207 از سورة 2 (بقره) «ومن الناس من یشری نفسه ابتغاء مرضات الله والله رؤوف بالعباد» ; از مردم، کسی است که جان خود را در برابر خشنودی خداوند میفروشند و خداوند نسبتبه بندهگان مهربان است.
تفسیر آیة در کلام اهل سنت
معروف اهل سنت، ثعلبی میگوید:
هنگامی که پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله تصمیم بر هجرت از مکه به مدینه گرفت، برای تحویل امانتهای مردم و پرداخت پولهای آنان، علی علیه السلام را به جای خود قرار داد و شبانه به سوی «غار ثور» حرکت کرد. و فرمان داد علی علیه السلام در بستر او خوابیده و پارچهی سبز رنگی (برد خضرمی) که مخصوص خود پیامبر صلی الله علیه و آله بود، روی خویش بکشد. مشرکان، در همان شب، اطراف خانهی پیامبر صلی الله علیه و آله را محاصره کردند.
در این هنگام ایزد، به «جبرئیل» و «میکائیل» وحی فرستاد: «من، بین شما برادری ایجاد کردم و عمر یکی از شما را طولانیتر کردم، کدام یک از شما حاضر است ایثار به نفس کند و زندگی دیگری را بر خود ترجیح دهد؟» . هیچ کس حاضر نشد. به آنان وحی کرد: «اکنون علی علیه السلام در بستر خوابیده است و آمادهی فدای جان خود خواهد بود به زمین روید و حافظ و نگاهبان او باشید» .
هنگامی که جبرئیل بالای سر و میکائیل پایین پای علی نشسته بودند، جبرئیل میگفت: «به به! آفرین بر تو ای علی! ایزد، به واسطهی تو، بر فرشتهگان افتخار میکند.» . ناگاه آیهی «ومن الناس من یشری نفسه ابتغاء مرضات الله والله رؤوف بالعباد» نازل شد.
و در آن، صفات علی علیه السلام بیان گردید (1) .
ابن ابی الحدید معتزلی که از اهل سنت است - دربارهی تفسیر این آیه معتقد است که حماسهی علی علیه السلام در لیلة المبیت - شب خوابیدن به جای رسول الله صلی الله علیه و آله - مورد تایید همه است جز کسانی که مسلمان نیستند و افراد سبک مغز...، آن را انکار نمیکنند (2) .
اسناد حدیث یوم الانذار از کتب علماء و اکابر عامه(= اهل سنت)
از جمله احادیثی که صراحتا خلافت مولانا امیرالمومنین علی (علیه السلام) را ثابت می کند حدیث یوم الانذار است.
از ان جهت اولین روزی که پیامبر(ص) نبوت خود را اعلام کرد ، به صراحت به خلافت علی(عیله السلام) هم اشاره کرد و همزمان با اعلام نبوت خود، ولایت و خلافت مولانا علی (علیه السلام ) را هم مطرح کرد...
حدیث یوم الانذار واضح ترین حدیثی است که به خلافت و جانشینی حضرت علی(علیه السلام) اشاره دارد...
امام احمد بن حنبل(= پیشوای حنبلی های اهل سنت) در ص 111 و 159 و 333 از جزء اول " مسند"
امام ثعلبی در تفسیر آیه انذار
صدر الائمه موفق بن احمد خوارزمی در " مناقب"
محمد بن جریر طبری در تفسیر آیه و در ص 217 جزء دوم " تاریخ الامم و الملوک" به طرق مختلفه
ابن ابی الحدید معتزلی در ص 263 و 281 جلد سوم " شرح نهج البلاغه" نقلا از (( نقض العثمانیه)) ابو جعفر اسکافی
ابن اثیر جزری در ص 22 جلد دوم " کامل"
حافظ ابو نعیم اصفهانی در " حلیه الاولیاء"
حمیدی در " جمع بین الصحیحین"
بیهقی در " سنن" و " دلایل"
ابوالفداء در ص 116 جلد اول " تاریخ" خود
امام حلبی در ص 381 جلد اول " سیره الحلبیه"
امام ابو عبدالرحمن نسائی در ص 6 حدیث 65 " خصائص العلویه"
13-
حاکم ابو عبدالله در 132 جلد سوم " مستدرک"
محمد بن یوسف گنجی شافعی در باب 51 " کفایه الطالب فی مناقب علی بن ابیطالب"
و اسناد واقعه غدیر یا بخش هایی از آن در کتب اهل سنت
، دراین بخش به واقعه غدیر و اسناد ان از کتب معتبر علمای اهل سنت اشاره کرده و برای شما نشان می دهیم که در این روز بزرگ تاریخی رسول خدا (ص)، جانشین خود را تعیین کرد. در بخش بعدی با استفاده از قراین، معنی « ولی» را مشخص می کنیم تا برادران محترم اهل سنت متوجه شوند « ولی » به معنای دوست و یاور نیست ! با استفاده از دلایل عقلی و صحبت های علمای اهل سنت نشان می دهیم «ولی» به معنای « اولی به تصرف » و « سرپرست و زمامدار» است.
منابع و اسناد واقعه غدیر یا بخش هایی از آن در کتب اهل سنت
- توجه به اینکه در تمامی منابع معتبر شیعه واقعه غدیر به طور کامل همراه با وقایع قبل و اتفاقات بعد از آن ذکر شده است از ذکر منابع شیعه در زمینه سند واقعه غدیر خودداری کرده و صرفا منابع اهل سنت را ذکر کردیم.
- جستجوی بیشتر می توانید به کتاب" الغدیر" علامه امینی مراجعه کنید.
- اصفهان: ج1ص107و235.ج2ص227.
- وآثارالاول:ص102.
- الهروی:ص12.
- المطالب:ص36و56 و58 و67 و203 و338 و339 و389 و581-545 و681 .
- : ص420.
- النزول:ص135.
- الغابه:ج1ص308و367.ج2ص233.ج3ص92و93و2 74و307و321.ج4ص28.ج5ص6و205و208.
- و السیاسه:ج1 ص109.
- الاشراف:ج1 ص156.
- و النهایه:ج5 ص208-213و227و228-ج7ص338و344-349.
- النساء:ص72.
- بغداد:ج8ص290-ج7ص377-ج12ص343-ج14ص236.
- الکبیر:ج1ص375-ج2قسم2ص194.
- الخلفاء:ص114و158و179.
- الثعلبی:ص78و104و181و235.
- الطبری:ج3ص428.
- فخر الرازی:ج3ص636.
- (باقلانی):ص171.
- بین الصحاح:ص458.
- الصحابه:ج2ص769.
- الاولیاء:ج5ص26و363-ج6ص294.
- :ص4و49و51.
- النسائی:ص21و40و86و88و93و94و95و100و 104و124.
- (السیوطی):ص18.
- والآثار(مقریزی):ص220.
- المنثور:ج2ص259و298.
- الاسلام(ذهبی):ج1ص20.
- :ص67و68.
- الجنات(زمجی):ص158.
- العالمین(غزالی):ص16.
- الترمذی:ج5ص591 .
- ابن ماجه:ج1 ص43.
- النسائی:ج5 ص45.
- المصطفی صلی الله علیه و آله:ج1ص45.
- النبویه(زینی):ج3 ص3.
- نهج البلاغه(ابن أبی الحدید):ج1ص317و362-ج2ص288-ج3ص208-ج4ص221-ج9ص217.
- الموبد(نبهانی):ص58و113.
- التنزیل:ج1ص158و190.
- الترمذی:ج1ص32-ج2ص298-ج5ص633.
- مسلم:ج4ص1873.
- المحرقه:ص25و26و73و74.
- ابن سعد:ج3ص335.
- الفرید:ج5ص317.
- الاخبار:ص191.
- المهمه:ص23و24و25و27و74.
- (ابن حنبل):ج1ص45و59و77و111-ج2ص560و563و569و592و599-ج3ص27و35.
- الصحابه:ج2ص610و682.
- :ص151.
- الطالب:ص13و17و58 و62 و153و285و286.
- العمال:ج1ص48-ج6ص397-405-ج8ص60-ج12ص210-ج15ص209.
- الدری:ج1ص39.
- الفوائد:ج9ص103-108و163.
- الحدیث(ابن قتیبه):ص52و276.
- الذهب:ج2ص11.
- الحاکم:ج3ص109و110و118و371و631.
- ابن حنبل:ج1ص84و119و180-ج4ص241و281و368و370و372-ج5ص347و366و370و419-494-ج6ص476.
- الطیالسی:ص111.
- السنه:ج2ص202و275.
- النبوه:ج1ص329.
- (ابن قتیبه):ص58.
- الایمان(دباغ):ج2ص299.
- المختصر:ج2ص301و332.
- البلدان:ج2ص389.
- الصغیر:ج1ص64و71.
- الکبیر(طبرانی):ج1ص149و157و390-ج5ص196.
- الطالب:ص11.
- الحسینعلیه السلام(خوارزمی):ص47.
- الراغب:ص39.
- :ج1ص463.
- الائمه(باقلانی):ص98.
- (ابن جوزی):ص29.
- (ابن مغازلی):ص16و18و20و22و23و24و25و224و2 29.
- (عبدالله شافعی):ص106و107و122.
- کنز العمال:ج5ص30و32و51.
- :ج2ص611.
- القربی:ص50.
- الناظرین:ص39.
- (ابن الأثیر):ج4ص346.
- العقول:ص199.
- (ابن خلکان):ج1ص60-ج2ص223.
- الموده:ص29-40و53-55و81و120و129و134و154و155و179-187و206و234و284.
- :ج1ص372و550-ج2ص257و382و408و509-ج3ص512-ج4ص80.
- :ج2ص460.
- اللمعات فی شرح المشکاه:ج4ص89و665و676.
- الأحباب:ص31و32و307و319و367.
- و البیان(أشعری):ص237.
- (ابن الأعثم):ج3ص121.
- البیان(أشعری):ص237.
- القلوب(ثعالبی):ص511.
- (بیهقی):ص182.
- دمشق:ج1ص370-ج2ص5و85و345-ج5ص321.
- بین الصحاح:ص458.
- (قاضی عیاض):ج2ص41.
- المطالب:ص4و221.
- العیون:ج3ص274.
- المحمدیه:ص251.
- الأمانی:ج1ص213.
- والتعریف:ج2ص36.
- الجامع:ج3ص296.
- الجیش:ص135و292.
- :ص67و68.
- للفتاوی:ج1ص79و122.
- النضره:ج2ص169و170و217و244و348.
- الحلبیه:ج3ص274و283و369.
- المقاصد:ج2ص219.
- السمطین:ج1ص56و64و65و67و68و69و72و75 و76و77.
- :ص145.
- المفاتیح:ج1ص349-ج11ص341و349.
- السنه:ج2ص202و275.
- فی شرح سنن أبی داود:ج1ص214.
محکم ترین حدیث از نظر تواتر در نزد علمای اهل سنت
1- محمد بن جریر طبری مفسر و مورخ قرن چهارم متوفی سال 310 در کتاب (( الولایه)) که مستقلا در حدیث غدیر نوشته ، این حدیث را از 75 طریق روایت می کند.
2- حافظ ابوالعباس احمد بن محمد بن سعید بن عبدالرحمن کوفی معروف به « ابن عقده» متوفی سال 324 هجری قمری در کتاب (( الولایه)) خود این حدیث شریف را به 125 طریق از 125 تن از صحابه با تحقیقات بلیغه نقل نموده است
3- ابن حداد حافظ ابوالقاسم حسکانی متوفی سال 492 نیز در کتاب (( الولایه)) خود مشروحا واقعه ی غدیر را با نزول آیات نقل نموده است.
4- ابن حجر مکی در ص 25 باب اول کتاب خود یعنی (( صواعق المحرقه)) می گوید: انه حدیث لا مریه فیه و قد اخرجه جماعه کالترمذی و النسائی و احمد و طرقه کثیره جدا.(( این حدیث صحیحی است که شکی در صحت آن نیست، به تحقیق که روایت نموده اند این حدیث را جماعتی مانند ترمذی و نسائی و احمد و طرق ان بسیار است جدا.))
5- امام فخر رازی در کتاب « الاربعین» می گوید: اجماع نمودند تمام امت بر این حدیث شریف و مورد قبول در احادیث متواتر است.