فقط حضرت علي بن ابيطالب عليه السلام اميرالمومنين است.

[ع ل ی]

با سلام و عرض ادب خدمت همه دوستداران اهلبيت عليهم السلام

حقير در اين پست تصميم دارم به حول قوه الهي از فضائل و مناقب مولايمان علي عليه السلام را بگذارم و از شما دوستان عزيز تقاضا دارم چنانچه مطالبي در شأن مولايمان علي بن ابيطالب داريد بگذاريد .

 قال امیر المومنین علی بن ابیطالب علیه السلام
«از خداوند می خواهم تا خوبیها و احسان و رحمت واسعه اش شامل حال شما شود»   

يا علي مرتضي (ع)

[ع ل ی]

با سلام
در وصف مولانا و مقتدانا امير المومنين.مولي الموحدين
حضرت
علي ابن ابي طالب
(صلوات الله و سلام الله عليه)
ذکــرعلـي عبــــــاده
علـي وشيـعه هم الفائزون
لايبغضک يا علـي إلا منافق
حب علــي ايمـان وبغضـه کفـــر
انا مديـــنه العــــلم وعلــــي بابــها
ياعلـــي انت صـــــــــراط المســــــــتقيم
علـــــي مع الحــــــق والحـــــق مع العلــــي
لافتــــــــــي الاعلـــي لاســــيف الاذوالفــــقـــــار
زينتـــوامجالســـکم بذکرعلــــي ابن ابي الطــــــــــالب
فانت ياعلــي اميـر من في الارض واميـرمـن في الــــــسماء
و قال الله" ((ولايت علي بن ابي الطالب حصني فمن دخل حصني امن من عذابي))
چه علي که خالق. شده ميزبانش.
چه علي که کعبه شده زادگاهش.
همه مست فيضش.
همه عبد کويش.
همه مات قدرش.
همگان گدايش.
همگان فدايش.
همگان سپاهش.
همه دوستدارش. همه بي قرارش.
همه جانسارش. همه خاکسارش.
به حرم طلوعش. به جهان فروغش.
به ملک عنايت. به بشر نگاهش.
قدمش به کعبه. حرمش به گردون.
کرمش به عالم. نعمش به آدم.
به خداي منان.!!!!!!! به تمام قرآن.!!!!!!!!!!!
به جلال احمد. به مقام حيدر.
به کمال زهرا. به وقار زيتب.
به شبير و شبر.به بهشت و کوثر.
به قتال حمزه.!!!!! به نبرد مالک!!!!!!!!
به صفاي سلمان. . به خلوص بوذر.
به حقيقت دين. به تمام ايمان. به حبيب و ميثم.
که چي؟!!!!!!!!؟؟؟؟؟؟؟؟ :
که علي است مولا. !!!!!!!!!!!!!!!!!!
که علي است سرور !!!!!!!!!!!!!!!!!
که علي است هادي !!!!!!!!!!!!!!!!
که علي است رهبر !!!!!!!!!!!!!!!!!
که علي است ظاهر !!!!!!!!!!!!!!!!
که علي است باطن !!!!!!!!!!!!!!!!
که علي است عالم. !!!!!!!!!!!!!!!!
چه خوش است عمري. شب و روز و دائم. !!!!!!!!!!
ز علي بگويم. ز علي بخوانم.
به علي ببالم. به علي بنازم.
ز علي بخواهم . زعلي ستانم.
که علي ست عشقم.!!!!!!!!!! که عليست عمرم!!!!!!!!!!!!
که عليست قلبم!!!!!!!!!!!!!!!! که عليست جانم!!!!!!!!!!!!!!
گر از او نگويم. گر از او نخوانم(معاذ الله)( نستجير و بالله)(خدا آن روز را نياورد)
به چه کار و آيد ؟ سخن و زبانم؟!!!!!!؟؟!!!
به فداي حيدر. به فداي حيدر. به فداي حيدر. به فداي حيدر . کی ؟
من و دوستانم و من و دودمانم و من و خاندانم.
که علي است مظهر.......... که علي است مذهب.
به خداي کعبه................ که علي است ياور.
دل اگر که خواهي.......... نگري خدارا....... به خدا علي بين..... به خدا علي را.
چو حرم دلت را . حرم علي کن.!!!!!!!!!!
چو نبي دو ديده......... بگشا علي بين.
همه يا علي گو...همه با علي رو.. همه دم علي جو.. همه جا علي بين.
به جهان علي بين.....به جنان علي بين.. به زمين علي بين..به سما علي بين.
به علي مطيعم... به علي مريدم..... به علي محبم..... به علي غلامم.
به علي حياتم .. به علي مماتم.. که علي اميرم. ... بود او امامم.!!

[ع ل ی]

با سلام

رسول اکرم صلی الله علیه واله وسلم:
و الذي نفسي بيده! لولا أن يقول فيك طوائف من أمتي ما قالت النصارى في عيسى بن مريم، لقلت فيك اليوم مقالا لا تمرّ بأحد من المسلمين إلا أخذ التراب من أثر قدميك يطلبون به البركة.
قسم به خدايي که جان من در قبضه قدرت اوست! اگر اين دلهره را نداشتم که مردم درباره تو غلوّ کنند، همان‌گونه که درباره عيسي غلوّ کردند، درباره تو سخني را مي‌گفتم که از کنار هيچ مسلماني عبور نمي‌کردي، مگر اينکه خاک زير پاي تو را برمي‌داشتند و با آن، تبرک مي‌جستند.
المعجم الکبير للطبراني، ج1، ص320، حديث951 ـ مجمع الزوائد للهيثمي، ج9، ص131 ـ علل الحديث لإبن أبي حاتِم، ج1، ص313 - المناقب للخوارزمي، ص311

[رهرو حضرت زهرا]

شيخ صدوق در كتب عيون اخبارالرضا نقل ميكند كه رسول خدا به اميرالمومنين

فرمود :

""كسي كه تو را دوست بدارد در قيامت با پيامبران و در درجه آنهاست و آن كس كه

بميرد و با تو دشمن باشد مهم نيست يهودي بميرد يا نصراني ""

منبع:وبلاگ آسمان ابری انتظار

یا علی

[ع ل ی]

يا سلام

حضرت علي عليه السلام
تحمل پرسش‌هاي مخالف
مباحث جدي اعتقادي و پاسخگويي منطقي و آرام به آنها، با قصد هدايت انسان‌ها سيره و روش هميشه ائمه اطهار بوده است که جامعه ما امروز بدان نيازمند است. با اميد به اين که کشور عزيزمان در همه زمينه‌ها به ارزش‌هاي متعالي و اصيل اسلامي باز گردد، گفت‌وگويي از حضرت امام متقيان علي (ع) را با يک دانشمند يهودي مي‌آوريم، انشاءالله که مورد پسند خوانندگان گرامي قرار گيرد.

«در زمان خلافت ابوبکر، روزي يکي از دانشمندان يهودي پيش او آمد و پرسيد: تو خليفه پيامبر اسلامي؟
ـ آري.
دانشمند: ما در تورات خوانديم که جانشينان پيامبران از تمام پيروان او داناترند، ممکن است شما بفرماييد که خداوند در آسمان است يا در زمين؟
ـ خدا در آسمان است بر عرش.

دانشمند: بنابراين، زمين از خدا خالي است و خداوند در يک جا هست و در يک جا نيست؟
ـ اين حرف افراد بي‌دين است، آدم ديندار اين طور حرف نمي‌زند. دور شو، و گرنه تو را خواهم کشت.

مرد يهودي با شگفتي از جاي بر خاست و در حالي که اسلام را مسخره مي‌کرد از پيش ابوبکر بازگشت، بين راه با علي (ع) برخورد کرد، امام به او فرمود من فهميدم که تو از ابوبکر چه پرسيدي و او به تو چه پاسخي داد، ولي بدان که ما معتقدم که خداوند مکان را به وجود آورده و بنابراين نمي‌تواند مکان داشته باشد و برتر از آن است که مکاني او را در خود جا دهد، ولي با اين وصف، خدا همه جا هست بدون اين که با چيزي تماس پيدا کند، يا در کنار چيزي واقع شود، از نظر علمي به تمام مکان‌ها احاطه دارد و هيچ يک از موجودات از تدبير او خالي نيست.
اگر از کتب خودتان مطلبي را نقل کنم که به درستي آن چه گفتم گواهي دهد، مسلمان مي‌شوي؟
دانشمند: آري.
امام: در يکي از کتاب‌هاي مذهبي شما اين مطلب نيست که: موسي بن عمران روزي نشسته بود که ناگاه فرشته‌اي از طرف مشرق آمد، موسي از او پرسيد:
از کجا آمده‌اي؟
فرشته: از پيش خدا.
فرشته ديگري از غرب آمد، موسي پرسيد تو از کجا آمدي؟
گفت: از پيش خدا.
فرشته ديگري آمد، موسي پرسيد: تو از کجا آمده‌اي؟
پاسخ داد: از زمين هفتم و از پيش خدا.
موسي با ديدن اين منظره با شگفتي گفت، پاک است آن خدايي که هيچ جا از او خالي نيست و به جايي نزديکتر از جاي ديگر نمي‌باشد.

پس از نقل اين داستان، دانشمند يهودي گفت:
گواهي مي‌دهم که آن چه گفتي کاملا صحيح است و به جانشيني پيامبرت سزاوارتري.»

فقط يك امير المومنين داريم كه آنهم علي بن ابيطالب عليه السلام است و من و جان عالمي به فداش

[k_eshgi]

دستور پيامبر صلى اللَّه عليه و آله به تكلم امير المؤمنين عليه السّلام با خورشيد

سليم مى‏گويد: از ابو ذر شنيدم كه مى‏گفت:
آقايم محمّد صلى اللَّه عليه و آله را ديدم كه شبى به امير المؤمنين عليه السّلام فرمود: فردا به كوههاى بقيع برو و بر مكان بلندى از زمين بايست. وقتى خورشيد طلوع كرد بر آن سلام كن. خداوند تعالى به او دستور داده به تو با صفاتى كه دارى جواب دهد.


فردا امير المؤمنين عليه السّلام بيرون آمد در حالى كه ابو بكر و عمر (علیهم ما علیهم )و عده‏اى از مهاجرين و انصار همراه آن حضرت بودند، تا به بقيع رسيدند و حضرت بر مكان بلندى از زمين ايستاد. همين كه خورشيد طلوع كرد حضرت فرمود: «سلام بر تو اى خلق جديد خدا كه مطيع او هستى».
صدايى از آسمان شنيدند و جواب گوينده‏اى را كه مى‏گفت: «سلام بر تو اى اوّل، و اى آخر، و اى ظاهر، و اى باطن، و اى كسى كه به هر چيزى عالم هستى»!
وقتى ابو بكر و عمر و مهاجرين و انصار سخن خورشيد را شنيدند از هوش رفتند.
آنان بعد از چند ساعت بهوش آمدند در حالى كه امير المؤمنين عليه السّلام از آن مكان رفته بود! همگى خود را به حضور پيامبر صلى اللَّه عليه و آله رسانيدند و عرض كردند: شما مى‏گوئى على بشرى مثل ما است. خورشيد او را با سخنانى مخاطب قرار داد كه خداوند خود را با آن مخاطب قرار داده است!!!

پيامبر صلى اللَّه عليه و آله فرمود: از او چه شنيديد؟ گفتند: از خورشيد شنيديم كه مى‏گفت: «سلام بر تو اى اوّل»! فرمود: راست گفته است، او اوّل كسى است كه به من ايمان آورده است.
گفتند: از خورشيد شنيديم كه مى‏گفت: «اى آخر»! فرمود: راست گفته است، او آخرين كسى است كه با من تجديد ديدار مى‏كند. او مرا غسل و كفن مى‏كند و مرا داخل قبرم مى‏نمايد.
گفتند: از خورشيد شنيديم كه مى‏گفت: «اى ظاهر»! فرمود: راست گفته است، همه علم من براى او ظاهر شده است.
گفتند: از خورشيد شنيديم كه مى‏گفت: «اى باطن»! فرمود: راست گفته است. همه اسرارم در باطن اوست.

گفتند: از خورشيد شنيديم كه مى‏گفت: «اى كسى كه به هر چيزى عالم هستى»! فرمود:راست گفته است اوست عالم به حلال و حرام و واجبات و مستحبات و آنچه از اين قبيل است.
همه برخاستند و گفتند: «محمّد ما را در ظلمت انداخت»!! و بعد از درب مسجد بيرون رفتند.


روايت با سند به سليم:
1. عيون المعجزات: ص 4.


روايت از غير سليم:
1. فضائل شاذان: ص 69.
2. ما نزل من القرآن، به نقل كنز الفوائد نجفى، به نقل بحار: ج 41 ص 181. و مدينة المعاجز: ص 33 و تفسير برهان: ج 4 ص 287.
3. ارشاد القلوب ديلمى: ج 2 ص 64.
4. الهداية الكبرى (نسخه خطى): ص 17.
5. فرائد السمطين: باب 38.
6. مناقب خوارزمى: ص 68.
7. ينابيع المودة: ص 140.

[رهرو حضرت زهرا]

همه برخاستند و گفتند: «محمّد ما را در ظلمت انداخت»!! و بعد از درب مسجد بيرون رفتند.

با سلام و تشکر

ببخشید من متوجه این جمله نمیشم

میشه توضیح بدید؟

ممنون

یا علی

[ع ل ی]

سخنان گهربار از مولای متقیان
حضرت علی علیه السلام
• شكست عدم پيروزي نيست بلكه شكست پيروزي آدم را به تأخير مي اندازد.
• هر كه همتش كوچك باشد، فضيلتش از بين برود.
• هر گاه جنايتها آشكار شود، بركت ها از ميان برود.
• ثمره حسادت، بدبختي در دنيا و آخرت است.
• تو اگر نيكي كني خود را گرامي داشته اي و به خودت نيكي كرده اي، اگر بدي كني خودت را خوار كرده اي و به خودت زيان رسانده اي.
• گنجايش هر ظرفي با آنچه در آن نهند، تنگ مي شود جز ظرف دانش كه (هر چه در آن نهند) گسترش مي يابد.
• بدهكاري زياد، راستگو را دروغگو مي كند و خوش قول را بد قول مي كند.
• هر كه اطمينان داشته باشد كه آنچه خدا برايش مقدر كرده است به او مي رسد، دلش آرام گيرد.
• زهد و بي اعتنايي به دنيا، بزرگترين آسايش است.
• چه بسيارند عبرتها و چه اندك اند عبرت گرفتن ها!
• در انتظار فرج باشيد و از رحمت خدا نوميد نشويد.
• انصاف، برترين خصلت هاست.
• هر كه خوراكش كم باشد، انديشه اش زلال گردد.
• شنونده غيبت، مانند غيبت كننده است.
• هر كس پاك دامني و قناعت ارمغان او شد، سرافرازي با او هم پيمان گشت.
• برترين بخشندگي بخشش در تنگدستي است.
• محبوب ترين مؤمن نزد خداوند كسي است كه مؤمن فقيري را در تنگدستي دنيا و گذران زندگي ياري رساند.
• خوشا به حال آنكه به بندگان خدا نيكي كند و براي آخرت خود زاد و توشه برگيرد.
• از گردش روزگار، گوهر مردان آشكار مي شود.
• از طمع كاري است كه مردان گردن به ذلت و خواري نهند.


يا علي مرتضي (ع)

[ع ل ی]

اللهم صل علی محمد وال محمد وعجل فرجهم

یا علی ای آفرینش را دلیل
بردرت کل ملک گشته دخیل

پابه هر جا می نهم آنجا تویی
فکر فردا می کنم فردا تویی

کعبه را زینت وجود هست توست
آبروی ذوالفقار از دست توست

شیعه را قیمت وجود حیدر است
شیعه بی حیدر ز سنی کمتر است

دل بدون مهر او مثل گل است
شیعه بی حیدر نمازش باطل است

یا علی جامی بده لب تر شود
پرده از رخ باز کن محشر شود

وقت خلقت گفت رب العالمین
ناز شصتت یا امیر المومنین


يا علي مرتضي (ع)

[ع ل ی]

با سلام

اسناد ولادت علي(ع) در کعبه
«حسن جلاليان»


ولادت امير مؤمنان عليه السلام در کعبه از ديدگاه شيعيان قطعي و متواتر است ، و اين که کسي غير از آن حضرت در داخل خانه کعبه به دنيا نيامده نيز اجماعي است.
شيخ مفيد رضوان الله تعالي عليه در اين باره مي‌نويسد: ولد بمکة في البيت الحرام يوم الجمعة الثالث عشر من رجب سنة ثلاثين من عام الفيل، ولم يولد قبله ولا بعده مولود في بيت الله تعالى سواه إکراما من الله تعالى له بذلک وإجلالا لمحله في التعظيم.
حضرت امير المؤمنين علي بن ابى طالب عليه السّلام در روز جمعه سيزدهم ماه رجب پس از سى سال از عام الفيل در خانه خدا در شهر مکه به دنيا آمد ، نه پيش از وى کسى در خانه خدا به دنيا آمده و نه بعد از آن حضرت. تولد امير مؤمنان عليه السّلام در خانه خداوند فضيلت و شرافتى است که پروردگار بزرگ براي بزرگداشت مقام و منزلتش به آن حضرت اختصاص داده است.
الشيخ المفيد، أبي عبد الله محمد بن محمد بن النعمان العکبري البغدادي (متوفاي413هـ)، الإرشاد في معرفة حجج الله علي العباد، ج 1، ص 5، تحقيق: مؤسسة آل البيت عليهم السلام لتحقيق التراث، ناشر: دار المفيد للطباعة والنشر والتوزيع - بيروت، الطبعة: الثانية، 1414هـ - 1993 م
ولادت امام علي عليه السلام در کعبه از ديدگاه اهل سنت
از ديدگاه علماي اهل سنت نيز، ولادت آن حضرت قطعي است؛ حتي برخي از آن‌ها ادعاي تواتر نيز کرده‌اند که به نام چند تن از آن‌ها اشاره مي‌کنيم:
1 . حاکم نيشابوري (405هـ)
فقد تواترت الأخبار أن فاطمة بنت أسد ولدت أمير المؤمنين علي بن أبي طالب کرم الله وجهه في جوف الکعبة. روايات متواترى وارد شده که فاطمه بنت اسد، اميرمؤمنان على بن ابى طالب - کرم الله وجهه - را در داخل کعبه به دنيا آورده است.
النيسابوري، محمد بن عبدالله أبو عبدالله الحاکم (متوفاي405 هـ)، المستدرک على الصحيحين، ج 3، ص 550، تحقيق: مصطفى عبد القادر عطا، ناشر: دار الکتب العلمية - بيروت، الطبعة: الأولى، 1411هـ - 1990م.
ترجمه حاکم نيشابوري: ذهبي در باره او مي‌نويسد: الحاکم الحافظ الکبير امام المحدثين ... ناظر الدارقطني فرضيه وهو ثقة واسع العلم بلغت تصانيفه قريبا من خمس مائة جزء.
حاکم، حافظ بزرگ و پيشواي محدثان است. دار قطني با او مناظره‌اي داشت که او را پسنديد، او مورد اعتماد و داراي علم بسيار است، نوشته‌ها و آثار او نزديک به پانصد جلد مي‌شود.
الذهبي، شمس الدين محمد بن أحمد بن عثمان، تذکرة الحفاظ ، ج 3، ص 1039 ـ 1040، ناشر: دار الکتب العلمية - بيروت، الأولى.
سيوطي مي‌نويسد: الحاکم الحافظ الکبير إمام المحدثين أبو عبد الله محمد بن عبد الله محمد بن حمدويه بن نعيم الضبي الطهماني النيسابوري ... وکان إمام عصره في الحديث العارف به حق معرفته صالحا ثقة.
حاکم، حافظ بزرگ و پيشواي محدثان است ... او در زمان خود پيشواي علم حديث و آن چنان که شايسته بود‌، با علم حديث آشنائي داشت، درستکار و قابل اعتماد بود.
السيوطي، جلال الدين عبد الرحمن بن أبي بکر (متوفاي911هـ)، طبقات الحفاظ ، ج 1، ص410 ـ 411، ناشر: دار الکتب العلمية - بيروت، الطبعة: الأولى، 1403هـ .
أبو اسحاق شيرازي، حاکم را اين گونه معرفي مي‌کند: هو أبو عبد الله محمد بن عبد الله بن محمد النيسابوري المعروف بالحاکم صاحب المستدرک وتاريخ نيسابور وفضائل الشافعي وکان فقيها حافظا ثقة عليا لکنه يفضل علي بن أبي طالب على عثمان رضي الله عنهما انتهت إليه رياسة أهل الحديث طلب العلم في صغره ورحل إلى الحجاز والعراق مرتين وروي عن خلائق عظيمة قال الأسنوي ويزيد على الفيء شيخ وتفقه علي أبي الوليد النيسابوري وأبي علي بن أبي هريرة وأبي سهل الصعلوکي وانتفع به أئمة کثيرون منهم البيهقي قال عبد الغافر کان الحاکم إمام أهل الحديث في عصره وبيته بيت الصلاح والورع واختص بصحبته إمام وقته أبي بکر الصيغي وکان يراجع الحاکم في الجرح والتعديل.
محمد بن عبد الله ... نيشابوري مشهور به حاکم صاحب کتاب المستدرک، تاريخ نيشابور و فضائل شافعي، فقيه، حافظ ، قابل اعتماد و بلند مرتبه بود؛ وي علي بن أبي طالب را از عثمان برتر مي‌دانست. رياست اهل حديث به او مي‌رسد. تحصيل دانش را از کودکي آغاز و دو بار به حجاز و عراق مسافرت کرد. از افراد زيادي روايت نقل کرده است ... و بزرگان زيادي؛ از جمله بيهقي از او کسب دانش کرده‌اند. عبد الغافر مي‌گويد: حاکم پيشواي اهل حديث در زمان خود بود و خانه او خانه درستکاري و پرهيزگاري بود، أبو بکر صيغي که پيشواي زمان خود بود، همواره در کنار حاکم بود و در جرح و تعديل روات به او مراجعه مي‌کرد.
الشيرازي، إبراهيم بن علي بن يوسف أبو إسحاق (متوفاي476هـ)، طبقات الفقهاء، ج 1، ص 222، تحقيق: خليل الميس، ناشر: دار القلم - بيروت.
ابن خلکان مي‌نويسد: الحاکم النيسابوري الحافظ المعروف بابن البيع إمام أهل الحديث في عصره والمؤلف فيه الکتب التي لم يسبق إلى مثلها کان عالما عارفا واسع العلم.
حاکم نيشابوري حافظ (کسي که بيش از صد هزار حديث حفظ است) مشهور به ابن البيع، پيشواي اهل حديث در زمان خود بود و کتاب‌هايي در علم حديث نوشت که کسي پيش از او همانندش را ننوشته بود، او دانشمند، عارف و داراي دانش بسيار بود.
إبن خلکان، أبو العباس شمس الدين أحمد بن محمد بن أبي بکر (متوفاي681هـ)، وفيات الأعيان وأنباء أبناء الزمان، ج 4، ص 280، تحقيق: احسان عباس، ناشر: دار الثقافة - لبنان.
أبو الفداء در تاريخش مي‌نويسد: وفيها توفي الحافظ محمد بن عبد الله بن محمد بن حمدويه بن نعيم الضبي الطهماني، المعروف بالحاکم النيسابوري إِمام أهل الحديث في عصره، والمؤلف فيه الکتب التي لم يسبق إِلى مثلها، سافر في طلب الحديث، وبلغت عدة شيوخه نحو ألفين، وصنف عدة مصنفات ... .
در آن سال (455هـ) حافظ محمد بن عبد الله ... مشهور به حاکم نيشابوري از دنيا رفت، او پيشواي اهل حديث در زمان خود بود و کتاب‌هايي در علم حديث نوشت که کسي همانند آن‌ها را پيش از او ننوشته بود، براي يادگيري حديث مسافرت مي‌کرد، اساتيد او نزديک به دو هزار نفر بودند، کتاب‌هاي بسياري نوشت ... .
أبو الفداء عماد الدين إسماعيل بن علي (متوفاي732هـ)، المختصر في أخبار البشر، ج 1، ص 247.
با توجه به جايگاهي که حاکم نيشابوري در ميان علماي اهل سنت دارد، اگر غير از سخن و اعتراف او به تواتر ولادت امير مؤمنان عليه السلام، هيچ دليل ديگري وجود نداشت، براي حق جويان کفايت مي‌کرد، ولي بازهم جهت تاکيد و تقويت موضوع سخنان و اعترافات ديگر علماي اهل سنت را نيز مطرح مي‌کنيم.
2 . شاه ولي الله دهلوي (متوفاي 1176هـ)
وي در کتاب ازالة الخفاء عن خلافة الخلفاء در مناقب امير مؤمنان عليه السلام مي‌نويسد: و از مناقب وي رضي الله عنه که در حين ولادت او ظاهر شد يکي آن است که در جوف کعبه معظمه تولد يافت.
دهلوي، شاه ولى الله مشهور به محدث هند (متوفاي 1180هـ)، إزالة الخفاء عن خلافة الخلفاء، ج 4، باب: اما مآثر اميرالمؤمنين وامام اشجعين اسد الله الغالب علي بن ابي طالب رضي الله عنه، تصحيح و مراجعه: سيد جمال الدين هروى.
ترجمه دهلوي: عظيم آبادي در باره او و کتابش مي‌نويسد: وقد بسط الکلام فيما يتعلق بالخلافة الذي لا مزيد عليه الشيخ الأجل المحدث ولي الله الدهلوي في إزالة الخفاء عن خلافة الخلفاء وهو کتاب لم يؤلف مثله في هذا الباب.
شيخ بزرگوار، محدث ولي الله دهلوي در کتاب ازالة الخفاء عن خلافة‌ الخلفا به صورت گسترده سخن گفته است که بيش از آنچه او گفته نمي‌توان در اين باره سخن گفت. اين کتابي است که همانند آن در اين باره نوشته نشده است.
العظيم آبادي، محمد شمس الحق (متوفاي1329هـ)، عون المعبود شرح سنن أبي داود، ج 12، ص 253، ناشر: دار الکتب العلمية - بيروت، الطبعة: الثانية، 1995م.
جمال الدين قاسمي همواره در هنگام نقل سخن دهلوي از او با عناوين «الإمام، العارف، الکبير، العلامه و ... » ياد مي‌کند.
قال الإمام العارف الکبير الشيخ أحمد المعروف بشاه ولي الله الدهلوي قدس الله سره في کتابه «حجة الله البالغة» قال الإمام العلامة ولي الله الدهلوي في «الحجة البالغة».
القاسمي، محمد جمال الدين (متوفاي1332هـ)، قواعد التحديث من فنون مصطلح الحديث، ج 1، ص 239 و ج 1 ص 323، ناشر: دار الکتب العلمية - بيروت، الطبعة: الأولى، 1399هـ - 1979م.
الکوکب الديار الهندية الشاه ولي الله أحمد بن عبد الرحيم الدهلوي الهندي رحمة الله المولود سنة 1110 والمتوفى بدهلي سنة 1176 کان هذا الرجل من أفراد المتأخرين علما وعملا وشهرة أحيا الله به وبأولاده وأولاد بنته وتلاميذهم الحديث والسنة بالهند بعد مواتهما وعلى کتبه وأسانيده المدار في تلک الديار.
ستاره درخشان سرزمين هند، شاه ولي الله دهلوي هندي، در سال 1110 متولد و در سال 1176 در دهلي از دنيا رفت. اين مرد از علماي متأخر است که در علم و عمل و شهرت داشت، خداوند به وسيله او، فرزندان و نوادگان دختري و شاگردانش، علم حديث را در سرزمين هند احياء کرد، بر کتاب‌ها و اسناد او اين ديار مي‌چرخيد.
الکتاني، عبد الحي بن عبد الکبير (متوفاي1383هـ)، فهرس الفهارس والأثبات ومعجم المعاجم والمسلسلات، ج 1، ص 178، تحقيق: د. إحسان عباس، ناشر: دار العربي الاسلامي - بيروت/ لبنان، الطبعة: الثانية، 1402هـ1982م.
3 . سبط ابن جوزي(متوفاي 654هـ)
وروي أن فاطمة بنت أسد کانت تطوف بالبيت وهي حامل بعلي (ع) فضربها الطلق ففتح لها باب الکعبة فدخلت فوضتعه فيها.
روايت شده است که فاطمه بنت أسد، در حالي که باردار بود، خانه خدا را طواف مي‌کرد، درد زايمان او را فراگرفت، در خانه کعبه به روي او باز شد، پس داخل خانه کعبه شد و فرزندش را به دنيا آ‌ورد.
سبط بن الجوزي الحنفي، شمس الدين أبوالمظفر يوسف بن فرغلي بن عبد الله البغدادي، تذکرة الخواص، ص 20، ناشر: مؤسسة أهل البيت ـ بيروت، 1401هـ ـ 1981م.
ترجمه سبط بن جوزي: شمس الدين ذهبي در باره او مي‌گويد: يوسف بن قُزْغْلي بن عبد الله. الإمام، الواعظ ، المؤرخ شمس الدين، أبو المظفر الترکي، ثم البغدادي العوني الحنفي. سِبْط الإمام جمال الدين أبي الفرج ابن الجوزي؛ نزيل دمشق. وُلِد سنة إحدى وثمانين وخمسمائة ... وکان إماما، فقيها، واعظا، وحيدا في الوعظ ، علاّمةً في التاريخ والسير، وافر الحرمة، محبباً إلى الناس ... ودرّس بالشبلية مدة، و بالمدرسة البدرية التي قبالة الشبلية. وکان فاضلا عالما، ظريفا، منقطعا، منکرا، على أرباب الدول ما هم عليه من المنکرات، متواضعا صاحب قبول تام.
يوسف بن قُزعلي حنفي، پيشوا، فقيه، تاريخ دان و در سخنوري يگانه بود، در دانش تاريخ و سرگذشت‌ها‌ علامه و در نزد مردم بسيار قابل احترام و محبوب بود. مدتي در شبليه و مدرسه بدريه تدريس مي‌کرد، او فاضل، دانشمند و نکته سنج بود و با دولتمرداني که کارهاي ناپسندي مي‌کردند مخالفت مي‌کرد متواضع و فروتن بود و همگان او را قبول داشتند.
الذهبي، شمس الدين محمد بن أحمد بن عثمان بن قايماز، تاريخ الإسلام ووفيات المشاهير والأعلام، ج 48، ص 183، تحقيق: د. عمر عبد السلام تدمرى، ناشر: دار الکتاب العربي - لبنان/ بيروت، الطبعة: الأولى، 1407هـ - 1987م.
أبو محمد يافعي (متوفاي768هـ) در باره او مي‌نويسد: العلامة الواعظ المورخ شمس الدين أبو المظفر يوسف الترکي ثم البغدادي المعروف بابن الحوزي سبط الشيخ جمال الدين أبي الفرج ابن الجوزي أسمعه جده منه ومن جماعة وقدم دمشق سنة بضع وست مائة فوعظ بها وحصل له القبول العظيم للطف شمائله وعذوبة وعظه.
سخنور بود ودانش فراوان داشت و آگاه به سر گذشتها بود، در شهر دمشق مردم را موعظه مي کرد و چون چهره و سخنش جذاب بود، مورد قبول و پذيرش عموم قرار گرفت ... .
اليافعي، أبو محمد عبد الله بن أسعد بن علي بن سليمان، مرآة الجنان وعبرة اليقظان، ج 4، ص 136، ناشر: دار الکتاب الإسلامي - القاهرة - 1413هـ - 1993م.
قطب الدين اليونيني (متوفاي726هـ) در باره او مي‌نويسد: وکان أوحد زمانه في الوعظ حسن الإيراد ترق لرؤيته القلوب وتذرف لسماع کلامه العيون وتفرد بهذا الفن وحصل له فيه القبول التام وفاق فيه من عاصره وکثيراً ممن تقدمه حتى أنه کان يتکلم في المجلس الکلمات اليسيرة المعدودة أو ينشد البيت الواحد من الشعر فيحصل لأهل المجلس من الخشوع والاضطراب والبکاء ما لا مزيد عليه فيقتصر على ذلک القدر اليسير وينزل فکانت مجالسه نزهة القلوب و الأبصار يحضرها الصلحاء والعلماء والملوک والأمراء والوزراء وغيرهم ولا يخلو المجلس من جماعة يتوبون ويرجعون إلى الله تعالى.
در وعظ و سخنراني در زمان خودش منحصر به فرد بود، با ديدنش رقت قلب براي بيننده ايجاد مي‌شد و با شنيدن سخنش اشک‌ها جاري مي شد، مورد قبول عموم بود، گاهي در مجلسي کلماتي اندک و يا شعري مي خواند همه حاضران را به گريه مي انداخت. در مجلس وي همواره دانشمندان و اميران و وزيران و غير آنان حضور مي يافتند، و هيچگاه نمي شد که بدون توبه کسي از مجلسش خارج شود.
اليونيني، قطب الدين أبو الفتح موسى بن محمد، ذيل مرآة الزمان، ج 1، ص 15.
العکري الحنبلي (متوفاي1089هـ) در باره او مي‌نويسد: سبط ابن الجوزي العلامة الواعظ المؤرخ شمس الدين أبو المظفر يوسف بن فرغلي الترکي ثم البغدادي الهبيري الحنفي سبط الشيخ أبي الفرج بن الجوزي أسمعه جده منه ومن ابن کليب وجماعة وقدم دمشق سنة بضع وستمائة فوعظ بها وحصل له القبول العظيم للطف شمائله وعذوبة وعظه ... ولو لم يکن له إلا کتابه مرآة الزمان لکفاه شرفا.
العکري الحنبلي، عبد الحي بن أحمد بن محمد، شذرات الذهب في أخبار من ذهب، ج 5، ص 266، تحقيق: عبد القادر الأرنؤوط، محمود الأرناؤوط ، ناشر: دار بن کثير - دمشق، الطبعة الأولي، 1406هـ .
4 . مسعودي (متوفاي346هـ)
علي بن الحسين مسعودي، مورخ و اديب مشهور شافعي مذهب در باره ولادت امير مؤمنان عليه السلام در خانه کعبه مي‌فرمايد: وکان مولده في الکَعبة.
محل تولد علي عليه السلام، خانه کعبه است. المسعودي، أبو الحسن على بن الحسين بن على (متوفاي346هـ)، مروج الذهب، ج 1، ص 313.
ترجمه مسعودي: ياقوت حموي او را از ادبا و از نوادگان عبد الله بن مسعود، صحابي مشهور رسول خدا صلي الله عليه وآله وسلم مي‌داند: علي بن الحسين بن علي المسعودي المؤرخ أبو الحسن من ولد عبد الله بن مسعود صاحب النبي صلى الله عليه.
الحموي، أبو عبد الله ياقوت بن عبد الله الرومي (متوفاي626هـ)، معجم الأدباء أو إرشاد الأريب إلى معرفة الأديب، ج 4، ص 48، رقم: 567، ناشر: دار الکتب العلمية - بيروت، الطبعة: الأولى، 1411 هـ - 1991م.
تاج الدين سبکي نام مسعودي را در زمره علماي شافعي آورده و او را مورخ، صاحب فتوا و علامه مي‌داند: على بن الحسين بن على المسعودى صاحب التواريخ کتاب مروج الذهب فى أخبار الدنيا وکتاب ذخائر العلوم وکتاب الاستذکار لما مر من الأعصار وکتاب التاريخ فى أخبار الأمم وکتاب أخبار الخوارج وکتاب المقالات فى أصول الديانات وکتاب الرسائل وغير ذلک. قيل إنه من ذرية عبد الله بن مسعود رضى الله عنه أصله من بغداد وأقام بها زمانا وبمصر أکثر وکان أخباريا مفتيا علامة صاحب ملح وغرائب.
علي بن الحسين المسعودي، صاحب کتاب‌هاي تاريخي مروج الذهب ... و ديگر کتاب‌ها است. گفته شده که او از فرزندان عبد الله بن مسعود بوده است، اصالتاً‌ اهل بغداد و زماني در آن جا و بيشتر در مصر ساکن بوده، او اخباري، داراي فتوا، دانشمند و ... بود.
السبکي، تاج الدين بن علي بن عبد الکافي (متوفاي771هـ)، طبقات الشافعية الکبرى، ج 3، ص 456، تحقيق: د. محمود محمد الطناحي د.عبد الفتاح محمد الحلو، ناشر: هجر للطباعة والنشر والتوزيع - 1413هـ ، الطبعة: الثانية.
و عليمي حنبلي در باره او مي‌نويسد: علي بن الحسين بن علي أبو الحسن المسعودي من أعلام التاريخ ومن مشاهير الرحالين ومن الباحثين المقدرين من أهل بغداد أقام بمصر وتوفي فيها عام 346 ه له مؤلفات عديدة منها مروج الذهب وأخبار الزمان وغير ذلک من المؤلفات القيمة.
علي بن الحسين المسعودي، از بزرگان تاريخ و از مشهورترين کساني است که براي جمع آوري حديث مسافرت مي‌کرد ... کتاب‌هاي متعددي نوشت که از جمله آن‌ها مروج الذهب و اخبار الزمان و کتاب‌هاي با ارزش ديگري است.
العليمي، مجير الدين الحنبلي (متوفاي927هـ)، الأنس الجليل بتاريخ القدس والخليل، ج 1، ص 11، تحقيق: عدنان يونس عبد المجيد نباتة، ناشر: مکتبة دنديس - عمان - 1420هـ- 1999م.
عکري حنبلي در باره مسعودي مي‌نويسد: وفيها المسعودي المؤرخ صاحب مروج الذهب وهو أبو الحسن علي بن أبي الحسن رحل وطوف في البلاد وحقق من التاريخ مالم يحققه غيره وصنف في أصول الدين وغيرها من الفنون.
در آن سال (345هـ) مسعودي مورخ، صاحب کتاب مروج الذهب ازدنيا رفت. او أبو الحسن علي بن أبي الحس بود، به شهرهاي گوناگون مسافرت مي‌کرد، آن قدر که او در تاريخ تحقيق کرده ديگران تحقيق نکرده‌‌اند، در اصول دين و ديگر علوم کتاب نوشته‌ است.
العکري الحنبلي، عبد الحي بن أحمد بن محمد (متوفاي1089هـ)، شذرات الذهب في أخبار من ذهب، ج 2، ص 371، تحقيق: عبد القادر الأرنؤوط، محمود الأرناؤوط ، ناشر: دار بن کثير - دمشق، الطبعة: الأولي، 1406هـ .
5. گنجي شافعي (متوفاي 658هـ)
گنجي شافعي در کفاية‌ الطالب مي نويسد: «ولد أمير المؤمنين علي بن أبي طالب بمکة في بيت الله الحرام ليلة الجمعة لثلاث عشرة ليلة خلت من رجب سنة ثلاثين من عام الفيل ولم يولد قبله ولا بعده مولود في بيت الله الحرام سواه إکراما له بذلک، وإجلالا لمحله في التعظيم.
امير مؤمنان عليه السلام شب جمعه سيزده رجب، سال سيم بعد از واقعه عام الفيل در داخل خانه خدا به دنيا آمد. کسي پيش از آن حضرت و بعد از آن در داخل خانه کعبه به دنيا نيامده است و اين از فضائل اختصاصي آن حضرت است که خداوند به جهت بزرگداشت مقام او عطا کرده است.
الگنجي الشافعي، أبي عبد الله محمد بن يوسف بن محمد القرشي، کفاية‌ الطالب في مناقب علي بن أبي طالب، ص407، الباب السابع في مولده عليه السلام، ناشر: دار أحياء تراث اهل البيت (ع)، طهران، الطبعة‌ الثالثة، 1404هـ ، 1362 ش.
ترجمه گنجي شافعي: ابن خلکان در ترجمه او مي‌نويسد: الفخر الکنجي محمد بن يوسف بن محمد بن الفخر الکنجي نزيل دمشق عني بالحديث وسمع ورحل وحصل کان إماما محدثا.
محمد بن يوسف گنجي ... ساکن دمشق بود، به علم حديث اعتنا مي‌کرد، براي يادگيري آن از ديگران مي‌شنيد، و براي دانش بيشتر مسافرت مي‌کرد، او پيشوا و محدث بود.
الصفدي، صلاح الدين خليل بن أيبک (متوفاي764هـ)، الوافي بالوفيات، ج 5، ص 148، تحقيق: أحمد الأرناؤوط وترکي مصطفى، ناشر: دار إحياء التراث - بيروت - 1420هـ- 2000م.
يونيني نيز او را اين گونه معرفي مي‌کند: الفخر محمد بن يوسف الکنجي کان رجلاً فاضلاً أديباً وله نظم حسن. محمد بن يوسف گنجي ، مردي دانشمند و اديب بود و شعرهاي زيبايي مي‌سرود.
اليونيني، قطب الدين أبو الفتح موسى بن محمد (متوفاي726 هـ)، ذيل مرآة الزمان، ج 1، ص 148.
حاجي خليفه، او را «الشيخ الحافظ» معرفي مي‌کند: کفاية الطالب في مناقب على بن أبى طالب للشيخ الحافظ أبى عبد الله محمد بن يوسف بن محمد الکنجى الشافعي.
کفاية الطالب در مناقب علي بن أبي طالب، نوشته شيخ و حافظ (کسي که بيش از صد هزار حديث حفظ است) أبو عبد الله محمد بن يوسف گنجي شافعي است.
حاجي خليفه، مصطفى بن عبدالله القسطنطيني الرومي الحنفي (متوفاي1067هـ)، کشف الظنون عن أسامي الکتب والفنون، ج 2، ص 1497، ناشر: دار الکتب العلمية - بيروت – 1413هـ - 1992م.
6 . ابن صباغ المالکي (855 هـ)
ابن صباغ مالکي در الفصول المهمة مي‌نويسد: ولد علي (ع) بمکة المشرفة بداخل البيت الحرام في يوم الجمعة الثالث عشر من شهر الله الأصم رجب الفرد سنة ثلاثين من عام الفيل قبل الهجرة بثلاث وعشرين سنة، وقيل بخمس وعشرين، وقبل المبعث باثني عشرة سنة، وقيل بعشر سنين. ولم يولد في البيت الحرام قبله أحد سواه، وهي فضيلة خصه الله تعالى بها إجلالا له وإعلاء لمرتبته وإظهارا لتکرمته.
على عليه السلام در مکه مشرفه در داخل بيت الحرام (کعبه) در روز جمعه سيزدهم ماه خدا يعنى ماه رجب سال سى ام عام الفيل و بيست و سه سال پيش از هجرت به دنيا آمد ... پيش از او هيچ کس در کعبه متولد نشد، و اين فضيلتى است که خداوند به جهت بزرگداشت و بالا بردن مقام و اظهار کرامت او مخصوص حضرتش گردانيده است.
ابن الصباغ، علي بن محمد بن أحمد المالکي المکي (متوفاي855 هـ) الفصول المهمة في معرفة الأئمة، ج 1، ص 171، تحقيق: سامي الغريري، ناشر: دار الحديث للطباعة والنشر ـ قم، الطبعة: الأولى، 1422هـ .
ترجمه ابن صباغ: علامه قندوزي در ينابيع المودة، در مقدمه و پيش از نقل سخني از وي او را اين چنين مي‌ستايد: وقال الشيخ المحدث الفقيه نور الدين علي بن محمد المالکي في کتابه: الفصول المهمة ... .
القندوزي الحنفي، الشيخ سليمان بن إبراهيم (متوفاي1294هـ)، ينابيع المودة لذوي القربى، ج 3 ص 348، تحقيق سيد علي جمال أشرف الحسيني، ناشر: دار الأسوة للطباعة والنشر، الطبعة: الأولى، 1416هـ .
سخاوي که از شاگردان او است، از استادش با اين تعابير ياد مي‌کند: علي بن محمد بن أحمد بن عبد الله نور الدين الأسفاقسي الغزي الأصل المکي المالکي ويعرف بابن الصباغ. ولد من ذ الحجة سنة أربع وأربعين وثمانين وسبعمائة ونشأ بها فحفظ القرآن والرسالة في الفقه ابن مالک وعرضهما على الشريف الرحمن الفاسي وعبد الوهاب بن العفيف اليافعي والجمال ابن ظهير وقربيه أبي السعود النووي وعلي بن محمد بن أبي بکر الشيبي ومحمد ابن سليمان بن أبي بکر البکري، وأجاز له وأخذ في الفقه عن أولهم والنحو عن الجلال عبد الواحد المرشدي وسمع على الزين المراغي سداسيات الرازي وکتب بخط الحسن وباشر الشهادة مع إشراف على نفسه لکنه کان ساکنا مع القول بأنه تاب وله مؤلفات منها الفصول المهمة لمعرفة الأئمة وهم اثنا عشر والعبر فيمن شفه النظر، أجاز لي. ومات في ذي القعدة وخمسين ودفن بالمعلاة سامحه الله وإيانا.
علي بن محمد بن احمد ... اصالتاً اهل غزه، مالکي مذهب و مشهور به ابن صباغ بود. در مکه رشد کرد و بزرگ شد، قرآن را حافظ بود و رساله اي در فقه ابن مالک نوشت را بر شريف الرحمن فاسي و ... عرضه کرد ...
کتاب‌هاي زيادي؛ از جمله الفصول المهمة لمعرفة‌ الأئمه را نوشته است.
السخاوي، شمس الدين محمد بن عبد الرحمن (متوفاي902هـ)، الضوء اللامع لأهل القرن التاسع، ج 5، ص 283، ناشر: منشورات دار مکتبة الحياة – بيروت.
اسماعيل باشا درباره او مي‌نويسد: ابن الصباغ: علي بن محمد بن أحمد الصباغ نور الدين المکي المالکي السفاقسي الأصل المتوفى سنة 855 خمسين وخمسمائة له العبر فيمن سفه النظر. الفصول المهمة في معرفة الأئمة وفضلهم ومعرفة أولادهم ونسلهم.
ابن صباغ، علي بن محمد ... مالکي مذهب و اصالتا اهل سفاقس بود،‌ در سال 855 از دنيا رفت و کتاب‌هاي «العبر فيمن سفه النظر» و «الفصول المهمه في معرفة الأئمه» از نوشته‌هاي او است.
البغدادي، إسماعيل باشا (متوفاي1339هـ)، هدية العارفين أسماء المؤلفين وآثار المصنفين، ج 5، ص 732، ناشر: دار الکتب العلمية - بيروت – 1413هـ - 1992م.
7 . حلبي (متوفاي1044هـ)
علي بن برهان الدين حلبي، صاحب کتاب مشهور سيره حلبي،‌ بعد از سخني طولاني در باره علي عليه السلام، به ولادت آن حضرت در داخل خانه کعبه استدلال مي‌کند: لأنه ولد في الکعبة وعمره (يعني النبي) (ص) ثلاثون سنة. زيرا آن حضرت در داخل خانه کعبه متولد شد و عمر رسول خدا در آن روز سي سال بود.
الحلبي، علي بن برهان الدين (متوفاي1044هـ)، السيرة الحلبية في سيرة الأمين المأمون، ج 1، ص 226، ناشر: دار المعرفة - بيروت – 1400هـ .
آنچه ملاحظه نموديد اندکي است از اعترافات و سخنان ارباب حديث و دانش بود، و براي اطلاع بيشتر در اين باره به کتاب شريف الغدير، ج 6 و شرح احقاق الحق، ج17 مراجعه فرماييد.
آيا حکيم بن حزام در خانه کعبه متولد شده است؟
طبق اعتقاد شيعه و نيز برخي از علماي اهل سنت؛ همانند ابن صباغ مالکي و گنجي شافعي، هيچ کس غير از امير مؤمنان عليه السلام در داخل خانه کعبه به دنيا نيامده است و اين فضيلت بزرگ از امتيازات ويژه آن حضرت است؛ اما متأسفانه تحريف گران تاريخ و دشمنان امير مؤمنان عليه السلام اين ويژگي را نيز همانند ديگر فضائل آن حضرت يا از اساس منکر شده‌ و يا کسان ديگري را در آن شريک و سهيم کرده‌اند.
شايد بتوان ادعا کرد که کمتر فضيلتي از فضائل اهل بيت رسول خدا صلي الله عليه وآله مانده است که از دستبرد اين تحريف‌گران به دور مانده باشد و آن‌ها به نحوي آن را زير سؤال نبرده باشند. يکي از اين موارد ولادت آن حضرت در خانه کعبه است که ادعا شده است غير از امير مؤمنان عليه السلام ، حکيم بن حزام نيز در خانه کعبه متولد شده است.
نخستين کسي که اين مطلب را نقل کرده، زبير بن بکار متوفاي 256هـ است و قبل از او در هيچ کتابي از کتاب‌هاي اهل سنت نقل نشده و بعد از او نيز هر کس نقل کرده، از زبير بن بکار است.
وي در جمهرة نسب قريش مي‌نويسد: حدثنا الزبير قال وحدثني مصعب بن عثمان قال: دخلت أم حکيم ابن حزام الکعبة مع نسوة من قريش، وهي حامل بحکيم بن حزام، فضربها المخاض في الکعبة، فأتيت بنطح حيث أعجلها الولاد، فولدت حکيم بن حزام في الکعبة على النطح.
مادر حکيم بن حزام به همراه زناني از قريش وارد کعبه شدند، او که باردار بود ناگهان درد زايمان او را فراگرفت و فرزندش را به دنيا آورد. الزبير بن بکار بن عبد الله (متوفاى256هـ) جمهرة نسب قريش وأخبارها، ج 1، ص 77، زبير بن بکار اين روايت را از مصعب بن عثمان بن مصعب بن عروة بن الزبير بن العوام نقل مي‌کند که مبتلا به چند اشکال است:
اولاً: مصعب بن عثمان مجهول است و در هيچ يک از کتاب‌هاي رجالي نامي از او برده نشده است؛
ثانياً: روايت مرسل است؛ چرا که مصعب بن عثمان، ده‌ها سال بعد از اين قضيه به دنيا آمده است، چگونه مي‌تواند از اين قضيه خبر دهد؟
ثالثاً: اين روايت از ساخته‌هاي خاندان زبير و به ويژه زبير بن بکار است که به خاطر دشمني با خاندان اهل بيت عليهم السلام افسانه‌هاي بسياري ساخته‌‌اند که از جمله آن‌ها همين قضيه است. اين مطلب را نيز به خاطر زير سؤال بردن فضائل اختصاصي امير مؤمنان عليه السلام جعل کرده‌اند.
از طرف ديگر حکيم بن حزام با خاندان زبير پسر عمو هستند؛ چرا که حکيم بن حزام بن خويلد بن أسد بن عبد العزي و خاندان زبير نيز به اسد بن عبد العزي مي‌رسند. اين احتمال وجود دارد که خاندان زبير به خاطر دوستي عمو زاده خود، اين مطلب را جعل کرده باشند

يا علي مرتضي (ع)