سوره مبارکه سجده

[محمد علي]

  الله الرحمن الرحیم

سوره مبارکه السجدة


ترتیب : سوره 32 ؛

( جزء بیست و یکم ؛ ص 415)

محل نزول : مکه

آیات :  



بصورت pdf :

[External Link Removed for Guests]


بصورت text نیز در ذیل آمده است :

[محمد علي]

  

[محمد علي]

به نام خداوند بخشنده بخشايشگر

الم (1)

اين كتابى است كه از سوى پروردگار جهانيان نازل شده، و شك و ترديدى در آن نيست! (2)

ولى آنان مى‏گويند: «(محمد) آن را بدروغ به خدا بسته است‏»، اما اين سخن حقى است از سوى پروردگارت تا گروهى را انذار كنى

كه پيش از تو هيچ انذاركننده‏اى براى آنان نيامده است، شايد (پند گيرند و) هدايت شوند! (3)

خداوند كسى است كه آسمانها و زمين و آنچه را ميان اين دو است در شش روز ( شش دوران) آفريد، سپس بر عرش (قدرت) قرار گرفت;

هيچ سرپرست و شفاعت كننده‏اى براى شما جز او نيست; آيا متذكر نمى‏شويد؟! (4)

امور اين جهان را از آسمان به سوى زمين تدبير مى‏كند; سپس در روزى كه مقدار آن هزار سال از سالهايى است كه شما مى‏شمريد

بسوى او بالا مى‏رود (و دنيا پايان مى‏يابد). (5)

او خداوندى است كه از پنهان و آشكار با خبر است، و شكست‏ناپذير و مهربان است! (6)

او همان كسى است كه هر چه را آفريد نيكو آفريد; و آفرينش انسان را از گل آغاز كرد; (7)

سپس نسل او را از عصاره‏اى از آب ناچيز و بى‏قدر آفريد. (8)

سپس (اندام) او را موزون ساخت و از روح خويش در وى دميد; و براى شما گوش و چشمها و دلها قرار داد; اما كمتر شكر نعمتهاى او را بجا مى‏آوريد! (9)

آنها گفتند: «آيا هنگامى كه ما (مرديم و) در زمين گم شديم، آفرينش تازه‏اى خواهيم يافت؟! س‏ذللّه ولى آنان لقاى پروردگارشان را انكار مى‏كنند

(و مى‏خواهند با انكار معاد، آزادانه به هوسرانى خويش ادامه دهند). (10)

بگو: «فرشته مرگ كه بر شما مامور شده، (روح) شما را مى‏گيرد; سپس شما را بسوى پروردگارتان بازمى‏گردانند.» (11)

و اگر ببينى مجرمان را هنگامى كه در پيشگاه پروردگارشان سر به زير افكنده، مى‏گويند: س‏خ‏للّهپروردگارا! آنچه وعده كرده بودى ديديم و شنيديم;

ما را بازگردان تا كار شايسته‏اى انجام دهيم; ما (به قيامت) يقين داريم!» (12)

و اگر مى‏خواستيم به هر انسانى هدايت لازمش را (از روى اجبار بدهيم) مى‏داديم; ولى (من آنها را آزاد گذارده‏ام و) سخن و وعده‏ام حق است

كه دوزخ را (از افراد بى‏ايمان و گنهكار) از جن و انس همگى پر كنم! (13)

(و به آنها مى‏گويم: ) بچشيد (عذاب جهنم را)! بخاطر اينكه ديدار امروزتان را فراموش كرديد، ما نيز شما را فراموش كرديم;

و بچشيد عذاب جاودان را به خاطر اعمالى كه انجام مى‏داديد! (14)

تنها كسانى كه به آيات ما ايمان مى‏آورند كه هر وقت اين آيات به آنان يادآورى شود به سجده مى‏افتند و تسبيح و حمد پروردگارشان را بجا مى‏آورند،

و تكبر نمى‏كنند. (15)

پهلوهايشان از بسترها در دل شب دور مى‏شود (و بپا مى‏خيزند و رو به درگاه خدا مى آورند) و پروردگار خود را با بيم و اميد مى‏خوانند،

و از آنچه به آنان روزى داده‏ايم انفاق مى‏كنند! (16)

هيچ كس نمى‏داند چه پاداشهاى مهمى كه مايه روشنى چشمهاست براى آنها نهفته شده، اين پاداش كارهائى است كه انجام مى‏دادند! (17)

آيا كسى كه باايمان باشد همچون كسى است كه فاسق است؟! نه، هرگز اين دو برابر نيستند. (18)

اما كسانى كه ايمان آوردند و كارهاى شايسته انجام دادند، باغهاى بهشت جاويدان از آن آنها خواهد بود، اين وسيله پذيرايى (خداوند)

از آنهاست به پاداش آنچه انجام مى‏دادند. (19)

و اما كسانى كه فاسق شدند (و از اطاعت خدا سرباز زدند)، جايگاه هميشگى آنها آتش است; هر زمان بخواهند از آن خارج شوند،

آنها را به آن بازمى‏گردانند و به آنان گفته د: «بچشيد عذاب آتشى را كه انكار مى‏كرديد!» (20)

به آنان از عذاب نزديك (عذاب اين دنيا) پيش از عذاب بزرگ (آخرت) مى‏چشانيم، شايد بازگردند! (21)

چه كسى ستمكارتر است از آن كس كه آيات پروردگارش به او يادآورى شده و او از آن اعراض كرده است؟! مسلما ما از مجرمان انتقام خواهيم گرفت! (22)

ما به موسى كتاب آسمانى داديم; و شك نداشته باش كه او آيات الهى را دريافت داشت; و ما آن را وسيله هدايت بنى اسرائيل قرار داديم! (23)

و از آنان امامان (و پيشوايانى) قرار داديم كه به فرمان ما (مردم را) هدايت مى‏كردند; چون شكيبايى نمودند، و به آيات ما يقين داشتند. (24)

البته پروردگار تو ميان آنان روز قيامت در آنچه اختلاف داشتند داورى مى‏كند (و هر كس را به سزاى اعمالش مى‏رساند)! (25)

آيا براى هدايت آنها همين كافى نيست كه افراد زيادى را كه در قرن پيش از آنان زندگى داشتند هلاك كرديم؟! اينها در مساكن (ويران شده) آنان راه مى‏روند;

در اين آياتى است (از قدرت خداوند و مجازات دردناك مجرمان); آيا نمى‏شنوند؟! (26)

آيا نديدند كه ما آب را بسوى زمينهاى خشك مى‏رانيم و بوسيله آن زراعتهايى مى‏رويانيم كه هم چهارپايانشان از آن مى‏خورند و هم خودشان تغذيه مى‏كنند;

آيا نمى بينند؟! (27)

آنان مى‏گويند: «اگر راست‏مى‏گوييد، اين پيروزى شما كى خواهد بود؟!» (28)

بگو: «روز پيروزى، ايمان آوردن، سودى به حال كافران نخواهد داشت; و به آنها هيچ مهلت داده نمى‏شود!» (29)

حال كه چنين است، از آنها روى بگردان و منتظر باش; آنها نيز منتظرند! (تو منتظر رحمت خدا و آنها هم منتظر عذاب او!) (30)