در حالی که وجود با برکت و ارزشمند حضرت محمد (صل اله علیه وآله و سلم) داشتزمینه نزول قرآن را فراهم می کرد، به موازات آن باید زمینه پیدایش انسانی که قرآنرا در خود تجسم دهد، نیز باید فراهم می شد، حضرت محمد(ص) داشت مراحل کمال خود رامی پیمود و لازم بود ده سال دیگر بگذرد، تا او موفق به تسخیر آخرین قله کمال گردد،و آماده بعثت شود.
به زودی قرآن از عدالت سخن می گوید و این علی(علیه السلام) است که باید این عدالترا در همان سطحی که خدا خواسته، در وجود خویش تجسم دهد، تا مردم آن را که شنیدهاند ببینند، مردی برگزیده از طرف خداوند، تا این صلاحیت و شایستگی را داشته باشدکه بگوید، من قران ناطقم.
هدف نيل به آخرين قله کمال است، هدف اين است که انسان، انسان شود و حضرتمحمد(صلوات اله علیه) برای ایجاد این تحول، در راه تربیت انسانها به دو عامل نیاز قطعی داشت،یکی قرآن و دیگری علی(ع) و این خود پیامبر است که همیشه این دو را با هم نام می برد :( انی تارک فیکم الثقلین، کتاب الله و عترتی )، همانا دو چیز گرانبها درمیان شما می‌گذارم که پس از من هرگز گمراه نشوید، یکی قرآن و دیگری عترت و علی(ع) شاخص ترین فرد عترت است.
این کعبه نبود که شکافته می شد، آغوش خدا بود که برای تحویل دادن علی(ع) به آفرینش خویش گشوده میشد، یا فاطمه بنت اسد(س) هم اکنون کعبه از شوق حضور طفل تو سينه خواهد شکافت، عظمتکودک تو آسمان ها را به زانو در خواهد آورد، او کامل کننده دين احمد و سنگ صبورمحمد(ص) است، کسی که بيابان های خشکِ ظلم و تبعيض را به سر سبزترين باغ هایعدالت پيوند خواهد زد.
به یک باره سنگ های خارای دیوارهای بیت العتیق کعبه از شوق حضور نوزادآغوش گشودند، دیوارهای خانه کعبه که مرکز عالم و کانون سکون زمین است، با لبخندیلب باز کردند و نام علی(ع) را همچون کلامی مقدس بر زبان آوردند، فاطمه بنت اسد(س)به درون خانه خدا فراخوانده شد، تا زيباترين تولد تاريخ بشر به نام مبارک حضرت على(علیه السلام) ثبت شود، کسی که سرفراز ترین قله معرفت است، و به مریدانش آموخت،رفعت یک انسان در آزادگی اوست.
و ای مولای ما، تو به دنیا آمدی از خانه ای که صاحبش، تو را برای شگفتیتمام کائنات آفرید، گویا صاحب این خانه، بیش از همه با تو نرد عشق می باخت که آغازماجرایت را از قلب خانه خویش رقم زد.
خوش آمدی ای نطق بلیغ توحید، نگاه کن که احمد چگونه دلگرمِ آمدن توست،چگونه لبخند شکر بر لبان مبارکش نشسته است، و ذوالفقار، بی تاب رخسار تو، به آتیهای می اندیشد، که چون عصای موسی در دستان تو اعجاز کند و اسطوره بیافریند، تا خروشرعد آسای ذوالفقارت در بدر حماسه بسراید، در خندق در برابر تمامی کفر بایستد و در خیبرآسمان و زمین را به تحسین وادارد و پیوسته دل دشمنان خدا را بلرزاند.
ای مرد روزهای سخت در راه، حضرت موسی(ع) هارون را داشت و باز در غربت بود،ای یاور رسول خاتم، حضرت محمد(ص) اما تو را داشت که بت های کفر را به خاک نابودیمی کشاند، محمد(ص) تو را داشت که کعبه را از هر چه لات و عزی بود می تکاند و پرچمتوحید را بر بامش برمی افراشت، ، موسی(ع) اگر تو را داشت سامری قبیله اش را فریبنمی داد و بنی اسرائیل را گوساله ای زرین از خود بی خود نمی کرد.
سلام بر اسم بی شباهتت، که مظهر العجائب هستی و تلفظ معجزه وار نامت، تمامشیاطین زمانه را به ستیز فرا می خواند، عظمتِ نامت، تمام قیل و قال های عبث را بهسکوت وامی دارد، تا خود بر تمام صداها و کلام ها فرمانروایی کند.
علی(ع) مولود کعبه، در روز جمعه و در ماه رجب، که بت های کعبه، مشتریبیشتری داشتند، از درون کعبه پا به عرصه وجود گذاشت، تا همگان را به پرستش خدایکعبه فراخواند، بت های کعبه را درهم بشکند، و پرچم های ضلالت را از فراز کعبه برزمین افکند، و بر پشت بام کعبه ندای یگانگی و توحید ذات مقدس خدای تعالی را سردهد.
علی(ع) مظهر توحید، و وجودش جوهره همه انقلاب های توحیدی است،انسانی که رسالت تاریخی تمامی پیامبران در او تجسم یافته، علی(ع) کسی است که نه تنها بااندیشه و سخنش، بلکه با وجود و زندگی اش، به همه درد ها و نیازها و همه احتیاج‌های چند گونه بشری، در همه دوره ها پاسخ می دهد و تمام پرسش های بی پاسخ خلقت رابه پاسخ می ایستد، کسی که خود کعبهِ آرزوهای تمام حق جویان و حقیقت خواهان است،قبله عارفان و خدا پرستان است و مصباح جمال ازلی و گوهر تابناک الهی است.
حضرت علی(علیه السلام) توجیه کننده عدل و نشان دهنده عالیترین مظاهر آن بود،و دنیا از روزنه وجود علی(ع) به شناخت عدل توفیق یافت، اگر میلاد مبارک این کودکنبود، مؤمنان پس از رسول اکرم(ص) ناشناخته می ماندند، قرآن از پراکندگی بهیکپارچگی نمی رسید، حق برای چند صباحی مهلت خود نمایی پیدا نمی کرد و هیچ مصداقیبرای حکومت عدل پدید نمی آمد.
میلاد پُر برکت این نوزاد ، گنجینه بی بدیل خلقتی شد که لبریز از علم،عزت، عدالت، شجاعت، زُهد و صراط مستقیم است، کسی که اگر شمشیرش نمی بود، اساساسلام استوار نمی ماند، و ذوالفقار، برترین و گویاترین حدیث مردانگی، و نهجالبلاغه گویاترین مرتبه ایمان و علم اوست، و نامِ نامیش، هم چنان مایه امید ونویدِ شیعیان و محبانش است.
ای کمال تولد انسان، سکوت25 ساله تو بلندترین فریاد تاریخ بود که طنین اشهنوز هم ردِ پای مظلومیت، و عدالتت را در بستر تاریخ منعکس می کند، ای مظهر رسالتِتاریخیِ تمامی پیامبران، تمام واژه ها از توصيف عظمت تو عاجزند، تمام عقل ها ازدرک بزرگی ات قاصر و تمام قلم ها ناتوان، وقتی خلافت خدا را شبگرد کوچه پس کوچههای کوفه و مدینه می بینند، که در پی بینوایان است، تا شادی را بین کودکان یتیمتقسیم کند.
آه ای روزگار ، لحظه ای پرده از راز خویش بردار، بگذار این همه مردمانغافل سردرگم بدانند، مردی که شب ها، نان بینوایان شهر را بر دوش می کشد، و سفرههایشان را به بزم رونق می بَرد، همین کودک معصومی است که روزها به طمع بیت المال،عدالتش را سرزنش می کنند و در تنگناها و فتنه ها تنهایش می گذارند، بگذار بدانندمردی را که برای جنگ های ناخواسته، بی دلیل سرزنشش می کنند، همین سایه معصومی استکه شب ها، درِ خانهِ بیوه زنان و یتیمان کوفه و مدینه را می کوبد تا لبخند شادی بررخسار کودکان گرسنه بنشاند.
در زمانی که پادشاهان با لشکر کشی ها و شمشیرها سرزمین ها را فتح میکردند، دوست خدا در خانه خدا متولد شد، تا از بالای منبر دلها را فتح کند، حضرتعلی(ع) ولایت آسمان و زمین را در دست داشت و بر دل ها حکم روا بود، گماشته خداوندبر زمین، نگهبان خاک، و حجت پروردگار بود، او هرگز برای فرمان روایی خود اسباب وبهانه دنیوی نخواست، همواره پا بر جای پای رسول خدا نهاد، و هیچ کس در عمل کردن بهقرآن از او پیشی نگرفت.
میلاد خجسته، پُر برکت و سراسر نورِ مولی الموحدین امیرالمومنین حضرت علی(علیه السلام) آغازگر اشاعه عدالت و مردانگی، و معرف والاترین الگوی شهامت ودیانت، بر عاشقان و رهروان راهش، و به حضرت ولی عصر(عج الله تعالی فرجه) و بر همهمردم ایران و مسلمانان جهان و به مقام معظم رهبری مبارک باد.
