1- فاتحه (گشاينده)
چون قرآن با اين سوره شروع مىشود و اين سوره آغازگر قرآن است، «فاتحه» ناميده مىشود.
بخاطر حمد و ستايشى كه در اين سوره از خداوند بعمل آمده نام ديگرش سوره «حمد» است.
و نيز بنام «شكر» و «وافيه» و «نور» هم از آن ياد مىشود.
نام ديگرش «سبع المثانى» است و نيز «ام الكتاب».
امام صادق(علیه السلام) فرموده است:
سورهاى كه اولش ستايش، وسطش اخلاص و آخرش نيايش است. (تفسير برهان ج 1 ص 42.)
اين سوره 7 آيه دارد و در سال سوم بعثت آمده و چهل و سومين سوره است كه در مكه نازل شده است.
بعضى هم اين سوره را اولين سوره دانستهاند.
2- بقره (گاو ماده)
در آيات 17 تا 73 اين سوره داستان فرمان خدا به بنى اسرائيل ، مبنى بر كشتن و ذبح كردن گاو ، بيان شده است.
اين سوره كلاً در مورد :
مؤمنين و مشركين و منافقين و خلقت آدم و بدعتهاى اهل كتاب و ماجراهاى موسى و بنى اسرائيل ،
و بناى كعبه توسط حضرت ابراهيم و نعمتهاى خداوند و مسائل قصاص و وصيت و قتال با مشركين ،
و نكاح و طلاق و ربا و مجادله ابراهيم با مشركين بر سر اعتقاد به توحيد و تغيير قبله و احكامى از حج و ارث و روزه و ... مىباشد.
آية الكرسى، آيه 255 اين سوره است.
286 آيه دارد و بيشتر آياتش در مدينه و پس از هجرت نازل شده است.