امام حسين عليهالسلام :فى بَيانِ ما يَحْدُثُ فى زَمَنِ ظُهورِ الاِْمامِ الْحُجَّةِ عليهالسلام :
وَ لَتَنْزِلَنَّ الْبَرَكَةُ مِنَ السَّماءِ اِلَى الاَْرْضِ حَتّى اِنَّ الشَّجَرَةَ لَتَقْصِفُ مِمّا يَزيدُ اللّهُ فيها مِنَ الثَّمَرَةِ وَ لَتُوْكَلُ ثَمَرةُ الشِّتاءِ فِى الصَّيْفِ وَ ثَمَرَةُ الصَّيْفِ فِى الشِّتاءِ وَ ذلِكَ قَوْلُهُ تعالى:
«وَ لَوْ اَنَّ اَهْلَ الْقُرى آمَنوا وَ اتَّقَوْا لَفَتَحْنا عَلَيْهِم بَرَكاتٍ مِنَ السَّماءِ وَ الاَْرْضِ وَلكِن كَذَّبُوا»؛(مختصر بصائر الدرجات، ص 51 . )
در بيان آنچه هنگام ظهور امام زمان عليهالسلام رخ مىدهد :
از آسمان به سوى زمين فرو مىريزد، تاآنجا كه درخت از ميوه فراوانى كه خداوند در آن مىافزايد، مىشكند. (مردم) ميوه زمستان را در تابستان و ميوه تابستان را در زمستان مىخورند و اين معناى سخن خداوند است كه:
(و اگر مردمِ آبادىها ايمان مىآوردند و تقوا پيشه مىكردند، بركتهايى از آسمان و زمين به روى آنان مىگشوديم، ليكن تكذيب كردند).
زیبا میشود آن روز که درختان خشکیده
و نهر های ترک زده از ایمان و اخلاق مردمان روزگارش برکت یابند!!
