نیکوکاری پنهان

[mohajer6164]

شخصى به حضور حضرت رضا (ع ) آمد و پس از سلام عرض كرد:

من از دوستان شما و پدران شما هستم ، از سفر حج برمى گردم ،پولم تمام شده و مى خواهم به محل سكونتم بروم مبلغى كه مرا به وطنم برساند به منبدهید، وقتى كه به وطن رسیدم ، وضع مالى من در محل خوب است ، به همان اندازه كه بهمن داده اى ، به نیت شما به فقراء صدقه مى دهم

حضرت رضا (ع ) برخاست و به اندرون خانه اش رفت و پس از ساعتى بازگشت و دستش رااز پنجره بالاى در، بیرون آورد و به آن حاجى فرمود
این دویست درهم را بگیر، و مخارج سفر را با آن تاءمین كن ،وقتى كه به وطن رسیدى ، لازم نیست كه آن را از جانب من به فقرا صدقه بدهى ، آن رابه تو بخشیدم ، برو كه نه من تو را ببینم و نه تو مرا ببینى


آن شخص به سوى وطن خود رفت .
یكى از حاضران از حضرترضا (ع ) پرسید:

چرا پول را از بالاى پنجره به اودادى و نخواستى او تو را ببیند؟

حضرت رضا (ع ) فرمود:
از آن ترسیدم كه مبادا وقتى كه با او رخ به رخ شدم ، خوارى سؤال كردن را درچهره اش مشاهده نمایم ، آیا نشنیده اى كه رسول خدا(ص ) فرمود:

المستر بالحسنة تعدل سبعین حجة ، والمذیع بالسیئة مخذول والمستتر بهامغفور


آن كسى كه كار نیكوى خود رابپوشاند، پاداش او برابر هفتاد حج (مستحبى ) است و آن كس كه آشكارا گناه كند،درمانده بى چاره است ، و آن كس كه آن را بپوشاند، زیر پوشش آمرزش خدا است.