رسولمکرم براي بيان اين حقيقت که مسير صحيح اسلام پس از ايشان تنها در پيروياز ولايت امير المؤمنان علي (عليه السلام) خلاصه مي شود بارها از علي وشيعه او يعني پيروانش، نام برده اند.
1- سوره مريم: ثُمَّ لَنَنزِعَنَّ مِن كُلِّ
ِيعَةٍ
أَيُّهُمْ أَشَدُّ عَلَى الرَّحْمَنِ عِتِيًّا؛ آنگاه از هر دستهاى كسانى از آنان را كه بر [خداى] رحمان سركشتر بودهاند بيرون خواهيم كشيد (2)
2- سوره قصص: وَدَخَلَ الْمَدِينَةَ عَلَى حِينِ غَفْلَةٍ مِّنْ أَهْلِهَا فَوَجَدَ فِيهَا رَجُلَيْنِ يَقْتَتِلَانِ هَذَا مِن
ِيعَتِهِ
َهَذَا مِنْ عَدُوِّهِ فَاسْتَغَاثَهُ الَّذِي مِن
ِيعَتِهِ
َلَى الَّذِي مِنْ عَدُوِّهِ فَوَكَزَهُ مُوسَى فَقَضَى عَلَيْهِ قَالَهَذَا مِنْ عَمَلِ الشَّيْطَانِ إِنَّهُ عَدُوٌّ مُّضِلٌّ مُّبِينٌ؛ و(حضرت موسي) داخل شهر شد بىآنكه مردمش متوجه باشند پس دو مرد را با هم درزد و خورد يافتيكى از پيروان او و ديگرى از دشمنانش [بود] آن كس كه از پيروانش بودبر ضد كسى كه دشمن وى بود از او يارى خواست پس موسى مشتى بدو زد و او راكشت گفت اين كار شيطان است چرا كه او دشمنى گمراهكننده [و] آشكار است (3)
3- سوره صافات: وَإِنَّ مِن
ِيعَتِهِ
لَإِبْرَاهِيمَ؛و بىگمان ابراهيم از پيرواناو (حضرت نوح) است (4) در اين سوره حضرت حق ابراهيم خليل را در روش و منشو اخلاق و عمل ، و ايمان و عقيده ، و جهاد و عبادت شيعه نوح شمرده است . وان من شيعته لإبراهيم : و بي ترديد ابراهيم از پيروان نوح بوده است.
در آيات ديگري نيز مشتقات اين واژه به کار رفته است:
1- مِنَ الَّذِينَ فَرَّقُوا دِينَهُمْ وَكَانُوا
ِيَعًا
ُلُّ حِزْبٍ بِمَا لَدَيْهِمْ فَرِحُونَ؛از كسانى كه دين خود را قطعه قطعه كردند و فرقه فرقه شدند هر حزبى بدانچه پيش آنهاست دلخوش شدند (5)
2- وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ فِي
ِيَعِ
الأَوَّلِينَ؛و به يقين پيش از تو [نيز] در گروه هاى پيشينيان [پيامبرانى] فرستاديم (6)
3- قُلْ هُوَ الْقَادِرُ عَلَى أَن يَبْعَثَ عَلَيْكُمْ عَذَابًا مِّن فَوْقِكُمْ أَوْ مِن تَحْتِ أَرْجُلِكُمْ أَوْ يَلْبِسَكُمْ
ِيَعًا
َيُذِيقَبَعْضَكُم بَأْسَ بَعْضٍ انظُرْ كَيْفَ نُصَرِّفُ الآيَاتِ لَعَلَّهُمْيَفْقَهُونَ؛ بگو او تواناست كه از بالاى سرتان يا از زير پاهايتان عذابىبر شما بفرستد يا شما را گروه گروه به هم اندازد [ودچار تفرقه سازد] و عذاب بعضى از شما را به بعضى [ديگر] بچشاند بنگر چگونهآيات [خود] را گوناگون بيان مىكنيم باشد كه آنان بفهمند (7)
4- إِنَّ الَّذِينَ فَرَّقُواْ دِينَهُمْ وَكَانُواْ
ِيَعًا
َّسْتَ مِنْهُمْ فِي شَيْءٍ إِنَّمَا أَمْرُهُمْ إِلَى اللّهِ ثُمَّيُنَبِّئُهُم بِمَا كَانُواْ يَفْعَلُونَ؛ كسانى كه دين خود را پراكندهساختند و فرقه فرقه شدند تو هيچ گونه مسؤول ايشان نيستى كارشان فقط با خداست آنگاه به آنچه انجام مىدادند آگاهشان خواهد كرد (8)
بنابراين اصل اين واژه برگرفته از قرآن کريم است.
كلمة شيعه و مشتقات آن بارها در قرآن مجيد به کار رفته است. اين واژه در اصل لغت به معناي گروه، فرقه، دسته و پيرو است.
درطول حيات پر بار رسول اکرم به مناسبت هاي مختلف ايشان علي(عليه السلام) رابه عنوان خليفه و جانشين پس از خود معرفي فرمودند. رسول مکرم براي بياناين حقيقت که مسير صحيح اسلام پس از ايشان تنها در پيروي از ولايت اميرالمؤمنان علي (عليه السلام) خلاصه مي شود بارها از علي و شيعه او يعنيپيروانش، نام برده اند.
از جمله:
1- بعد ازنزول آيه ان الذين امنو و عملو الصالحات اولئك هم خير البريه؛ در حقيقتكسانى كه گرويده و كارهاى شايسته كردهاند آنانند كه بهترين آفريدگانند(9)روي مبارك را به علي عليه السلام نموده و فرمودند: ان هذا و
هم خير البريه؛.يعني اين مرد و پيروانش بهترين آفريدگان اند.(10)
2- رسول الله صلي الله عليه وآله فرمودند : يا علي انت و
تردون علي الحوض رواء و ان عدوك يردون علي ظما ء مقبحين.(11)
3- رسول الله درحالي که به علي(عليه السلام) اشاره مي فرمودند، خطاب به مردم فرمودند: جاء خير البرية انت و
يوم القيامة راضين مرضين؛ بهترين بشر آمد. تو و پيروانت در روز قيامت راضي و خشنود خواهيد بود.(12)
4- يا علي ان الله قد غفر لك و لوالديك و لاهلك و
؛ اي علي همانا خداوند تو را و پدر و مادرت را و خانواده ات را و پيروانت را بخشيده است.(13)
5- انك ستقدم علي الله و
راضين مرضين؛ همانا تو به پيشگاه الهي مي روي و پيروانت راضي و خشنودند.(14)
6- انت و
في الجنة؛ تو و پيروانت در بهشت خواهيد بود.(15)
7- علي و
الفائزون يوم القيامة؛ علي و پيروانش در روز قيامت رستگارن.(16)
وقريب به همين مضامين كه لفظ شيعه از زبان مبارك نبي جاري شده است, در بسياري از كتب صحيح و معتبر اهل تسنن نيز به وفور يافت مي شود:
ابن
الزوايد
في احاديث خير الخلايق
ابن
ابونعيم
بغداد خطيب
المحرقة ابن
النظرة محب
النبوة
ابن
پساز رحلت پيامبر اکرم بر خلاف دستور و توصيه حضرت، در سقيفه بني ساعده جلسهاي تشکيل شد تا خليفه بعد از پيامبر تعيين شود! جلسه اي که در آن خليفه وجانشين حقيقي پيامبر که در طول حيات شريف خود بارها بر آن تأکيد نمودهبود، حضور نداشت. زيرا مشغول به خاکسپاري بدن شريف پيامبر بود!!
بدينترتيب با انحراف جريان خلافت از مسير اصلي خود اسلام حقيقي تنها در علي وپيروان او خلاصه شد. از اين رو در طول تاريخ اسلام پيروان علي(عليهالسلام) با عنوان مشخص شيعه ناميده شدند.
درمقابل اين گروه که اقليت مسلمانان صدر اسلام را تشکيل مي دادند، اکثرتمسلمانان به خلافت خلفايي که در سقيفه انتخاب شدند رضايت دادند و در طولتاريخ اسلام خود را اهل تسنن به معني کساني که به سنت و روش پيامبر عمل ميکنند!، ناميدند. حال اين که چه کساني واقعاً به سنت و روش پيامبر عمل مي کنند سؤالي است که به اندازه همه تاريخ اسلام پاسخ دارد!!
نوشت ها:
1- لسان العرب
2- سوره مريم آيه 69:
3- سوره قصص آيه 15
4- سوره صافات آيه 83
5- سوره روم آيه 32
6- سوره حجر ايه 10
7- سوره انعام آيه 65
8- سوره انعام آيه 159
9- سوره بينه آيه 7
10- تفسير الدرالمنثور جلا ل الدين سيوطي
11- ابن ماجه و الطبراني في الكبير عن ابي رافع
12- رواه ابن جرير في تفسيره ذيل آيه خير البرية وابونعيم وابن مردويه والديلمي عن جابر.
13- ديلمي عن علي و ابو ايوب الانصاري.
14- ديلمي و ابن عساكر والخوارزمي عن جابر.
15- الدار قطني عن ام سلمه وله طرق اخر اخرجه ابن حجر.
16- الطبراني عن علي و ابن مردويه و ابونعيم و ديلمي عن ابن عباس.
التماس دعا
ياعلي
