایران
- سپاسهای ارسالی: 499 بار
- سپاسهای دریافتی: 150 بار
- تماس:
Re: \\*// شیعه در روایات \\*//
بسم الله الرحمن الرحیم
از نرم افزار«گنجینه روایات نور»
صفات الشيعة 2 الحديث الأول
[الحديث الأول]
1 قَالَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ مُوسَى بْنِ الْمُتَوَكِّلِ رَحِمَهُ اللَّهُ قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى الْعَطَّارُ الْكُوفِيُّ عَنْ أَبِيهِ عَنْ مُوسَى بْنِ عِمْرَانَ النَّخَعِيِّ عَنْ عَمِّهِ الْحُسَيْنِ بْنِ زَيْدٍ النَّوْفَلِيِّ عَنْ عَلِيِّ بْنِ سَالِمٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ أَبِي بَصِيرٍ قَالَ قَالَ الصَّادِقُ ع شِيعَتُنَا أَهْلُ الْوَرَعِ وَ الِاجْتِهَادِ وَ أَهْلُ الْوَفَاءِ وَ الْأَمَانَةِ وَ أَهْلُ الزُّهْدِ وَ الْعِبَادَةِ أَصْحَابُ إِحْدَى وَ خَمْسِينَ رَكْعَةً فِي الْيَوْمِ وَ اللَّيْلَةِ الْقَائِمُونَ بِاللَّيْلِ الصَّائِمُونَ بِالنَّهَارِ يُزَكُّونَ أَمْوَالَهُمْ وَ يَحُجُّونَ الْبَيْتَ وَ يَجْتَنِبُونَ كُلَّ مُحَرَّم
صفات الشيعة با ترجمه 2 حديث 1 -
حديث 1-
(2) ابى بصير گويد امام صادق عليه السّلام فرمود پيروان ما پرهيزگار و در پرستش پروردگار كوشا و با وفا و امانتدار و كنارهگير از دنيايند پنجاه و يك ركعت نماز در روز و شب بجاى مىآورند شبها را بيدار و روزها را روزه دارند زكاة دارائى خود را مىدهند و حج خانه خدا مىكنند و از هر ناشناسى دورى مينمايند.
صفات الشيعة 3 الحديث الثاني
[الحديث الثاني]
2 حَدَّثَنَا أَبِي رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنْ عَلِيِّ بْنِ مَعْبَدٍ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ أَبِي الْحَسَنِ الرِّضَا ع قَالَ شِيعَتُنَا الْمُسَلِّمُونَ لِأَمْرِنَا الْآخِذُونَ بِقَوْلِنَا الْمُخَالِفُونَ لِأَعْدَائِنَا فَمَنْ لَمْ يَكُنْ كَذَلِكَ فَلَيْسَ مِنَّا
صفات الشيعة با ترجمه 3 حديث 2 -
حديث 2-
(1) حسين پسر خالد گويد امام رضا عليه السّلام مىفرمود پيروان ما بفرمان ما گردن نهادهاند دستورات ما را گرفته و بكار مىبندند و با دشمنانمان مخالفند و كسى كه بر اين روش نباشد از ما نيست.
صفات الشيعة 3 الحديث الثالث
[الحديث الثالث]
3 حَدَّثَنَا جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ مَسْرُورٍ رَحِمَهُ اللَّهُ قَالَ حَدَّثَنَا الْحُسَيْنُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ عَامِرٍ عَنْ عَمِّهِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَامِرٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ أَبَانِ بْنِ عُثْمَانَ عَنِ الصَّادِقِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ ع أَنَّهُ قَالَ لَا دِينَ لِمَنْ لَا تَقِيَّةَ لَهُ وَ لَا إِيمَانَ لِمَنْ لَا وَرَعَ لَه
صفات الشيعة با ترجمه 3 حديث 3 -
حديث 3-
(2) ابان پسر عثمان گويد امام صادق عليه السّلام مىفرمود كسى كه تقيه نمىكند بر آئين جعفرى نيست و هر كه پرهيزگارى ندارد بخدا باور ندارد.
صفات الشيعة 3 الحديث الرابع
[الحديث الرابع]
4 حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ مَاجِيلَوَيْهِ رَحْمَةُ اللَّهِ عَلَيْهِ قَالَ حَدَّثَنِي عَمِّي مُحَمَّدُ بْنُ أَبِي الْقَاسِمِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ الْكُوفِيِّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَنِ الْمُفَضَّلِ بْنِ عُمَرَ قَالَ قَالَ الصَّادِقُ ع كَذَبَ مَنْ زَعَمَ أَنَّهُ مِنْ شِيعَتِنَا وَ هُوَ مُتَمَسِّكٌ بِعُرْوَةِ غَيْرِنَا
صفات الشيعة با ترجمه 3 حديث 4 -
حديث 4-
(3) مفضل پسر عمر گويد امام صادق عليه السّلام مىفرمود، دروغ مىگويد آنكه گمان دارد از پيروان ما است و بجز ما تمسك مىجويد.
صفات الشيعة 4 الحديث الخامس
[الحديث الخامس]
5 أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ قَالَ حَدَّثَنِي عَبْدُ اللَّهِ بْنُ جَعْفَرٍ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ ابْنِ أَبِي نَجْرَانَ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا الْحَسَنِ ع يَقُولُ مَنْ عَادَى شِيعَتَنَا فَقَدْ عَادَانَا وَ مَنْ وَالاهُمْ فَقَدْ وَالانَا لِأَنَّهُمْ مِنَّا خُلِقُوا مِنْ طِينَتِنَا مَنْ أَحَبَّهُمْ فَهُوَ مِنَّا وَ مَنْ أَبْغَضَهُمْ فَلَيْسَ مِنَّا شِيعَتُنَا يَنْظُرُونَ بِنُورِ اللَّهِ وَ يَتَقَلَّبُونَ فِي رَحْمَةِ اللَّهِ وَ يَفُوزُونَ بِكَرَامَةِ اللَّهِ مَا مِنْ أَحَدٍ مِنْ شِيعَتِنَا يَمْرَضُ إِلَّا مَرِضْنَا لِمَرَضِهِ وَ لَا اغْتَمَّ إِلَّا اغْتَمَمْنَا لِغَمِّهِ وَ لَا يَفْرَحُ إِلَّا فَرِحْنَا لِفَرَحِهِ وَ لَا يَغِيبُ عَنَّا أَحَدٌ مِنْ شِيعَتِنَا أَيْنَ كَانَ فِي شَرْقِ الْأَرْضِ أَوْ غَرْبِهَا وَ مَنْ تَرَكَ مِنْ شِيعَتِنَا دَيْناً فَهُوَ عَلَيْنَا وَ مَنْ تَرَكَ مِنْهُمْ مَالًا فَهُوَ لِوَرَثَتِهِ شِيعَتُنَا الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلاةَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكاةَ وَ يَحُجُّونَ الْبَيْتَ الْحَرَامَ وَ يَصُومُونَ شَهْرَ رَمَضَانَ وَ يُوَالُونَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ يَتَبَرَّءُونَ مِنْ أَعْدَائِهِمْ [مِنْ أَعْدَائِنَا] أُولَئِكَ أَهْلُ الْإِيمَانِ وَ التُّقَى وَ أَهْلُ الْوَرَعِ وَ التَّقْوَى وَ مَنْ رَدَّ عَلَيْهِمْ فَقَدْ رَدَّ عَلَى اللَّهِ وَ مَنْ طَعَنَ عَلَيْهِمْ فَقَدْ طَعَنَ عَلَى اللَّهِ لِأَنَّهُمْ عِبَادُ اللَّهِ حَقّاً وَ أَوْلِيَاؤُهُ صِدْقاً وَ اللَّهِ إِنَّ أَحَدَهُمْ لَيَشْفَعُ فِي مِثْلِ رَبِيعَةَ وَ مُضَرَ فَيُشَفِّعُهُ اللَّهُ تَعَالَى فِيهِمْ لِكَرَامَتِهِ عَلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَل
صفات الشيعة با ترجمه 4 حديث 5 -
حديث 5-
(4) پور ابى نجران گويد شنيدم كه ابو الحسن عليه السّلام مىفرمود آنكه با پيروان ما ستيزه كند با ما ستيزه كرده و هر كه با آنان مهر ورزد با ما مهر ورزيده چون آنان از خميره ما آفريده شدهاند كسى كه آنها را دوست داشته باشد از ما است
و كسى كه دشمن ايشان باشد از ما نيست پيروان ما بروشنائى ما مىنگرند و در رحمت ما مىگروند و با بخشش ما رستگارند اگر يكى از پيروانمان رنجور شود ما هم بناخوشى او رنجور مىشويم و چون اندوهناك گردد ما هم اندوهناك مىگرديم و بسرور او ما هم مسرور مىشويم در خاور و باختر جهان هيچ يك از آنان از ديدگان ما پنهان نيستند، اگر يكى از آنان وامى از خود بجاى گذارد دادن آن وام بر ما است و چون دارائى از او بماند از تبار او است، پيروان ما نمازگزارانند و حج خانه خدا كنند و زكاة دارائى خويش را بدر كنند، روزههاى ماه رمضان را مىگيرند و خاندان پيغمبر خويش را مهر ورزند و از دشمنانشان بيزارى جويند اينان پرهيزگار و بآئين خود باور دارند هر كه آنها را براند خدا را رانده (از خدا دور شده) و كسى كه بر ايشان ايراد گيرد بر خدا ايراد گرفته چون اين گروه بندگان و دوستداران درست پروردگارند و بخدا سوگند يكى از آنان ياراى آن دارد كه باندازه نفرات دو ايل ربيعه و مضر (كه بزيادى نفرات در عرب مشهورند) در نزد خدا ميانجيگرى كند و خداوند هم اين ميانجيگرى را مىپذيرد براى ارزشى كه در پيشگاه پروردگار جهانيان دارند.
صفات الشيعة 5 الحديث السادس
[الحديث السادس]
6 حَدَّثَنَا أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ قَالَ حَدَّثَنَا سَعْدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ يَعْقُوبَ بْنِ يَزِيدَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِمْرَانَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ مَنْ قَالَ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ مُخْلِصاً دَخَلَ الْجَنَّةَ وَ إِخْلَاصُهُ بِهَا أَنْ يَحْجُبَهُ [أَنْ يَحْجُزَهُ] لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ عَمَّا حَرَّمَ اللَّهُ تَعَالَى
صفات الشيعة با ترجمه 5 حديث 6 -
حديث 6-
(1) محمد پسر عمران گويد امام صادق عليه السّلام مىفرمود كسى كه بدرستى و از بن دندان لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ گويد به بهشت داخل مىگردد و هنگامى لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ را درست و از ته دل گفته كه با گفتن او ديگر گرد حرام نگردد.
صفات الشيعة 5 الحديث السابع
[الحديث السابع]
7 حَدَّثَنَا أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ قَالَ حَدَّثَنَا سَعْدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ الْكُوفِيِّ وَ إِبْرَاهِيمَ بْنِ هَاشِمٍ كُلُّهُمْ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ يُوسُفَ عَنْ سُلَيْمَانَ بْنِ عَمْرٍو عَنْ مُهَاجِرِ بْنِ الْحُسَيْنِ عَنْ زَيْدِ بْنِ أَرْقَمَ عَنِ النَّبِيِّ ص قَالَ مَنْ قَالَ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ مُخْلِصاً دَخَلَ الْجَنَّةَ وَ إِخْلَاصُهُ بِهَا أَنْ يَحْجُزَهُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ عَمَّا حَرَّمَ اللَّه
صفات الشيعة با ترجمه 5 حديث 7 -
حديث 7-
(2) زيد پسر ارقم گويد پيغمبر خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم فرمود هر كه براستى لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ بگويد بهشت براى او است و ميزان درستى گفتن لا اله إلا اللَّهاش بآنست كه از ناشايستها دورى كند.
صفات الشيعة 6 الحديث الثامن
[الحديث الثامن]
8 حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ مُوسَى بْنِ الْمُتَوَكِّلِ رَحِمَهُ اللَّهُ قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ الْحِمْيَرِيُّ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ عَلِيِّ بْنِ رِئَابٍ عَنْ أَبِي عُبَيْدَةَ الْحَذَّاءِ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع يَقُولُ لَمَّا فَتَحَ رَسُولُ اللَّهِ ص مَكَّةَ قَامَ عَلَى الصَّفَا فَقَالَ يَا بَنِي هَاشِمٍ يَا بَنِي عَبْدِ الْمُطَّلِبِ إِنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُمْ وَ إِنِّي شَفِيقٌ عَلَيْكُمْ لَا تَقُولُوا إِنَّ مُحَمَّداً مِنَّا فَوَ اللَّهِ مَا أَوْلِيَائِي مِنْكُمْ وَ لَا مِنْ غَيْرِكُمْ إِلَّا الْمُتَّقُونَ أَلَا فَلَا أَعْرِفُكُمْ تَأْتُونِي يَوْمَ الْقِيَامَةِ تَحْمِلُونَ الدُّنْيَا عَلَى رِقَابِكُمْ وَ يَأْتِي النَّاسُ يَحْمِلُونَ الْآخِرَةَ أَلَا وَ إِنِّي قَدْ أَعْذَرْتُ فِيمَا بَيْنِي وَ بَيْنَكُمْ وَ فِيمَا بَيْنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ بَيْنَكُمْ وَ إِنَّ لِي عَمَلِي وَ لَكُمْ عَمَلُكُم
صفات الشيعة با ترجمه 6 حديث 8 -
حديث 8-
(3) ابى عبيده حذاء گويد شنيدم ابو عبد اللَّه عليه السّلام مىفرمود هنگامى كه پيغمبر خدا مكه را گشود بر كوه صفا ايستاد و سپس چنين گفت اى پسران هاشم و عبد المطلب من فرستاده پروردگار شما بسوى شمايم و دلسوز شمايم نگوئيد محمد از ما است نه شما و نه ديگران دوست من نيست مگر اينكه از پرهيزگاران باشيد چگونه در روز جزا بشما آشنا باشم هنگامى كه دنيا را بر گردنهاى خود سوار كرده و مردم ديگرى مىآيند و آخرت را با خود مىآورند، آگاه باشيد كه من پيامبرى خود را بسزا بجا آوردم و اندرزهاى شايسته بشما دادم و راهنمائى خود را نمودم كارهاى گذشته من از آن من و رفتار گذشته شما براى شما است (واكنش كارهاى اين سرا در آن دنيا خواهد بود و هر كس در گرو رفتار خود مىباشد).
صفات الشيعة 7 الحديث التاسع
[الحديث التاسع]
9 حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ يَحْيَى الْعَطَّارُ رَحِمَهُ اللَّهُ قَالَ حَدَّثَنَا سَعْدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ إِبْرَاهِيمَ بْنِ هَاشِمٍ عَنِ ابْنِ أَبِي نَجْرَانَ عَنْ عَاصِمِ بْنِ حُمَيْدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ قَيْسٍ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ الْبَاقِرِ عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ ع قَالَ قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ع مُجَالَسَةُ الْأَشْرَارِ تُورِثُ سُوءَ الظَّنِّ بِالْأَخْيَارِ وَ مُجَالَسَةُ الْأَخْيَارِ تُلْحِقُ الْأَشْرَارَ بِالْأَخْيَارِ وَ مُجَالَسَةُ الْفُجَّارِ لِلْأَبْرَارِ تُلْحِقُ الْفُجَّارَ بِالْأَبْرَارِ فَمَنِ اشْتَبَهَ عَلَيْكُمْ أَمْرُهُ وَ لَمْ تَعْرِفُوا دِينَهُ فَانْظُرُوا إِلَى خُلَطَائِهِ فَإِنْ كَانُوا أَهْلَ دِينِ اللَّهِ فَهُوَ عَلَى دِينِ اللَّهِ وَ إِنْ كَانُوا عَلَى غَيْرِ دِينِ اللَّهِ فَلَا حَظَّ لَهُ فِي دِينِ اللَّهِ- إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص كَانَ يَقُولُ مَنْ كَانَ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ فَلَا يُؤَاخِيَنَّ كَافِراً وَ لَا يُخَالِطَنَّ فَاجِراً- وَ مَنْ آخَى كَافِراً أَوْ خَالَطَ فَاجِراً كَانَ كَافِراً فَاجِرا
صفات الشيعة با ترجمه 7 حديث 9 -
حديث 9-
(1) محمد پسر قيس گويد امام باقر عليه السّلام بنقل از پدرانش فرمود كه امير المؤمنين عليه السّلام مىفرمود ميوه همنشينى كردن با بدان گمان بد بردن بخوبان است و همنشينى با نيكان بدان را نيك مىسازد چنان كه همنشينى با بدكاران خوبان را بد مىكند و هر زمانى كه نتوانستند دين كسى را بشناسيد بهمنشينانش نگاه كنيد اگر از مردان خدا هستند او هم بر آئين خدا است و چنانچه دوستانش بر راه خدا نيستند او هم بهرهاى از آئين يزدانپرستى ندارد پيغمبر خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم مىفرمود هر كه بخدا و روز رستاخيز باور دارد با هيچ كافرى دوستى نمىكند و با بدكاران نشست و برخاست نمىنمايد و اگر با آنان همنشينى كرد خود نيز كافر و بدكاره است.
صفات الشيعة 7 الحديث العاشر
[الحديث العاشر]
10 حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ الْوَلِيدِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ الصَّفَّارِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى بْنِ عُبَيْدٍ عَنِ ابْنِ فَضَّالٍ قَالَ سَمِعْتُ الرِّضَا ع يَقُولُ مَنْ وَاصَلَ لَنَا قَاطِعاً أَوْ قَطَعَ لَنَا وَاصِلًا أَوْ مَدَحَ لَنَا عَائِباً أَوْ أَكْرَمَ لَنَا مُخَالِفاً فَلَيْسَ مِنَّا وَ لَسْنَا مِنْه
صفات الشيعة با ترجمه 7 حديث 10 -
حديث 10-
(1) پسر فضال گويد شنيدم حضرت رضا عليه السّلام مىفرمود هر كه بدور شده از ما نزديك شود و يا از وابستگان ما دورى كند يا كسى را كه بما عيب مىبندد ستايش نمايد يا بدشمن ما بخشش كند از ما نيست و ما هم از او نيستيم.
از نرم افزار«گنجینه روایات نور»
صفات الشيعة 2 الحديث الأول
[الحديث الأول]
1 قَالَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ مُوسَى بْنِ الْمُتَوَكِّلِ رَحِمَهُ اللَّهُ قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى الْعَطَّارُ الْكُوفِيُّ عَنْ أَبِيهِ عَنْ مُوسَى بْنِ عِمْرَانَ النَّخَعِيِّ عَنْ عَمِّهِ الْحُسَيْنِ بْنِ زَيْدٍ النَّوْفَلِيِّ عَنْ عَلِيِّ بْنِ سَالِمٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ أَبِي بَصِيرٍ قَالَ قَالَ الصَّادِقُ ع شِيعَتُنَا أَهْلُ الْوَرَعِ وَ الِاجْتِهَادِ وَ أَهْلُ الْوَفَاءِ وَ الْأَمَانَةِ وَ أَهْلُ الزُّهْدِ وَ الْعِبَادَةِ أَصْحَابُ إِحْدَى وَ خَمْسِينَ رَكْعَةً فِي الْيَوْمِ وَ اللَّيْلَةِ الْقَائِمُونَ بِاللَّيْلِ الصَّائِمُونَ بِالنَّهَارِ يُزَكُّونَ أَمْوَالَهُمْ وَ يَحُجُّونَ الْبَيْتَ وَ يَجْتَنِبُونَ كُلَّ مُحَرَّم
صفات الشيعة با ترجمه 2 حديث 1 -
حديث 1-
(2) ابى بصير گويد امام صادق عليه السّلام فرمود پيروان ما پرهيزگار و در پرستش پروردگار كوشا و با وفا و امانتدار و كنارهگير از دنيايند پنجاه و يك ركعت نماز در روز و شب بجاى مىآورند شبها را بيدار و روزها را روزه دارند زكاة دارائى خود را مىدهند و حج خانه خدا مىكنند و از هر ناشناسى دورى مينمايند.
صفات الشيعة 3 الحديث الثاني
[الحديث الثاني]
2 حَدَّثَنَا أَبِي رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنْ عَلِيِّ بْنِ مَعْبَدٍ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ أَبِي الْحَسَنِ الرِّضَا ع قَالَ شِيعَتُنَا الْمُسَلِّمُونَ لِأَمْرِنَا الْآخِذُونَ بِقَوْلِنَا الْمُخَالِفُونَ لِأَعْدَائِنَا فَمَنْ لَمْ يَكُنْ كَذَلِكَ فَلَيْسَ مِنَّا
صفات الشيعة با ترجمه 3 حديث 2 -
حديث 2-
(1) حسين پسر خالد گويد امام رضا عليه السّلام مىفرمود پيروان ما بفرمان ما گردن نهادهاند دستورات ما را گرفته و بكار مىبندند و با دشمنانمان مخالفند و كسى كه بر اين روش نباشد از ما نيست.
صفات الشيعة 3 الحديث الثالث
[الحديث الثالث]
3 حَدَّثَنَا جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ مَسْرُورٍ رَحِمَهُ اللَّهُ قَالَ حَدَّثَنَا الْحُسَيْنُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ عَامِرٍ عَنْ عَمِّهِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَامِرٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ أَبَانِ بْنِ عُثْمَانَ عَنِ الصَّادِقِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ ع أَنَّهُ قَالَ لَا دِينَ لِمَنْ لَا تَقِيَّةَ لَهُ وَ لَا إِيمَانَ لِمَنْ لَا وَرَعَ لَه
صفات الشيعة با ترجمه 3 حديث 3 -
حديث 3-
(2) ابان پسر عثمان گويد امام صادق عليه السّلام مىفرمود كسى كه تقيه نمىكند بر آئين جعفرى نيست و هر كه پرهيزگارى ندارد بخدا باور ندارد.
صفات الشيعة 3 الحديث الرابع
[الحديث الرابع]
4 حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ مَاجِيلَوَيْهِ رَحْمَةُ اللَّهِ عَلَيْهِ قَالَ حَدَّثَنِي عَمِّي مُحَمَّدُ بْنُ أَبِي الْقَاسِمِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ الْكُوفِيِّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَنِ الْمُفَضَّلِ بْنِ عُمَرَ قَالَ قَالَ الصَّادِقُ ع كَذَبَ مَنْ زَعَمَ أَنَّهُ مِنْ شِيعَتِنَا وَ هُوَ مُتَمَسِّكٌ بِعُرْوَةِ غَيْرِنَا
صفات الشيعة با ترجمه 3 حديث 4 -
حديث 4-
(3) مفضل پسر عمر گويد امام صادق عليه السّلام مىفرمود، دروغ مىگويد آنكه گمان دارد از پيروان ما است و بجز ما تمسك مىجويد.
صفات الشيعة 4 الحديث الخامس
[الحديث الخامس]
5 أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ قَالَ حَدَّثَنِي عَبْدُ اللَّهِ بْنُ جَعْفَرٍ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ ابْنِ أَبِي نَجْرَانَ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا الْحَسَنِ ع يَقُولُ مَنْ عَادَى شِيعَتَنَا فَقَدْ عَادَانَا وَ مَنْ وَالاهُمْ فَقَدْ وَالانَا لِأَنَّهُمْ مِنَّا خُلِقُوا مِنْ طِينَتِنَا مَنْ أَحَبَّهُمْ فَهُوَ مِنَّا وَ مَنْ أَبْغَضَهُمْ فَلَيْسَ مِنَّا شِيعَتُنَا يَنْظُرُونَ بِنُورِ اللَّهِ وَ يَتَقَلَّبُونَ فِي رَحْمَةِ اللَّهِ وَ يَفُوزُونَ بِكَرَامَةِ اللَّهِ مَا مِنْ أَحَدٍ مِنْ شِيعَتِنَا يَمْرَضُ إِلَّا مَرِضْنَا لِمَرَضِهِ وَ لَا اغْتَمَّ إِلَّا اغْتَمَمْنَا لِغَمِّهِ وَ لَا يَفْرَحُ إِلَّا فَرِحْنَا لِفَرَحِهِ وَ لَا يَغِيبُ عَنَّا أَحَدٌ مِنْ شِيعَتِنَا أَيْنَ كَانَ فِي شَرْقِ الْأَرْضِ أَوْ غَرْبِهَا وَ مَنْ تَرَكَ مِنْ شِيعَتِنَا دَيْناً فَهُوَ عَلَيْنَا وَ مَنْ تَرَكَ مِنْهُمْ مَالًا فَهُوَ لِوَرَثَتِهِ شِيعَتُنَا الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلاةَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكاةَ وَ يَحُجُّونَ الْبَيْتَ الْحَرَامَ وَ يَصُومُونَ شَهْرَ رَمَضَانَ وَ يُوَالُونَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ يَتَبَرَّءُونَ مِنْ أَعْدَائِهِمْ [مِنْ أَعْدَائِنَا] أُولَئِكَ أَهْلُ الْإِيمَانِ وَ التُّقَى وَ أَهْلُ الْوَرَعِ وَ التَّقْوَى وَ مَنْ رَدَّ عَلَيْهِمْ فَقَدْ رَدَّ عَلَى اللَّهِ وَ مَنْ طَعَنَ عَلَيْهِمْ فَقَدْ طَعَنَ عَلَى اللَّهِ لِأَنَّهُمْ عِبَادُ اللَّهِ حَقّاً وَ أَوْلِيَاؤُهُ صِدْقاً وَ اللَّهِ إِنَّ أَحَدَهُمْ لَيَشْفَعُ فِي مِثْلِ رَبِيعَةَ وَ مُضَرَ فَيُشَفِّعُهُ اللَّهُ تَعَالَى فِيهِمْ لِكَرَامَتِهِ عَلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَل
صفات الشيعة با ترجمه 4 حديث 5 -
حديث 5-
(4) پور ابى نجران گويد شنيدم كه ابو الحسن عليه السّلام مىفرمود آنكه با پيروان ما ستيزه كند با ما ستيزه كرده و هر كه با آنان مهر ورزد با ما مهر ورزيده چون آنان از خميره ما آفريده شدهاند كسى كه آنها را دوست داشته باشد از ما است
و كسى كه دشمن ايشان باشد از ما نيست پيروان ما بروشنائى ما مىنگرند و در رحمت ما مىگروند و با بخشش ما رستگارند اگر يكى از پيروانمان رنجور شود ما هم بناخوشى او رنجور مىشويم و چون اندوهناك گردد ما هم اندوهناك مىگرديم و بسرور او ما هم مسرور مىشويم در خاور و باختر جهان هيچ يك از آنان از ديدگان ما پنهان نيستند، اگر يكى از آنان وامى از خود بجاى گذارد دادن آن وام بر ما است و چون دارائى از او بماند از تبار او است، پيروان ما نمازگزارانند و حج خانه خدا كنند و زكاة دارائى خويش را بدر كنند، روزههاى ماه رمضان را مىگيرند و خاندان پيغمبر خويش را مهر ورزند و از دشمنانشان بيزارى جويند اينان پرهيزگار و بآئين خود باور دارند هر كه آنها را براند خدا را رانده (از خدا دور شده) و كسى كه بر ايشان ايراد گيرد بر خدا ايراد گرفته چون اين گروه بندگان و دوستداران درست پروردگارند و بخدا سوگند يكى از آنان ياراى آن دارد كه باندازه نفرات دو ايل ربيعه و مضر (كه بزيادى نفرات در عرب مشهورند) در نزد خدا ميانجيگرى كند و خداوند هم اين ميانجيگرى را مىپذيرد براى ارزشى كه در پيشگاه پروردگار جهانيان دارند.
صفات الشيعة 5 الحديث السادس
[الحديث السادس]
6 حَدَّثَنَا أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ قَالَ حَدَّثَنَا سَعْدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ يَعْقُوبَ بْنِ يَزِيدَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِمْرَانَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ مَنْ قَالَ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ مُخْلِصاً دَخَلَ الْجَنَّةَ وَ إِخْلَاصُهُ بِهَا أَنْ يَحْجُبَهُ [أَنْ يَحْجُزَهُ] لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ عَمَّا حَرَّمَ اللَّهُ تَعَالَى
صفات الشيعة با ترجمه 5 حديث 6 -
حديث 6-
(1) محمد پسر عمران گويد امام صادق عليه السّلام مىفرمود كسى كه بدرستى و از بن دندان لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ گويد به بهشت داخل مىگردد و هنگامى لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ را درست و از ته دل گفته كه با گفتن او ديگر گرد حرام نگردد.
صفات الشيعة 5 الحديث السابع
[الحديث السابع]
7 حَدَّثَنَا أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ قَالَ حَدَّثَنَا سَعْدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ الْكُوفِيِّ وَ إِبْرَاهِيمَ بْنِ هَاشِمٍ كُلُّهُمْ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ يُوسُفَ عَنْ سُلَيْمَانَ بْنِ عَمْرٍو عَنْ مُهَاجِرِ بْنِ الْحُسَيْنِ عَنْ زَيْدِ بْنِ أَرْقَمَ عَنِ النَّبِيِّ ص قَالَ مَنْ قَالَ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ مُخْلِصاً دَخَلَ الْجَنَّةَ وَ إِخْلَاصُهُ بِهَا أَنْ يَحْجُزَهُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ عَمَّا حَرَّمَ اللَّه
صفات الشيعة با ترجمه 5 حديث 7 -
حديث 7-
(2) زيد پسر ارقم گويد پيغمبر خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم فرمود هر كه براستى لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ بگويد بهشت براى او است و ميزان درستى گفتن لا اله إلا اللَّهاش بآنست كه از ناشايستها دورى كند.
صفات الشيعة 6 الحديث الثامن
[الحديث الثامن]
8 حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ مُوسَى بْنِ الْمُتَوَكِّلِ رَحِمَهُ اللَّهُ قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ الْحِمْيَرِيُّ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ عَلِيِّ بْنِ رِئَابٍ عَنْ أَبِي عُبَيْدَةَ الْحَذَّاءِ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع يَقُولُ لَمَّا فَتَحَ رَسُولُ اللَّهِ ص مَكَّةَ قَامَ عَلَى الصَّفَا فَقَالَ يَا بَنِي هَاشِمٍ يَا بَنِي عَبْدِ الْمُطَّلِبِ إِنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُمْ وَ إِنِّي شَفِيقٌ عَلَيْكُمْ لَا تَقُولُوا إِنَّ مُحَمَّداً مِنَّا فَوَ اللَّهِ مَا أَوْلِيَائِي مِنْكُمْ وَ لَا مِنْ غَيْرِكُمْ إِلَّا الْمُتَّقُونَ أَلَا فَلَا أَعْرِفُكُمْ تَأْتُونِي يَوْمَ الْقِيَامَةِ تَحْمِلُونَ الدُّنْيَا عَلَى رِقَابِكُمْ وَ يَأْتِي النَّاسُ يَحْمِلُونَ الْآخِرَةَ أَلَا وَ إِنِّي قَدْ أَعْذَرْتُ فِيمَا بَيْنِي وَ بَيْنَكُمْ وَ فِيمَا بَيْنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ بَيْنَكُمْ وَ إِنَّ لِي عَمَلِي وَ لَكُمْ عَمَلُكُم
صفات الشيعة با ترجمه 6 حديث 8 -
حديث 8-
(3) ابى عبيده حذاء گويد شنيدم ابو عبد اللَّه عليه السّلام مىفرمود هنگامى كه پيغمبر خدا مكه را گشود بر كوه صفا ايستاد و سپس چنين گفت اى پسران هاشم و عبد المطلب من فرستاده پروردگار شما بسوى شمايم و دلسوز شمايم نگوئيد محمد از ما است نه شما و نه ديگران دوست من نيست مگر اينكه از پرهيزگاران باشيد چگونه در روز جزا بشما آشنا باشم هنگامى كه دنيا را بر گردنهاى خود سوار كرده و مردم ديگرى مىآيند و آخرت را با خود مىآورند، آگاه باشيد كه من پيامبرى خود را بسزا بجا آوردم و اندرزهاى شايسته بشما دادم و راهنمائى خود را نمودم كارهاى گذشته من از آن من و رفتار گذشته شما براى شما است (واكنش كارهاى اين سرا در آن دنيا خواهد بود و هر كس در گرو رفتار خود مىباشد).
صفات الشيعة 7 الحديث التاسع
[الحديث التاسع]
9 حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ يَحْيَى الْعَطَّارُ رَحِمَهُ اللَّهُ قَالَ حَدَّثَنَا سَعْدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ إِبْرَاهِيمَ بْنِ هَاشِمٍ عَنِ ابْنِ أَبِي نَجْرَانَ عَنْ عَاصِمِ بْنِ حُمَيْدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ قَيْسٍ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ الْبَاقِرِ عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ ع قَالَ قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ع مُجَالَسَةُ الْأَشْرَارِ تُورِثُ سُوءَ الظَّنِّ بِالْأَخْيَارِ وَ مُجَالَسَةُ الْأَخْيَارِ تُلْحِقُ الْأَشْرَارَ بِالْأَخْيَارِ وَ مُجَالَسَةُ الْفُجَّارِ لِلْأَبْرَارِ تُلْحِقُ الْفُجَّارَ بِالْأَبْرَارِ فَمَنِ اشْتَبَهَ عَلَيْكُمْ أَمْرُهُ وَ لَمْ تَعْرِفُوا دِينَهُ فَانْظُرُوا إِلَى خُلَطَائِهِ فَإِنْ كَانُوا أَهْلَ دِينِ اللَّهِ فَهُوَ عَلَى دِينِ اللَّهِ وَ إِنْ كَانُوا عَلَى غَيْرِ دِينِ اللَّهِ فَلَا حَظَّ لَهُ فِي دِينِ اللَّهِ- إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص كَانَ يَقُولُ مَنْ كَانَ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ فَلَا يُؤَاخِيَنَّ كَافِراً وَ لَا يُخَالِطَنَّ فَاجِراً- وَ مَنْ آخَى كَافِراً أَوْ خَالَطَ فَاجِراً كَانَ كَافِراً فَاجِرا
صفات الشيعة با ترجمه 7 حديث 9 -
حديث 9-
(1) محمد پسر قيس گويد امام باقر عليه السّلام بنقل از پدرانش فرمود كه امير المؤمنين عليه السّلام مىفرمود ميوه همنشينى كردن با بدان گمان بد بردن بخوبان است و همنشينى با نيكان بدان را نيك مىسازد چنان كه همنشينى با بدكاران خوبان را بد مىكند و هر زمانى كه نتوانستند دين كسى را بشناسيد بهمنشينانش نگاه كنيد اگر از مردان خدا هستند او هم بر آئين خدا است و چنانچه دوستانش بر راه خدا نيستند او هم بهرهاى از آئين يزدانپرستى ندارد پيغمبر خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم مىفرمود هر كه بخدا و روز رستاخيز باور دارد با هيچ كافرى دوستى نمىكند و با بدكاران نشست و برخاست نمىنمايد و اگر با آنان همنشينى كرد خود نيز كافر و بدكاره است.
صفات الشيعة 7 الحديث العاشر
[الحديث العاشر]
10 حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ الْوَلِيدِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ الصَّفَّارِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى بْنِ عُبَيْدٍ عَنِ ابْنِ فَضَّالٍ قَالَ سَمِعْتُ الرِّضَا ع يَقُولُ مَنْ وَاصَلَ لَنَا قَاطِعاً أَوْ قَطَعَ لَنَا وَاصِلًا أَوْ مَدَحَ لَنَا عَائِباً أَوْ أَكْرَمَ لَنَا مُخَالِفاً فَلَيْسَ مِنَّا وَ لَسْنَا مِنْه
صفات الشيعة با ترجمه 7 حديث 10 -
حديث 10-
(1) پسر فضال گويد شنيدم حضرت رضا عليه السّلام مىفرمود هر كه بدور شده از ما نزديك شود و يا از وابستگان ما دورى كند يا كسى را كه بما عيب مىبندد ستايش نمايد يا بدشمن ما بخشش كند از ما نيست و ما هم از او نيستيم.
اللهم عجل لولیک المهدی المنتظر الفرج
السلام علیک یا بقیة الله یا خلیفة الرحمن یا امام الانس والجان
السلام علیک یا عین الحیات السلام علیک بجوامع السلام
خذ بأیدینا «آقا دست مارا بگیر»
یا أبانا إستغفر لنا ذنوبنا انا کنا خاطئین
یا أیها العزیز مسنا و أهلنا الظر و جئنا ببضاعة مزجاة فأوف لنا الکیل و تصدق علینا إن الله یجزی المتصدقین
اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم و أهلک عدوهم من الجن و الإنس من الأولین و آلآخرین
السلام علیک یا بقیة الله یا خلیفة الرحمن یا امام الانس والجان
السلام علیک یا عین الحیات السلام علیک بجوامع السلام
خذ بأیدینا «آقا دست مارا بگیر»
یا أبانا إستغفر لنا ذنوبنا انا کنا خاطئین
یا أیها العزیز مسنا و أهلنا الظر و جئنا ببضاعة مزجاة فأوف لنا الکیل و تصدق علینا إن الله یجزی المتصدقین
اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم و أهلک عدوهم من الجن و الإنس من الأولین و آلآخرین
-
- پست: 2503
- تاریخ عضویت: جمعه ۱۱ آبان ۱۳۸۶, ۳:۰۶ ب.ظ
- سپاسهای ارسالی: 7581 بار
- سپاسهای دریافتی: 6236 بار
- تماس:
Re: \\*// شیعه در روایات \\*//
9. عَنْ عُمَرِ بْنِ أبِی مِیْثَمْ قالَ: سَمِعْتُ الْحُسَیْنَ بْنَ عَلی ـ عَلَیْهِ السَّلامُ ـ یَقُولُ:
ما أحَدٌ عَلی مِلَّه إبْراهیمَ إلّا نَحْنُ وَ شِیعَتَنا. و سایِرُ النّاسِ مِنْها بُرَآءُ. 1
عمر بن أبی میثم می گوید: از امام حسین ـ علیه السلام ـ شنیدم كه فرمود:
هیچ كس بر ملت ابراهیم نیست مگر ما و شیعیان ما، و دیگران از آن بیگانه اند.
10. عَنِ الْاِمامِ السَّجادِ عَلِیِ بْنِ الْحُسَیْنِ زَیْنَ الْعابِدِینَ ـ عَلَیْهِ السَّلامُ ـ قالَ: إنَّما شِیعَتُنا یُعْرَفُونَ بِعِبادَتِهِم ...
الْمُسَبِّحُونَ إذا سَكَتَ النَّاسُ وَ الْمُصَلُّونَ إذا نامَ النّاسُ وَ الْمَحْزُونُونَ إذا فَرِحَ النَّاسُ یُعْرَفُونَ بِالزُّهدِ وَ كَلامُهُمْ الرَّحْمَه وَ تَشاغُلُهُمْ
بالْجَنَّه. 2
امام سجاد ـ علیه السلام ـ فرمود:
شیعیان ما از راه عبادت شناخته می شوند، آنان اهل تسبیح و ذكرند حتی آن گاه كه دیگران ساكت باشند و نماز گزارانند آن
گاه كه دیگران در خوابند و از درون محزونند (دلخوش به دنیا نیستند) آن گاه كه دیگران بر اثر سرگرمی به دنیا فرحناكند،
شیعیان با زهد شناخته می شوند، گفتارشان رحمت است و شغل و كردار آنان جنَّت است.
11. عَنِ الْباقِرِ ـ عَلَیْهِ السَّلامُ ـ قالَ: نَحْنُ وَ شِیعَتُنا إصْحابُ الْیَمِینِ. 3
امام باقر ـ علیه السلام ـ فرمود: ما و شیعیان ما، اصحاب یمین می باشیم.
12. عنِ الصّادِقِ ـ عَلَیْهِ السَّلامُ ـ قالَ: شِیعَتُنا خُلِقُوا مِنْ فاضِلِ طِینَِتِنا وَ عُجِنُوا بِماءِ وَلایَتِنا یَحْزَنُونَ لِحُزْنِنا و یَفْرَحُونَ لِفَرَحِنا.4
امام صادق ـ علیه السلام ـ فرمود: شیعیان ما از بقیه خمیرمایه اولیه آفریش ما آفریده شده اند ولایت ما در سرشت آنان عجین
گشته است و آنان با خوشی ما خوشحال و با ناراحتی ما ناراحتند.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
1. «نور الثقلین، ج3، ص94»
2. «نور الثقلین، ج3، ص94»
3. «بحارالانوار، ج24، ص9»
4. «شجره طوبی، ج1، ص3»
-
- پست: 53
- تاریخ عضویت: پنجشنبه ۲۴ آبان ۱۳۸۶, ۹:۰۳ ب.ظ
- محل اقامت: ایران
- سپاسهای ارسالی: 499 بار
- سپاسهای دریافتی: 150 بار
- تماس:
Re: \\*// شیعه در روایات \\*//
بسم الله الرحمن الرحیم
از نرم افزار«گنجینه روایات نور»
صفات الشيعة 7 الحديث الثاني عشر
[الحديث الثاني عشر]
12 حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ مُوسَى الْمُتَوَكِّلُ رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع يَقُولُ وَ اللَّهِ مَا شِيعَةُ عَلِيٍّ ص إِلَّا مَنْ عَفَّ بَطْنُهُ وَ فَرْجُهُ وَ عَمِلَ لِخَالِقِهِ وَ رَجَا ثَوَابَهُ وَ خَافَ عِقَابَه
صفات الشيعة با ترجمه 8 حديث 13 -
حديث 12-
(3) احمد پسر عبد اللَّه گويد امام صادق عليه السّلام مىفرمود: پيروان على عليه السّلام شكم و فرج خود را از حرام نگه مىدارند و عفيفند كار را تنها براى خرسندى آفريننده خود مىكنند و بمزد او چشم دارند و از كيفر و شكنجه او هراسناكند.
[الحديث الثالث عشر]
13 أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ قَالَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ أَحْمَدَ عَنْ عَلِيِّ بْنِ الصَّلْتِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَجْلَانَ قَالَ كُنْتُ مَعَ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع فَدَخَلَ رَجُلٌ فَسَلَّمَ فَسَأَلَهُ كَيْفَ مَنْ خَلَّفْتَ مِنْ إِخْوَانِكَ فَأَحْسَنَ الثَّنَاءَ وَ زَكَّى وَ أَطْرَى فَقَالَ لَهُ كَيْفَ عِيَادَةُ أَغْنِيَائِهِمْ لِفُقَرَائِهِمْ قَالَ قَلِيلَةٌ قَالَ كَيْفَ مُوَاصَلَةُ أَغْنِيَائِهِمْ لِفُقَرَائِهِمْ فِي ذَاتِ أَيْدِيهِمْ فَقَالَ إِنَّكَ تَذْكُرُ أَخْلَاقاً مَا هِيَ فِيمَنْ عِنْدَنَا قَالَ فَكَيْفَ يَزْعُمُ هَؤُلَاءِ أَنَّهُمْ لَنَا شِيعَة
حديث 13-
(1) محمد پسر عجلان گويد نزد امام صادق عليه السّلام بوديم كه مردى داخل شد و سلام كرد از او پرسش فرمودند برادران دينى تو چگونهاند از آنان ستايش فراوانى نمود باو فرمود احوالپرسى توانگران آنها با مستمندانشان چگونه است عرض كرد كم است فرمود رسيدگى مالدارانشان بدرويشان بر چه پايه است گفت كردار و رفتارهائى را ياد آور ميشويد كه پيش ما نيست فرمود پس چگونه اينان گمان ميكنند كه از پيروان مايند.
[الحديث الرابع عشر]
14 حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ مُوسَى الْمُتَوَكِّلُ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ الْخَزَّازِ قَالَ سَمِعْتُ الرِّضَا ع يَقُولُ إِنَّ مِمَّنْ يَتَّخِذُ مَوَدَّتَنَا أَهْلَ الْبَيْتِ لَمَنْ هُوَ أَشَدُّ لَعْنَةً عَلَى شِيعَتِنَا مِنَ الدَّجَّالِ فَقُلْتُ لَهُ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ بِمَا ذَا قَالَ بِمُوَالاةِ أَعْدَائِنَا وَ مُعَادَاةِ أَوْلِيَائِنَا إِنَّهُ إِذَا كَانَ كَذَلِكَ اخْتَلَطَ الْحَقُّ بِالْبَاطِلِ وَ اشْتَبَهَ الْأَمْرُ فَلَمْ يُعْرَفْ مُؤْمِنٌ مِنْ مُنَافِق
حديث 14-
(2) حسن پسر خراز گويد از امام رضا عليه السّلام شنيدم كه مىفرمود: كسى هست كه دوستى ما خاندان پيغمبر را دستاويز قرار داده و خرابكارى او بر پيروان ما از زيان دجال بيشتر است عرض كردم اى پسر پيغمبر چرا؟ فرمود براى مهرورزيدن او با دشمنان ما و ستيزه او با دوستان ما و چون چنين نمود حق بباطل آميخته مىشود و امر مشتبه مىگردد و مؤمن از دور و شناخته نميشود.
ر
[الحديث السابع عشر]
17 حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ مَاجِيلَوَيْهِ قَالَ حَدَّثَنِي عَمِّي عَنِ الْمُعَلَّى بْنِ خُنَيْسٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع يَقُولُ لَيْسَ النَّاصِبُ مَنْ نَصَبَ لَنَا أَهْلَ الْبَيْتِ لِأَنَّكَ لَا تَجِدُ أَحَداً يَقُولُ أَنَا أُبْغِضُ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ وَ لَكِنَّ النَّاصِبَ مَنْ نَصَبَ لَكُمْ وَ هُوَ يَعْلَمُ أَنَّكُمْ تَتَوَالَوْنَا وَ تَتَبَرَّءُونَ مِنْ أَعْدَائِنَا وَ قَالَ ع مَنْ أَشْبَعَ عَدُوّاً لَنَا فَقَدْ قَتَلَ وَلِيّاً لَنَا
حديث 17-
(3) معلى پسر خنيس گويد شنيدم امام صادق عليه السّلام مىفرمود: كسى كه بما ناصبى باشد او را ناصبى نگويند براى آنكه فردى را نمىيابى كه بگويد من محمد و دودمانش را دشمن دارم ولى ناصبى كسى است كه نسبت بشما ناصبى است در حالى كه مىداند شما ما را دوست داريد و از دشمنانمان بيزارى مىجوئيد سپس فرمود كسى كه دشمنى از ما را اسير كند دوستى از دوستان ما را كشته است.
[الحديث الثامن عشر]
18 أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ قَالَ حَدَّثَنَا سَعْدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ وَ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ جَعْفَرٍ الْحِمْيَرِيُّ جَمِيعاً عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ إِنَّ شِيعَةَ عَلِيٍّ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِ كَانُوا خُمْصَ الْبُطُونِ ذُبُلَ الشِّفَاهِ وَ أَهْلَ رَأْفَةٍ وَ عِلْمٍ وَ حِلْمٍ يُعْرَفُونَ بِالرَّهْبَانِيَّةِ فَأَعِينُوا عَلَى مَا أَنْتُمْ عَلَيْهِ بِالْوَرَعِ وَ الِاجْتِهَاد
حديث 18-
(4) احمد پسر محمد گويد امام صادق عليه السّلام فرمود: پيروان على عليه السّلام كسانى هستند كه از زيادى روزهدارى و گرسنگى كشيدن باريك ميان و خشكيده لب هستند، مهربان و دانشمند و داراى گذشتند. بترك زيادى دنيا شناخته مىشوند، پس در كارهاى خود پرهيزكارى و كوشش در مجاهده با نفس را پيش گيريد.
[الحديث التاسع عشر]
19 حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ أَحْمَدَ بْنِ الْوَلِيدِ رَحِمَهُ اللَّهُ قَالَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ الصَّفَّارُ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ الْبَرْقِيِّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ بْنِ شَمُّونٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَمْرِو بْنِ أَبِي الْمِقْدَامِ عَنْ أَبِيهِ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع أَنَّهُ قَالَ يَا أَبَا الْمِقْدَامِ إِنَّمَا شِيعَةُ عَلِيٍّ ص الشَّاحِبُونَ النَّاحِلُونَ الذَّابِلُونَ ذَابِلَةٌ شِفَاهُهُمْ مِنَ الْقِيَامِ خَمِيصَةٌ بُطُونُهُمْ مُصْفَرَّةٌ أَلْوَانُهُمْ مُتَغَيِّرَةٌ وُجُوهُهُمْ إِذَا جَنَّهُمُ اللَّيْلُ اتَّخَذُوا الْأَرْضَ فِرَاشاً وَ اسْتَقْبَلُوهَا بِجِبَاهِهِمْ بَاكِيَةٌ عُيُونُهُمْ كَثِيرَةٌ دُمُوعُهُمْ صَلَاتُهُمْ كَثِيرَةٌ وَ دُعَاؤُهُمْ كَثِيرٌ تِلَاوَتُهُمْ كِتَابَ اللَّهِ يَفْرَحُونَ [يَفْرَحُ النَّاسُ وَ هُمْ يَحْزَنُون
حديث 19-
(1) پسر ابى المقدام بگفته از پدرش گويد امام باقر عليه السّلام فرمود اى پسر ابى المقدام پيروان على عليه السّلام از زيادى بندگى و بيدارى شبها و قيام در آن و روزهدارى روزها لاغر و رنجديده و لب چروكيده هستند لب خشكند از زيادى ياد خدا كردن و لاغر ميانند از بسيارى روزه گرفتن رنگهايشان زرد و چهره آنان درهم كشيده و دگرگون شده چون شب فرا رسد زمين را فرش خود سازند و پيشانى خويش را در پيشگاه خدا بخاك مىسايند ديدگان آنان گريان اشگهايشان ريزان و نماز و دعاى ايشان فراوانست كتاب خدا را ميخوانند و در حالى كه مردم در سرورند آنها اندوهگيناند.
[الحديث العشرون]
20 أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ قَالَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ أَحْمَدَ بْنِ عَلِيِّ بْنِ الصَّلْتِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ السِّنْدِيِّ بْنِ مُحَمَّدٍ قَالَ قَوْمٌ تَبِعَ [تَبِعُوا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ ع
فَالْتَفَتَ إِلَيْهِمْ قَالَ مَا أَنْتُمْ عَلَيْهِ قَالُوا شِيعَتُكَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ قَالَ مَا لِي لَا أَرَى عَلَيْكُمْ سِيمَاءَ الشِّيعَةِ قَالُوا وَ مَا سِيمَاءُ الشِّيعَةِ قَالَ صُفْرُ الْوُجُوهِ مِنَ السَّهَرِ خُمْصُ الْبُطُونِ مِنَ الصِّيَامِ ذُبُلُ الشِّفَاهِ مِنَ الدُّعَاءِ عَلَيْهِمْ غَبَرَةُ الْخَاشِعِين
حديث 20-
(2) سندى پسر محمد گويد گروهى بدنبال امير المؤمنين عليه السّلام ميرفتند.
آنها را ديد و فرمود شما كيستيد گفتند يا امير المؤمنين پيروان شمائيم فرمود چرا نشانى پيروان خود را بر شما نمىبينم عرض كردند نشانى پيروان شما چيست؟
فرمود: از شبزندهدارى زرد چهره و از زيادى روزهدارى لاغر مياناند و از بسيارى ذكر خدا گفتن لبهايشان خشك و چروكيده و بر آنان گرد بيم و ترس خدا نشسته است.
[الحديث الحادي و العشرون]
21 حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ مُوسَى بْنِ الْمُتَوَكِّلِ رَحِمَهُ اللَّهُ قَالَ حَدَّثَنِي عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ السَّعْدَآبَادِيُّ عَنِ الْمُفَضَّلِ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع إِنَّمَا شِيعَةُ جَعْفَرٍ مَنْ عَفَّ بَطْنُهُ وَ فَرْجُهُ وَ اشْتَدَّ جِهَادُهُ وَ عَمِلَ لِخَالِقِهِ وَ رَجَا ثَوَابَهُ وَ خَافَ عِقَابَهُ فَإِذَا رَأَيْتَ أُولَئِكَ فَأُولَئِكَ شِيعَةُ جَعْفَر
حديث 21-
(1) مفضل گويد امام صادق عليه السّلام مىفرمود: پيروان جعفر عليه السّلام كسانى هستند كه شكم و فرج خود را از حرام نگه ميدارند و كوشش آنها در راه بندگى خدايشان زياد است و اميد بمزد پروردگار و ترس از شكنجه او را دارند اگر چنين مردمى را ديديد اينان پيروان جعفر بن محمّداند.
[الحديث الثاني و العشرون]
22 أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ قَالَ حَدَّثَنِي عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ السَّعْدَآبَادِيُّ عَنْ جَابِرٍ الْجُعْفِيِّ قَالَ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ ع يَا جَابِرُ [أَ يَكْتَفِي مَنِ اتَّخَذَ التَّشَيُّعَ- أَنْ يَقُولَ بِحُبِّنَا أَهْلَ الْبَيْتِ فَوَ اللَّهِ مَا شِيعَتُنَا إِلَّا مَنِ اتَّقَى اللَّهَ وَ أَطَاعَهُ وَ مَا كَانُوا يُعْرَفُونَ إِلَّا بِالتَّوَاضُعِ وَ التَّخَشُّعِ وَ أَدَاءِ الْأَمَانَةِ وَ كَثْرَةِ ذِكْرِ اللَّهِ وَ الصَّوْمِ وَ الصَّلَاةِ وَ الْبِرِّ بِالْوَالِدَيْنِ وَ التَّعَهُّدِ لِلْجِيرَانِ مِنَ الْفُقَرَاءِ وَ أَهْلِ الْمَسْكَنَةِ وَ الْغَارِمِينَ وَ الْأَيْتَامِ وَ صِدْقِ الْحَدِيثِ وَ تِلَاوَةِ الْقُرْآنِ وَ كَفِّ الْأَلْسُنِ عَنِ النَّاسِ إِلَّا مِنْ خَيْرٍ وَ كَانُوا أُمَنَاءَ عَشَائِرِهِمْ فِي الْأَشْيَاءِ قَالَ جَابِرٌ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ مَا نَعْرِفُ أَحَداً بِهَذِهِ الصِّفَةِ فَقَالَ لِي يَا جَابِرُ لَا تَذْهَبَنَّ بِكَ الْمَذَاهِبُ حَسْبُ الرَّجُلِ أَنْ يَقُولَ أُحِبُّ عَلِيّاً صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِ وَ أَتَوَلَّاهُ فَلَوْ قَالَ إِنِّي أُحِبُّ رَسُولَ اللَّهِ ص وَ رَسُولُ اللَّهِ خَيْرٌ مِنْ عَلِيٍّ ثُمَّ لَا يَتَّبِعُ سِيرَتَهُ وَ لَا يَعْمَلُ بِسُنَّتِهِ مَا نَفَعَهُ حُبُّهُ إِيَّاهُ شَيْئاً فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ اعْمَلُوا لِمَا عِنْدَ اللَّهِ لَيْسَ بَيْنَ اللَّهِ وَ بَيْنَ أَحَدٍ قَرَابَةٌ أَحَبُّ الْعِبَادِ إِلَى اللَّهِ وَ أَكْرَمُهُمْ عَلَيْهِ أَتْقَاهُمْ لَهُ وَ أَعْمَلُهُمْ بِطَاعَتِهِ يَا جَابِرُ مَا يَتَقَرَّبُ الْعَبْدُ إِلَى اللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى إِلَّا بِالطَّاعَةِ مَا مَعَنَا بَرَاءَةٌ مِنَ النَّارِ وَ لَا عَلَى اللَّهِ لِأَحَدٍ مِنْكُمْ حُجَّةٌ مَنْ كَانَ لِلَّهِ مُطِيعاً فَهُوَ لَنَا وَلِيٌّ وَ مَنْ كَانَ لِلَّهِ عَاصِياً فَهُوَ لَنَا عَدُوٌّ وَ لَا تُنَالُ وَلَايَتُنَا إِلَّا بِالْعَمَلِ وَ الْوَرَع
حديث 22-
(2) جابر جعفى گويد امام باقر عليه السّلام مىفرمود: يا جابر آيا كسى تنها باينكه بگويد خاندان پيغمبر را دوست دارم دلخوش بوده و خود را از پيروان ما مىپندارند بخدا سوگند پيروان ما كسانيد كه از خدا بترسند و فرمانبرى او را پيشه خود قرار دهند و آنها به فروتنى و ترس از خداوند و امانتدارى و زيادى ياد خدا كردن و روزه و نماز بجاى آوردن و نيكى به پدر و مادر كردن و رسيدگى بهمسايگان درويش و وام داران و يتيمان نمودن و راستگوئى و كتاب خدا خواندن و زبان از عيوب مردم باز داشتن شناخته مىشوند و اينان امينان ملت خود هستند (1) جابر عرض كرد اى پسر پيغمبر ما كسى را باين رفتار و كردار نمىشناسيم فرمود يا جابر از راه بدر مرو و كجفهمى مكن آيا براى مرد همين بس است كه بگويد على عليه السّلام را دوست دارم و نزديكى به او را مىجويم اگر او بگويد پيغمبر خدا را كه از على عليه السّلام والامقامتر است دوست دارم و روش زندگانى او را سرمشق خود قرار ندهد و كارهاى او را پيروى ننمايد اين دوستى هيچ بهره براى او نخواهد داشت از خدا بپرهيزيد و آنچه را كه خدا فرمان داده بكار بنديد بين خداوند و آفريدگانش خويشى نيست دوستدارترين و پرارجترين مردم بنزد پروردگار پرهيزكارترين آنها است همان كسى كه از كارهاى پيشوايان دين پيروى مىنمايد، يا جابر بنده بخداوند جز بفرمانبرى از او نزديك نخواهد شد، تنها بگفتن اينكه با مائيد از آتش رهائى نخواهيد يافت و بر خداوند حجتى نداريد هر كه فرمانبر خدا باشد او دوست ما
و با ما است و كسى كه فرمان خدا را نبرد دشمن ما است و دوستى ما جز با كار درست و پرهيزكارى بدست نمىآيد.
[الحديث الثالث و العشرون]
23 حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ أَحْمَدَ بْنِ الْوَلِيدِ رَحِمَهُ اللَّهُ قَالَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ الصَّفَّارُ عَنْ ظَرِيفِ بْنِ نَاصِحٍ رَفَعَهُ إِلَى مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ ع قَالَ إِنَّمَا شِيعَةُ عَلِيٍّ ع الْمُتَبَاذِلُونَ فِي وَلَايَتِنَا الْمُتَحَابُّونَ فِي مَوَدَّتِنَا الْمُتَزَاوِرُونَ لِإِحْيَاءِ أَمْرِنَا إِنْ غَضِبُوا لَمْ يَظْلِمُوا وَ إِنْ رَضُوا لَمْ يُسْرِفُوا بَرَكَةٌ لِمَنْ جَاوَرُوا وَ سِلْمٌ لِمَنْ خَالَطُوا
حديث 23-
(1) امام باقر عليه السّلام فرمود پيروان على عليه السّلام كسانى هستند كه در دوستى ما سر از پا نمىشناسند و براى ما با هم مهر مىورزند براى زنده كردن امر ما يك ديگر را ديدار ميكنند اگر خشمگين شوند زيادهروى نميكنند و چون خرسند گردند تند نميروند براى همسايگان خود بركتند و با همنشينان و هم آميزشكنندگان خود مهربان و رفتار دوستانه دارند.
[الحديث الخامس و العشرون]
25 وَ بِهَذَا الْإِسْنَادِ قَالَ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ ع لِجَابِرٍ يَا جَابِرُ إِنَّمَا شِيعَةُ عَلِيٍّ ع مَنْ لَا يَعْدُو صَوْتُهُ سَمْعَهُ وَ لَا شَحْنَاؤُهُ بَدَنَهُ لَا يَمْدَحُ لَنَا قَالِياً وَ لَا يُوَاصِلُ لَنَا مُبْغِضاً وَ لَا يُجَالِسُ لَنَا عَائِباً شِيعَةُ عَلِيٍّ ع مَنْ لَا يَهِرُّ هَرِيرَ الْكَلْبِ وَ لَا يَطْمَعُ طَمَعَ الْغُرَابِ وَ لَا يَسْأَلُ النَّاسَ وَ إِنْ مَاتَ جُوعاً أُولَئِكَ الْخَفِيفَةُ عَيْشَتُهُمْ الْمُنْتَقِلَةُ دِيَارُهُمْ إِنْ شَهِدُوا لَمْ يُعْرَفُوا وَ إِنْ غَابُوا لَمْ يُفْتَقَدُوا وَ إِنْ مَرِضُوا لَمْ يُعَادُوا وَ إِنْ مَاتُوا لَمْ يُشْهَدُوا فِي قُبُورِهِمْ يَتَزَاوَرُونَ قُلْتُ وَ أَيْنَ أَطْلُبُ هَؤُلَاءِ قَالَ فِي أَطْرَافِ الْأَرْضِ بَيْنَ الْأَسْوَاقِ وَ هُوَ قَوْلُ اللَّهِ تَعَالَى عَزَّ وَ جَلَّ- أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْكافِرِين
حديث 25-
(3) عمرو پسر ابى المقدام بگفته از پدرش گويد كه امام باقر عليه السّلام فرمود
(1) يا جابر پيرو على عليه السّلام كسى است كه صدايش از گوشش نمىگذرد (فرياد نميزند) و دشمنى او تا بتواند از دستش بديگرى نخواهد رسيد (تا بتواند دشمنى با ديگرى را در خود خفه ميكند) كسانى را كه در باره ما كوتاه آمدهاند ستايش نميكنند و با كسانى كه با ما دشمنند رفت و آمدى ندارند و با هر كه بما عيب بندد نمىنشينند پيرو على عليه السّلام مانند سگ روزه نميكشد و مانند كلاغ آزمند نيست از مردم درخواست و پرسش نميكند اگر چه از گرسنگى بميرد، زندگانى آنان درويشانه و خانه بدوشند اگر در جايى باشند مردم آنها را نمىشناسند و اگر پنهان باشند كسى آنها را نمىجويد و چون بيمار شوند احوال آنها را نمىپرسند و اگر بميرند كمتر كسى با خبر مىشود و در گورها يك ديگر را ديدار كنند (روانشان) عرض كردم اينها را از كجا پيدا كنيم فرمود در اطراف زمين و بين بازارها آوارهاند و اين فرمايش خداوند بزرگ است آنجا كه مىگويد أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْكافِرِين
[الحديث السادس و العشرون]
26 حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ الْوَلِيدِ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ عَنِ الْمُفَضَّلِ بْنِ قَيْسٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ كَمْ شِيعَتُنَا بِالْكُوفَةِ قَالَ قُلْتُ خَمْسُونَ أَلْفاً قَالَ فَمَا زَالَ يَقُولُ حَتَّى قَالَ أَ تَرْجُو أَنْ يَكُونُوا عِشْرِينَ ثُمَّ قَالَ ع-
وَ اللَّهِ لَوَدِدْتُ أَنْ يَكُونَ بِالْكُوفَةِ خَمْسَةٌ وَ عِشْرُونَ رَجُلًا يَعْرِفُونَ أَمْرَنَا الَّذِي نَحْنُ عَلَيْهِ وَ لَا يَقُولُونَ عَلَيْنَا إِلَّا بِالْحَق
حديث 26-
(2) مفضل پسر قيس گويد امام صادق عليه السّلام فرمود پيروان ما در كوفه چند نفرند عرض شد پنجاه هزار و مرتب مىپرسيد تا اينكه فرمود آيا اميد دارى كه بيست نفر باشند سپس فرمود بخدا سوگند دوست دارم در كوفه بيست و پنج نفر مرد باشند كه امامت ما را بشناسند و بر ما جز گفتار درست نگويند.
[الحديث السابع و العشرون]
27 حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ مَاجِيلَوَيْهِ رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ لَهُ أَبُو جَعْفَرٍ الدَّوَانِيقِيُّ بِالْحِيرَةِ أَيَّامَ أَبِي الْعَبَّاسِ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ مَا بَالُ الرَّجُلِ مِنْ شِيعَتِكُمْ يَسْتَخْرِجُ مَا فِي جَوْفِهِ فِي مَجْلِسٍ وَاحِدٍ حَتَّى يُعْرَفَ مَذْهَبُهُ فَقَالَ ع ذَلِكَ بِحَلَاوَةِ الْإِيمَانِ فِي صُدُورِهِمْ مِنْ حَلَاوَتِهِ يُبْدُونَهُ تَبَدِّيا
حديث 27-
(1) محمّد پسر على ماجيلويه گويد امام صادق عليه السّلام فرمود روزى ابو جعفر منصور دوانيقى (خليفه دوم عباسى) در حيره زمان ابى العباس سفاح برادرش بمن گفت يا ابا عبد اللَّه چگونه است كه پيرو شما در هر مجلسى كه باشد پنهان خود را آشكار ميكند و مذهبش شناخته مىشود فرمود اين براى شيرينى ايمانيست كه در سينههاى آنانست و آن شيرينى پنهان آنها هويدا مىشود.
[الحديث الثامن و العشرون]
28 أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ قَالَ حَدَّثَنِي أَحْمَدُ بْنُ إِدْرِيسَ قَالَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ أَحْمَدَ عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ يَرْفَعُهُ إِلَى أَحَدِهِمْ ع أَنَّهُ قَالَ بَعْضُكُمْ أَكْثَرُ صَلَاةً مِنْ بَعْضٍ وَ بَعْضُكُمْ أَكْثَرُ حَجّاً مِنْ بَعْضٍ وَ بَعْضُكُمْ أَكْثَرُ صَدَقَةً مِنْ بَعْضٍ وَ بَعْضُكُمْ أَكْثَرُ صِيَاماً مِنْ بَعْضٍ وَ أَفْضَلُكُمْ أَفْضَلُ مَعْرِفَة
حديث 28-
(2) پسر ابى عمير گويد امام باقر (يا صادق عليه السّلام) فرمود از شما كسى است كه نمازش از ديگرى بيشتر است و گروهى از شما حج كردنش بيش از ديگران است و مردى صدقهدان و روزهداريش بيش از ساير مردم است ولى هر كه از شما داناتر است والامقامتر است.
[الحديث التاسع و العشرون]
29 حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ مُوسَى الْمُتَوَكِّلُ رَحِمَهُ اللَّهُ قَالَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى الْعَطَّارُ قَالَ حَدَّثَنِي الْمُفَضَّلُ بْنُ زِيَادٍ الْعَبْدِيُّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع
قَالَ إِنَّا أَهْلُ بَيْتٍ صَادِقُونَ هَمُّكُمْ مَعَالِمُ دِينِكُمْ وَ هَمُّ عَدُوِّكُمْ بِكُمْ وَ أُشْرِبَ قُلُوبُهُمْ لَكُمْ بُغْضاً يُحَرِّفُونَ مَا يَسْمَعُونَ مِنْكُمْ كُلَّهُ وَ يَجْعَلُونَ لَكُمْ أَنْدَاداً ثُمَّ يَرْمُونَكُمْ بِهِ بُهْتَاناً فَحَسْبُهُمْ بِذَلِكَ عِنْدَ اللَّهِ مَعْصِيَة
حديث 29-
(3) مفضل پسر زياد عبدى گويد امام صادق عليه السّلام مىفرمود ما از خانواده صدق و صفائيم كوشش شما براى ياد گرفتن معالم دينتان است و هم دشمنانتان بنابودى شما است و دلهاى آنها از كينه شما آغشته است آنچه را كه از شما مىشنوند پس و پيش و كم و زياد ميكنند و براى شما شريكانى قرار مىدهند و متهمان مىنمايند و همين گناه براى آنها كافيست.
[الحديث الثلاثون]
30 حَدَّثَنِي أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ يَحْيَى الْعَطَّارُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ يَحْيَى بْنِ سَدِيرٍ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع إِذَا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ دُعِيَ الْخَلَائِقُ بِأُمَّهَاتِهِمْ مَا خَلَانَا وَ شِيعَتَنَا فَإِنَّا لَا سِفَاحَ بَيْنَنَا
حديث 30-
(1) محمّد پسر يحيى پسر سدير گويد امام صادق عليه السّلام مىفرمود چون روز رستاخيز فرا رسد آدميان را بنام مادرانشان ميخوانند مگر ما و پيروان ما را چون در نژاد و ريشه ما خللى نيست (مقصود آنكه غير ما و محبين ما مشكوك النسبند).
[الحديث الثاني و الثلاثون]
32 حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ مَاجِيلَوَيْهِ قَالَ حَدَّثَنِي عَمِّي مُحَمَّدُ بْنُ أَبِي قَاسِمٍ عَنْ هَارُونَ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ مَسْعَدَةَ بْنِ صَدَقَةَ قَالَ سُئِلَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع عَنْ شِيعَتِهِمْ فَقَالَ شِيعَتُنَا مَنْ قَدَّمَ مَا اسْتَحْسَنَ وَ أَمْسَكَ مَا اسْتَقْبَحَ وَ أَظْهَرَ الْجَمِيلَ وَ سَارَعَ بِالْأَمْرِ الْجَلِيلِ رَغْبَةً إِلَى رَحْمَةِ الْجَلِيلِ فَذَاكَ مِنَّا وَ إِلَيْنَا وَ مَعَنَا حَيْثُ مَا كُنَّا
حديث 32-
(1) مسعدة پسر صدقه گويد از امام صادق عليه السّلام از پيروانش پرسيدند فرمود پيروان ما كسانيند كه در كارهاى نيك پيشقدماند و از كردن كارهاى بد سرباز مىزنند نيكوئى را آشكار مىكنند و بكار خوب پيشى مىگيرند براى علاقهاى كه برحمت خداوند جليل دارند اينان از مايند و با مايند هر جا كه ما باشيم.
[الحديث الثالث و الثلاثون]
33 حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ مُوسَى الْمُتَوَكِّلُ رَحِمَهُ اللَّهُ قَالَ حَدَّثَنِي عَبْدُ اللَّهِ بْنُ جَعْفَرٍ الْحِمْيَرِيُّ عَنِ الْأَصْبَغِ بْنِ نُبَاتَةَ قَالَ خَرَجَ عَلِيٌّ ع ذَاتَ يَوْمٍ وَ نَحْنُ مُجْتَمِعُونَ فَقَالَ مَنْ أَنْتُمْ وَ مَا اجْتِمَاعُكُمْ فَقُلْنَا قَوْمٌ مِنْ شِيعَتِكَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ فَقَالَ مَا لِي لَا أَرَى سِيمَاءَ الشِّيعَةِ عَلَيْكُمْ فَقُلْنَا وَ مَا سِيمَاءُ الشِّيعَةِ فَقَالَ ع صُفْرُ الْوُجُوهِ مِنْ صَلَاةِ اللَّيْلِ عُمْشُ الْعُيُونِ مِنْ مَخَافَةِ اللَّهِ ذُبُلُ الشِّفَاهِ مِنَ الصِّيَامِ عَلَيْهِمْ غَبَرَةُ الْخَاشِعِين
حديث 33-
(2) اصبغ پسر نباته گويد روزى امير المؤمنين عليه السّلام بيرون آمد و ما گرد هم بوديم فرمودند شما كيستند و گرد هم آمدنتان براى چيست عرض كرديم گروهى از پيروان تو هستيم فرمودند پس چرا نشانى پيروان خود را در شما نمىبينم عرض كرديم نشان پيروان تو چيست فرمود آنها از زيادى بيدارى و نماز شب رنگشان زرد و چشمهايشان كم سو و اشكريز از ترس خدايند لبهايشان از زيادى روزه دارى و ذكر خدا گفتن خشك شده و بر آنها گرد ترس و فروتنى نشسته است.
[الحديث الرابع و الثلاثون]
34 أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ قَالَ حَدَّثَنِي سَعْدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَبِي بَصِيرٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ صِفْ لِي شِيعَتَكَ قَالَ ع شِيعَتُنَا مَنْ لَا يَعْدُو صَوْتُهُ سَمْعَهُ وَ لَا شَحْنَاؤُهُ بَدَنَهُ وَ لَا يَطْرَحُ كَلَّهُ عَلَى غَيْرِهِ وَ لَا يَسْأَلُ غَيْرَ إِخْوَانِهِ وَ لَوْ مَاتَ جُوعاً شِيعَتُنَا مَنْ لَا يَهِرُّ هَرِيرَ الْكَلْبِ وَ لَا يَطْمَعُ طَمَعَ الْغُرَابِ شِيعَتُنَا الْخَفِيفَةُ عَيْشُهُمْ الْمُنْتَقِلَةُ دِيَارُهُمْ شِيعَتُنَا الَّذِينَ فِي أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ مَعْلُومٌ وَ يَتَوَاسَوْنَ وَ عِنْدَ الْمَوْتِ لَا يَجْزَعُونَ وَ فِي قُبُورِهِمْ يَتَزَاوَرُونَ قَالَ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ فَأَيْنَ أَطْلُبُهُمْ قَالَ فِي أَطْرَافِ الْأَرْضِ وَ بَيْنَ الْأَسْوَاقِ كَمَا قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فِي كِتَابِهِ- أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْكافِرِين
حديث 34-
(3) ابى بصير گويد بر امام صادق عرض شد پيروان خود را براى ما بستاى
فرمود پيروان ما كسانى هستند كه صدايشان كوتاه و از گوششان نمىگذرد و كينه آنها از دستهايشان رد نمىگردد (و بديگرى برخورد نمىكند) كار خود را بر ديگران بار نميكنند و كل مردم نمىشوند بجز از برادران دينى از كسى ديگر پرسش و درخواست نميكنند اگر چه از گرسنگى بميرند، پيروان ما مثل سگ پارس نميكنند و مانند كلاغ آزمند نيستند پيروان ما در زندگانى سبكبال و خانه بدوشند آنها را در دارائيشان براى ديگران حقى معلوم كردهاند و با يك ديگر انس مىگيرند و هنگام مرگ ناله و بىتابى نميكنند در گورهايشان يك ديگر را ديدار ميكنند عرض شد فدايت شوم كجا اينها را بجوئيم فرمودند و در اطراف زمين و بين بازار چنان كه خداوند فرمود أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْكافِرِين
از نرم افزار«گنجینه روایات نور»
صفات الشيعة 7 الحديث الثاني عشر
[الحديث الثاني عشر]
12 حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ مُوسَى الْمُتَوَكِّلُ رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع يَقُولُ وَ اللَّهِ مَا شِيعَةُ عَلِيٍّ ص إِلَّا مَنْ عَفَّ بَطْنُهُ وَ فَرْجُهُ وَ عَمِلَ لِخَالِقِهِ وَ رَجَا ثَوَابَهُ وَ خَافَ عِقَابَه
صفات الشيعة با ترجمه 8 حديث 13 -
حديث 12-
(3) احمد پسر عبد اللَّه گويد امام صادق عليه السّلام مىفرمود: پيروان على عليه السّلام شكم و فرج خود را از حرام نگه مىدارند و عفيفند كار را تنها براى خرسندى آفريننده خود مىكنند و بمزد او چشم دارند و از كيفر و شكنجه او هراسناكند.
[الحديث الثالث عشر]
13 أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ قَالَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ أَحْمَدَ عَنْ عَلِيِّ بْنِ الصَّلْتِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَجْلَانَ قَالَ كُنْتُ مَعَ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع فَدَخَلَ رَجُلٌ فَسَلَّمَ فَسَأَلَهُ كَيْفَ مَنْ خَلَّفْتَ مِنْ إِخْوَانِكَ فَأَحْسَنَ الثَّنَاءَ وَ زَكَّى وَ أَطْرَى فَقَالَ لَهُ كَيْفَ عِيَادَةُ أَغْنِيَائِهِمْ لِفُقَرَائِهِمْ قَالَ قَلِيلَةٌ قَالَ كَيْفَ مُوَاصَلَةُ أَغْنِيَائِهِمْ لِفُقَرَائِهِمْ فِي ذَاتِ أَيْدِيهِمْ فَقَالَ إِنَّكَ تَذْكُرُ أَخْلَاقاً مَا هِيَ فِيمَنْ عِنْدَنَا قَالَ فَكَيْفَ يَزْعُمُ هَؤُلَاءِ أَنَّهُمْ لَنَا شِيعَة
حديث 13-
(1) محمد پسر عجلان گويد نزد امام صادق عليه السّلام بوديم كه مردى داخل شد و سلام كرد از او پرسش فرمودند برادران دينى تو چگونهاند از آنان ستايش فراوانى نمود باو فرمود احوالپرسى توانگران آنها با مستمندانشان چگونه است عرض كرد كم است فرمود رسيدگى مالدارانشان بدرويشان بر چه پايه است گفت كردار و رفتارهائى را ياد آور ميشويد كه پيش ما نيست فرمود پس چگونه اينان گمان ميكنند كه از پيروان مايند.
[الحديث الرابع عشر]
14 حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ مُوسَى الْمُتَوَكِّلُ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ الْخَزَّازِ قَالَ سَمِعْتُ الرِّضَا ع يَقُولُ إِنَّ مِمَّنْ يَتَّخِذُ مَوَدَّتَنَا أَهْلَ الْبَيْتِ لَمَنْ هُوَ أَشَدُّ لَعْنَةً عَلَى شِيعَتِنَا مِنَ الدَّجَّالِ فَقُلْتُ لَهُ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ بِمَا ذَا قَالَ بِمُوَالاةِ أَعْدَائِنَا وَ مُعَادَاةِ أَوْلِيَائِنَا إِنَّهُ إِذَا كَانَ كَذَلِكَ اخْتَلَطَ الْحَقُّ بِالْبَاطِلِ وَ اشْتَبَهَ الْأَمْرُ فَلَمْ يُعْرَفْ مُؤْمِنٌ مِنْ مُنَافِق
حديث 14-
(2) حسن پسر خراز گويد از امام رضا عليه السّلام شنيدم كه مىفرمود: كسى هست كه دوستى ما خاندان پيغمبر را دستاويز قرار داده و خرابكارى او بر پيروان ما از زيان دجال بيشتر است عرض كردم اى پسر پيغمبر چرا؟ فرمود براى مهرورزيدن او با دشمنان ما و ستيزه او با دوستان ما و چون چنين نمود حق بباطل آميخته مىشود و امر مشتبه مىگردد و مؤمن از دور و شناخته نميشود.
ر
[الحديث السابع عشر]
17 حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ مَاجِيلَوَيْهِ قَالَ حَدَّثَنِي عَمِّي عَنِ الْمُعَلَّى بْنِ خُنَيْسٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع يَقُولُ لَيْسَ النَّاصِبُ مَنْ نَصَبَ لَنَا أَهْلَ الْبَيْتِ لِأَنَّكَ لَا تَجِدُ أَحَداً يَقُولُ أَنَا أُبْغِضُ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ وَ لَكِنَّ النَّاصِبَ مَنْ نَصَبَ لَكُمْ وَ هُوَ يَعْلَمُ أَنَّكُمْ تَتَوَالَوْنَا وَ تَتَبَرَّءُونَ مِنْ أَعْدَائِنَا وَ قَالَ ع مَنْ أَشْبَعَ عَدُوّاً لَنَا فَقَدْ قَتَلَ وَلِيّاً لَنَا
حديث 17-
(3) معلى پسر خنيس گويد شنيدم امام صادق عليه السّلام مىفرمود: كسى كه بما ناصبى باشد او را ناصبى نگويند براى آنكه فردى را نمىيابى كه بگويد من محمد و دودمانش را دشمن دارم ولى ناصبى كسى است كه نسبت بشما ناصبى است در حالى كه مىداند شما ما را دوست داريد و از دشمنانمان بيزارى مىجوئيد سپس فرمود كسى كه دشمنى از ما را اسير كند دوستى از دوستان ما را كشته است.
[الحديث الثامن عشر]
18 أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ قَالَ حَدَّثَنَا سَعْدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ وَ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ جَعْفَرٍ الْحِمْيَرِيُّ جَمِيعاً عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ إِنَّ شِيعَةَ عَلِيٍّ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِ كَانُوا خُمْصَ الْبُطُونِ ذُبُلَ الشِّفَاهِ وَ أَهْلَ رَأْفَةٍ وَ عِلْمٍ وَ حِلْمٍ يُعْرَفُونَ بِالرَّهْبَانِيَّةِ فَأَعِينُوا عَلَى مَا أَنْتُمْ عَلَيْهِ بِالْوَرَعِ وَ الِاجْتِهَاد
حديث 18-
(4) احمد پسر محمد گويد امام صادق عليه السّلام فرمود: پيروان على عليه السّلام كسانى هستند كه از زيادى روزهدارى و گرسنگى كشيدن باريك ميان و خشكيده لب هستند، مهربان و دانشمند و داراى گذشتند. بترك زيادى دنيا شناخته مىشوند، پس در كارهاى خود پرهيزكارى و كوشش در مجاهده با نفس را پيش گيريد.
[الحديث التاسع عشر]
19 حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ أَحْمَدَ بْنِ الْوَلِيدِ رَحِمَهُ اللَّهُ قَالَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ الصَّفَّارُ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ الْبَرْقِيِّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ بْنِ شَمُّونٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَمْرِو بْنِ أَبِي الْمِقْدَامِ عَنْ أَبِيهِ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع أَنَّهُ قَالَ يَا أَبَا الْمِقْدَامِ إِنَّمَا شِيعَةُ عَلِيٍّ ص الشَّاحِبُونَ النَّاحِلُونَ الذَّابِلُونَ ذَابِلَةٌ شِفَاهُهُمْ مِنَ الْقِيَامِ خَمِيصَةٌ بُطُونُهُمْ مُصْفَرَّةٌ أَلْوَانُهُمْ مُتَغَيِّرَةٌ وُجُوهُهُمْ إِذَا جَنَّهُمُ اللَّيْلُ اتَّخَذُوا الْأَرْضَ فِرَاشاً وَ اسْتَقْبَلُوهَا بِجِبَاهِهِمْ بَاكِيَةٌ عُيُونُهُمْ كَثِيرَةٌ دُمُوعُهُمْ صَلَاتُهُمْ كَثِيرَةٌ وَ دُعَاؤُهُمْ كَثِيرٌ تِلَاوَتُهُمْ كِتَابَ اللَّهِ يَفْرَحُونَ [يَفْرَحُ النَّاسُ وَ هُمْ يَحْزَنُون
حديث 19-
(1) پسر ابى المقدام بگفته از پدرش گويد امام باقر عليه السّلام فرمود اى پسر ابى المقدام پيروان على عليه السّلام از زيادى بندگى و بيدارى شبها و قيام در آن و روزهدارى روزها لاغر و رنجديده و لب چروكيده هستند لب خشكند از زيادى ياد خدا كردن و لاغر ميانند از بسيارى روزه گرفتن رنگهايشان زرد و چهره آنان درهم كشيده و دگرگون شده چون شب فرا رسد زمين را فرش خود سازند و پيشانى خويش را در پيشگاه خدا بخاك مىسايند ديدگان آنان گريان اشگهايشان ريزان و نماز و دعاى ايشان فراوانست كتاب خدا را ميخوانند و در حالى كه مردم در سرورند آنها اندوهگيناند.
[الحديث العشرون]
20 أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ قَالَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ أَحْمَدَ بْنِ عَلِيِّ بْنِ الصَّلْتِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ السِّنْدِيِّ بْنِ مُحَمَّدٍ قَالَ قَوْمٌ تَبِعَ [تَبِعُوا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ ع
فَالْتَفَتَ إِلَيْهِمْ قَالَ مَا أَنْتُمْ عَلَيْهِ قَالُوا شِيعَتُكَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ قَالَ مَا لِي لَا أَرَى عَلَيْكُمْ سِيمَاءَ الشِّيعَةِ قَالُوا وَ مَا سِيمَاءُ الشِّيعَةِ قَالَ صُفْرُ الْوُجُوهِ مِنَ السَّهَرِ خُمْصُ الْبُطُونِ مِنَ الصِّيَامِ ذُبُلُ الشِّفَاهِ مِنَ الدُّعَاءِ عَلَيْهِمْ غَبَرَةُ الْخَاشِعِين
حديث 20-
(2) سندى پسر محمد گويد گروهى بدنبال امير المؤمنين عليه السّلام ميرفتند.
آنها را ديد و فرمود شما كيستيد گفتند يا امير المؤمنين پيروان شمائيم فرمود چرا نشانى پيروان خود را بر شما نمىبينم عرض كردند نشانى پيروان شما چيست؟
فرمود: از شبزندهدارى زرد چهره و از زيادى روزهدارى لاغر مياناند و از بسيارى ذكر خدا گفتن لبهايشان خشك و چروكيده و بر آنان گرد بيم و ترس خدا نشسته است.
[الحديث الحادي و العشرون]
21 حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ مُوسَى بْنِ الْمُتَوَكِّلِ رَحِمَهُ اللَّهُ قَالَ حَدَّثَنِي عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ السَّعْدَآبَادِيُّ عَنِ الْمُفَضَّلِ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع إِنَّمَا شِيعَةُ جَعْفَرٍ مَنْ عَفَّ بَطْنُهُ وَ فَرْجُهُ وَ اشْتَدَّ جِهَادُهُ وَ عَمِلَ لِخَالِقِهِ وَ رَجَا ثَوَابَهُ وَ خَافَ عِقَابَهُ فَإِذَا رَأَيْتَ أُولَئِكَ فَأُولَئِكَ شِيعَةُ جَعْفَر
حديث 21-
(1) مفضل گويد امام صادق عليه السّلام مىفرمود: پيروان جعفر عليه السّلام كسانى هستند كه شكم و فرج خود را از حرام نگه ميدارند و كوشش آنها در راه بندگى خدايشان زياد است و اميد بمزد پروردگار و ترس از شكنجه او را دارند اگر چنين مردمى را ديديد اينان پيروان جعفر بن محمّداند.
[الحديث الثاني و العشرون]
22 أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ قَالَ حَدَّثَنِي عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ السَّعْدَآبَادِيُّ عَنْ جَابِرٍ الْجُعْفِيِّ قَالَ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ ع يَا جَابِرُ [أَ يَكْتَفِي مَنِ اتَّخَذَ التَّشَيُّعَ- أَنْ يَقُولَ بِحُبِّنَا أَهْلَ الْبَيْتِ فَوَ اللَّهِ مَا شِيعَتُنَا إِلَّا مَنِ اتَّقَى اللَّهَ وَ أَطَاعَهُ وَ مَا كَانُوا يُعْرَفُونَ إِلَّا بِالتَّوَاضُعِ وَ التَّخَشُّعِ وَ أَدَاءِ الْأَمَانَةِ وَ كَثْرَةِ ذِكْرِ اللَّهِ وَ الصَّوْمِ وَ الصَّلَاةِ وَ الْبِرِّ بِالْوَالِدَيْنِ وَ التَّعَهُّدِ لِلْجِيرَانِ مِنَ الْفُقَرَاءِ وَ أَهْلِ الْمَسْكَنَةِ وَ الْغَارِمِينَ وَ الْأَيْتَامِ وَ صِدْقِ الْحَدِيثِ وَ تِلَاوَةِ الْقُرْآنِ وَ كَفِّ الْأَلْسُنِ عَنِ النَّاسِ إِلَّا مِنْ خَيْرٍ وَ كَانُوا أُمَنَاءَ عَشَائِرِهِمْ فِي الْأَشْيَاءِ قَالَ جَابِرٌ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ مَا نَعْرِفُ أَحَداً بِهَذِهِ الصِّفَةِ فَقَالَ لِي يَا جَابِرُ لَا تَذْهَبَنَّ بِكَ الْمَذَاهِبُ حَسْبُ الرَّجُلِ أَنْ يَقُولَ أُحِبُّ عَلِيّاً صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِ وَ أَتَوَلَّاهُ فَلَوْ قَالَ إِنِّي أُحِبُّ رَسُولَ اللَّهِ ص وَ رَسُولُ اللَّهِ خَيْرٌ مِنْ عَلِيٍّ ثُمَّ لَا يَتَّبِعُ سِيرَتَهُ وَ لَا يَعْمَلُ بِسُنَّتِهِ مَا نَفَعَهُ حُبُّهُ إِيَّاهُ شَيْئاً فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ اعْمَلُوا لِمَا عِنْدَ اللَّهِ لَيْسَ بَيْنَ اللَّهِ وَ بَيْنَ أَحَدٍ قَرَابَةٌ أَحَبُّ الْعِبَادِ إِلَى اللَّهِ وَ أَكْرَمُهُمْ عَلَيْهِ أَتْقَاهُمْ لَهُ وَ أَعْمَلُهُمْ بِطَاعَتِهِ يَا جَابِرُ مَا يَتَقَرَّبُ الْعَبْدُ إِلَى اللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى إِلَّا بِالطَّاعَةِ مَا مَعَنَا بَرَاءَةٌ مِنَ النَّارِ وَ لَا عَلَى اللَّهِ لِأَحَدٍ مِنْكُمْ حُجَّةٌ مَنْ كَانَ لِلَّهِ مُطِيعاً فَهُوَ لَنَا وَلِيٌّ وَ مَنْ كَانَ لِلَّهِ عَاصِياً فَهُوَ لَنَا عَدُوٌّ وَ لَا تُنَالُ وَلَايَتُنَا إِلَّا بِالْعَمَلِ وَ الْوَرَع
حديث 22-
(2) جابر جعفى گويد امام باقر عليه السّلام مىفرمود: يا جابر آيا كسى تنها باينكه بگويد خاندان پيغمبر را دوست دارم دلخوش بوده و خود را از پيروان ما مىپندارند بخدا سوگند پيروان ما كسانيد كه از خدا بترسند و فرمانبرى او را پيشه خود قرار دهند و آنها به فروتنى و ترس از خداوند و امانتدارى و زيادى ياد خدا كردن و روزه و نماز بجاى آوردن و نيكى به پدر و مادر كردن و رسيدگى بهمسايگان درويش و وام داران و يتيمان نمودن و راستگوئى و كتاب خدا خواندن و زبان از عيوب مردم باز داشتن شناخته مىشوند و اينان امينان ملت خود هستند (1) جابر عرض كرد اى پسر پيغمبر ما كسى را باين رفتار و كردار نمىشناسيم فرمود يا جابر از راه بدر مرو و كجفهمى مكن آيا براى مرد همين بس است كه بگويد على عليه السّلام را دوست دارم و نزديكى به او را مىجويم اگر او بگويد پيغمبر خدا را كه از على عليه السّلام والامقامتر است دوست دارم و روش زندگانى او را سرمشق خود قرار ندهد و كارهاى او را پيروى ننمايد اين دوستى هيچ بهره براى او نخواهد داشت از خدا بپرهيزيد و آنچه را كه خدا فرمان داده بكار بنديد بين خداوند و آفريدگانش خويشى نيست دوستدارترين و پرارجترين مردم بنزد پروردگار پرهيزكارترين آنها است همان كسى كه از كارهاى پيشوايان دين پيروى مىنمايد، يا جابر بنده بخداوند جز بفرمانبرى از او نزديك نخواهد شد، تنها بگفتن اينكه با مائيد از آتش رهائى نخواهيد يافت و بر خداوند حجتى نداريد هر كه فرمانبر خدا باشد او دوست ما
و با ما است و كسى كه فرمان خدا را نبرد دشمن ما است و دوستى ما جز با كار درست و پرهيزكارى بدست نمىآيد.
[الحديث الثالث و العشرون]
23 حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ أَحْمَدَ بْنِ الْوَلِيدِ رَحِمَهُ اللَّهُ قَالَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ الصَّفَّارُ عَنْ ظَرِيفِ بْنِ نَاصِحٍ رَفَعَهُ إِلَى مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ ع قَالَ إِنَّمَا شِيعَةُ عَلِيٍّ ع الْمُتَبَاذِلُونَ فِي وَلَايَتِنَا الْمُتَحَابُّونَ فِي مَوَدَّتِنَا الْمُتَزَاوِرُونَ لِإِحْيَاءِ أَمْرِنَا إِنْ غَضِبُوا لَمْ يَظْلِمُوا وَ إِنْ رَضُوا لَمْ يُسْرِفُوا بَرَكَةٌ لِمَنْ جَاوَرُوا وَ سِلْمٌ لِمَنْ خَالَطُوا
حديث 23-
(1) امام باقر عليه السّلام فرمود پيروان على عليه السّلام كسانى هستند كه در دوستى ما سر از پا نمىشناسند و براى ما با هم مهر مىورزند براى زنده كردن امر ما يك ديگر را ديدار ميكنند اگر خشمگين شوند زيادهروى نميكنند و چون خرسند گردند تند نميروند براى همسايگان خود بركتند و با همنشينان و هم آميزشكنندگان خود مهربان و رفتار دوستانه دارند.
[الحديث الخامس و العشرون]
25 وَ بِهَذَا الْإِسْنَادِ قَالَ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ ع لِجَابِرٍ يَا جَابِرُ إِنَّمَا شِيعَةُ عَلِيٍّ ع مَنْ لَا يَعْدُو صَوْتُهُ سَمْعَهُ وَ لَا شَحْنَاؤُهُ بَدَنَهُ لَا يَمْدَحُ لَنَا قَالِياً وَ لَا يُوَاصِلُ لَنَا مُبْغِضاً وَ لَا يُجَالِسُ لَنَا عَائِباً شِيعَةُ عَلِيٍّ ع مَنْ لَا يَهِرُّ هَرِيرَ الْكَلْبِ وَ لَا يَطْمَعُ طَمَعَ الْغُرَابِ وَ لَا يَسْأَلُ النَّاسَ وَ إِنْ مَاتَ جُوعاً أُولَئِكَ الْخَفِيفَةُ عَيْشَتُهُمْ الْمُنْتَقِلَةُ دِيَارُهُمْ إِنْ شَهِدُوا لَمْ يُعْرَفُوا وَ إِنْ غَابُوا لَمْ يُفْتَقَدُوا وَ إِنْ مَرِضُوا لَمْ يُعَادُوا وَ إِنْ مَاتُوا لَمْ يُشْهَدُوا فِي قُبُورِهِمْ يَتَزَاوَرُونَ قُلْتُ وَ أَيْنَ أَطْلُبُ هَؤُلَاءِ قَالَ فِي أَطْرَافِ الْأَرْضِ بَيْنَ الْأَسْوَاقِ وَ هُوَ قَوْلُ اللَّهِ تَعَالَى عَزَّ وَ جَلَّ- أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْكافِرِين
حديث 25-
(3) عمرو پسر ابى المقدام بگفته از پدرش گويد كه امام باقر عليه السّلام فرمود
(1) يا جابر پيرو على عليه السّلام كسى است كه صدايش از گوشش نمىگذرد (فرياد نميزند) و دشمنى او تا بتواند از دستش بديگرى نخواهد رسيد (تا بتواند دشمنى با ديگرى را در خود خفه ميكند) كسانى را كه در باره ما كوتاه آمدهاند ستايش نميكنند و با كسانى كه با ما دشمنند رفت و آمدى ندارند و با هر كه بما عيب بندد نمىنشينند پيرو على عليه السّلام مانند سگ روزه نميكشد و مانند كلاغ آزمند نيست از مردم درخواست و پرسش نميكند اگر چه از گرسنگى بميرد، زندگانى آنان درويشانه و خانه بدوشند اگر در جايى باشند مردم آنها را نمىشناسند و اگر پنهان باشند كسى آنها را نمىجويد و چون بيمار شوند احوال آنها را نمىپرسند و اگر بميرند كمتر كسى با خبر مىشود و در گورها يك ديگر را ديدار كنند (روانشان) عرض كردم اينها را از كجا پيدا كنيم فرمود در اطراف زمين و بين بازارها آوارهاند و اين فرمايش خداوند بزرگ است آنجا كه مىگويد أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْكافِرِين
[الحديث السادس و العشرون]
26 حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ الْوَلِيدِ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ عَنِ الْمُفَضَّلِ بْنِ قَيْسٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ كَمْ شِيعَتُنَا بِالْكُوفَةِ قَالَ قُلْتُ خَمْسُونَ أَلْفاً قَالَ فَمَا زَالَ يَقُولُ حَتَّى قَالَ أَ تَرْجُو أَنْ يَكُونُوا عِشْرِينَ ثُمَّ قَالَ ع-
وَ اللَّهِ لَوَدِدْتُ أَنْ يَكُونَ بِالْكُوفَةِ خَمْسَةٌ وَ عِشْرُونَ رَجُلًا يَعْرِفُونَ أَمْرَنَا الَّذِي نَحْنُ عَلَيْهِ وَ لَا يَقُولُونَ عَلَيْنَا إِلَّا بِالْحَق
حديث 26-
(2) مفضل پسر قيس گويد امام صادق عليه السّلام فرمود پيروان ما در كوفه چند نفرند عرض شد پنجاه هزار و مرتب مىپرسيد تا اينكه فرمود آيا اميد دارى كه بيست نفر باشند سپس فرمود بخدا سوگند دوست دارم در كوفه بيست و پنج نفر مرد باشند كه امامت ما را بشناسند و بر ما جز گفتار درست نگويند.
[الحديث السابع و العشرون]
27 حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ مَاجِيلَوَيْهِ رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ لَهُ أَبُو جَعْفَرٍ الدَّوَانِيقِيُّ بِالْحِيرَةِ أَيَّامَ أَبِي الْعَبَّاسِ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ مَا بَالُ الرَّجُلِ مِنْ شِيعَتِكُمْ يَسْتَخْرِجُ مَا فِي جَوْفِهِ فِي مَجْلِسٍ وَاحِدٍ حَتَّى يُعْرَفَ مَذْهَبُهُ فَقَالَ ع ذَلِكَ بِحَلَاوَةِ الْإِيمَانِ فِي صُدُورِهِمْ مِنْ حَلَاوَتِهِ يُبْدُونَهُ تَبَدِّيا
حديث 27-
(1) محمّد پسر على ماجيلويه گويد امام صادق عليه السّلام فرمود روزى ابو جعفر منصور دوانيقى (خليفه دوم عباسى) در حيره زمان ابى العباس سفاح برادرش بمن گفت يا ابا عبد اللَّه چگونه است كه پيرو شما در هر مجلسى كه باشد پنهان خود را آشكار ميكند و مذهبش شناخته مىشود فرمود اين براى شيرينى ايمانيست كه در سينههاى آنانست و آن شيرينى پنهان آنها هويدا مىشود.
[الحديث الثامن و العشرون]
28 أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ قَالَ حَدَّثَنِي أَحْمَدُ بْنُ إِدْرِيسَ قَالَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ أَحْمَدَ عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ يَرْفَعُهُ إِلَى أَحَدِهِمْ ع أَنَّهُ قَالَ بَعْضُكُمْ أَكْثَرُ صَلَاةً مِنْ بَعْضٍ وَ بَعْضُكُمْ أَكْثَرُ حَجّاً مِنْ بَعْضٍ وَ بَعْضُكُمْ أَكْثَرُ صَدَقَةً مِنْ بَعْضٍ وَ بَعْضُكُمْ أَكْثَرُ صِيَاماً مِنْ بَعْضٍ وَ أَفْضَلُكُمْ أَفْضَلُ مَعْرِفَة
حديث 28-
(2) پسر ابى عمير گويد امام باقر (يا صادق عليه السّلام) فرمود از شما كسى است كه نمازش از ديگرى بيشتر است و گروهى از شما حج كردنش بيش از ديگران است و مردى صدقهدان و روزهداريش بيش از ساير مردم است ولى هر كه از شما داناتر است والامقامتر است.
[الحديث التاسع و العشرون]
29 حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ مُوسَى الْمُتَوَكِّلُ رَحِمَهُ اللَّهُ قَالَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى الْعَطَّارُ قَالَ حَدَّثَنِي الْمُفَضَّلُ بْنُ زِيَادٍ الْعَبْدِيُّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع
قَالَ إِنَّا أَهْلُ بَيْتٍ صَادِقُونَ هَمُّكُمْ مَعَالِمُ دِينِكُمْ وَ هَمُّ عَدُوِّكُمْ بِكُمْ وَ أُشْرِبَ قُلُوبُهُمْ لَكُمْ بُغْضاً يُحَرِّفُونَ مَا يَسْمَعُونَ مِنْكُمْ كُلَّهُ وَ يَجْعَلُونَ لَكُمْ أَنْدَاداً ثُمَّ يَرْمُونَكُمْ بِهِ بُهْتَاناً فَحَسْبُهُمْ بِذَلِكَ عِنْدَ اللَّهِ مَعْصِيَة
حديث 29-
(3) مفضل پسر زياد عبدى گويد امام صادق عليه السّلام مىفرمود ما از خانواده صدق و صفائيم كوشش شما براى ياد گرفتن معالم دينتان است و هم دشمنانتان بنابودى شما است و دلهاى آنها از كينه شما آغشته است آنچه را كه از شما مىشنوند پس و پيش و كم و زياد ميكنند و براى شما شريكانى قرار مىدهند و متهمان مىنمايند و همين گناه براى آنها كافيست.
[الحديث الثلاثون]
30 حَدَّثَنِي أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ يَحْيَى الْعَطَّارُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ يَحْيَى بْنِ سَدِيرٍ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع إِذَا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ دُعِيَ الْخَلَائِقُ بِأُمَّهَاتِهِمْ مَا خَلَانَا وَ شِيعَتَنَا فَإِنَّا لَا سِفَاحَ بَيْنَنَا
حديث 30-
(1) محمّد پسر يحيى پسر سدير گويد امام صادق عليه السّلام مىفرمود چون روز رستاخيز فرا رسد آدميان را بنام مادرانشان ميخوانند مگر ما و پيروان ما را چون در نژاد و ريشه ما خللى نيست (مقصود آنكه غير ما و محبين ما مشكوك النسبند).
[الحديث الثاني و الثلاثون]
32 حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ مَاجِيلَوَيْهِ قَالَ حَدَّثَنِي عَمِّي مُحَمَّدُ بْنُ أَبِي قَاسِمٍ عَنْ هَارُونَ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ مَسْعَدَةَ بْنِ صَدَقَةَ قَالَ سُئِلَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع عَنْ شِيعَتِهِمْ فَقَالَ شِيعَتُنَا مَنْ قَدَّمَ مَا اسْتَحْسَنَ وَ أَمْسَكَ مَا اسْتَقْبَحَ وَ أَظْهَرَ الْجَمِيلَ وَ سَارَعَ بِالْأَمْرِ الْجَلِيلِ رَغْبَةً إِلَى رَحْمَةِ الْجَلِيلِ فَذَاكَ مِنَّا وَ إِلَيْنَا وَ مَعَنَا حَيْثُ مَا كُنَّا
حديث 32-
(1) مسعدة پسر صدقه گويد از امام صادق عليه السّلام از پيروانش پرسيدند فرمود پيروان ما كسانيند كه در كارهاى نيك پيشقدماند و از كردن كارهاى بد سرباز مىزنند نيكوئى را آشكار مىكنند و بكار خوب پيشى مىگيرند براى علاقهاى كه برحمت خداوند جليل دارند اينان از مايند و با مايند هر جا كه ما باشيم.
[الحديث الثالث و الثلاثون]
33 حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ مُوسَى الْمُتَوَكِّلُ رَحِمَهُ اللَّهُ قَالَ حَدَّثَنِي عَبْدُ اللَّهِ بْنُ جَعْفَرٍ الْحِمْيَرِيُّ عَنِ الْأَصْبَغِ بْنِ نُبَاتَةَ قَالَ خَرَجَ عَلِيٌّ ع ذَاتَ يَوْمٍ وَ نَحْنُ مُجْتَمِعُونَ فَقَالَ مَنْ أَنْتُمْ وَ مَا اجْتِمَاعُكُمْ فَقُلْنَا قَوْمٌ مِنْ شِيعَتِكَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ فَقَالَ مَا لِي لَا أَرَى سِيمَاءَ الشِّيعَةِ عَلَيْكُمْ فَقُلْنَا وَ مَا سِيمَاءُ الشِّيعَةِ فَقَالَ ع صُفْرُ الْوُجُوهِ مِنْ صَلَاةِ اللَّيْلِ عُمْشُ الْعُيُونِ مِنْ مَخَافَةِ اللَّهِ ذُبُلُ الشِّفَاهِ مِنَ الصِّيَامِ عَلَيْهِمْ غَبَرَةُ الْخَاشِعِين
حديث 33-
(2) اصبغ پسر نباته گويد روزى امير المؤمنين عليه السّلام بيرون آمد و ما گرد هم بوديم فرمودند شما كيستند و گرد هم آمدنتان براى چيست عرض كرديم گروهى از پيروان تو هستيم فرمودند پس چرا نشانى پيروان خود را در شما نمىبينم عرض كرديم نشان پيروان تو چيست فرمود آنها از زيادى بيدارى و نماز شب رنگشان زرد و چشمهايشان كم سو و اشكريز از ترس خدايند لبهايشان از زيادى روزه دارى و ذكر خدا گفتن خشك شده و بر آنها گرد ترس و فروتنى نشسته است.
[الحديث الرابع و الثلاثون]
34 أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ قَالَ حَدَّثَنِي سَعْدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَبِي بَصِيرٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ صِفْ لِي شِيعَتَكَ قَالَ ع شِيعَتُنَا مَنْ لَا يَعْدُو صَوْتُهُ سَمْعَهُ وَ لَا شَحْنَاؤُهُ بَدَنَهُ وَ لَا يَطْرَحُ كَلَّهُ عَلَى غَيْرِهِ وَ لَا يَسْأَلُ غَيْرَ إِخْوَانِهِ وَ لَوْ مَاتَ جُوعاً شِيعَتُنَا مَنْ لَا يَهِرُّ هَرِيرَ الْكَلْبِ وَ لَا يَطْمَعُ طَمَعَ الْغُرَابِ شِيعَتُنَا الْخَفِيفَةُ عَيْشُهُمْ الْمُنْتَقِلَةُ دِيَارُهُمْ شِيعَتُنَا الَّذِينَ فِي أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ مَعْلُومٌ وَ يَتَوَاسَوْنَ وَ عِنْدَ الْمَوْتِ لَا يَجْزَعُونَ وَ فِي قُبُورِهِمْ يَتَزَاوَرُونَ قَالَ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ فَأَيْنَ أَطْلُبُهُمْ قَالَ فِي أَطْرَافِ الْأَرْضِ وَ بَيْنَ الْأَسْوَاقِ كَمَا قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فِي كِتَابِهِ- أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْكافِرِين
حديث 34-
(3) ابى بصير گويد بر امام صادق عرض شد پيروان خود را براى ما بستاى
فرمود پيروان ما كسانى هستند كه صدايشان كوتاه و از گوششان نمىگذرد و كينه آنها از دستهايشان رد نمىگردد (و بديگرى برخورد نمىكند) كار خود را بر ديگران بار نميكنند و كل مردم نمىشوند بجز از برادران دينى از كسى ديگر پرسش و درخواست نميكنند اگر چه از گرسنگى بميرند، پيروان ما مثل سگ پارس نميكنند و مانند كلاغ آزمند نيستند پيروان ما در زندگانى سبكبال و خانه بدوشند آنها را در دارائيشان براى ديگران حقى معلوم كردهاند و با يك ديگر انس مىگيرند و هنگام مرگ ناله و بىتابى نميكنند در گورهايشان يك ديگر را ديدار ميكنند عرض شد فدايت شوم كجا اينها را بجوئيم فرمودند و در اطراف زمين و بين بازار چنان كه خداوند فرمود أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْكافِرِين
اللهم عجل لولیک المهدی المنتظر الفرج
السلام علیک یا بقیة الله یا خلیفة الرحمن یا امام الانس والجان
السلام علیک یا عین الحیات السلام علیک بجوامع السلام
خذ بأیدینا «آقا دست مارا بگیر»
یا أبانا إستغفر لنا ذنوبنا انا کنا خاطئین
یا أیها العزیز مسنا و أهلنا الظر و جئنا ببضاعة مزجاة فأوف لنا الکیل و تصدق علینا إن الله یجزی المتصدقین
اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم و أهلک عدوهم من الجن و الإنس من الأولین و آلآخرین
السلام علیک یا بقیة الله یا خلیفة الرحمن یا امام الانس والجان
السلام علیک یا عین الحیات السلام علیک بجوامع السلام
خذ بأیدینا «آقا دست مارا بگیر»
یا أبانا إستغفر لنا ذنوبنا انا کنا خاطئین
یا أیها العزیز مسنا و أهلنا الظر و جئنا ببضاعة مزجاة فأوف لنا الکیل و تصدق علینا إن الله یجزی المتصدقین
اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم و أهلک عدوهم من الجن و الإنس من الأولین و آلآخرین
-
- پست: 2503
- تاریخ عضویت: جمعه ۱۱ آبان ۱۳۸۶, ۳:۰۶ ب.ظ
- سپاسهای ارسالی: 7581 بار
- سپاسهای دریافتی: 6236 بار
- تماس:
Re: \\*// شیعه در روایات \\*//
13. عَنْ مُوسی بْنِ جَعْفَرٍ ـ عَلَیْهِ السَّلامُ ـ قالَ:
یا مَعْشَرَ الشِّیعَه إنَّكُمْ قَدْ عاداكُمْ الْخَلْقُ فَتَزَیَّنُوا لَهُمْ بِما قَدَرْتُمْ عَلَیْهِ. 1
امام هفتم ـ علیه السلام ـ فرمود:
شیعیان ما! شما ملتی هسید كه دشمنان بیشماری در كمین شما است،
ای گروه شیعه شما از دشمنان ما روی گردانید و با آنان دشمن هستید پس خود را بیارایید.
14. عَنْ الإمامِ الرِّضا ـ عَلَیْهِ السَّلامُ ـ :
شِیعَتُنا الْمُسَلِّمُونَ لِأمْرِنا الْآخِذُونَ بِقَولِنا، الْمُخالِفُونَ لِأعْدائِنا فَمَنْ لَمْ یَكُنْ كَذالِكَ فَلَیْسَ مِنّا. 2
امام هشتم ـ علیه السلام ـ فرمودند:
شیعه ما كسانی هستند كه در برابر «امر» ما تسلیم اند به «قول» ما گردن می نهند و با دشمنان ما مخالف هستند و
افزود پس كسی كه این چنین نباشد او از ما نیست.
15. عَنْ أبِی جَعْفَرٍ الثّانی ـ عَلَیْهِ السَّلامُ ـ : عَنِ النَّبِیِّ ـ صلی الله علیه و آله ـ قال:
حُبِّی وَ حُبُّ أهْلِ بَیْتِی وَ شِیعَتِهِمْ وَ أنْصارِهِمْ فِی قُلُوبِ الْمَلائِكَه. 3
امام دهم ـ علیه السلام ـ از پیامبر اكرم ـ صلی الله علیه و آله ـ نقل كرد كه آن حضرت فرمود:
محبّت من و اهل بیت من و شیعیان و یاران آن ها در دل های فرشتگان نهفته است.
16. قالَ الْاِمامُ الْعَسْكَرِیُّ ـ عَلَیْهِ السَّلامُ ـ : قالَ رَجُلٌ لِرَسُولُ اللهِ ـ صلی الله علیه و آله ـ:
فُلانٌ یَنْظُرُ إلی حَرَمِ جارِهِ وَ إنْ أمْكَنَهُ مُواقَعَه حَرامٍ لمْ یَضِقْ عَنْهُ فَغَضِبَ رَسُولُ اللهِ ـ صلی الله علیه و آله ـ وَ قالَ:
إئْتُونِی بِهِ، فَقالَ رَجُلٌ آخَرُ: یا رَسُولُ اللهِ إنّهُ مِنْ شِیعَتِكَ وَ مِمَّنْ یَعْتَقِدُ مُوالاتِكَ وَ مُوالاه عَلِیٍّ ـ عَلَیْهِ السَّلامُ ـ وَ یَتَبَرَّءُ مِنْ أعْدائِكُمْ،
فَقالَ رَسُولُ اللهِ ـ صلی الله علیه و آله ـ: لا تَقُل إنَّهُ مِنْ شِیعَتِنا فَإنَّهُ كِذْبٌ، إنَّ شِیعَتَنا مَنْ شَیَّعَنا وَ تَبِعَنا فِی أعْمالِنا وَ لَیْسَ هذا الّذی
ذَكَرْتَهُ فِی هذا الرَّجُلِ مِنْ أعْمالِنا. 4
امام حسن ـ علیه السلام ـ فرمود: مردی به پیامبر اكرم ـ صلی الله علیه و آله ـ گفت:
فلان كس به همسر همسایه خود چشم می دوزد و اگر امكان عمل نامشروع دست دهدكوتاهی نمی كند،
پیامبر اكرم ـ صلی الله علیه و آله ـ غضبناك شد و فرمود: او را حاضر كنید، مردی كه در كنار پیامبر بود گفت:
یا رسول الله او از شیعیان شما است و به علی (إمیر المؤمنین) ـ علیه السلام ـ عشق می ورزد و از دشمنان ما بیزاری می جوید.
پیامبر ـ صلی الله علیه و آله ـ فرمود: نگو كه چنین كسی از شیعیان ما است، او دروغگو است زیرا شیعیان ما آن هایی هستند كه
همگام با ما و پیرو ما در اعمال باشند.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
1. «وسائل، ج3، ص245»
2. «وسائل الشیعه، ج18، ص83، حدیث 25»
3. «نور الثقلین، ج3، ص129»
4. «لئالی الاخبار، ج5، ص157 ـ میزان الحكمه، ج5، ص237»
-
- پست: 53
- تاریخ عضویت: پنجشنبه ۲۴ آبان ۱۳۸۶, ۹:۰۳ ب.ظ
- محل اقامت: ایران
- سپاسهای ارسالی: 499 بار
- سپاسهای دریافتی: 150 بار
- تماس:
Re: \\*// شیعه در روایات \\*//
بسم الله الرحمن الرحیم
اللهم صل علی فاطمة و ابیها و بعلها و بنیها و السر المستودع فیها بعدد ما احاط به علمک
از نرم افزار «گنجینه روایات نور»
صفات الشيعة 26 الحديث السادس و الثلاثون
[الحديث السادس و الثلاثون]
36 أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ قَالَ حَدَّثَنَا سَعْدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ صَفْوَانَ بْنِ مِهْرَانَ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع إِنَّمَا الْمُؤْمِنُ الَّذِي إِذَا غَضِبَ لَمْ يُخْرِجْهُ غَضَبُهُ مِنْ حَقٍّ وَ الَّذِي إِذَا رَضِيَ لَمْ يُدْخِلْهُ رِضَاهُ فِي الْبَاطِلِ وَ الَّذِي إِذَا قَدَرَ لَمْ يَأْخُذْ أَكْثَرَ من ماله [مِمَّا لَه
صفات الشيعة با ترجمه 26 حديث 36 -
حديث 36-
(2) صفوان پسر مهران گويد امام صادق عليه السّلام فرمود مؤمن كسى است كه چون خشمگين شود خشمش او را از جاده راست بدور نكند و چون راضى شود خرسنديش او را در باطل فرو نمىبرد و چون توانائى يابد بيش از مال و حق خود را دست نميزند.
[الحديث السابع و الثلاثون]
37 أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ قَالَ حَدَّثَنَا سَعْدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ عَلِيِّ بْنِ عَبْدِ الْعَزِيزِ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع يَا عَلِيَّ بْنَ عَبْدِ الْعَزِيزِ لَا يَغُرَّنَّكَ بُكَاؤُهُمْ فَإِنَّ التَّقْوَى فِي الْقَلْب
حديث 37-
(1) على پسر عبد العزيز گويد امام صادق عليه السّلام فرمود يا على گريه اينان ترا گول نزند پارسائى و پرهيزگارى در دل است.
[الحديث الثامن و الثلاثون]
38 حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ مُوسَى الْمُتَوَكِّلُ رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ سِنَانٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع يَقُولُ أُوصِيكُمْ عِبَادَ اللَّهِ بِتَقْوَى اللَّهِ وَ لَا تَحْمِلُوا النَّاسَ عَلَى أَكْتَافِكُمْ فَتَذِلُّوا إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ فِي كِتَابِهِ- قُولُوا لِلنَّاسِ حُسْناً ثُمَّ قَالَ عُودُوا مَرْضَاهُمْ وَ اشْهَدُوا جَنَائِزَهُمْ وَ اشْهَدُوا لَهُمْ وَ عَلَيْهِمْ وَ صَلُّوا مَعَهُمْ فِي مَسَاجِدِهِمْ وَ اقْضُوا حُقُوقَهُمْ ثُمَّ قَالَ أَيُّ شَيْءٍ أَشَدُّ عَلَى قَوْمٍ يَزْعُمُونَ أَنَّهُمْ يَأْتَمُّونَ بِقَوْمٍ وَ يَأْخُذُونَ بِقَوْلِهِمْ فَيَأْمُرُونَهُمْ وَ يَنْهَوْنَهُمْ وَ لَا يَقْبَلُونَ مِنْهُمْ وَ يُذِيعُونَ حَدِيثَهُمْ عِنْدَ عَدُوِّهِمْ فَيَأْتِي عَدُوُّهُمْ إِلَيْنَا فَيَقُولُونَ لَنَا إِنَّ قَوْماً يَقُولُونَ وَ يَرْوُونَ كَذَا وَ كَذَا فَنَقُولُ نَحْنُ نَتَبَرَّأُ مِمَّنْ يَقُولُ هَذَا فَتَقَعُ عَلَيْهِمُ الْبَرَاءَة
حديث 38-
(2) عبد اللَّه پسر سنان گويد از امام صادق عليه السّلام شنيدم مىفرمود: اى بندگان خدا شما را به پارسائى سفارش ميكنم مردم را بر شانههاى خود سوار نكنيد كه خوار خواهيد شد خداوند بزرگ در كتاب خود فرموده قُولُوا لِلنَّاسِ حُسْناً «1» سپس فرمود بيماران خود را پرسش كنيد و جنازههاى آنان را مشايعت نمائيد و براى ايشان گواه باشيد در پرستشگاههايشان با آنان نيايش بدرگاه خدا كنيد و حقوق آنها را بدهيد سپس فرمود چقدر سنگين و سخت است بر گروهى كه گمان ميكنند بدنبال پيشوايانى قدم برميدارند و فرمايش آنها را پذيرا هستند در حالى كه چون آنها را دستور بنيكى و دورى از بدى مىدهند از آنان نمىپذيرند و اسرار آنها را نزد دشمنانشان فاش مىكنند و چون دشمنان آنها نزد ما مىآيند و مىگويند گروهى هستند كه چنين و چنان مىگويند و ما خواهيم گفت از آنان بيزاريم بيزارى ما از آنها واجب مىشود.
[الحديث التاسع و الثلاثون]
39 حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ أَحْمَدَ بْنِ الْوَلِيدِ رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ أَبِي الْخَطَّابِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ زِيَادٍ قَالَ سَلَّمْنَا عَلَى أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع بِمِنًى ثُمَّ قُلْتُ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ إِنَّا قَوْمٌ مُجْتَازُونَ لَسْنَا نُطِيقُ هَذَا الْمَجْلِسَ مِنْكَ كُلَّمَا أَرَدْنَاهُ فَأَوْصِنَا قَالَ ع عَلَيْكُمْ بِتَقْوَى اللَّهِ وَ صِدْقِ الْحَدِيثِ وَ أَدَاءِ الْأَمَانَةِ وَ حُسْنِ الصُّحْبَةِ لِمَنْ صَحِبَكُمْ وَ إِفْشَاءِ السَّلَامِ وَ إِطْعَامِ الطَّعَامِ صَلُّوا فِي مَسَاجِدِهِمْ وَ عُودُوا مَرْضَاهُمْ وَ اتَّبِعُوا جَنَائِزَهُمْ فَإِنَّ أَبِي حَدَّثَنِي أَنَّ شِيعَتَنَا أَهْلَ الْبَيْتِ كَانُوا خِيَارَ مَنْ كَانُوا مِنْهُمْ إِنْ كَانَ فَقِيهٌ كَانَ مِنْهُمْ وَ إِنْ كَانَ مُؤَذِّنٌ كَانَ مِنْهُمْ وَ إِنْ كَانَ إِمَامٌ كَانَ مِنْهُمْ وَ إِنْ كَانَ صَاحِبُ أَمَانَةٍ كَانَ مِنْهُمْ وَ إِنْ كَانَ صَاحِبُ وَدِيعَةٍ كَانَ مِنْهُمْ وَ كَذَلِكَ كُونُوا حَبِّبُونَا إِلَى النَّاسِ وَ لَا تُبَغِّضُونَا إِلَيْهِم
حديث 39-
(1) عبد اللَّه پسر زياد گويد بر امام صادق عليه السّلام در منى درود فرستاديم و سپس عرض كرديم اى پسر پيغمبر ما گروهى گذارندهايم و گفتگوهاى اين جا را در جايى بازگو نخواهيم كرد ما را وصيتى بفرما فرمود شما را بر پارسائى و پرهيزگارى و راستگوئى و اداى امانت و نيكى آميزش با كسانى كه با شما رفت و آمد دارند و درود بلند فرستادن و سير كردن مردمان سفارش ميكنم، در مساجدشان نماز كنيد و بيمارانشان را احوالپرسى نمائيد مردگان ايشان را مشايعت كنيد و پدرم مىفرمود پيروان ما خاندان پيغمبر خوبان خويشان خود هستند اگر دانشمندى يا اذان گوئى يا پيشوائى و يا امانتدارى و رازدارى يافت شود از آنانست مردم را با ما مهربان كنيد و ما را با ايشان دشمن ننمائيد.
[الحديث الأربعون]
40 أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ قَالَ حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ بْنِ هَاشِمٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ إِسْمَاعِيلَ بْنِ مِهْرَانَ عَنْ حُمْرَانَ بْنِ أَعْيَنَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ كَانَ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ ع قَاعِداً فِي بَيْتِهِ إِذْ قَرَعَ قَوْمٌ عَلَيْهِمُ الْبَابَ فَقَالَ يَا جَارِيَةُ انْظُرِي مَنْ بِالْبَابِ فَقَالُوا قَوْمٌ مِنْ شِيعَتِكَ فَوَثَبَ عَجْلَانَ حَتَّى كَادَ أَنْ يَقَعَ فَلَمَّا فَتَحَ الْبَابَ وَ نَظَرَ إِلَيْهِمْ رَجَعَ وَ قَالَ كَذَبُوا فَأَيْنَ السَّمْتُ فِي الْوُجُوهِ أَيْنَ أَثَرُ الْعِبَادَةِ أَيْنَ سِيمَاءُ السُّجُودِ إِنَّمَا شِيعَتُنَا يُعْرَفُونَ بِعِبَادَتِهِمْ وَ شَعَثِهِمْ قَدْ قَرَحَتِ الْعِبَادَةُ مِنْهُمُ الْآنَافَ وَ دَثَّرَتِ الْجِبَاهَ وَ الْمَسَاجِدَ خُمْصُ الْبُطُونِ ذُبُلُ الشِّفَاهِ قَدْ هَيَّجَتِ الْعِبَادَةُ وُجُوهَهُمْ وَ أَخْلَقَ سَهَرُ اللَّيَالِي وَ قَطْعُ الْهَوَاجِرِ جُثَثَهُمْ الْمُسَبِّحُونَ إِذَا سَكَتَ النَّاسُ وَ الْمُصَلُّونَ إِذَا نَامَ النَّاسُ وَ الْمَحْزُونُونَ إِذَا فَرِحَ النَّاسُ يُعْرَفُونَ بِالزُّهْدِ كَلَامُهُمُ الرَّحْمَةُ وَ تَشَاغُلُهُمْ بِالْجَنَّة
حديث 40-
(2) حمران پسر اعين گويد امام صادق عليه السّلام فرمود امام سجاد عليه السّلام در خانه خود نشسته بود گروهى درب خانه را كوبيدند فرمود اى كنيز نگاه كن
كوبنده درب كيست عرض كردند گروهى از پيروان شمايند با شتاب چنان از جاى برخاست كه نزديك بود بر زمين افتد و چون درب را باز و بايشان نگاه كرد برگشت و فرمود دروغ مىگويند نشانى تشيع آنان چيست و نشانه بندگى و اثر سجودشان كجا است، پيروان ما به زيادى بندگى و ژوليدگيشان شناخته ميشوند (منظور آنكه بظاهر خود زيادى پاىبند نبوده و توجه بيشترشان بعوالم معنوى و اخروى است) زيادى بندگى پروردگار بينىهاى آنان را زخم نموده و جبين و جاهاى سجودشان پينه بسته از روزههاى بسيار و ايستادن در پيشگاه پروردگار و دوام اذكار لاغر ميان و لبخشگانند، بندگى يزدان چهرههاى آنان را درهم كشيده و بيدارى شب جوانى آنها را دگرگون نموده و روزه بودن در روزهاى گرم بدنهاى آنها را گداخته هنگامى كه مردم خاموشند آنان تسبيح گويند و چون مردم در خوابند آنان در نماز بسر مىبرند و زمانى كه آفريدگان مسرورند آنان اندوهگينند، به بسيارى بركنارى از دنيا شناخته مىشوند سخنان آنها رحمت و سرگرمى آنها به بهشت است.
اللهم صل علی فاطمة و ابیها و بعلها و بنیها و السر المستودع فیها بعدد ما احاط به علمک
از نرم افزار «گنجینه روایات نور»
صفات الشيعة 26 الحديث السادس و الثلاثون
[الحديث السادس و الثلاثون]
36 أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ قَالَ حَدَّثَنَا سَعْدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ صَفْوَانَ بْنِ مِهْرَانَ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع إِنَّمَا الْمُؤْمِنُ الَّذِي إِذَا غَضِبَ لَمْ يُخْرِجْهُ غَضَبُهُ مِنْ حَقٍّ وَ الَّذِي إِذَا رَضِيَ لَمْ يُدْخِلْهُ رِضَاهُ فِي الْبَاطِلِ وَ الَّذِي إِذَا قَدَرَ لَمْ يَأْخُذْ أَكْثَرَ من ماله [مِمَّا لَه
صفات الشيعة با ترجمه 26 حديث 36 -
حديث 36-
(2) صفوان پسر مهران گويد امام صادق عليه السّلام فرمود مؤمن كسى است كه چون خشمگين شود خشمش او را از جاده راست بدور نكند و چون راضى شود خرسنديش او را در باطل فرو نمىبرد و چون توانائى يابد بيش از مال و حق خود را دست نميزند.
[الحديث السابع و الثلاثون]
37 أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ قَالَ حَدَّثَنَا سَعْدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ عَلِيِّ بْنِ عَبْدِ الْعَزِيزِ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع يَا عَلِيَّ بْنَ عَبْدِ الْعَزِيزِ لَا يَغُرَّنَّكَ بُكَاؤُهُمْ فَإِنَّ التَّقْوَى فِي الْقَلْب
حديث 37-
(1) على پسر عبد العزيز گويد امام صادق عليه السّلام فرمود يا على گريه اينان ترا گول نزند پارسائى و پرهيزگارى در دل است.
[الحديث الثامن و الثلاثون]
38 حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ مُوسَى الْمُتَوَكِّلُ رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ سِنَانٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع يَقُولُ أُوصِيكُمْ عِبَادَ اللَّهِ بِتَقْوَى اللَّهِ وَ لَا تَحْمِلُوا النَّاسَ عَلَى أَكْتَافِكُمْ فَتَذِلُّوا إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ فِي كِتَابِهِ- قُولُوا لِلنَّاسِ حُسْناً ثُمَّ قَالَ عُودُوا مَرْضَاهُمْ وَ اشْهَدُوا جَنَائِزَهُمْ وَ اشْهَدُوا لَهُمْ وَ عَلَيْهِمْ وَ صَلُّوا مَعَهُمْ فِي مَسَاجِدِهِمْ وَ اقْضُوا حُقُوقَهُمْ ثُمَّ قَالَ أَيُّ شَيْءٍ أَشَدُّ عَلَى قَوْمٍ يَزْعُمُونَ أَنَّهُمْ يَأْتَمُّونَ بِقَوْمٍ وَ يَأْخُذُونَ بِقَوْلِهِمْ فَيَأْمُرُونَهُمْ وَ يَنْهَوْنَهُمْ وَ لَا يَقْبَلُونَ مِنْهُمْ وَ يُذِيعُونَ حَدِيثَهُمْ عِنْدَ عَدُوِّهِمْ فَيَأْتِي عَدُوُّهُمْ إِلَيْنَا فَيَقُولُونَ لَنَا إِنَّ قَوْماً يَقُولُونَ وَ يَرْوُونَ كَذَا وَ كَذَا فَنَقُولُ نَحْنُ نَتَبَرَّأُ مِمَّنْ يَقُولُ هَذَا فَتَقَعُ عَلَيْهِمُ الْبَرَاءَة
حديث 38-
(2) عبد اللَّه پسر سنان گويد از امام صادق عليه السّلام شنيدم مىفرمود: اى بندگان خدا شما را به پارسائى سفارش ميكنم مردم را بر شانههاى خود سوار نكنيد كه خوار خواهيد شد خداوند بزرگ در كتاب خود فرموده قُولُوا لِلنَّاسِ حُسْناً «1» سپس فرمود بيماران خود را پرسش كنيد و جنازههاى آنان را مشايعت نمائيد و براى ايشان گواه باشيد در پرستشگاههايشان با آنان نيايش بدرگاه خدا كنيد و حقوق آنها را بدهيد سپس فرمود چقدر سنگين و سخت است بر گروهى كه گمان ميكنند بدنبال پيشوايانى قدم برميدارند و فرمايش آنها را پذيرا هستند در حالى كه چون آنها را دستور بنيكى و دورى از بدى مىدهند از آنان نمىپذيرند و اسرار آنها را نزد دشمنانشان فاش مىكنند و چون دشمنان آنها نزد ما مىآيند و مىگويند گروهى هستند كه چنين و چنان مىگويند و ما خواهيم گفت از آنان بيزاريم بيزارى ما از آنها واجب مىشود.
[الحديث التاسع و الثلاثون]
39 حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ أَحْمَدَ بْنِ الْوَلِيدِ رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ أَبِي الْخَطَّابِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ زِيَادٍ قَالَ سَلَّمْنَا عَلَى أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع بِمِنًى ثُمَّ قُلْتُ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ إِنَّا قَوْمٌ مُجْتَازُونَ لَسْنَا نُطِيقُ هَذَا الْمَجْلِسَ مِنْكَ كُلَّمَا أَرَدْنَاهُ فَأَوْصِنَا قَالَ ع عَلَيْكُمْ بِتَقْوَى اللَّهِ وَ صِدْقِ الْحَدِيثِ وَ أَدَاءِ الْأَمَانَةِ وَ حُسْنِ الصُّحْبَةِ لِمَنْ صَحِبَكُمْ وَ إِفْشَاءِ السَّلَامِ وَ إِطْعَامِ الطَّعَامِ صَلُّوا فِي مَسَاجِدِهِمْ وَ عُودُوا مَرْضَاهُمْ وَ اتَّبِعُوا جَنَائِزَهُمْ فَإِنَّ أَبِي حَدَّثَنِي أَنَّ شِيعَتَنَا أَهْلَ الْبَيْتِ كَانُوا خِيَارَ مَنْ كَانُوا مِنْهُمْ إِنْ كَانَ فَقِيهٌ كَانَ مِنْهُمْ وَ إِنْ كَانَ مُؤَذِّنٌ كَانَ مِنْهُمْ وَ إِنْ كَانَ إِمَامٌ كَانَ مِنْهُمْ وَ إِنْ كَانَ صَاحِبُ أَمَانَةٍ كَانَ مِنْهُمْ وَ إِنْ كَانَ صَاحِبُ وَدِيعَةٍ كَانَ مِنْهُمْ وَ كَذَلِكَ كُونُوا حَبِّبُونَا إِلَى النَّاسِ وَ لَا تُبَغِّضُونَا إِلَيْهِم
حديث 39-
(1) عبد اللَّه پسر زياد گويد بر امام صادق عليه السّلام در منى درود فرستاديم و سپس عرض كرديم اى پسر پيغمبر ما گروهى گذارندهايم و گفتگوهاى اين جا را در جايى بازگو نخواهيم كرد ما را وصيتى بفرما فرمود شما را بر پارسائى و پرهيزگارى و راستگوئى و اداى امانت و نيكى آميزش با كسانى كه با شما رفت و آمد دارند و درود بلند فرستادن و سير كردن مردمان سفارش ميكنم، در مساجدشان نماز كنيد و بيمارانشان را احوالپرسى نمائيد مردگان ايشان را مشايعت كنيد و پدرم مىفرمود پيروان ما خاندان پيغمبر خوبان خويشان خود هستند اگر دانشمندى يا اذان گوئى يا پيشوائى و يا امانتدارى و رازدارى يافت شود از آنانست مردم را با ما مهربان كنيد و ما را با ايشان دشمن ننمائيد.
[الحديث الأربعون]
40 أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ قَالَ حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ بْنِ هَاشِمٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ إِسْمَاعِيلَ بْنِ مِهْرَانَ عَنْ حُمْرَانَ بْنِ أَعْيَنَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ كَانَ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ ع قَاعِداً فِي بَيْتِهِ إِذْ قَرَعَ قَوْمٌ عَلَيْهِمُ الْبَابَ فَقَالَ يَا جَارِيَةُ انْظُرِي مَنْ بِالْبَابِ فَقَالُوا قَوْمٌ مِنْ شِيعَتِكَ فَوَثَبَ عَجْلَانَ حَتَّى كَادَ أَنْ يَقَعَ فَلَمَّا فَتَحَ الْبَابَ وَ نَظَرَ إِلَيْهِمْ رَجَعَ وَ قَالَ كَذَبُوا فَأَيْنَ السَّمْتُ فِي الْوُجُوهِ أَيْنَ أَثَرُ الْعِبَادَةِ أَيْنَ سِيمَاءُ السُّجُودِ إِنَّمَا شِيعَتُنَا يُعْرَفُونَ بِعِبَادَتِهِمْ وَ شَعَثِهِمْ قَدْ قَرَحَتِ الْعِبَادَةُ مِنْهُمُ الْآنَافَ وَ دَثَّرَتِ الْجِبَاهَ وَ الْمَسَاجِدَ خُمْصُ الْبُطُونِ ذُبُلُ الشِّفَاهِ قَدْ هَيَّجَتِ الْعِبَادَةُ وُجُوهَهُمْ وَ أَخْلَقَ سَهَرُ اللَّيَالِي وَ قَطْعُ الْهَوَاجِرِ جُثَثَهُمْ الْمُسَبِّحُونَ إِذَا سَكَتَ النَّاسُ وَ الْمُصَلُّونَ إِذَا نَامَ النَّاسُ وَ الْمَحْزُونُونَ إِذَا فَرِحَ النَّاسُ يُعْرَفُونَ بِالزُّهْدِ كَلَامُهُمُ الرَّحْمَةُ وَ تَشَاغُلُهُمْ بِالْجَنَّة
حديث 40-
(2) حمران پسر اعين گويد امام صادق عليه السّلام فرمود امام سجاد عليه السّلام در خانه خود نشسته بود گروهى درب خانه را كوبيدند فرمود اى كنيز نگاه كن
كوبنده درب كيست عرض كردند گروهى از پيروان شمايند با شتاب چنان از جاى برخاست كه نزديك بود بر زمين افتد و چون درب را باز و بايشان نگاه كرد برگشت و فرمود دروغ مىگويند نشانى تشيع آنان چيست و نشانه بندگى و اثر سجودشان كجا است، پيروان ما به زيادى بندگى و ژوليدگيشان شناخته ميشوند (منظور آنكه بظاهر خود زيادى پاىبند نبوده و توجه بيشترشان بعوالم معنوى و اخروى است) زيادى بندگى پروردگار بينىهاى آنان را زخم نموده و جبين و جاهاى سجودشان پينه بسته از روزههاى بسيار و ايستادن در پيشگاه پروردگار و دوام اذكار لاغر ميان و لبخشگانند، بندگى يزدان چهرههاى آنان را درهم كشيده و بيدارى شب جوانى آنها را دگرگون نموده و روزه بودن در روزهاى گرم بدنهاى آنها را گداخته هنگامى كه مردم خاموشند آنان تسبيح گويند و چون مردم در خوابند آنان در نماز بسر مىبرند و زمانى كه آفريدگان مسرورند آنان اندوهگينند، به بسيارى بركنارى از دنيا شناخته مىشوند سخنان آنها رحمت و سرگرمى آنها به بهشت است.
اللهم عجل لولیک المهدی المنتظر الفرج
السلام علیک یا بقیة الله یا خلیفة الرحمن یا امام الانس والجان
السلام علیک یا عین الحیات السلام علیک بجوامع السلام
خذ بأیدینا «آقا دست مارا بگیر»
یا أبانا إستغفر لنا ذنوبنا انا کنا خاطئین
یا أیها العزیز مسنا و أهلنا الظر و جئنا ببضاعة مزجاة فأوف لنا الکیل و تصدق علینا إن الله یجزی المتصدقین
اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم و أهلک عدوهم من الجن و الإنس من الأولین و آلآخرین
السلام علیک یا بقیة الله یا خلیفة الرحمن یا امام الانس والجان
السلام علیک یا عین الحیات السلام علیک بجوامع السلام
خذ بأیدینا «آقا دست مارا بگیر»
یا أبانا إستغفر لنا ذنوبنا انا کنا خاطئین
یا أیها العزیز مسنا و أهلنا الظر و جئنا ببضاعة مزجاة فأوف لنا الکیل و تصدق علینا إن الله یجزی المتصدقین
اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم و أهلک عدوهم من الجن و الإنس من الأولین و آلآخرین
-
- پست: 2503
- تاریخ عضویت: جمعه ۱۱ آبان ۱۳۸۶, ۳:۰۶ ب.ظ
- سپاسهای ارسالی: 7581 بار
- سپاسهای دریافتی: 6236 بار
- تماس:
Re: \\*// شیعه در روایات \\*//
17. عَنْ أمِیرِ الْمُؤمِنِینَ ـ عَلَیْهِ السَّلامُ ـ قالَ:
إخْتَبِرُوا شِیعَتی بِخِصْلَتَیْنِ فاِنْ كانَتا فِیهِمْ فَهُمْ شِیعَتِی:
مُحافَظَتُهُمْ عَلی أوْقاتِ الصَّلَواتِ وَ مُواساتُهُمْ مَعَ إخْوانِهِمْ الْمُؤْمِنِینَ بِالْمالِ وَ إنْ لَمْ تَكُونا فِیهِمْ فَاغْربْ ثُمَّ اَغْرَبْ. 1
امیر المؤمنین ـ علیه السلام ـ فرمود:
شیعیان مرا به دو خصلت امتحان كنید كه اگر دارای این دو خصلت بودند شیعهاند:
اهمّیّت به نماز در اوّل وقت و دستگیری برادران دینی خود با مال، اگر این دو در آن ها نبود، از ما دورند و دورند و دورند!
18. عِنِ الصَّادِقِ ـ عَلَیْهِ السَّلامُ ـ قالَ:
إمْتَحِنُوا شِیعَتَنا عِنْدَ ثَلاثٍ:
عِنْدَ مَواقِیتِ الصَّلاه كَیْفَ مُحافِظَتُهُمْ عَلَیْها، وَ عِنْدَ أسْرارِهِمْ كَیْفَ حِفْظِهِمْ لَها، عِنْدَ عَدُوِّنا، وَ إلی أمْوالِهِمْ كَیْفَ مُواساتِهِمْ لِإخْوانِهِمْ فِیها. 2
امام صادق ـ علیه السلام ـ می فرماید:
شیعیان و پیروان ما را در سه مسئله امتحان كنید:
اهمّیّت به اوقات نماز كه آیا اوّل وقت نماز را بر پا می دارند یا خیر، حفظ اسرار یعنی در حفظ اسرار و مسائل محرمانه كوشا هستند یا
خیر، و از حیث توانمندی های مالی یعنی آیا در مال خود برای برادران دینی سهمی قائلند و دست آن ها را می گیرند یا خیر.
19. وَ عَنِ النَّبِیِّ ـ صلی الله علیه و آله ـ قالَ: مُرُوَّتُنا أهْلَ الْبَیْتِ الْعَفْوُ عَمَّنْ ظَلَمَنا وَ إعْطاهُ مَنْ حَرَمَنا. 3
پیامبر اكرم ـ صلی الله علیه و آله ـ فرمود مروت ما أهل بیت ایجاب می كند تا در برابر كسی كه به ما ستم روا داشته است عفو كنیم و
به كسی كه ما را محروم ساخته احسان كنیم.
20. وَ فِی الْحَدِیثِ:
شِیعَتُنا أهْلُ الْهُدی وَ أهْلُ التُّقی وَ أهْلُ الْخَیْرِ وَ أهْلُ الْخَیْرِ وَ أهْلُ الإیمانِ وَ إهْلُ الفَتْحِ وَ الظَّفَرِ. 4
در حدیث آمده است:
شیعیان ما أهل هدایت و تقوی و أهل خیر و نیكی و أهل ایمان و أهل فتح و ظفرند.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
1. «جامع الاخبار، فصل 19»
2. «خصال صدوق، ج1، ص103»
3. «سنن النبی ـ صلی الله علیه و آله ـ، علامه طباطبایی.ص307»
4. «روضه المتقین، ج12، ص78»
-
- پست: 2503
- تاریخ عضویت: جمعه ۱۱ آبان ۱۳۸۶, ۳:۰۶ ب.ظ
- سپاسهای ارسالی: 7581 بار
- سپاسهای دریافتی: 6236 بار
- تماس:
Re: \\*// شیعه در روایات \\*//
21. عَنِ الْباقِرِ ـ عَلَیْهِ السَّلامُ ـ قالَ:
فَوَ اللهِ ما شِیعَتُنا إلّا مَنِ اتَّقِی اللهَ عَزَّ وَ جَلَّ وَ أطاعَهُ وَ ما كانُوا یُعْرَفُونَ یا جابِرُ إلّا بِالتَّواضُعِ وَ التَّخَشُّعِ وَ اَداءَ الْآمانَه وَ كَثْرَه ذِكْرِ اللهِ،
وَ الصُّومِ وَ الصَّلاه وَ الْبِرِّ بِالْوالِدَیْنِ وَ التَّعَهُّدِ لِلْجَیْرانِ مِن الْفُقَراءِ وَ أهْلِ الْمَسْكَنه وَالْغارِمِینَ وَ الْأیْتامِ، وَ صِدْقِ الْحَدِیثِ وَ تَلاوَه الْقُرآنِ وَ كَفَّ
الْألْسُنِ عَنِ النّاسِ إلّا مِنْ خَیرٍ، وَ كانُوا اُمَّه عَشائِرُهُمْ
قالَ جابِرُ: فَقُلْتُ: یابْن رَسُولِ اللهِ ما نَعْرِفُ الْیَوْمَ أحَداً بِهذِهِ الصِّفَه،
فَقالَ: یا جابِرُ لا یَذْهَبَنَّ بِكَ الْمَذاهِبُ حَسَبَ الرَّجُلَ
أنْ یَقُولَ: اُحِبَّ عَلِیَّاً وَ أتَوَلّاهُ،
ثُمَّ لا یَكُونُ مَعَ ذلِكَ فَعّالاً فَلَوْ قالَ: إنِّی اُحِبُّ رَسُولِ اللهِ؛ فَرَسُولُ اللهِ خَیْرٌ مِنْ عَلِیٍّ ثُمَّ لا یَتْبِعُ سَرِیرَتَهُ وَ لا یَعْمَلُ بِسُنَّتِهِ ما نَفَعَهُ حُبُّهُ إیّاهُ
شَیْئاً. 1
امام باقر ـ علیه السلام ـ فرمود:
به خدا قسم شیعه ما نیست مگر كسی كه دارای تقوی است و تنها از خدا اطاعت كند، ای جابر آن ها را نمی شناسی مگر از راه
تواضع، خشوع، امانت داری، همیشه به یاد خدا بودن، روزه داری، نماز، نیكی به پدر و مادر، پایبندی به اخلاق حسنه احترام به همسایه و
توجه به فقراء، درماندگان، در سفر ماندگان و یتیمان، راستگویی، تلاوت قرآن، خویشتن داری، و پرهیز از مردم آزاری و در زندگی أمین و
درستكارند.
جابر گفت: امروز من كسی را به این صفات نمی بینم،
امام فرمود: ای جابر وجود خط مشی های گوناگون در جامعه و از این كه تنها بعضی به راه صحیح روی آورده اند، موجب غرور تو نشود و
به این نكته بیندیشی كه تو دوستدار علی هستی اگر كسی بگوید من علی ـ علیه السلام ـ را دوست دارم و پیرو او هستم ولی قدمی
در این صراط بر ندارد، او حتی بگوید من پیامبر ـ صلی الله علیه و آله ـ را دوست دارم و رسول خدا بهتر از علی ـ علیه السلام ـ است،
ولی تابع سیره او نباشد و در عمل به سنت او پایبند نباشد، هیچ نفعی از این دوستی، (دوستی علی و پیامبر) نمی برد.
22. وَ عنِ الْباقِرِ ـ عَلَیْهِ السَّلامُ ـ قالَ:
فَمَنْ كانَ مِنْكُمْ مُطِیعاً للهِ یَنْفَعُهُ وَلایَتُنا وَ مَنْ كانَ مِنْكُمْ عاصِیاً للهِ لَمْ تَنْفَعْهُ وَلایَتُنا،
و قالَ: ... وَ مَنْ كانَ اللهُ مُطِیعاً فَهُوَ لَنا وَلِیٌّ وَ مَنْ كانَ للهِ عاصِیاً فَهُوَ لَنا عَدُوٌّ وَ ما تَنالُ وَلایَتُنا إلا بالْعَمَلِ وَ الْوَرَعِ. 2
امام باقر ـ علیه السلام ـ فرمود:
از شما «شیعیان» كسی كه مطیع خدا باشد، دوستی ما برای او سودمند است و كسی كه عاصی است حب و دوستی ما برای او
سودی نخواهد داشت و نیز فرمود: كسی كه مطیع (بی چون و چرای) خدا است او دوست ما است و كسی كه نسبت به دستورات خدا
عاصی باشد او دشمن ماست و به دوستی و ولایت ما نمی رسد كسی جز از راه «عمل» و «پرهیزكاری».
23. قالَ أمِیرِ الْمُؤمِنِینَ ـ عَلَیْهِ السَّلامُ ـ : شِیعَتُنا الْمُتَباذِلُونَ فِی وِلایَتِنا إذا غَضِبُوا لَمْ یَظْلِمُوا. 3
امیر المؤمنین ـ علیه السلام ـ فرمود:
شیعیان ما آن هایی هستند كه بذل و بخشش آنان، بر مبنای ولایت ما صورت می پذیرد (ما را معیار اعمال نیك خود می دانند)
و افزود: هنگامی كه آن ها به خشم آمدند (از حق منحرف نگشته و) به ظلم روی نمی آورند.
24. قالَ أبُو عَبْدِ اللهِ ـ عَلَیْهِ السَّلامُ ـ :
إنَّ اللهَ تَبارَكَ وَ تَعالی زَیَّنَ شِیعَتَنا بِالْحِلْمِ و غَناهُمْ بِالْعِلْمِ لِعِلْمِهِ بِهِمْ قَبْلَ أنْ یَخْلُقَ آدَمَ ـ عَلَیْهِ السَّلامُ ـ . 4
امام صادق ـ علیه السلام ـ فرمود:
خداوند متعال، شیعیان ما را به صفت حلم و بردباری زینت بخشید و در پوششی از علم و آگاهی آنان را مزیّن ساخت حتّی قبل از آن كه
خلقت جد ما آدم صورت پذیرد.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
1. «روضه المتقین، ج12، ص78، تحف العقول، ص215»
2. «روضه المتقین، ج12، ص80، صدوق، مجلس»
3. «كافی، باب المؤمن و علاماته، ص237»
4. «ثواب الاعمال، صدوق، باب الشیعه»