\\\*** فضايل و مناقب امام رضا(ع) ***///

[مائده آسمانی]

بسم الله الرحمن الرحیم

فضيلت زيارت امام رضا عليه السلام

1 ـ امام باقر(ع)، از جدّش، از اميرالمؤمنين(ع) نقل كرده است كه پيامبر(ص) فرمود: پاره اى از پيكر من در خراسان دفن خواهد شد،

هر گرفتارى كه او را زيارت كند، خدا ناراحتى او را برطرف سازد، و هر گنهكارى كه به زيارت او رود، خداوند گناه او را ببخشد.

(عيون اخبار الرضا(ع) ج2 ص 257 ؛ امالى صدوق ص119)


2 ـ ابوهاشم جعفرى گويد: از امام جواد(ع) شنيدم كه فرمود: ميان دو كوه طوس، پاره اى است كه آن را از بهشت ستانده اند،

هر كه بدان جا درآيد، روز رستاخيز از آتش ايمن خواهد ماند. (عيون اخبارالرضا(ع) ج 2 ص 256)


3 ـ حسين بن زيد گويد: از امام صادق(ع) شنيدم كه مى فرمود: مردى از نسل فرزندم موسى ، قيام خواهد كرد كه همنام اميرالمؤمنين(ع) است

و در سرزمين طوس كه در خراسان است، دفن خواهد شد... او در همان جا با زهر كشته مى شود و غريبانه به خاكش مى سپارند.

هر كه او را با معرفت زيارت كند، خداوند او را همسان كسانى كه پيش از پيروزى ، بخشش و پيكار كرده باشند، پاداش خواهد داد. (عيون

اخبارالرضا(ع) ج 2 ص 255 ؛ امالى صدوق 118)


4 ـ بزنطى گويد: از امام رضا(ع) شنيدم كه فرمود: هر يك از دوستان من كه عارفانه به ديدار من آيد، من خود در روز رستاخيز از او شفاعت كنم.
(امالى صدوق 119)


5 ـ امام رضا(ع) فرمود: هر كس كه دورى سفر را بر خود بپذيرد و به زيارت من آيد، من در روز قيامت در سه جايگاه به نزد او خواهم شتافت

تا او را از تنگنا به در آورم: آن جايى كه نامه اعمال دست به دست مى شود، در صراط، و هنگام سنجش اعمال. (خصال ج 1 ص 109؛ امالى صدوق 121.)


6 ـ هروى گويد: امام رضا(ع) وارد بارگاهى شد كه هارون را آن جا در خاك نهاده بودند، در كنار گور او با دست خويش خطى بر زمين كشيد و فرمود:

اين تربت من است كه در آن دفن مى شوم و خدا اين جا را محل آمدوشد پيروان و دوستداران من خواهد ساخت. هر زائرى كه به ديدار من آيد

و هر مسلمانى كه بر من سلام دهد، با شفاعت ما اهل بيت، بخشش و رحمت خداوندى را از آن خود خواهد كرد. (عيون اخبارالرضا(ع) ج 2ص 136.)


7 ـ عبدالعظيم حسنى گويد: به امام جواد(ع) عرض كردم: من ميان زيارت قبر جدّتان امام حسين(ع) و زيارت بارگاه پدرتان در طوس حيران مانده ام،

شما چه مى گوييد؟ فرمود: اندكى درنگ كن! سپس به خانه رفت و در حالى كه گونه هايش آغشته به اشك بود، بيرون آمد و فرمود:

زائران بارگاه امام حسين(ع) فراوان اند و زائران قبر پدرم در طوس اندك. (عيون اخبارالرضا (ع) ج2ص256)


8 ـ صقر بن دلف گويد: از سرورم امام هادى (ع) شنيدم كه فرمود: هر كه به درگاه خداوند نيازى دارد، قبر جدّم امام رضا(ع) در طوس را

بدين سان زيارت نمايد كه نخست غسل كند، در بالاسر دو ركعت نماز بگزارد و در قنوت حاجت خويش را بر زبان آورد... اگر در خواسته اش معصيت

يا بريدن از خويشان نباشد، مستجاب خواهد شد؛ زيرا جاى قبر آن حضرت پاره اى از بهشت است و هر مؤمنى كه آن را زيارت كند، خدا او را از آتش

رهايى بخشد و در سراى امنيت جاى دهد. (عيون اخبارالرضا(ع) ج2 ص 262؛ امالى صدوق 588)

[مائده آسمانی]

بسم الله الرحمن الرحیم

احادیث نورانی ، درباره شخصیت امام رضا (ع)

رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم: «ستدفن بضعه منى بخراسان ما زارها مكروب الا نفس الله كربته ولا مذنب الا غفر الله ذنوبه.»(1)

پاره تن من در خراسان دفن خواهد شد، هيچ گرفتار و گنه‏كارى اورا زيارت نكند جز اين كه خداوند گرفتارى او را برطرف سازد وگناهانش را ببخشايد.


امام رضا عليه السلام: «ان لكل امام عهدا فى عنق اوليائه و شيعته و ان من تمام‏الوفاء بالعهد و حسن الاداء زيارة قبورهم. »(2)

هر امام و رهبرى، عهد و ميثاقى بر پيروان و دوستدارانش داردو همانا يكى از اعمالى كه نمايانگر وفادارى و اداى ميثاق است،زيارت آرامگاه آنان است.


امام رضا عليه السلام: «اللهم انك تعلم انى مكره مضطر فلا تؤاخذنى كما لم تؤاخذ عبدك‏و نبيك يوسف حين وقع الى ولاية مصر.»(3)

بار خدايا تو مى‏دانى كه من بر پذيرفتن ولايتعهدى مامون مجبورو ناچارم پس مرا مؤاخذه مكن همان گونه كه بنده و پيامبرت

يوسف‏را به هنگام پذيرفتن حكومت مصر مؤاخذه نكردى.


امام رضا عليه السلام: «قد علم الله كراهتى لذلك، فلما خيرت بين قبول ذلك و بين‏القتل اخترت القبول على القتل.»(4)

ريان گويد: به حضرت رضا عليه السلام عرض كردم مردم مى‏گويند شمابا اين كه اظهار بى‏رغبتى به دنيا مى‏كنيد ولايتعهدى راپذيرفته‏ايد؟

امام فرمود: خداوند خود مى‏داند كه من اين امر راناپسند مى‏داشتم ولى چون بين پذيرش آن و مرگ مخير شدم، قبول آن‏را بر مرگ ترجيح دادم.


امام رضا عليه السلام: «من زارنى على بعد دارى و مزارى اتيته يوم القيامه فى ثلاثة‏مواطن حتى اخلصه من اهوالها اذا تطايرت الكتب يمينا و شمالا

وعند الصراط و عند الميزان.»(5)

كسى كه با دورى راه سرا و مزارم را زيارت كند، روز قيامت درسه جا [براى دستگيرى] نزد او خواهم آمد و او را از بيم وگرفتارى آن موقفها رهايى

خواهم بخشيد: هنگامى كه نامه‏ها [ى‏اعمال] به راست و چپ پراكنده شود، نزد صراط و نزد ميزان [هنگام‏سنجش اعمال].

------------ پی نوشت ------------------------------------
1- عيون اخبار الرضا، ج‏2، ص‏257.
2- بحار، ج‏100، ص‏116.
3- بحار، ج‏49، ص‏130.
4-عيون اخبار الرضا، ج‏2، ص‏139.
5- وسائل، ج‏10، ص‏433.

[مائده آسمانی]

  الله الرحمن  

امام رضا عليه السلام: «من زارنى و هو يعرف ما اوجب الله تعالى من حقى و طاعتى فاناو آبائى شفعائه يوم القيامة و من كنا شفعائه نجى.»(6)

هر كه مرا زيارت كند در حالى كه حق و طاعت مرا كه خدا بر اوواجب كرده بشناسد، من و پدرانم در روز قيامت‏شفيع او

هستيم وهر كه ما شفيع وى باشيم نجات يابد.

امام رضا عليه السلام: «انى ساقتل بالسم مظلوما فمن زارنى عارفا بحقى... غفر الله‏ما تقدم من ذنبه

و ما تاخر.» (7)

من به زودى مظلومانه با سم به قتل خواهم رسيد. پس هر كه باشناخت‏حق من زيارتم كند خداوند گناهان گذشته و آينده او راببخشايد.

امام رضا عليه السلام: «... و هذه البقعة روضة من رياض الجنة و مختلف الملائكة لا يزال‏فوج ينزل من السماء و فوج يصعد

الى ان ينفخ فى الصور.» (8)

اين بارگاه بوستانى از بوستان‏هاى بهشت است، و محل آمد و شدفرشتگان آسمان، و همواره گروهى از ملائكه فرود مى‏آيند و گروهى‏بالا مى‏روند

تا وقتى كه در صور دميده شود.

امام رضا عليه السلام: «و قد اكرهت و اضطررت كما اضطر يوسف و دانيال عليهما السلام اذقبل كل واحد منهما الولاية من

طاغية زمانه، اللهم لا عهد الاعهدك و لا ولاية الا من قبلك فوفقنى لاقامة دينك و احياء سنة‏نبيك... .» (9)

من [به اين كار] واداشته شدم و ناچار گشتم، چنان كه يوسف ودانيال عليهما السلام مجبور شدند چه هر يك از آن دو، ولايت رااز خودكامه زمان

خويش پذيرفتند، خدايا پيمانى نيست مگر پيمان‏تو و ولايتى نيست مگر از سوى تو، پس مرا در برپا داشتن دينت وزنده كردن سنت پيامبرت توفيق رسان.

امام رضا عليه السلام: «قد نهانى الله عز و جل ان القى بيدى الى التهلكة فان كان الامرعلى هذا... اقبل ذلك على انى لا اولى

احدا و لا اعزل احدا و لاانقض رسما و لا سنة.» (10)

خداوند مرا بازداشته از اين كه خويش را با دست‏خود به نابودى‏افكنم، پس اگر قرار چنين است آن را مى‏پذيرم به شرط آن كه نه‏كسى را به كار گمارم

و نه كسى را از كار كنار گذارم و نه رسم‏و سنتى را نقض كنم.

پی نوشت---------------------------

6- همان، ج‏5، ص‏436.
7-همان، ج‏10، ص‏438.
8- بحار، ج‏102، ص‏44.
9- عيون اخبار الرضا، ج‏1، ص‏19.
10- علل الشرايع، ج‏1، ص‏226.

[Labbaik]

  نام خدای  

  هایی از فضائل امام رئوف (ع) 

إبراهيمُ بنُ العبّاسِ :

 ما رَأيتُ أبا الحَسَنِ الرّضا عليه السلام جَفا أحَدا بِكَلِمَةٍ قَطُّ
وَلا رَأيتُهُ قَطَعَ عَلى أحَدٍ كَلامَهُ حَتَّى يَفرُغَ مِنهُ ،

وَمارَدَّ أحَدا عَن حاجَةٍ يَقدِرُ عَلَيها
وَلا حَدَّ رِجلَهُ بَينَ يَدَي جَليسٍ لَهُ قَطُّ

وَلا اتَّكى بَينَ يَدَي جَليسٍ لَهُ قَطُّ ،
وَلا رَأيتُهُ شَتَمَ أحَدا مِن مَواليهِ وَمَماليكِهِ قَطُّ ،

وَلا رَأيتُهُ تَفَلَ
وَلا رَأيتُهُ يُقَهقِهُ في ضِحكِهِ قَطُّ ، بَل كانَ ضِحكُهُ التَّبَسُّمُ ،
وَكانَ إذا خَلا وَنَصَبَ مائِدَتَهُ أجلَسَ مَعَهُ عَلى مائِدَتِهِ مَماليكَهُ وَمَواليهِ حَتَّى البَوّابَ السّائِسَ. 


إبراهيم بن العباس :

 هرگز نديدم كه امام رضا عليه السلام به كسى سخن تندى بگويد ،
و يا پيش از آن كه كسى سخنش تمام شود سخن او را قطع كند .

اگر مى توانست حاجت كسى را برآورد هرگز او را دست خالى برنمى گرداند ؛
هيچ گاه در برابر كسى پاى خود را دراز نمى كرد ،

و چنانچه كسى در حضور او نشسته بود ، تكيه نمى كرد .
هرگز نديدم كه به يكى از غلامان و خدمتكارانش ناسزا بگويد ؛

هرگز نديدم كه آب دهان بيندازد ،
و يا هنگام خنديدن قهقهه سر دهد ، بلكه خنده اش تبسّم بود .
هرگاه سفره اش را پهن مى كرد غلامان و خدمتكاران خود و حتى دربان (و) مِهتر اسبان را با خود سر سفره مى نشاند . 

$
  أخبار الرِّضا : ٢ / ١٨٤ / ٧