کنکاشی در چرایی نیامدن ولایت امام علی (ع) در قرآن بطور صریح

[mypejman]

 بسم الله الرحمن الرحیم 

  من همواره این سوال مطرح است که چرا مساله ای به مهمی ولایت امام علی بن ابی طالب (ع) در قرآن بطور صریح نیامده است؟ 
  کنون با 3 جواب عمده روبرو شده ام: 

  همانطور که مثلا تعداد رکعت نماز در قرآن نیامده و اصولا لازم نیست همه چیز به تفصیل در قرآن بیاید ، این مساله نیز صریحا نیامده . 
  برای اینکه اگر صریحا عنوان می شد دشمنان ولایت باعث تحریف قرآن می شدند . 
  برای امتحان مومنان که ایمان آنها تا چه حد محکم و قطعی است. 

  برای هر سه مورد نقد دارم، ولی از دوستان صاحب نظر خواستارم تا اگر دلایل محکمی سوای این دلایل دارند مطرح کنند تا در حد بضاعت خود این مساله را کاملا باز کنیم. 
  اقتضا کرد نقدهای خود را به این 3 مورد خواهم نوشت. 

[سعید منتظر]

ای کاش نقد های خودتون رو مینوشتید تا دوستان هم شروع کنن...

منتظریم

[mypejman]

 بسم الله الرحمن الرحیم

و اما نقد پاسخ اول:
چرا تعداد رکعتهای نماز را با مساله ولایت و امامت که یکی از اصول دین یا لا اقل اصول مذهب است مقایسه کنیم؟ چرا خود نماز را مثال نزنیم که بارها در قرآن بعناوین گوناگون تکرار شده است؟ تازه در این مقایسه هم باز مرتبه نماز با مرتبه ولایت یکسان نیست.یعنی بجا آوردن نماز به روشنی در قرآن بارها و بارها آمده است ، آیا مساله جانشینی پیامبر مهم تر است یا نماز؟
آیا مسایل هم رده با امامت و جانشینی پس از پیامبر اکرم(ص) همانند توحید و نبوت یا معاد در قرآن به کرات و با صراحت کامل بیان نشده است؟ پس بنظر می رسد صحیح نباشد مساله ای با اهمیت امامت و جانشینی پیامبر اکرم(ص) را با مثلا نیامدن تعداد رکعتهای نماز در قرآن مقایسه کنیم.به عبارت دیگر آیا مساله مهم دیگری همچون امامت وجود دارد که آن هم بطور صریح در قرآن نیامده باشد؟ یعنی آنقدر صریح باشد که دیگر کسانی نتوانند آن را به نفع خود تفسیر و تاویل کنند (مانند احدیت خداوند که به هیچ روی قابل تفسیر به ضد وحدانیت خداوند نیست)

نقد پاسخ دوم :
بحث نیامدن صراحت امامت ائمه اطهار در قرآن به منظور جلوگیری از تحریف قرآن بمفهوم آن است که خداوند قرآن را از طریق نظام اسباب و مسببات از تحریف مصون می دارد.2 سوال مطرح می شود:
سوال اول اینکه چه اشکالی دارد که خداوند قرآن را از طریق اراده مستقیم خود از تحریف مصون دارد؟ مگر پیامبری حضرت محمد (ص) بارها توسط تاییدات الهی از گزند دشمنان مصون نماند(فرض کرده ایم خداوند در مورد بعثت پیامبر چیزی فراتر از اسباب و مسببات را انجام داده، وگرنه می توانید بگویید همین کار خداوند هم از طریق نظام اسباب و مسببات بوده است که در این صورت به سوال دوم می پردازیم) سوال دوم اینکه به فرض ثابت شدن اینکه خداوند قرآن را از طریق نظام اسباب و مسببات از تحریف مصون می دارد؛ همانطور که خداوند جلوی استراق سمع شیاطین و جنیان را نسبت به وحی آسمانی از طریق شهابهای ثاقب می گیرد( اسباب و مسببات) و چندین مثال دیگر : پیروزی مسلمانان در اولین نبرد اسلام که به گفته قرآن جز با تاییدات الهی ممکن نبود؛ مصون ماندن پیامبر در غار توسط تار عنکبوت از دست تعقیب کنندگان و ...
بنابراین اگر در قرآن صراحتا نام امام علی بن ابیطالب (ع) می آمد قطعا خداوند حتی ازطریق نظام اسباب و مسببات براحتی جلوی هر گونه تحریفی در قرآن را می گرفت.من حقیر می دانم که علتی داشته که مساله امامت صریح در قرآن بیان نشده ؛ و دنبال جواب آن هستم ولی واقعا خنده دار است که بگوییم اگر در قرآن می امد ؛ قرآن تحریف می شد.
حتی آیاتی که بطور غیر صریح بر روز غدیر خم و کلا مساله امات آمده در لابلای آیات دیگر آمده که آنجاهم باز تفسیر و مناقشه پیش می آید که اینطور بگویند "الیوم اکملت لکم ..." یعنی امروز با حرام شدن گوشت خوک دین کامل شد! این مسایل را من به این عنوان مطرح می کنم که انتظار این است چون امات هم جزیی از تشریع دین اسلام به شمار می آید باید مثل اصول دیگر آن صریح بیان می شد(چنان که می دانیم در غدیر خم بیان شد) ولی چرا نگهداری این حادثه مهم در قرآن کریم محکم نشد که حالا برادران اهل سنت از آن همه خطبه مفصل و طولانی فقط به جمله من کنت مولاه آن اشاره می کنند وآن را هم وارونه جلوه می دهند.
مثالی دیگر : مساله خاتمیت پیامبر اکرم (ص) بسیار مهم است.از همان صدر اسلام هم حدس زده می شد که بعداها افراد کثیری ادعای پیامبری کنند چه به عنوان ادامه نبوت در اسلام چه بعنوان دین جدید.لذا با صراحت در قرآن آمده که پیامبر اکرم(ص) آخرین نبی است ؛ هرچند دشمنان دین اسلام همچون فرقه گمراه بهاییون متعرض ختم نبوت شوند ؛ ولی در واقع کوچکترین ضربه ای نتوانستند به دین وارد کنند.
سوال اینجاست که اگر دشمنان جانشینی امام علی بن ابیطالب (ع) با آمدن اسم آن حضرت در قرآن می خواستند آن را از قرآن حذف کرده یا به نوعی دیگر قرآن را تحریف کنندخداوند نمی توانست با عاملی فرا دنیوی یا هر کاری که خود صلاح می دانست جلوی این تحریف را بگیرد؟(با فرض در چارچوب اسباب و مسببات بودن اینها را می گویم وگرنه مثل روز روشن است که اراده خداوند بتنهایی برای این امر کافی است.)

نقد پاسخ سوم :
در جواب کسانی که می گویند این امر مبنایی برای امتحان مومنین واقعی از غیر واقعی بوده است چنین گوییم: این را می دانیم که فلسفه حبوط انسان در دنیا در بوته آزمایش و ابتلا قرار گرفتن است تا بتواند فراخور استعدادی که دارد به کمال خود برسد.اگر خداوند اراده می نمود شیطان کاملا دست بسته می شد و انسانها دچار وسوسه های پی در پی او نمی شدند.اما نکته اینجاست که آیا خداوند در تشریع دین هم ما را امتحان میکند؟ آیا برای فلان مسلمان سنی در گوشه اندونزی با آیاتی که در قرآن میبیند از لحاظ پیروی از امام واقعی و خلیفه واقعی حجت بر او تمام شده؟ آیا قبل از اینکه کلمه شیعه به گوشش بخورد در یکی از کتب اهل سنت واقعه غدیر را بطور کامل پیدا می کند؟ آیا انتظار زیادی است که می گوییم چرا در قرآن اسم امام علی(ع) و کلا 11 امام بعدی نیامد؟ امامانی که حلقه اتصال فیض الهی به مخلوقات هستند؟ با این همه شان و منزلت ؟ اگر در تشریع دین اسلام هم (منظورم ابلاغ آن از طرف خداوند به انسانهاست که معمولا توسط پیامبران انجام شده است) امتحان و ابتلا قرار دارد مرا راهنمایی کنید تا مساله برایم روشن شود.

در پایان این سه نقد نصفه و نیمه و ناقص صریحا به جهل خود معترفم ؛ به هیچ روی عناد ندارم و پی جدل نمی گردم بلکه می خواهم حکمت واقعی این موضوع برایم روشن گردد و زمینه ساز اعتقادی محکم و خدشه ناپذیر شود طوریکه بتوان روی آن بنایی بلند و مستحکم بنا نمود.  

[محمد علي]

بسم الله الرحمن الرحیم

با سلام و عرض خوشامد به خانواده صمیمی اعتقادات

قبل از هر چیز لازم می دانم بگویم که قصد بنده نیز جدل نیست و فقط گفتگوی آموزنده است .

اما پیش از آنکه به سوالات شما بپردازیم و نیز به نقدهایی که بر نقدهای شما وارد است برسیم ، چند سوال دارم ،

که پاسخ منطقی و قانع کننده به این سوالات ، در ادامه بحث ما بسیار راهگشا خواهد بود :

1- آمدن صریح یک مطلبی در قرآن چه اثری در عقیده و عمل مسلمانان دارد ؟

برای این مورد دلیل می خواهم ، از خود قرآن ثابت کنید که اگر چیزی در آن به صراحت آمده ارزش و اهمیت بیشتری دارد

و یا نتیجه بهتری به دست می دهد (این مهمترین سوال بنده است)


سوال دوم هم مرتبط با اولی است :

2- آیا مطالبی که به صراحت در قرآن آمده و شما مثال زدید هیچ اختلافی در آنها ، بین مسلمین پدید نیامده است ؟ (این مورد هم اثبات کامل نیاز دارد)


با تشکر از حسن توجه و دقت شما در اندیشیدن و پاسخگویی

[mypejman]

 بسم الله الرحمن الرحیم 


سوال من در مورد این نیست که صراحت یک مطلبی که در قرآن بیان شده چه اثری روی عقیده مسلمانان و یا عمل آنان دارد، بحث تئوریک است، شبهه از اینجا پیش می آید که آنچه را ما بعنوام اصول دین می دانیم و آنقدر اهمیت داشته اند که جزء اصول شمرده شده اند به غیر از امامت (به شیوه ای که شیعه می گوید) همه با تفصیل و از زوایای گوناگون با صراحت تمام در قرآن مطرح شده اند : توحید ، نبوت ، معاد ( عدل را به درستی نمی دانم اما فکر نکنم کسی که قرآن را قبول داشته باشد به نتیجه ای غیر از عادل بودن خداوند برسد ). در قرآن امامت مطرح شده است در مورد حضرت ابراهیم ، ولی امامت به این معنی که جانشینی پیامبر اکرم (ص) امام خواهد بود و از طرف خداوند هم منصوب می شود به تنهایی از قرآن استنباط نمی شود بلکه به تفسیر و خصوصا آوردن شان نزول نیاز دارد که تاویل بردار است چون حدیث چه در نزد شیعه چه در نزد سنی از تحریف مصون نمانده.همانطور که قبلا اشاره کردم مساله امامت از دید شیعه از اصلی ترین پایه های دین اسلام است که حتی نماز که این همه در قرآن روی آن تاکید شده در پرتو امامت و ولایت اثر مطلوبش را روی انسان می گذارد، کما اینکه قاتلین سید الشهداء (ع) نماز می خواندند! لذا انتظار این است که قرآن که کتاب برنامه زندگی و انسان سازی است در مورد اصول دین بیش از مسایل دیگر مطلب داشته باشد و صراحت آن باعث شود مخالفین امات نتوانند هیچگونه توصیه و تاویل در برابر قرآن داشته باشند و به اصطلاح خودمان حجت بر همه تمام شود.
مگر نه این است که تنها کتاب و سندی که در جهان از ابتدای خلقت تا کنون از تحریف مصون مانده و تا ابد هم مصون خواهد ماند کلام الله مجید است؟ آیا انتظار این که از حیث تئوریک اصول اساسی دین در این کتاب صراحتا بیان شود انتظار زیادی است ؟( البته من مخلوق حق ندارم که بخواهم از خالق ایراد بگیرم ، و برایم کاملا روشن است که تمام مسایل تشریع شده در اسلام حکمت خود را دارند و من بسیاری از آنها را نمی دانم ، لذا می خواهم حکمت این مساله را بدانم. ) اگر حدیث تحریف نمی شد و مانند قرآن تضمین شده بود که از تحریف مصون خواهد ماند این بحث من محلی از اعراب نداشت.این که این همه روی مساله صراحت تاکید می کنم بدین سبب است که احادیثی که بعنوان مثال درباره شان نزول آیه "الیوم اکملت لکم ..." وارد شده است همگی قابلیت تحریف دارند یا دست کم طرف اهل سنت یا مخالفان امامت این مساله را مطرح می کند.
بحث من سر اثرپذیری مطالب موجود در قران بر مسلمین نیست چه اینکه وقتی پیامبر اکرم(ص) برای دعوت امت بیش از حد خود را اذیت می کرد خداوند در قرآن به وی گوشزد می کند که بعضی ها با هیچ برهان قاطعی هم انسان نخواهند شد پس این همه غصه نخور؛ بله بارها قرآن تاکید کرده که دنیا محلی است فانی و گذرا ، زندگی اصلی و به مراتب بهتر در آن طرف مرگ واقع شده است، این دنیا به منزله مزرعه است برای کاشت کمالات انسان ، و با این همه صراحت و تاکید باز اکثر مردم به همین زندگی دو روزه دو دستی چسبیده اند و قران را بعنوان تشریفات مورد استفاده قرار می دهند. این منظور شما را می فهمم ، ولی حیطه سوال من حیطه ایدئولوژیک و تئوریک قضیه است نه بحث اخلاقی و کاربردی آن.
آیا می خواهید این طور مطرح کنید که : اگر حق تعالی بطور صریح هم مساله جانشینی پیامبر اکرم (ص) را مطرح می کرد باز مردم بی معرفتی می کردند و با امامت به مخالفت بر می خواستند؟ و به اصطلاح مساله عمیق تر از این حرفهاست؟ اگر نظر شما این است دلیل منطقی و عقلانی بیاورید وگرنه این جز حدس و فرضیه ای بیش نیست.
در مورد سوال دوم شما
بله ، تا بخواهید مطالب مورد اختلاف وجود دارد ولی در چه مرتبه ای؟ وضو و نماز هردو در قرآن مورد اشاره واقع شده،و بین شیعه و سنی هم در مورد کیفیت آن اختلاف وجود دارد، اما آیا صورت کلی آنها و چارچوب اساسی آنها هم مورد اختلاف است؟آیا یک غیر مسلمان متوجه ظرافتهای اختلاف در نماز بین شیعه و سنی می شود؟ در حالیکه هیچ کس نمی تواند منکر اصل نماز و وضو در قرآن شود.ولی در مورد مساله امامت (یه شیوه ای که مد نظر شیعه است) طرف مخالف بر این عقبده است که چیزی بعنوان امامت که از جانب خداوند تعیین شود در قرآن نیامده است! و وقتی بدون اشاره به شان نزول و حدیث به ظاهر آیاتی که مورد استناد شیعه است بنگریم به همین نتیجه می رسیم .آیا فقط با استناد به قران می توان در مورد جانشینی پیامبر اکرم(ص) احتجاج کرد؟ آیا مساله غدیر خم و سایر احادیث از نظر عدم تحریف پذیری همتای قرآن هستند؟هر چه حدیث بیاوریم آن را به شیعه نسبت می دهند.آیا خطبه غدیر به تفصیلی که در منابع شیعه آمده در منابع اهل سنت هم آمده؟
لذا منظور من از طرح موضوع این نیست که اگر مساله امامت در قرآن صریحاً بیان می شد اقبال مسلمانان به این امر خیلی بیشتر می شد و دشمنان امامت دست به کارهای دیگر در جهت مخالفت با امامت نمی زدند ؛ سوال من متوجه حجت تمام شدن بر مسلمین است.برهانی که شیعه می آورد بر مبنای قرآن + حدیث است.قسمت حدیث آن چون تحریف پذیر است مشکل پیش می آید. لذا برای من همچنان این سوال مطرح است که چرا مساله امامت بطور صریح در قرآن نیامد؟

[محمد علي]

به نام خدا

سلام دوست عزیز

متاسفانه پاسخ سوالات بنده را فقط با ظن و گمان دادید و هیچ دلیلی حداقل از خود قرآن اقامه نکردید .

بنده کاملا منظور شما رو فهمیدم و اولین باری نیست که راجع به امامت در قرآن بحث می کنم ، پس سوالاتی که کردم

کاملا هدف دار بود و برای مقدمه بحث لازم بود .

دوستانی که با شیوه بحث بنده آشنایی دارند می دانند که کاملا تفکیک شده و طبق روال منطقی بحثی را پی می گیریم

لذا از شما تقاضا دارم که با نتیجه گیری های فرضی استنتاج نکنید و دلیل معتبر اقامه کنید .

آیا انتظار این که از حیث تئوریک اصول اساسی دین در این کتاب صراحتا بیان شود انتظار زیادی است ؟

انتظار زیادی نیست ، و ثابت خواهیم کرد که خداوند صراحتا مساله امامت را بیان کرده است ؛

اما این انتظار که شما از مخالفین امامت دارید زیاد است ، چرا که در همه امور قرآن اختلاف کردند و اصل و فرعی را تفکیک نکردند .

با اینکه امامت منصوصه را از خود قرآن ثابت خواهیم کرد ، اما

نکته مهم این است که ، اگر کسی از شما درخواست کرد که فقط با قرآن بحث کنید ، جوابش فقط یک کلمه است :

حرف شما مخالف خود قرآن است .



وَأَنزَلْنَا إِلَيْكَ الذِّكْرَ لِتُبَيِّنَ لِلنَّاسِ مَا نُزِّلَ إِلَيْهِمْ وَلَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُونَ (سوره مبارکه نحل 44)

و ما اين ذكر ( قرآن) را بر تو نازل كرديم، تا آنچه به سوى مردم نازل شده است را

براى آنها تبیین کنی (شرح دهی) و شايد انديشه كنند! (44)


بنابر این آیه ، قرآن نیازمند تبیین پیامبر است ؛ و بدون آن تبیین مردم به فهم قرآن نمی رسند

و اگر با قواعد عربی آشنایی داشته باشید می بینید که "لتبین" لام اول فعل ، تعلیل است .

یعنی بیان علت و سبب را می کند ، نکته بسیار ظریفی نهفته است که اصلا علت انزال قرآن

تبیین پیامبر بود ، و اگر این تبیین نبود ، اصلا قرآن نازل نمی شد !



وَمَا أَنزَلْنَا عَلَيْكَ الْكِتَابَ إِلاَّ لِتُبَيِّنَ لَهُمُ الَّذِي اخْتَلَفُواْ فِيهِ وَهُدًى وَرَحْمَةً لِّقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (سوره مبارکه نحل 64)‏

ما قرآن را بر تو نازل نكرديم مگر براى اينكه آنچه را در آن اختلاف دارند، براى آنها روشن كنى;

و (اين قرآن) مايه هدايت و رحمت است براى قومى كه ايمان مى‏آورند!


خود قرآن تصریح دارد که مردم دچار اختلاف می شوند و نیازمند تبیین پیامبر هستند .

آیه هم اطلاق دارد ، و اصول و فروع دین را مشخص نکرده بلکه در هرچه از قرآن اختلاف کنند باید به تبیین پیامبر رجوع نمایند .

و نیز هدایت و رحمت هم فقط برای قومی است که ایمان بیاورند ، لذا اگر کسی عناد ورزید ، شما هرچقدر هم صراحت داشته باشید

باز از سر لجبازی نخواهد پذیرفت .

اگر بازهم کمی از قواعد لغت عرب بهره گیرید ، می بینید که اسلوب حصر ، ( ما + الا) در اینجا به کار رفته ،

یعنی نازل نکردیم مگر برای اینکه تو برایشان تبیین کنی . این آیه نیز موید آیه قبلی است که عرض شد نزول قرآن

مشروط به تبیین پیامبر است .

[HR] حال

یک سوال عقلی :

با این حساب ، خداوندی که وعده به حفظ قرآن از تحریف داده ، و از طرفی قرآن را نیازمند تبیین دانسته ،

آیا خودش تبیین پیامبر را حفظ نمی کند ؟

اگر پاسختان منفی باشد ، هم صغرای قضیه باطل می شود و هم کبرای آن !

مطمئنا هر عقل سلیمی به پاسخ مثبت خواهد رسید .

پس بدون شک سنتی که تحریف نشده باشد وجود دارد .

دقت شود که ما تحریف شدن برخی احادیث را در برخی نحله ها رد نمی کنیم ، اما به این معنی نیست که سنت به طور کلی تحریف

شده باشد چون در این صورت نقض قرض از خداوند سر زده و این قبیح است .

اگر او وعده حفظ قرآن را داده ، در معنای التزامی باید تبیین آن را نیز حفظ کند ، چون حفظ قرآن به حفظ تبیین آن است ،

نه فقط ظاهر الفاظی که در بسیاری موارد ممکن است دارای ابهام باشند .

 دلایلی که در بالا آمد هم عقلی بود و هم بر اساس نص صریح خود قرآن  
   
 لذا اگر با منطق قرآن موافق هستید ، بحث کنیم و گرنه مخالف قرآن عمل کرده ایم .  




[HR]

اما پاسخ چند مطلب :

آیا می خواهید این طور مطرح کنید که : اگر حق تعالی بطور صریح هم مساله جانشینی پیامبر اکرم (ص) را مطرح می کرد باز مردم بی معرفتی می کردند و با امامت به مخالفت بر می خواستند؟ و به اصطلاح مساله عمیق تر از این حرفهاست؟ اگر نظر شما این است دلیل منطقی و عقلانی بیاورید وگرنه این جز حدس و فرضیه ای بیش نیست.

اتفاقا شما باید دلیل بیاورید که اگر خداوند آنگونه که شما فرمودید بیان می کرد هیچ اختلافی رخ نمی داد !

قطعا نخواهید توانست ، چرا که خودتان ناقضش را در پایین اشاره کردید ، که وقتی در یک مسئله فرعی مثل نماز (البته به زعم شما فرعی)

اینهمه اختلاف شده ، قطعا به طریق اولی در سایر مسائل نیز احتمال اختلاف نفی شدنی نیست .

اما آیا صورت کلی آنها و چارچوب اساسی آنها هم مورد اختلاف است؟آیا یک غیر مسلمان متوجه ظرافتهای اختلاف در نماز بین شیعه و سنی می شود؟ در حالیکه هیچ کس نمی تواند منکر اصل نماز و وضو در قرآن شود.

اگر ثابت کنیم که چارچوب اصلی امامت و کلیت ان در قرآن مطرح شده است می پذیرید ؟

ولی در مورد مساله امامت (یه شیوه ای که مد نظر شیعه است) طرف مخالف بر این عقبده است که چیزی بعنوان امامت که از جانب خداوند تعیین شود در قرآن نیامده است!

دقت کنید که اول سراغ اصل مسئله در یک منبع بروید تا اینکه اول سخن مخالفان را بشنوید ، مخالف مخالف است .

پس دلیل ثابت شده ما را نیز رد خواهد کرد (این را بنابر تجربه بحث های زیاد خصوصا در عربستان و با وهابیت عرض می کنم)

لذا ابتدا باید دید منطق قرآن چیست ؟

و وقتی بدون اشاره به شان نزول و حدیث به ظاهر آیاتی که مورد استناد شیعه است بنگریم به همین نتیجه می رسیم

دقیقا وقتی وارد این شیوه شوید ، از منطق قرآن دور شده اید . بنابر آیاتی که در بالا آوردیم .

آیا فقط با استناد به قران می توان در مورد جانشینی پیامبر اکرم(ص) احتجاج کرد؟

بله اما به همان صورتی که قرآن شرط کرده است .

برهانی که شیعه می آورد بر مبنای قرآن + حدیث است.قسمت حدیث آن چون تحریف پذیر است مشکل پیش می آید. لذا برای من همچنان این سوال مطرح است که چرا مساله امامت بطور صریح در قرآن نیامد؟

این برهان شیعه نیست ، برهان خود قرآن است !

نکته دوم اینکه ، تحریف پذیر بودن ، فقط احتمال را می رساند و نه وقوع آن را به طور صدردصد .

لذا ضوابطی داریم که با استفاده از آنها می توان حدیث صحیح را از سقیم باز شناخت .

اما قبل از آغاز بحث چون لازم می دانم که در مورد حدیث بیشتر مطالعه کنید و با اطلاعات بیشتری در بحث شرکت کنید

خواهش می کنم حتما تاپیک زیر را مطالعه کنید(خصوصا قسمت احادیث شیعه) و سپس بحث را از خود قرآن آغاز کنیم .

[COLOR=#NaNNaNNaN]« [COLOR=#NaNNaNNaN]سرگذشت حدیث پیامبر (ص) [COLOR=#NaNNaNNaN] ... »   

[aminjo0n]

خیلی ببخشید.واقعا شرمنده. به حرفهای ارزندتون گوش میکنم
واقعا خیلی خوب جواب می دید

[محمد علي]

و ثابت خواهیم کرد که خداوند صراحتا مساله امامت را بیان کرده است ؛

.... با اینکه امامت منصوصه را از خود قرآن ثابت خواهیم کرد

اولا با عجله چیزی را نخوانید

ثانیا در بحثی که تخصص ندارید اظهار نظر نکنید

ثالثا وسط بحثی که تمام نشده نپرید


موافقت شما با سنی ها برای خودتان معتبر است و ربطی به بحث ما ندارد .

[aminjo0n]

لطفا ادامه بدین .خیلی مشتاقم که بدونم.

[zahra sadeghpoor]

.سلام .
حاج آقا محمد علی واقعا تو جواب دادن سنگ تموم گذاشتین .خیلی زیاد مرسی.
من یه چیزی میگم لطفا نظر بدین همه ، که جواب نامه واجبه .

آیا مساله جانشینی پیامبر مهم تر است یا نماز؟

به نظرم نماز مهم تره چون پیامبر در طول عمر خود همیشه خواستن مردم رو با ظواهر دین آشنا کنن ( نه این که نماز فقط ظاهر دین باشه و باطن نداشته باشه بلکه منظورم چیزاییه که در حال حاظر به عنوان واجب و حرام برای ما گفته میشه) یعنی عمل پیامبر برای آشنایی با ظاهر نماز بوده نه بطن اون و در روز قدیر مسئله ی "ولایت" مطرح میشه برا این که مردم با بطن دین آشنا بشوند .پس نماز مقدمه ای برای پذیرفتن ولایت و بطن دین هست یعنی تا وقتی که انسان انجام و اجبات و ترک محرمات رو نداشته باشه اصلا در دایره ی هدایت قرار نداره. البته این از دیدگاه عرفانیشه ولی نمیدونم توی فقه این مسائل چه جوری مطرح میشه.

دو تا سوال دیگم دارم همین جا میپرسم.
1) اون کلمه های توی قرآن که آخرش 2 تا "و" روی حرف آخرش هست و گاهی کلمه ی بعدیش با ال یا بدون ال میاد ، چه جوری باید خونده بشه ؟ ( یعنی روخونیش چه شکلیه ؟)
2) چرا هر چی از پستای این صفحه تشکر میکنم میگه قبلا تشکر شده در صورتی که فقط از یکیش تشکر کردم ؟ !

از همه ممنونم.
التماس دعای خاص

در برابر التماس دعا که

دیگران میگن مدیونین و باید دعا کنین