گر چه در سوزت هماره مست و گریانم رضا

[zahrafarahani]

السلام علیک یا علی ابن موسی الرضا


گر چه در سوزت هماره مست و گریانم رضا هست نام و یاد تو آرامه جانم رضا

دورم از صحن و سرایت ای امام مهربان لیک آن عطر حریمت / نور چشمانم رضا

هر شب و روزم به یاد نرگس چشمان تو غرق اشک و آه / چون رود خروشانم رضا

قبله من مشهد و صحنت / حریم خانه ام من که از دوری روی تو پریشانم رضا

هر کجا رو می کنم نام تو خوش جلوه گر است من به قربان صفایت / ماه تابانم رضا

می شود روزی خطابم تو نمایی خادمه ؟ من فدای این خطابت / جان جانانم رضا

من سلام خواهرت را می رسانم سوی تو کاش می شد بشنوم نام تو با جانم رضا

جان به قربان علی موسی الرضا و خواهرش من ز عشق پاکتان / لبریز بارانم رضا

در فضای صحن تو / احساس رحمت می کنم کی شود آخر ببینم / عشق و سامانم ضا ؟

در فراق تو چه شبهایی که با اشک مدام خسته و دل بسته و محزون و گریانم رضا


زهرا فراهانی

۵ اسفند ۱۳۸۷