باز آ,باز آ, هر آنچه هستي باز آ...

[mortezaramazani]

  الله الرحمان  

فقد روى عن مولينا امير المؤمنين على بن ابى طالب عليه السلام انه كان يوما جالسا في حشد من الناس من المهاجرين والانصار فقال رجل منهم استغفر الله ؛ فالتفت اليه على عليه السلام كالمغضب ! و قال له يا ويلك اتدرى ما الاستغفار ؟! الاستغفار اسم واقع على ستة معان: الاول الندم على ما مضى الثانى العزم على ترك العود اليه والثالث ان تعمد إلى كل فريضة ضيعتها فتؤديها الرابع ان تخرج إلى الناس مما بينك وبينهم حتى تلقى الله املس وليس عليك تبعة الخامس ان تعمد إلى اللحم الذى نبت على السحت فتذيبه بالاحزان حتى ينبت لحم غيره السادس ان تذيق الجسم مرارة الطاعة كما اذقته حلاوة المعصية فحينئذ تقول استغفر الله.


در روايت آمده كه روزى مولايمان اميرالمؤمنين علىّ بن ابى طالب (ع ) در ميان گروهى از مهاجرين و انصار نشسته بودند. مردى از آن ميان گفت : 
أَسْتَغْفِرُاللّهَ
- از خدا طلب آمرزش مى كنم . 

حضرت علىّ (ع ) با حالت خشمگين به او روى نموده ، و فرمود: واى بر تو، آيا مى دانى استغفار چيست ؟ استغفار اسمى است كه بر شش معنى واقع مى شود:

نخست : پشيمانى از گذشته .

دوّم : عزم و تصميم جدّى بر بازگشت نكردن به گناه گذشته .

و سوّم : به هر واجبى كه ضايع نموده و بجا نيآورده اى توجّه نموده و آن را انجام دهى .

چهارم اينكه : هرچه ميان تو و مردم است به مردم برگردانى ، تا اينكه خداوند را در حالتى كه از گناهان پاكيزه هستى و پيامد گناهى بر تو نيست ، ملاقات نمايى .

پنجم اينكه : به گوشتى كه به واسطه حرام خوارى بر بدنت روييده توجّه نموده و آن را با غم و اندوه از بين ببرى [يا: بگذارى ] تا اينكه گوشت ديگر به جاى آن برويد.

ششم اينكه : تلخى طاعت را به جسم خود بچشانى ، چنانكه شيرينى معصيت را به آن چشانده اى ، آنگاه در اين هنگام مى گويى : ... أَسْتَغْفِرُاللّهَ .... 

  السائل جناب سيد بن طاووس رحمت الله فصل بيست و يكم  

[Labbaik]

:: امام صادق عليه‏السلام :

أَوْحَى اللّه‏ُ عَزَّوَجَلَّ إِلى داود عليه‏السلام : يا داودُ إِنَّ عَبْدِىَ الْمُؤْمِنَ إِذا أَذْنَبَ ذَنْبا ثُمَّ رَجَعَ وَتابَ مِنْ ذلِكَ الذَّنْبِ وَاسْتَحْيى مِنّى عِنْدَ ذِكْرِهِ غَفَرْتُ لَهُ
وَأَنْسَيْتُهُ الْحَفَظَةَ وَ أَبْدَلْتُهُ الْحَسَنَةَ وَلااُبالى وَأَنَا أَرْحَمُ الرّاحِمينَ

خداى عزوجل به داود پيامبر عليه‏السلام وحى كرد: اى داود هرگاه بنده مؤمن من گناهى كند و سپس از آن برگردد و توبه نمايد و به هنگام ياد كردن از آن گناه از من شرم كند،
او را بيامرزم و آن گناه را از ياد فرشتگان نگهبان اعمال ببرم و آن را به نيكى بدل كنم. و از اين كار مرا باكى نيست كه من مهربان‏ترين مهربانانم.

. بحارالأنوار 6/312/12

[Labbaik]

:: امام على عليه‏السلام :

 اَلتَّوْبَةُ تَسْتَنْزِلُ الرَّحْمَةَ  توبه، رحمت الهى را نازل مى‏كند. غررالحكم 1/267/1069

[Labbaik]

:: حضرت محمد بن عبد الله (ص):

لو اخطاتم حتى تبلغ خطايا كم السماء ثم تبتم لتاب الله عليكم

اگر آنقدر گناه كنيد كه خطاهايتان به آسمان برسد و سپس توبه كنيد ،خدا توبه شما را مى پذيرد

نهج الفصاحه ،حديث 2313

[Labbaik]

:: پيامبر اسلام(ص) فرمودند:

ان للقلوب صداء النحاس فاجلو ها بالاستغفار

همانا براى دلها زنگارهايى همانند زنگار مس موجود است ،پس آن را با استغار كردن جلا دهيد وبزداييد

المحجة البيضاء ،ج 2 ،ص 317

[Labbaik]

:: امام كاظم عليه‏السلام :

لَيْسَ مِنّا مَنْ لَمْ يُحاسِبْ نَفْسَهُ فى كُلِّ يَوْمٍ فَإِنْ عَمِلَ حَسَنا اسْتَزادَ اللّه‏َ وَإنْ عَمِلَ سَيِّئا اسْتَغْفَرَ اللّه‏َ مِنْهُ وَتابَ إِلَيْهِ

از ما نيست كسى كه هر روز اعمال خود را محاسبه نكند تا اگر نيكى كرده از خدا بخواهد كه بيشتر نيكى كند و اگر بدى كرده از خدا طلب آمرزش نموده و توبه كند.

غررالحكم 2/126/2072

[Labbaik]

:: رسول اكرم صلى‏الله‏عليه‏و‏آله :

يا عَلىُّ مَنْ أَنْعَمَ اللّه‏ُ عَلَيْهَ فَشَكَرَ وَإِذَا ابْتُلىَ فَصَبَرَوَ إِذا أَساءَ اسْتَغْفَرَ دَخَلَ الْجَنَّةَ مِنْ أَىِّ بابٍ شاءَ

اى على هر كس شكرگزار نعمت خدا باشد و چون گرفتار شد صبر نمايد و اگر مرتكب‏گناهى شد توبه كند، از هر درى كه بخواهدواردبهشت‏مى‏شود.

ميراث حديث 2/31/99

[Labbaik]

:: ابو عبيده حذاء گويد ،شنيده ام از حضرت امام محمد باقر (ع)كه مى فرمود:

ان الله تعالى اشد فرحا بتوبه عبده من رجل اضل راحلته و زاده فى ليله ظلماء فوجدها فالله اشد فرحا بتوبة عبده من ذلك الرجل براحلته حين وجدها

همانا خداوند به توبه بنده خود خوشحال تر از مردى است كه در تاريكى ،شتر و توشه خود را گم كرده باشد و آنها را بيابد پس خداوند به توبه بنده اش از چنين مردى در آن حال كه راحله گم شده را پيدا كند ،شادتر است

اصول كافى ،ج 4،ص 167

[Labbaik]

:: ابى بصير گويد ،شنيده ام از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمودند:
 اذا اذنب الرجل خرج فى قلبه نكتة سوداء ،فان تاب انمحت وان زاد زادت حتى تغلب على قلبه فلا يفلح بعدها ابداع   زمانى كه مرد گناهى كند ،نقطه اى سياه در دلش پديد آيد ،اگر توبه كند ،محو شود و اگر گناهش زيادتر گردد ،در آن سياهى بيفزايد تا تمام قلبش را فراگيرد كه از آن پس هيچگاه رستگار نگردد 

  الصادقين ،ج 2،ص  

[hasan21]

 هوالمحبوب  پيامبر اكرم(ص) فرمودند:
ايها الناس توبوا قبل ان تموتوا، و بادروا بالاعمال الصالحة قبل ان تشتغلوا
اى مردم ، قبل از مرگتان توبه كنيد، و مبادرت ورزيد به اعمال صالح پيش ‍ از آن كه سرگرم امور زندگى شويد.

آثارالصادقين ، ج 2، ص 161