سوره مبارکه مجادله * ( ابتداي جـزء بيست و هشتم )

[محمد علي]

  الله الرحمن الرحیم

سوره مبارکه المُجادلة


ترتیب : سوره 58 ؛

( جزء بیست و هشتم ؛ ص 542)

محل نزول : مدینه

آیات :  



بصورت pdf :

[External Link Removed for Guests]


بصورت text نیز در ذیل آمده است :

[محمد علي]

  

[محمد علي]

به نام خداوند بخشنده بخشايشگر

خداوند سخن زنى را كه درباره شوهرش به تو مراجعه كرده بود و به خداوند شكايت مى‏كرد شنيد (و تقاضاى او را اجابت كرد);

خداوند گفتگوى شما را با هم (و اصرار آن زن را درباره حل مشكلش) مى‏شنيد; و خداوند شنوا و بيناست. (1)

كسانى كه از شما نسبت به همسرانشان «ظهار» مى‏كنند (و مى‏گويند: «انت على كظهر امى تو نسبت به من بمنزله مادرم هستى‏»)،

آنان هرگز مادرانشان نيستند; مادرانشان تنها كسانى‏اند كه آنها را به دنيا آورده‏اند! آنها سخنى زشت و باطل مى‏گويند; و خداوند بخشنده و آمرزنده است! (2)

كسانى كه همسران خود را «ظهار» مى‏كنند، سپس از گفته خود بازمى‏گردند، بايد پيش از آميزش جنسى با هم، برده‏اى را آزاد كنند;

اين دستورى است كه به آن اندرز داده مى‏شويد; و خداوند به آنچه انجام مى‏دهيد آگاه است! (3)

و كسى كه توانايى (آزاد كردن برده‏اى) نداشته باشد، دو ماه پياپى قبل از آميزش روزه بگيرد; و كسى كه اين را هم نتواند،

شصت مسكين را اطعام كند; اين براى آن است كه به خدا و رسولش ايمان بياوريد; اينها مرزهاى الهى است; و كسانى كه با آن مخالفت كنند،

عذاب دردناكى دارند! (4)

« كسانى كه با خدا و رسولش دشمنى مى‏كنند خوار و ذليل شدند آن‏گونه كه پيشينيان خوار و ذليل شدند; ما آيات روشنى نازل كرديم،

و براى كافران عذاب خواركننده‏اى است... (5)

در آن روز كه خداوند همه آنها را برمى‏انگيزد و از اعمالى كه انجام دادند با خبر مى‏سازد، اعمالى كه خداوند حساب آن را نگه داشته

و آنها فراموشش كردند; و خداوند بر هر چيز شاهد و ناظر است! (6)

آيا نمى‏دانى كه خداوند آنچه را در آسمانها و آنچه را در زمين است مى‏داند; هيچ گاه سه نفر با هم نجوا نمى‏كنند مگر اينكه خداوند چهارمين آنهاست،

و هيچ گاه پنج نفر با هم نجوا نمى‏كنند مگر اينكه خداوند ششمين آنهاست، و نه تعدادى كمتر و نه بيشتر از آن مگر اينكه او همراه آنهاست

هر جا كه باشند، سپس روز قيامت آنها را از اعمالشان آگاه مى‏سازد، چرا كه خداوند به هر چيزى داناست! (7)

آيا نديدى كسانى را كه از نجوا ( سخنان درگوشى) نهى شدند، سپس به كارى كه از آن نهى شده بودند بازمى‏گردند و براى انجام گناه و تعدى

و نافرمانى رسول خدا به نجوا مى‏پردازند و هنگامى كه نزد تو مى‏آيند تو را تحيتى (و خوشامدى) مى‏گويند كه خدا به تو نگفته است،

و در دل مى‏گويند: «چرا خداوند ما را بخاطر گفته هايمان عذاب نمىكند؟!» جهنم براى آنان كافى است ، وارد آن مى شوند، است،

وارد آن مى‏شوند، و چه بد فرجامى است! (8)

اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد! هنگامى كه نجوا مى‏كنيد، و به گناه و تعدى و نافرمانى رسول (خدا) نجوا نكنيد، و به كار نيك و تقوا نجوا كنيد،

و از خدايى كه همگى نزد او جمع مى‏شويد بپرهيزيد! (9)

نجوا تنها از سوى شيطان است; مى‏خواهد با آن مؤمنان غمگين شوند; ولى نمى تواند هيچ گونه ضررى به آنها برساند جز بفرمان خدا;

پس مؤمنان تنها بر خدا توكل كنند! (10)

اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد! هنگامى كه به شما گفته شود: «مجلس را وسعت بخشيد (و به تازه‏واردها جا دهيد)»، وسعت بخشيد،

خداوند (بهشت را) براى شما وسعت مى‏بخشد; و هنگامى كه گفته شود: «برخيزيد»، برخيزيد; اگر چنين كنيد، خداوند كسانى را كه ايمان آورده‏اند

و كسانى را كه علم به آنان داده شده درجات عظيمى مى‏بخشد; و خداوند به آنچه انجام مى‏دهيد آگاه است! (11)

اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد! هنگامى كه مى‏خواهيد با رسول خدا نجوا كنيد (و سخنان درگوشى بگوييد)، قبل از آن صدقه‏اى (در راه خدا) بدهيد;

اين براى شما بهتر و پاكيزه‏تر است و اگر توانايى نداشته باشيد، خداوند غفور و رحيم است! (12)

آيا ترسيديد فقير شويد كه از دادن صدقات قبل از نجوا خوددارى كرديد؟! اكنون كه اين كار را نكرديد و خداوند توبه شما را پذيرفت، نماز را برپا داريد

و زكات را ادا كنيد و خدا و پيامبرش را اطاعت نماييد و (بدانيد) خداوند از آنچه انجام مى‏دهيد با خبر است! (13)

آيا نديدى كسانى را كه طرح دوستى با گروهى كه مورد غضب خدا بودند ريختند؟! آنها نه از شما هستند و نه از آنان!

سوگند دروغ ياد مى‏كنند (كه از شما هستند) در حالى كه خودشان مى‏دانند (دروغ نمى‏گويند)! (14)

خداوند عذاب شديدى براى آنان فراهم ساخته، چرا كه اعمال بدى انجام مى‏دادند! (15)

آنها سوگندهاى خود را سپرى قرار دادند و مردم را از راه خدا بازداشتند; از اين‏رو براى آنان عذاب خواركننده‏اى است! (16)

هرگز اموال و اولادشان آنها را از عذاب الهى حفظ نمى‏كند; آنها اهل آتشند و جاودانه در آن مى‏مانند! (17)

(به خاطر بياوريد) روزى را كه خداوند همه آنها را برمى‏انگيزد، آنها براى خدا نيز سوگند (دروغ) ياد مى‏كنند همان‏گونه كه (امروز) براى شما ياد مى‏كنند;

و گمان مى‏كنند كارى مى‏توانند انجام دهند; بدانيد آنها دروغگويانند! (18)

شيطان بر آنان مسلط شده و ياد خدا را از خاطر آنها برده; آنان حزب شيطانند! بدانيد حزب شيطان زيانكارانند! (19)

كسانى كه با خدا و رسولش دشمنى مى‏كنند، آنها در زمره ذليل‏ترين افرادند.! (20)

خداوند چنين مقرر داشته كه من و رسولانم پيروز مى‏شويم; چرا كه خداوند قوى و شكست‏ناپذير است! (21)

هيچ قومى را كه ايمان به خدا و روز رستاخيز دارند نمى‏يابى كه با دشمنان خدا و رسولش دوستى كنند، هر چند پدران يا فرزندان يا برادران

يا خويشاوندانشان باشند; آنان كسانى هستند كه خدا ايمان را بر صفحه دلهايشان نوشته و با روحى از ناحيه خودش آنها را تقويت فرموده،

و آنها را در باغهايى از بهشت وارد مى‏كند كه نهرها از زير (درختانش) جارى است، جاودانه در آن مى‏مانند; خدا از آنها خشنود است،

و آنان نيز از خدا خشنودند; آنها «حزب الله» اند; بدانيد «حزب الله‏» پيروزان و رستگارانند. (22)