کی گفته ذوالفقار دو چله است ؟؟؟

[mamashli110]

  الله الرحمن   چیز درباره ی شمشیر حضرت علی علیه السلام (ذوالفقار)
برخی به خطا تصور میکنند که «ذوالفقار»؛ یعنی، شمشیری که دو تیغه دارد و بر همین اساس، در نقاشی ها و حتی فیلم‏ها، آن را دو تیغه نشان میدهند! «ذوالفقار»؛ یعنی چیزی که دارای مهره‏ها و شیارها و حفره‏ها است.
«فقار» جمع فَقره (مهره‏های کمر) و «فُقره» (شیارها و حفره‏ها) است.
شمشیر «مُفقَّر» یعنی، شمشیری که شیارهای باریک و با عمقی اندک یا حفره‏هایی در وسط تیغه دارد. شیارها ازوسط تیغه، به سمت بیرون کشیده شده است. به شمیر امام علی(ع) ذوالفقار میگفتند؛ چون روی تیغه‏ی آنحفره‏هایی (گودیها) کوچک و زیبایی، (لسان العرب، ج 10، ص 300؛ تاج العروس، ج 7، ص 356 ـ 357. ماده‏ی فقر؛ ربیع الأبرار، زمخشری، ج3، ص 315) جهت تزیین داشت. هم چنین گفته‏اند روی تیغه‏ی آن ـ از کنار دسته تا نوک ـ شیاری بلند و باریک داشت که، شیارهایی باریک از آن شیار بلند، به طرف نوک شمشیر در دو طرف ایجاد شده بود، (علل الشرایع، ج 1، ص 160؛ مناقبابن شهر آشوب، ج 3، ص 340)؛ بنابراین فقار؛ یعنی، بریدگیها، شیارها و گودیها، محروم شدن و مهره‏های کمر، این معنا،هیچ شباهتی به دو تیغه بودن، ندارد. تنها ابن شهر آشوب گفته است و کان ذوالفقار ذا شعبتین ؛ ذوالفقار دو تیغه داشت(که به نظر میآید برداشت شخصی او، از معنای «ذوالفقار» است) (ر.ک: مناقب آل ابی طالب، ج 3، ص290).
در روایتی منسوب به امام صادق(ع) آمده است که: «ذوالفقار بدین جهت این نام گرفت که در وسط تیغه در طول آن، شیاری بود که آن را به مهره‏های کمر تشبیه کرده بودند»، (علل الشرایع، ج 1، ص 160؛ مناقب، ج 3، ص 340). هم چنین ازآن حضرت نقل شده است: «بدان علّت به شمشیر حضرت علی(ع)، ذوالفقار میگفتند که آن را بر هر کس میزد، دردنیا از زندگی و در آخرت از بهشت محروم میشد»، (مناقب آل ابی طالب، ج 3، ص 339).
صدوق گوید: ذوالفقار شمشیری بود که پیامبر(ص) به امام علی(ع) داد و بدین جهت این نام گرفت که در پشت آن مهره‏هایی چون مهره های کمر انسان بود، یا بدین جهت که کمر کافران را قطع میکرد.
ذوالفقار از آن چه کسی بود و چگونه به علی(ع) رسید؟
در پیکار بدر (سال دوم هجری) عاص بن منبه و پدر و عمیش ـ که از سران شرک بودند ـ کشته شدند. حضرتعلی(ع) عاص بن منبه را کشت و شمشیر او (ذوالفقار) را به پیامبر(ص) داد. سال بعد در جنگ احد، وقتی از شدت جنگ شمشیر آن حضرت شکست و از پیامبر(ص) شمشیر خواست، آن حضرت ذوالفقار را در گرماگرم پیکار احد به امام علی(ع) داد و او شجاعانه از پیامبر دفاع کرد و دشمن را عقب راند. در این هنگام ندایی شنیده شد که میگفت: لا فتی الا علیّ لا سیف الاّ ذوالفقار . پیامبر(ص) فرمود: این صدای جبرئیل است، (سیره‏ی ابن هشام، غزوه‏ی احد، ج 30، ص106؛ تاریخ طبری، ج 3، ص 177؛ 1846؛ علل الشرایع، جزء 1، ص 7؛ شرح الأخبار، ج 2، ص 381 و...)
مورّخان در میان گزارش‏های مختلف درباره‏ی ذوالفقار، روی گزارش اخیر تأکید کرده‏اند. به نظر میرسد این گزارش معقول تر و منطقی تر است، (نیز نگاه کنید به: مناقب سلیمان کوفی، ص 495؛ شرح نهج‏البلاغة ابن ابی الحدید، ج 7، ص 219؛ تاریخ ابن الوردی، ج 1،ص 132؛ تاریخ طبری، ج 3، ص 184 و تاریخ یعقوبی زندگی امام علی(ع) و...).
ذوالفقار سرانجام چه شد؟
بنابر منابع شیعه، «ذوالفقار»، بعد از پیامبر(ص) به امام(ع) رسید و از آن حضرت به امام حسن(ع) و سپس به حسین(ع) تا آخر امامان و اکنون ذوالفقار نزد حضرت مهدی(عج) است. شیعیان، امام را به چند نشانه میشناختند که از آن جمله ذوالفقار بود. آن را نزد هر کس می یافتند که با نشانه‏های دیگر همراه بود، او را به امامت می پذیرفتند. از امام صادق و امام رضا(ع) روایاتی نقل است که سلاح (ذوالفقار و زره)از جمله نشانه‏های امامت است و در زمان ایشان نزد آنان بود؛ (من لا یحضره الفقیه، ج 4، ص 418 ـ 419؛ خصال صدوق، جزء 2، ص 8 ـ 527؛ مناقب ابن شهر آشوب، ج1، ص312؛ الثاقب فی المناقب، ص 416 ـ 420؛ احمد بن محمد بن حنبل، کتاب العلل و معرفة الرجال، ص 73 ـ 74)
و روایتی دیگر:ذوالفقار نام شمشیر پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم بود.
برخی مورخین می‌گویند ذوالفقار ابتدا متعلق به منبه بن حجاج بود که در جنگ بدر کشته شد و پیامبر شمشیر او را برای خود برگزید. سپس در روز نبرد احد آن را به امام علی بن ابی طالب علیه السلام عطا فرمود.
ابن عباس نیز روایت کرده است که آن شمشیر را حجاج بن عطاط به پیامبر هدیه کرده بود.
امیرالمؤمنین علی علیه السلام نیز فرمود:
جبرئیل بر پیامبر نازل شد و گفت:«در یمن بتی است از سنگ که در قاب آهن نشانده اند. کسی را بفرست آن را بیاورد.»
و رسول خدا مرا فرستاد. من آن را آوردم و به آهنگر دادم و او از آن دو شمشیر ساخت؛ یکی ذوالفقار و دیگری مخذم. پیامبر خدا مخذم را برای خود برگزید و ذوالفقار را به من داد. پس از رحلت پیامبر، مخذم نیز به من منتقل شد.

حضرت صادق علیه السلام فرمود:«آن شمشیر را از آن جهت ذوالفقار می‌گفتند که در طول آن گره هایی مانند فقرات کمر بود.»
برخی گفته اند که درازای ذوالفقار هفت وجب و پهنای آن یک وجب بود.(وجب به یک مشت بسته اطلاق میشده است.)