مدیر انجمن: شورای نظارت
نمیدونم چرا خدا عزازئیلشو به خاطر من طرد کرد چرا خداوند علیم به ملایکش گفت چهره در نقاب خاک کشید برای آدم 
برای چی این آدم خلق شده و اصلاً آدمیت و انسانیت چیه؟اینو تو گوگل سرچیدم اینا به دستم اومد 
MAYAPOWER نوشته شده: نمیدونم چرا خدا عزازئیلشو به خاطر من طرد کرد
محمد علي نوشته شده: نام خالق
با سلام خدمت دوست گرامی ؛
قبل از هر چیز لازم است به نکته ای مهم اشاره کنیم ، که در سوال شما با ظرافت خاصی مطرح شده !
آیا می توان گفت که هدف خالق را کناری بگذاریم و از خود مخلوق بپرسیم که هدف تو از زندگی (بدون توجه به هدف خلقتت) چیست ؟
با یک مثال ، ساده تر بیان می کنم :
شما یک ضبط صوت را در نظر بگیرید ، چه استفاده هایی دارد ؟ طرز کار با آن چگونه است ؟ کمالش در چیست ؟
قطعا کسی که این ضبط را ساخته ، برای آن یک دفترچه راهنما هم قرار داده ، که در آن شیوۀ استفاده و انواع کاربردهای آن ذکر شده است.
خیلی ساده است ؛ اگر شما به این دفترچه توجه نکنید و از خود ضبط بپرسید که تو چه استفاده ای داری ؟ جوابی نخواهد داشت !
یا اینکه بدون مطالعۀ راهنما ، خود شما این ضبط را برداشته و مثلا برای کوبیدن یک میخ به دیوار از آن استفاده کنید ؛
شاید این کار انجام شود ، اما آیا این واقعاً کمال آن ضبط است ؟؟؟
بدون استفاده از راهنمایی که خالق یک چیز ـ با اشراف کاملی که بر تمامی جوانب و همه توانایی هایی که در او گذارده و ـ
برای آن فرستاده است، شاید بتوان کاربردهایی را برای آن پیدا کرد ،
اما بدون شک به کمال مورد نظری که برای او قرارداده شده نمی توان دست یافت ؛
*****
معمولا وقتی هدف خالق از خلقت مطرح می شود ، بی درنگ یک آیۀ مشهور به ذهن خطور می کند ...
حال ببینیم مقصود اصلی این آیه چیست ؟
و معنی دقیق آن در تبیین هدف خلقت ، آیا به خالق بر می گردد یا مخلوق ؟
[FONT=Times New Roman] « ما خَلَقتُ الجنَّ و الإنسَ الّا لِیَعبُدون ِ »
و انس را نیافریدم ، مگر برای اینکه پرستش نمایند (وعبادت کنند) مرا (=عبد من باشند)
(ذاریات ، آیۀ 56 )
نکته اول !
عزیزانی که با ادبیات عرب آشنایی دارند ، می دانند که این جمله در قالب اسلوب" نفی و الاّ " بیان شده و این قالب ،
برای تاکید زیاد و نیز انحصار یک موضوع در مطلبی خاص به کار می رود .
یعنی خلق نکردم ، مگر برای اینکه " عبد " باشند مرا .
اما سوال اینجاست که آیا این جمله ، صرفاً به بیان هدف خالق می پردازد ، یا هدف و غایت مخلوق ، و یا هر دو ؟
[FONT=Times New Roman]پاسخ ، هر دو است ! چگونه ؟
مجدداً به جمله دقت کنید :
فعل اول (ما) خلقتُ : فعل ماضی است و نیز فاعلش (متکلم وحده =)خداوند است . (= نیافریدم)
مفعول این جمله نیز (جمله ای است که بعد از الا آمده و چون پس از الا آمده منحصراً تنها مفعول جملۀ قبل است) = لیعبدونِ ؛
یعنی تنها غایتی که برای این خلقت و این مخلوق در نظر گرفته شده بندگی و پرستش (من) است . (عبد من باشد)
اما فعل دوم :
یعبدونِ : که فعلی مضارع است ، و فاعل آن هم ضمیر واو است (که جانشین انس و جن شده) یعنی فاعلش مخلوق است !!!
مفعولش نیز : (چون اصل فعل یعبدوننی بوده و بخاطر آمدن "ل" تعلیل (بیان علت) منصوب شده و " نی" از انتهای آن حذف شده است .) پس مفعول هم "ی" بوده یعنی مرا .
*****
اما چرا اینها را گفتیم ؟ برای اینکه با این داده ها بتوانیم تحلیل دقیق تری از آیـه داشته باشیم .
جمله اول که به صورت ماضی آمده بود و تحقق یافته است ، و یک هدف هم بیشتر نداشت ؛ که معنی اش واضح و مبرهن است .
اما تاکید ما بیشتر بر روی جمله دوم است : این جمله که در اصل خودش هدفی بود برای جمله اول ؛ اما خود این جمله در درونش مسئله مهم دیگری را نهفته دارد .
آن هم اینکه این جمله فاعلش خدا نیست بلکه مخلوق است ، پس رسیدن به این هدف را ، این مخلوق به عهده دارد و او فاعل این هدف است .
تصور نشود که چون گفته مرا پرستش کنند ، پس این هدفی برای خالق است و ربطی به مخلوق ندارد !
اگر اینگونه می بود باید می گفت " [FONT=Times New Roman]الا لِـا ُعـبُـدَ " (یعنی پرستش بشوم) اما اینگونه نگفته !
چرا که او اصلا نیازی به مخلوق و پرستش او ندارد . او صَمَد است و کامل و بی نقص . عبادت این مخلوق سودی برای او ندارد ، او بی نیاز است .
لذا این مخلوق است که بخاطر نقص خویش و رسیدن به کمال باید عبادت و بندگی او را بکند .
فاعل این جمله مخلوق است و غایت او در تحقق این هدف ، بدون شک عبد بودن است .
اما چرا این جمله دوم بصورت مضارع آمده ؟ یعنی باید (این بندگی و عبد بودن) بصورت مداوم و مستمر انجام گیرد ؛
و این هدفی نیست که با یک بار رسیدن به آن دیگر به دست آمده باشد و تمام شود ، خیر !
هدفی است که در لحظه لحظۀ زندگی جریان دارد و مدام باید در رسیدن به آن تلاش نمود .
و اینکه این جمله در بطن جمله اول قرار گرفته ، مبیّن این معناست که هدف مخلوق در راستای هدف خالق است ، و دربطن آن جای گرفته ،
و چیز جدایی از آن نیست . و این یک جهت بودن هدف ، باعث رسیدن مخلوق به غایت کمال در نظر گرفته شده برای او خواهد شد .
و اما اینکه عبادت و عبد بودن ، دقیقا به چه معناست ؟
و آیا صرفا انجام یک سری اعمال را شامل می شود و یا اینکه وسعت معنایی و کاربردی و مصادیق بیشتری نیز دارد ؟
و گستره استفاده از آن در آیات و روایات چگونه است ؟
و آیا این هدف برای مطلق انسان است یا دیگر موجودات و مخلوقات ؟
و آیا اینکه این هدف برای او بصورت تحمیل است ، و یا آزادی عمل و انتخاب هدف دیگری را هم در بردارد ؟
و او باید چگونه باشد ؟ و به کجا برسد ؟
دیگری است که در صورت لزوم مورد بررسی قرار خواهیم داد ...
[طرد شده خداوند]
سلام
آهان به نظرم واژه "عزازئیل"رو اشتباه خوندین "عزرائیل"
ولی شاید با واژه طرد نتونستین کنار بیاین
هر کدوم واضح نبود بگین رفع ابهام بشه
