@&*&@ سيماي شكوهمند حضرت مهدي عج الله تعالي ظهوره @&*&@

[طهورا]

 [External Link Removed for Guests][External Link Removed for Guests][External Link Removed for Guests]
[External Link Removed for Guests]  

فصل اول :از طلوع تا غيبت   

پيامبر اكرم صلى اللّه عليه و آله :      
المهدى طاووس اهل الجنة [External Link Removed for Guests]      
مهدى طاووس اهل بهشت است .     

تولّد نور


در نيمه شعبان سال 255 هجرى قمرى تحولّى شگرف در عالم خلقت روى داد و آخرين نور، از انوار بلند مرتبگان عالم وجود، از عرش خدا بر فرش ‍ زمين فرود آمد تا اين كره خاكى را مهبط فرشتگان و محلّ عروج صالحان كند.
 
اين سفر عرشى ، چهاردهمين سفرى بود كه با انجام آن سلسله سفرهاى آسمانى به پايان مى رسيد و اين بار طاووس بهشت با همه زيبايى ها و شكوهى كه داشت از بام عرش الهى پر كشيد و براى ماءموريتى عظيم بر بام خانه آدميان نشست تا دامن زمين را جايگاه پرواز آنان سازد.   
اين نور الهى ، همان كسى بود كه تمام انبياء و اولياء خدا در همه لحظه هاى تاريخ ، انتظار او را مى كشيدند؛ نوح و ابراهيم و موسى و عيسى و محمد عليهم السلام چشم به راه او دوخته بودند تا تمامى آمال و آرزوهاى مقدّسشان را كه همان پاكى زمين از لوث كفر و شرك و گناه بود عملى سازد و توحيد و ولايت را زينت جان ساكنان زمين گرداند.    اميد بخش دلهاى پاك پيامبران و اولياء خدا جز مهدى آل محمّد عليهم السلام كس ديگرى نبود. هر حجّت الهى كه آمد و به خواست توحيدى خود بر زمين دست نيافت ، دل خوش داشت كه روزى آخرين ذخيره الهى خواهد آمد و غنچه هاى آرزوى مقدّس آنها را شكفته خواهد كرد و زمين را به ذكر و نور خدا آباد خواهد نمود.   
به راستى اين چه توفيق عظيمى است كه از ميان همه رجال آسمانى تنها نصيب قائم عليه السلام مى گردد و خداوند از ميان همه برگزيدگان خود، تنها او را انتخاب كرد و اولياء بزرگ خود را در رسيدن به مقام بلند او در حيرت فرو برد؟   
امام باقر عليه السلام فرمود:
موسى بن عمران به آنچه به قائم آل محمد عليهم السلام داده شد نگاه كرد و گفت :پروردگارا!مرا قائم آل محمد عليهم السلام قرار ده !   او گفته شد:اين مقام از ذريّه احمد صلّى اللّه عليه و آله است .    نگاه كرد و مقام او را مشاهده نمود و گفت :   ! مرا قائم آل محمد عليهم السلام قرار ده ! و همان جواب را شنيد. براى سومين بار مقام او را نظاره كرد و خواسته خود را تكرار كرد و همان جواب را شنيد.((1)) [External Link Removed for Guests]

 
اى ذخيره الهى !چه مقام رفيعى دارى كه پيامبر بزرگى چون موسى آن را از خدا طلب مى كند. گويا او آگاهى يافت كه چگونه زمين را به ذكر و نور خدا آباد مى كنى و چگونه احكام الهى را در همه جاى آن جارى مى سازى و قسط و عدل كه آرزوى بر زمين مانده همه انسانهاى وارسته بوده است را در سراسر زمين تحقّق مى بخشى ؛ از اين رو درخواست كرد كه اين توفيق عظيم نصيب او شود.    [External Link Removed for Guests]  

[طهورا]

    شگفتى هاى ولايت   
حكيمه ، عمّه امام حسن عسكرى عليه السلام همواره بر آن حضرت وارد مى شد و دعا مى كرد خدا فرزندى به او عطا فرمايد. او مى گويد: روزى بر امام عليه اسلام وارد شدم و دعاى خود را تكرار كردم ، حضرت فرمود: آنچه را دعا كردى كه خداوند به ما عطا كند، در اين شب متولّد مى شود؛ تو هم نزد ما بمان و افطار كن .   
عرض كردم : آقاى من ! مادر اين فرزند كيست ؟فرمود:نرگس .   
حكيمه به امام عليه السلام عرض كرد:او محبوب ترين كنيزان شما نزد من است وآن گاه نزد نرگس خانم رفت و دست هايش را بوسيد و به او گفت :   خداوند در اين شب فرزندى به تو عطا مى فرمايد كه سرور جهان و نجات بخش مؤمنين مى باشد. سپس نگاهى به او كرد و اثرى از باردارى در وى نديد. پس نزد امام حسن عليه السلام بازگشت و گفت : من اثرى از باردارى در وى نمى بينم ! چه هنگامى از شب اين نوزاد متولد مى شود؟   
حضرت فرمود: ان شاءاللّه با طلوع صبح متولّد مى شود.   
حكيمه مى گويد: نماز خواندم و افطار كردم و نزديك نرگس خوابيدم . براى نماز شب كه برخاستم ، نرگس خوابيده بود و اثرى از وضع حمل در او مشاهده نمى شد. مشغول نماز صبح شدم و در حال خواندن نماز وتر بودم كه از تاءخير وعده امام به ترديد افتادم .   در اين هنگام حضرت ندا داد: عمّه ! هنوز صبح نشده است ! نماز را به سرعت تمام كردم و نرگس حركتى كرد، نزد او رفتم و وى را در برگرفتم و پرسيدم : چيزى احساس مى كنى ؟  پاسخ داد: آرى . در اين حال خواب چشمان ما را گرفت و هر دو خوابيديم و ديگر هيچ چيز متوجه نبودم تا اين كه امام عليه السلام صدا زد:  عمّه !فرزندم را نزد من بياور. بيدار شدم و ديدم سرورم مهدى متولّد شده است و خدا را سجده مى كند و بر ساعد راستش نوشته بود: جاء الحق و ذهق الباطل ، ان الباطل كان ذهوقا، او را در بغل گرفتم و در پارچه اى پيچيدم و نزد پدرش بردم .   حضرت او را گرفت و بر دست چپش نشاند و دست راستش را پشت او گذارد و زبان در دهانش قرار داد و دست بر گوش و پشت و مفاصلش كشيد و فرمود: حرف بزن پسرم !   
او به سخن آمد و گفت : اشهد ان لا اله الا اللّه و اشهد ان محمدا رسول اللّه و انّ عليّا امير المومنين ولى اللّه و يكايك امامان را شمرد تا به خود رسيد. آن گاه براى شيعيان دعا كرد كه به وسيله او به آنها گشايش رسد. سپس امام عليه السلام به من فرمود: عمّه ! او را به مادرش برگردان تا بر او سلام كند.   
حكيمه گويد: روز هفتم به منزل امام عليه السلام رفتم ، سلام كردم و نشستم . حضرت فرمود: فرزندم را بياور. من هم مهدى را كه در لباس زرد رنگ بود نزد او آوردم و امام عليه السلام به همان روش قبلى با او رفتار كرد و سپس فرمود: حرف بزن پسرم ! او هم گفت :اشهد ان لا اله الا اللّه و بر پيامبر، اميرالمؤمنين و ساير ائمه عليهم السلام درود فرستاد تا به پدرش ‍ رسيد و ادامه داد:   
 بسم اللّه الرحمن الرحيم ، و نريد ان نمن على الذين استضعفوا فى الارض ‍ و نجعلهم ائمة و نجعلهم الوارثين و نمكّن لهم فى الارض و نرى فرعون و هامان و جنود هما منهم ما كانوا يحذرون  [External Link Removed for Guests]     
به نام خداوند بخشنده مهربان ، ما مى خواهيم بر مستضعفان زمين منّت گذاريم و آنان را رهبران و وارثان زمين قرار دهيم و در زمين به آنها قدرت دهيم و به فرعون و هامان و لشكريان ، آنچه را از جانب آنانا بيمناك بودند نشان دهيم .   سپس امام حسن عليه السلام به او فرمود: پسرم ! آنچه را خداوند بر پيامبران و رسولانش نازل فرمود قرائت كن و او هم كتاب هاى آسمانى گذشته را به همان زبانى كه بود تلاوت كرد.[External Link Removed for Guests]   [External Link Removed for Guests] 

[طهورا]

 اسامى امام عصر عليه السلام

لقب مشهور او مهدى و القاب ديگر او: منتظر، حجّت ، خلف صالح ، قائم و صاحب الزمان مى باشد امّا نام و كنيه او، نام و كنيه رسول خدا صلى اللّه عليه و آله است . چه اين كه آن حضرت فرمود: مردى از فرزندان من در آخر زمان قيام مى كند كه اسم او اسم من و كنيه او كنيه من است .[External Link Removed for Guests] 
اسم پيامبر، محمد و كنيه او ابوالقاسم است و همين نام و كنيه براى حضرت مهدى عليه السلام است ؛ امّا رواياتى وارد شده است كه از ذكر نام او قبل از آن كه ظهور كند نهى كرده اند و حتى از آن حضرت نقل شده است كه فرمود: لعنت خدا بر كسى كه در جمع از مردم نام مرا ببرد.[External Link Removed for Guests]  
روايات به طور مطلق از نام بردن نام ولى عصر عليه السلام نهى كرده اند، بنابراين اين نهى روايات تنها به زمان غيبت صغرى مربوط نمى شود بلكه غيبت كبرى را هم در بر مى گيرد.
احاديثى درباره فلسفه القاب آن حضرت وارد شده است كه در اين جا به ذكر چند روايت اكتفا مى كنيم :  
((صقربن دلف )) گويد: از امام جواد عليه السلام شنيدم كه فرمود: امام بعد از من على است ، امر او، امر من است و سخن او، سخن من و طاعت او، طاعت من است و امامت بعد از او با فرزندش حسن مى باشد كه امر او، امر پدرش و سخن او سخن پدرش و اطاعت از او، اطاعت از پدرش مى باشد. آن گاه سكوت كرد.  
عرض كردم : يابن رسول اللّه ! امام بعد از حسن كيست ؟  
حضرت گريه شديدى كرد و گفت : بعد از حسن ، فرزندش قائم به حق و امام منتظر است . عرض كردم : يابن رسول اللّه ! چرا قائم ناميده شد؟ فرمود: زيرا بعد از آن كه نام او از ميان مى رود و اكثر كسانى كه به او اعتقاد دارند از او روى گردان مى شوند، قيام مى كند.  
عرض كردم : چرامنتظر ناميده شد؟ فرمود: زيرا غيبتى دارد كه بسيار طولانى است و مخلصين ، منتظر او هستند و شك كنندگان ، او را انكار كرده و منكران ، نامش را استهزا مى كنند. كسانى كه براى ظهورش وقت تعيين مى كنند فراوان مى شوند و كسانى كه درباره او تعجيل دارند هلاك مى گردند و آنان كه تسليم هستند نجات مى يابند.  [External Link Removed for Guests]  
امام صادق عليه السلام فرمود: قائم مهدى ناميده شد زيرا به امرى هدايت مى كند كه مردم از آن گمراه شده اند و قائم ناميده شده است زيرا براى اقامه حق قيام مى كند.[External Link Removed for Guests]
امام رضا عليه السلام نيز به هنگام ذكر لفظ قائم بر مى خاست و دست خود را بر سر مى گذاشت و مى گفت :   اللّهم عجّل فرجه و سهّل مخرجه [External Link Removed for Guests]   [External Link Removed for Guests] 

[طهورا]

 ويژگيهاى جسمانى  
   
 بنا بر رواياتى كه از معصومين عليهم السلام نقل شده است امام مهدى عليه السلام داراى قامتى متوسط و برافراشته ، صورتى زيبا، پيشانى باز، ابروان به هم پيوسته ، بينى كشيده و زيبا، ميان دندانهاى ثنايا باز، شكم فربه ، پاها قوى و ران هاى پر گوشت دارد. استخوان هاى شانه ها درشت و در پشت خود دو خال دارد كه يكى به رنگ پوست و ديگرى شبيه خال پيامبر صلى اللّه عليه و آله است . رنگش سفيد مايل به سرخى ، موها زيبا و رخساره اش ‍ همچو ماه نورانى مى درخشد و شبيه ترين مردم به پيامبر صلى اللّه عليه و آله است .

طول عمر  
 
يكى از معارف مربوط به ولى عصر عليه السلام طول عمر آن حضرت است كه چگونه ممكن است يك انسان حدود هزار و دويست سال و بلكه بيشتر از آن در دنيا زندگى كند.  
 اگر چه اين سؤ ال در گذشته با شگفتى مطرح مى گرديد امّا امروز تحقيقات دانشمندان نشان مى دهد كه انسان مى تواند عمر خود را بسيار افزايش دهد و حتى اندازه خاصّى هم براى آن ذكر نكرده اند و در برخى مجلّات علمى آمده است انسان مى تواند عمر خود را به هزاران سال افزايش دهد. حال وقتى طول عمر امكان وقوع داشته باشد ذكر نمونه هاى آن استبعادى ندارد.  
 
اساسا بهترين دليلى كه مى تواند براى وقوع امرى ارائه كرد وجود نمونه هاى آن است . افرادى كه عمر طولانى داشته اند كم نبوده اند، به طورى كه برخى دانشمندان كتاب هايى را تحت عنوان ((المعّمرون )) تاءليف كرده اند و نمونه هاى قابل توجهّى را ارائه نموده اند. قرآن كريم خود به امكان طول عمر و وجود نمونه هايى از افراد كه عمر طولانى داشته و دارند اشاره فرموده است . از جمله مى فرمايد:  
 
و لقد ارسلنا نوحا الى قومه فلبث فيهم الف سنة الّا خمسين عاما فاخذهم الطّوفان و هم ظالمون .(10)  
 
ما نوح را به سوى قومش فرستاديم . پس در ميان آنها نهصد و پنجاه سال درنگ كرد تا اين كه طوفان آنها را گرفت ، در حالى كه ستمكار بودند.  
 
نهصد و پنجاه سال ، تنها دورانى را شامل مى شود كه نوح عليه السلام قبل از طوفان در ميان مردم تبليغ مى كرد. قبل از بعثت او و پس از طوفان هم زمان قابل توجهى بوده است كه در برخى روايات به آن اشاره شده است . امام صادق عليه السلام در اين باره مى فرمايد:  
 
نوح دو هزار و پانصد سال عمر كرد كه هشتصد و پنجاه سال از آن ، قبل از بعثت ، نهصد و پنجاه سال بعد از بعثت و هفتصد سال پس از طوفان و فروكش آب بود.(11)  
 
امام سجاد عليه السلام فرمود:  
   
 قائم ، سنّتى از نوح دارد و آن طول عمر است .(12)  
 
 از جمله كسانى كه عمر طولانى دارد و قرآن هم آن را تاءييد مى كند، حضرت مسيح عليه السلام است . مسيحيان معتقدند مسيح عليه السلام به صليب كشيده شد، امّا قرآن مى فرمايد:
   
  ((او را نكشتند و به صليب نكشيدند، بلكه امر بر آنها مشتبه شد... يقينا او را نكشتند بلكه خدا او را به سوى خود بالا برد.))(13)  
 
مسن تر از حضرت مسيح عليه السلام حضرت خضر عليه السلام است كه در زمان حضرت موسى عليه السلام زنده بود و گفت وگوى آنها در قرآن بيان شده است . امام صادق عليه السلام مى فرمايد:  
 
چون خداى تبارك و تعالى اراده كرده بود عمر قائم عليه السلام را در ايّام غيبتش طولانى كند و مى دانست بندگانش بر طول عمر او اشكال مى گيرند، عمر بنده صالح خود را طولانى كرد تا براى طول عمر قائم به آن استدلال شود و اشكال افراد معاند و بدانديش باطل گردد.(14)  
 
قرآن كريم اين حقيقت را مورد تاءييد قرار داده است كه يك انسان يا موجود زنده ديگر مى تواند تا پايان اين عالم زندگى كند. وقتى يونس عليه السلام از كشتى به دريا انداخته شد، يك ماهى او را بلعيد امّا يونس عليه السلام در شكم ماهى تسبيح خدا مى گفت و به خاطر تسبيحى كه گفت نجات يافت .
 
 قرآن مى فرمايد:
فالتقمه الحوت و هو مليم ، فلولا انه كان من المسبحين للبث فى بطنه الى يوم يبعثون (15)  
 
ماهى او را بلعيد در حالى كه يونس نكوهش كننده خويش بود، و اگر از تسبيح كنندگان نبود تا روزى كه مردم برانگيخته مى شوند در شكم آن ماهى مى ماند.
از آيه اى كه بيان گرديد استفاده مى شود كه يك انسان يا ماهى مى تواند تا پايان عالم زندگى كند، چه اين زندگى به صورت عادى بگذرد يا اراده خاصّ الهى بر ادامه آن تعلّق گيرد 
   
   
 [COLOR=#NaNNaNNaN][External Link Removed for Guests]  

[طهورا]

  
فصل دوم :امام مهدى عليه السلام در آينه وحى
 
 قرآن و مهدى عليه السلام دو نور هدايتند.

تجلى مهدى عليه السلام در قرآن  
قرآن ومهدى عليه السلام كتاب و امام هدايتند و هر دو مردم را به يكديگر فرا مى خوانند. آنها دو پيشواى مردم و قرآن صامت و ناطقند و هرگز از هم جدايى ندارند تا در حوض كوثر بر رسول خدا صلى اللّه عليه و آله وارد شوند، چه اين كه آن حضرت فرمود:
 
من دو چيز گران قدر را در ميان شما به جا مى گذارم : كتاب خدا و اهل بيتم را و اينها هرگز از يكديگر جدا نمى شوند تا در حوض كوثر بر من وارد شوند.(16)  
 
آيات فراوانى درباره ولى عصر عليه السلام وجود دارد و ما به بخشى از آنها اشاره مى كنيم تا حقيقت مهدويّت و سيماى نورانى آن حضرت از نگاه قرآن آشكار گردد. نتيجه اين بررسى قرآنى ، علاوه بر تحكيم عقيده به آن موعود آسمانى ، گستردگى معارف مربوط به او را در ميان همه ملل و مذاهب اسلامى به اثبات مى رساند.  
 
هو الذى ارسل رسوله بالهدى و دين الحق ليظهره على الدين كله و لو كره المشركون (17)  
 
او كسى است كه رسولش را با هدايت و دين حق فرستاد تا او را بر همه اديان پيروز گرداند هر چند كه مشركان خشنود نباشند.  
 
ابو بصير مى گويد: از امام صادق عليه السلام سؤ ال كردم مراد از آيه ((هو الذى ...)) چيست ؟  

  فرمود: به خدا قسم هنوز تاءويل آن محقّق نشده است .  

  كردم : فدايت شوم در چه زمانى محقّق خواهد شد؟  

 : هنگامى كه قائم قيام كند. وقتى او قيام كند كافر و مشركى نمى ماند مگر اين كه از قيام او ناخشنود گردند.(18)  
 
البته اين نا خشنودى در ابتداى قيام امام مهدى عليه السلام است و وقتى عدالت او را مشاهده كردند از دوستداران او مى شوند و از انقلاب جهانى او راضى مى گردند.  
 
و له اسلم من فى السموات و الارض طوعا و كرها(19)  
 
و تمام كسانى كه در آسمان ها و زمين هستند از روى اختيار يا اجباردر برابر او تسليم مى شوند.  
 
رفاعة بن موسى مى گويد: از امام صادق عليه السلام شنيدم كه مى فرمايد: و له اسلم ... وقتى قائم قيام مى كند جايى از زمين نمى ماند مگر اين كه شهادت به لا اله الا اللّه و محمد رسول اللّه در آن داده مى شود.(20)  
 
اعلموا ان اللّه يحى الارض بعد موتها قد بينّاه لكم الايات لعلكم تعقلون (21)  
 
بدانيد كه خداوند زمين را پس از مرگ آن زنده خواهد كرد. ما آيات را براى شما بيان كرديم شايد انديشه كنيد.
 
 
[External Link Removed for Guests]  
 
 
 

[طهورا]

 

امام باقر عليه السلام درباره آيه اعلموا ان اللّه ... فرمود:  

 خداوند زمين را پس از مرگ آن به قائم ، زنده مى كند و مراد از مرگ زمين ، كفر اهل زمين است و كافر مرده است .(22)  
 
وعد اللّه الذين امنوا منكم و عملوا الصالحات ليستخلفنّهم فى الارض كما استخلف الذين من قبلهم و ليمكّننّ لهم دينهم الذى ارتضى لهم و ليبدلنّهم من بعد خوفهم امنا يعبدوننى لا يشركون بى شيئا(23)  
 
خداوند به كسانى از شما كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام داده اند وعده داده است كه آنان را حتما حاكم زمين گرداند همان گونه كه پيشينيان آنها را حاكم بر زمين گردانيد و دينى را كه براى آنها پسنديده است برقرار خواهد ساخت و ترسشان را به امنيت مبدّل مى سازد، آن چنان كه مرا بپرستند و چيزى را شريك من قرار ندهند.  
 
امام صادق عليه السلام درباره كسانى كه خداوند در اين آيه وعده حاكميّت آنها را داده است فرمود: 

  قائم و اصحاب او هستند.(24)  
 
فاستبقوا الخيرات اينما تكونوا يات بكم اللّه جميعا(25)  
 
بر نيكى ها پيش گيريد، هر جا باشيد خداوند شما را حاضر مى كند.  
 
امام صادق عليه السلام درباره آيه فاستبقوا اللّه ... فرمود: 

  آيه درباره قائم و اصحاب او نازل گرديد. آنها بدون وعده با يكديگر اجتماع مى كنند.(26)  
 يوم ياتى بعض آيات ربّك لا ينفع نفسا ايمانها لم تكن امنت من قبل (27)  
 
روزى كه بعضى از نشانه هاى پروردگارت محقق گردد، ايمان كسانى كه قبلا ايمان نياورده اند سودى براى آنان ندارد.  
 
امام صادق عليه السلام درباره آيه يوم ياتى ... فرمود: 

  همان ائمه هستند و نشانه مورد انتظار، قائم است كه چون ظهور كند، ايمان كسى كه قبل از قيام او ايمان نياورده است سودى ندارد و هر چند به پدران او عليهم السلام ايمان آورده باشد.(28)  
 
مراد از عدم سودمندى ايمان كسانى كه قبل از ظهور ايمان نياورده اند اين است كه امتياز شيعيان قبل از ظهور را ندارد و گرنه بناى امام عليه السلام بر ايمان آوردن آنها به اوست .
ذلك الكتاب لا ريب فيه هدى للمتقين الذين يومنون بالغيب (29)  
 
اين كتابى است كه شك در آن راه ندارد و هدايت كننده پرهيزكاران است كه به غيب ايمان مى آورند.  
 
امام صادق عليه السلام درباره اين سخن خدا ذلك الكتاب ... فرمود:  

 ّين ، شيعيان على عليه السلام هستند و غيب ، حجّت غايب است و شاهد اين سخن ، قول خداى-تعالى است كه مى فرمايد:  

 يقولون لو لا انزل آية من ربّه فقل انمّا الغيب للّه فانتظروا انى معكم من المنتظرين (30)  

 مى گويند چرا معجزه اى از سوى پروردگارش بر او نازل نمى شود؟ بگو دانستن غيب تنها براى خداست . پس منتظر باشيد من هم با شما در انتظار مى مانم .(31)  
 
يعرف المجرمون بسيماهم (32)  
 
گنهكاران به چهره هايشان شناخته مى شوند.  


 [External Link Removed for Guests] 
  

[طهورا]

 

امام صادق عليه السلام درباره آيه يعرف المجرمون بسيماهم فرمود:  
   
 خداوند آنها را مى شناسد امّا اين آيه درباره قائم نازل شد، او آنها را به چهره شان مى شناسد و با اصحابش آنها را به ضرب شمشير مى زند.(33)  
 
قال لو ان لى بكم قوة او اوى الى ركن شديد(34)  
 
((لوط)) گفت : اى كاش در برابر شما قدرت يا پشتيبانى محكمى داشتم .  
 
امام صادق عليه السلام درباره آيه قال لو... فرمود:  
   
  سخن لوط چيزى جز آرزوى قدرت قائم عليه السلام و ذكر قدرت ياران او نبود. هر مردى از اصحاب او، قدرت چهل مرد را دارد و قلبش از تكه هاى آهن محكم تر است .(35)  
 
امّن يجيب المضطرّ اذا دعاه و يكشف السّوء و يجعلكم خلفاء الارض (36)  
 
چه كسى است كه دعاى مضطر را اجابت كند و گرفتاريش را برطرف سازد و شما را حاكمان زمين قرار دهد؟  
 
امام صادق عليه السلام درباره آيه امن يجيب ... فرمود: 
   
  آيه درباره قائم عليه السلام نازل شد. به خدا قسم مضطر اوست . وقتى كه دوركعت نماز در مقام گزارد و خدا را بخواند، او را اجابت كند و بدى را از وى برطرف سازد و او را خليفه زمين قرار دهد.(37)  
 
و نريد ان نمنّ على الّذين استضعفوا فى الارض و نجعلهم ائمّة و نجعلهم الوارثين (38)
 
 ما مى خواهيم بر مستضعفين زمين منّت گذاريم و آنان را پيشوايان و وارثان زمين قرار دهيم .  
 
امير المؤمنين عليه السلام درباره آيه و نريد ان ... فرمود:  
   
 مستضعفين ، آل محمد عليهم السلام هستند كه خداوند، مهدى آنها را پس از سختى ايشان بر مى انگيزد و او، آنها را عزيز مى كند و دشمنانشان را ذليل مى كند.(39)  
 
اليوم ياس الّذين كفروا من دينكم فلا تخشوهم و اخشون (40) 
 
امروز كافران از ((زوال )) دين شما ماءيوس شدند. پس ، از آنها نترسيد و از ((مخالفت )) من بترسيد.  
 
امام باقر عليه السلام درباره آيه اليوم ياءس ... فرمود:  
   
 منظور از ((يوم )) روزى است كه قائم قيام كند.(41)  
 
بعثنا عليكم عبادا لنا اولى باءس شديد(42)  
 
گروهى از بندگان قوى و جنگجوى خود را عليه شما بر مى انگيزم .  
 
حمران گويد: امام باقر عليه السلام همواره اين آيه و بعثنا عليكم ... را مى خواند و مى فرمود: قائم و ياران او هستند كه جنگجويانى قدرتمندند.(43)  
 
اذن للذين يقاتلون بانهم ظلموا و ان اللّه على نصرهم لقدير(44)  
 
به كسانى كه جنگ بر آنها تحميل شده است اجازه جهاد داده شده زيرا مورد ظلم قرار گرفته اند والبته خداوند بر نصرت آنها تواناست .  
 
امام صادق عليه السلام درباره آيه اذن للذين ... فرمود: اين آيه درباره قائم و ياران او نازل شده است .(45)  
 
و لنذيقنّهم من العذاب الادنى دون العذاب الاكبر(46)  
 
و همانا غير از عذاب بزرگ تر، از عذاب نزديك به آنان مى چشانيم .  
 
مفضّل گويد: درباره آيه و لنذيقنهم ... از امام صادق عليه السلام سؤ ال كردم و او فرمود:  
  نزديك ، گرانى قيمت ها و عذاب بزرگ تر شمشير مهدى است .(47)  
 
الّذين ان مكّنّا هم فى الارض اقاموا الصّلاة و آتوا الزّكوة و امروا بالمعروف و نهوا عن المنكر و للّه عاقبة الامور(48)  
 
كسانى كه چون در زمين به آنها قدرت داديم ، نماز را بر پا مى دارند و زكات مى دهند و امر به معروف و نهى از منكر مى كنند. و پايان همه امور از آن خداست . 
 
امام باقر عيله السلام درباره آيه الذين ان مكّنّاهم ... فرمود: اين آيه براى آل محمد عليهم السلام تا آخرين امام و مهدى و اصحاب اوست . خداوند مشرق تا مغرب زمين را به تسخير آنها در مى آورد و دين را به وسيله او زنده مى كند و بدعت ها و باطل را به وجود او و يارانش از ميان مى برد همان گونه كه افراد نادان ، حق را از ميان برده بودند به صورتى كه ديگر ظلمى در جايى ديده نمى شود و امر به معروف و نهى از منكرمى كنند.(49)
 
 قل جاء الحقّ و ذهق الباطل (50)  
 
بگو حق آمد و باطل نابود شد.  
 
امام باقر عليه السلام درباره قل جاء... فرمود:  
   
 وقتى قائم قيام كند دولت باطل از ميان مى رود.(51)  
 
آيه هجده سوره سباء و آيه نود و هفت آل عمران نيز به امام مهدى عليه السلام مربوط مى شوند كه در بحث امنيّت عصر ظهور به آنها اشاره خواهد شد.  



 [External Link Removed for Guests] 

[طهورا]

 

فصل سوم : عصر غيبت  
 
خداى تعالى :   
به وسيله قائم ، زمين را از دشمنانم پاك مى گردانم .(52)   
آغاز عصر غيبت    مهدى عليه السلام داراى دو غيبت صغرى و كبرى است .  
  غيبت پر رمز و راز كه همان پنهان شدن از چشم ديگران بود در دو مرحله انجام گرفت . مرحله اول كه از تاريخ تولّد او در سال 255 هجرى قمرى و يا از تاريخ شهادت پدر بزرگوارش در سال 260 آغاز گرديد، غيبت كوتاه ناميده مى شود كه تا سال 329 به طول انجاميد.  
  اين مدت اگر چه مردم او را نمى ديدند امّا ارتباط آنها به طور كامل قطع نبود و نايبان خاصّ آن حضرت به محضر او مى رسيدند و نيازهاى مردم را به بركت وجود او برطرف مى ساختند.   
غيبت صغرى با زمينه سازى هاى قبلى به وسيله امام دهم و يازدهم آغاز گرديد. آنها ارتباط خود را به تدريج با مردم كاهش دادند و تا حد زيادى روابط مكاتبه اى را جايگزين ارتباط حضورى كردند تا با فرا رسيدن عصر غيبت ، مردم حيران نشوند.   
امام زمان عليه السلام هم يكباره ، غيبت كامل خود را به مرحله اجرا نگذارد، بلكه آن را به صورت تدريجى آغاز كرد. اگر چه در شروع عصر غيبت ، مشاهده امام عليه السلام جز براى نوّاب خاص او امكان پذير نبود، امّا ارتباط غير مستقيم او با مردم استمرار داشت وآنها مى توانستند به واسطه نايبان خاصّ آن حضرت ، با او ارتباط داشته باشند.اين وضعيت قريب به هفتاد سال ادامه يافت تا غيبت كبرى آغاز گرديد.   
در حقيقت محدوديت ارتباط امام دهم و يازدهم زمينه ساز غيبت صغرى و غيبت صغرى ، زمينه ساز غيبت كبرى و غيبت كبرى ، زمينه ساز ظهور مهدى آل محمّد عليهم السلام مى باشد.با فرا رسيدن غيبت كبرى ، باب مكاتبات و سخنان با واسطه امام زمان عليه السلام بسته شد و ديگر كسى به عنوان نايب خاص او معرّفى نگرديد بلكه در يك سخن كلّى كه از سوى آن حضرت صادر شد به شيعيان خود فرمودند:   
و امّا الحوادث الواقعه فارجعوا فيها الى رواة حديثنا فانّهم حجّتى عليكم و انا حجّة اللّه عليهم .(53)   
در حوادثى كه براى شما پيشامد مى كند به راويان حديث ما مراجعه كنيد. به راستى كه آنها حجّت من بر شما هستند و من حجّت خدا بر آنها مى باشم .   
در عصر غيبت كبرى كه شيعيان از امام خود دور شدند و عملا ارتباط خود را با او از دست دادند سختى هايى پديد آمد و اين خود به امتحانى بزرگ تبديل گرديد.  
  عليه السلام نيز عزلتى بزرگ را آغاز كرد كه اين عزلت مى توانست سختى هايى را براى او در پى داشته باشد، امّا به لطف پروردگار عالم اين سختى ها كاهش يافت .  
امام صادق عليه السلام فرمود:   
براى صاحب اين امر غيبتى است كه ناگزير در آن عزلتى خواهد داشت . بهترين منزل براى او مدينه ، در كنار سى تن از يارانش مى باشد و با وجود آنان ، اضطراب و نگرانى نخواهد داشت .(54)  


 [External Link Removed for Guests] 

[طهورا]

 

فصل سوم : عصر غيبت  
 
خداى تعالى :  
 
به وسيله قائم ، زمين را از دشمنانم پاك مى گردانم .(52)  
 
آغاز عصر غيبت  

  مهدى عليه السلام داراى دو غيبت صغرى و كبرى است .  

  غيبت پر رمز و راز كه همان پنهان شدن از چشم ديگران بود در دو مرحله انجام گرفت . مرحله اول كه از تاريخ تولّد او در سال 255 هجرى قمرى و يا از تاريخ شهادت پدر بزرگوارش در سال 260 آغاز گرديد، غيبت كوتاه ناميده مى شود كه تا سال 329 به طول انجاميد.  

  اين مدت اگر چه مردم او را نمى ديدند امّا ارتباط آنها به طور كامل قطع نبود و نايبان خاصّ آن حضرت به محضر او مى رسيدند و نيازهاى مردم را به بركت وجود او برطرف مى ساختند.  
 
غيبت صغرى با زمينه سازى هاى قبلى به وسيله امام دهم و يازدهم آغاز گرديد. آنها ارتباط خود را به تدريج با مردم كاهش دادند و تا حد زيادى روابط مكاتبه اى را جايگزين ارتباط حضورى كردند تا با فرا رسيدن عصر غيبت ، مردم حيران نشوند.  
 
امام زمان عليه السلام هم يكباره ، غيبت كامل خود را به مرحله اجرا نگذارد، بلكه آن را به صورت تدريجى آغاز كرد. اگر چه در شروع عصر غيبت ، مشاهده امام عليه السلام جز براى نوّاب خاص او امكان پذير نبود، امّا ارتباط غير مستقيم او با مردم استمرار داشت وآنها مى توانستند به واسطه نايبان خاصّ آن حضرت ، با او ارتباط داشته باشند.اين وضعيت قريب به هفتاد سال ادامه يافت تا غيبت كبرى آغاز گرديد.  
 
در حقيقت محدوديت ارتباط امام دهم و يازدهم زمينه ساز غيبت صغرى و غيبت صغرى ، زمينه ساز غيبت كبرى و غيبت كبرى ، زمينه ساز ظهور مهدى آل محمّد عليهم السلام مى باشد.با فرا رسيدن غيبت كبرى ، باب مكاتبات و سخنان با واسطه امام زمان عليه السلام بسته شد و ديگر كسى به عنوان نايب خاص او معرّفى نگرديد بلكه در يك سخن كلّى كه از سوى آن حضرت صادر شد به شيعيان خود فرمودند:  
 
و امّا الحوادث الواقعه فارجعوا فيها الى رواة حديثنا فانّهم حجّتى عليكم و انا حجّة اللّه عليهم .(53)  
 
در حوادثى كه براى شما پيشامد مى كند به راويان حديث ما مراجعه كنيد. به راستى كه آنها حجّت من بر شما هستند و من حجّت خدا بر آنها مى باشم .  
 
در عصر غيبت كبرى كه شيعيان از امام خود دور شدند و عملا ارتباط خود را با او از دست دادند سختى هايى پديد آمد و اين خود به امتحانى بزرگ تبديل گرديد.  

  عليه السلام نيز عزلتى بزرگ را آغاز كرد كه اين عزلت مى توانست سختى هايى را براى او در پى داشته باشد، امّا به لطف پروردگار عالم اين سختى ها كاهش يافت . 
 
امام صادق عليه السلام فرمود:  
 
براى صاحب اين امر غيبتى است كه ناگزير در آن عزلتى خواهد داشت . بهترين منزل براى او مدينه ، در كنار سى تن از يارانش مى باشد و با وجود آنان ، اضطراب و نگرانى نخواهد داشت .(54)  


 [External Link Removed for Guests]    

[طهورا]

و امام رضا عليه السلام فرمود:
 
خضر آب حيات نوشيد و همواره زنده خواهد ماند. او نمى ميرد تا در صور دميده شود. خضر نزد ما مى آيد و بر ما سلام مى كند. ما صوت او را مى شنويم امّا شخص او را نمى بينيم . هر جا ذكرش به ميان آمد حاضر مى شود پس هر كس از شما نامش مى برد بر او سلام كند. خضر در مراسم حج حاضر مى شود و تمام مناسك آن را انجام مى دهد. در عرفات وقوف مى كند و به دعاى مؤمنين آمين مى گويد و خداوند وحشت و تنهايى قائم ما را به الفت با او برطرف مى سازد.(55)  
 
درباره ازدواج حضرت مهدى عليه السلام در زمان غيبت دو نظر وجود دارد: 

  معتقند به خاطر شرايط خاصى كه در اين زمان دارد ازدواج نمى كند و عدّه اى با ذكر شواهدى نظر بر تاءهل آن حضرت دارند و اين موضوع در هاله اى از ابهام باقى خواهد ماند تا عصر ظهور فرا رسد. نكته ديگرى كه بايد در اين بحث به آن پرداخته شود اين است كه غيبت امام مهدى عليه السلام اولين غيبت يك مرد آسمانى نيست بلكه برخى از انبياء گذشته هم مدتى از چشم مردم غايب مى شدند. بنابراين ، اصل غيبت براى برخى از پيشوايان امّت هاى گذشته نيز تحقق يافته است كه ما به ذكر يك نمونه آن اكتفا مى كنيم .  
 
امام صادق عليه السلام مى فرمايد:  
 
صالح پيامبر عليه السلام مدتى از قوم خود غايب شد. زمانى كه او غيبت كرد مردى كامل بود و داراى شكمى هموار و قيافه اى زيبا، محاسنى انبوه و گونه هايى لاغر و قامتى متوسّط بود، امّا وقتى به قوم خود بازگشت او را نشناختند و مردم در مواجهه با او به سه دسته تقسيم شدند:  
 
گروهى او را انكار كردند و گروهى به شك و ترديد افتادند و عدّه اى يقين كردند كه او صالح پيامبر عليه السلام است . وقتى با ترديد كنندگان روبرو شد به آنها گفت :  

 ((من صالح هستم )) امّا آنها او را تكذيب كردند و مورد بدگويى و آزار خود قرار دادند  

  گفتند: ((خداوند از تو بيزار است و صالح ، چهره اى غير از چهره تو داشت )).  
 
وقتى صالح از آنان گذشت و نزد گروه منكران آمد، آنها نيز سخن او را نپذيرفتند و به شدت اظهار تنفّر كردند تا اين كه نزد گروه سوم رفت كه اهل يقين بودند. به آنها گفت :  

 ((من صالح پيامبر هستم )).  

 : خبرى به ما ده كه در تو شك نكنيم و بپذيريم كه تو صالح هستى ، زيرا ما ترديد نداريم كه خداوند قادر است انسان را به هر صورتى كه بخواهد تغيير دهد و به ما خبر رسيده كه قائم به هنگام آمدن چه نشانه هايى دارد و اگر خبرى آسمانى براى ما بياورد از او مى پذيريم .  

  در جواب گفت :  

 ((من همان صالح هستم كه ناقه را براى شما آوردم ))  

 : درست گفتى و اين همان چيزى است كه ما به ديگران مى آموختيم ، علامت آن شتر چيست ؟ 

  پاسخ داد: 

 ((يك روز او از آب استفاده مى كرد و يك روز شما))  

  هم گفتند: 

 ((ما به خدا و آنچه تو از سوى او آوردى ايمان داريم .))(56)  


 [External Link Removed for Guests]