...::: اقيانوس :::...

[خاک قدم هايش]

به نام خدا



 اقیانوس

چنین است گویی

که با جامی خالی

بر ساحلی صخره ای

پیش روی امواج

ایستاده ام؛



واپاش ساحلکوب موج ها

صخره ی زیر پایم را می شوید

و من هر بار

_ که موجی می رسد _

جام بر کف

خم می شوم

به بوی سهمی

کز کاکل موج برگیرم

ام از آن پیش

موج در خود واشکسته است

و من ،

عزمی دوباره را چون پرچمی

بر صخره وا پس می ایستم

دگرباره چون موجی پیش می رسد

جام را چون داسی قوس می دهم

تا از سرخوشه ی آب، دسته ای واچینم

اما باز

جام خالی ست

و دریا در موج

و فاصله

به درازای یک دست،

به دوری بک تاریخ!


شَتَک خیزاب امواج

تنها

یک دو قطره

بر دیواره ی شفاف حام می چکانَد

و عطارد، در جام من است.



«« نهج البلاغه »» را می بندم.  

-------------------------------------------------------------------------------------------------
* دست چین / علی موسوی گرمارودی