مبطلات روزه

[MAHDIYAR]

چيزهايى كه روزه را باطل مى‏كنند ( مبطلات روزه )

ده چيز روزه را باطل مى‏كند:


اول: خوردن

دوم: آشاميدن


سوم : دروغ بستن به خدا و پيغمبر (ص) و جانشينان پيغمبر عليهم السلام


چهارم : جماع (نزدیکی کردن با زنان)

پنجم:استمنا، و استمنا آن است كه انسان با خود كارى كند كه منى از او بيرون آيد .

 ( سیستانی ، وحید ، تبریزی : يا ديگري غير از جماع ، كاري كند كه مني از او بيرون آيد.)  


ششم: باقى ماندن بر جنابت و حيض و نفاس تا اذان صبح


هفتم: رساندن غبار غليظ به حلق

هشتم: فرو بردن تمام سر در آب

نهم: اماله كردن (تنقیه:فروکردن چیزی از ناحیه مقعد) با چيزهاى روان

دهم: قى كردن (بالا آوردن و استفراغ ، از روی عمد)


------------------------------------------------------------------------

و احكام تفصیلی اينها در مسايل آينده گفته مى‏شود

(معمولا در رساله های فارسی خوردن و آشامیدن را یکی حساب کرده اند)

[MAHDIYAR]

خوردن و آشامیدن


مساله 1:
اگر روزه دار عمدا چيزي بخورد يا بياشامد، روزه او باطل مي شود، چه خوردن و آشاميدن آن چيز معمول باشد مثل نان و آب ، چه معمول نباشد مثل خاك وشيره درخت ، و چه كم باشد يا زياد.
حتي اگر مسواك را از دهان بيرون آورد ودوباره به دهان ببرد و رطوبت آن را فرو برد، روزه او باطل مي شود

 (قسمت آخر در رساله آیت الله بهجت نیامده )
(آیت الله وحید خراسانی: مگر آنکه آن رطوبت در آب دهان به طوری از بین برود که رطوبت خارج به آن گفته نشود) 


مساله 2:
اگر موقعي كه مشغول غذا خوردن است بفهمد صبح شده ، بايد لقمه را از دهان بيرون آورد. و چنانچه عمدا فرو برد، روزه اش باطل است و به دستوري كه بعدا گفته خواهد شد، كفاره هم بر او واجب مي شود.

[MAHDIYAR]

مساله 3:
اگر روزه دار سهوا چيزي بخورد يا بياشامد، روزه اش باطل نمي شود.

مساله 4:
احتياط واجب آن است كه روزه دار از استعمال آمپولي كه به جاي غذا به كار مي رود، خودداري كند. ولي تزريق آمپولي كه عضو را بي حس مي كند يابه جاي دوا استعمال مي شود، اشكال ندارد.

 (آیت الله وحید خراسانی : احتیاط مستحب آن استکه ... )

(آيت الله صافي: احتياط مستحب آن است كه روزه دار از استعمال آمپول خودداري كند وفرقي بين آمپولها نيست .
و اگر لازم شد و تزيق كرد، روزه او باطل نمي شود احتیاط واجب آن استکه... .)

(آيت الله سيستاني: آمپولى كه عضو را بى حس مى كند يا به جهت ديگر استعمال مى شود , براى روزه دار اشكال ندارد. بهتر آن است كه از استعمال آمپولي كه به جاي دوا و غذابه كار مي برند، خودداري كند.) 

[MAHDIYAR]

مساله 5:

اگر روزه دار چيزى را كه لاى دندان مانده است , عمدا فرو ببرد , روزه اش باطل مى شود.


مساله 6:

كسى كه مى‏خواهد روزه بگيرد، لازم نيست پيش از اذان دندانهايش را خلال كند، ولى اگر بداند غذايى كه لاى دندان مانده در روز فرو مى رود(1)، چنانچه خلال نكند و چيزى از آن فرو رود روزه‏اش باطل مى‏شود. (2)
بلكه اگر فرو هم نرود، بنابر احتياط واجب بايد قضاى آن روز را بگيرد.

 (1 - آیت الله بهجت و آیت الله سیستانی: باید خلال کند)
(آیت الله مکارم : احتياط واجب آن است كه قبلا آن را بشويد و خلال كند، و اگر نكند و فرورود روزه را تمام کند و بعد قضا نماید)
(2- آیت الله صافی :روزه اش باطل است خواه فرو رود یا نرود)
(جمله آخر در رساله آیت الله وحید نیامده) 

[MAHDIYAR]

مساله 7:

فـرو بـردن آب دهان , اگر چه به واسطه خيال كردن ترشى و مانند آن در دهان جمع شده باشد , روزه را باطل نمى كند.


مساله 8:

فرو بردن اخلاط سر و سينه , تا به فضاى دهان نرسيده اشكال ندارد , ولى اگر داخل فضاى دهان شود , احتياط واجب آن است كه آن را فرو نبرند.

[aminarazi]

باعرض سلام
درمورد كفاره روزه بگويد

[HRG]

باعرض سلام
درمورد كفاره روزه بگويد

برای کفاره یکی از دو روش زیر به ازای هر یک روز وجود دارد:

1-اطعام شصت فقیر .
2-گرفتن 60روز روزه طوری که حتما می بایستی حداقل 31 روز متوالی باشد.

[محمد علي]

باعرض سلام
درمورد كفاره روزه بگويد

برای کفاره یکی از دو روش زیر به ازای هر یک روز وجود دارد:

1-اطعام شصت فقیر .
2-گرفتن 60روز روزه طوری که حتما می بایستی حداقل 31 روز متوالی باشد.

به نام خدا

با سلام

پاسخ دوستمون HRG مربوط به کفاره غیر جمع هست . ( + مورد سوم = آزاد کردن بنده و اسیر)

اما اگر کسی با عمل حرامی روزه خود را افطار کند (بشکند) ، باید کفاره جمع بپردازد ؛

 یعنی هر سه مورد بالا را با هم باید انجام دهد . 

[مائده آسمانی]

 به نام خدا 

دروغ بستن به خدا و پيغمبر

مسئله: اگـر روزه دار بـه گـفـتن يا به نوشتن يا به اشاره و مانند اينها به خدا و پيغمبر ( ص ) و جانشينان پـيغمبر ( ص ) عمدا نسبتى را بدهد كه

دروغ است - اگر چه فورا بگويد دروغ گفتم يا توبه كند - روزه او بـنـابر احتياط لازم باطل است هم چنين است بنابر احتياط مستحب دروغ بستن به

حضرت زهرا سلام اللّه عليها و ساير پيغمبران و جانشينان آنان .

مسئله: اگر بخواهد خبرى را كه دليلى بر حجيت او ندارد , و نمى داند راست است يا دروغ , نقل كند , بنابر احتياط واجب بايد از كسى كه آن خبر را گفته ,

يا از كتابى كه آن خبر در آن نوشته شده نقل نمايد.

مسئله: اگر چيزى را به اعتقاد اين كه راست است از قول خدا يا پيغمبر نقل كند و بعد بفهمد دروغ بوده , روزه اش باطل نمى شود.

مسئله: اگـر چـيزى را كه مى داند دروغ است به خدا و پيغمبر نسبت دهد و بعدا بفهمد آنچه را كه گفته راست بوده , بايد بنابر احتياط لازم روزه را تمام كند

و قضاى آن را هم به جا آورد.

مسئله: اگـر دروغـى را كـه ديـگـرى ساخته عمدا به خدا و پيغمبر و جانشينان پيغمبر نسبت دهد , بنابر احتياط لازم روزه اش باطل مى شود ,

ولى اگر از قول كسى كه آن دروغ را ساخته نقل كند اشكال ندارد.

مسئله: اگر از روزه دار بپرسند كه آيا پيغمبر صلى اللّه عليه وآله چنين مطلبى فرموده اند و او جايى كه در جـواب بـايـد بگويد نه , عمدا بگويد , بلى , يا

جايى كه بايد بگويد بلى عمدا بگويد نه , روزه اش بنابر احتياط لازم باطل مى شود.

مسئله: اگر از قول خدا يا پيغمبر حرف راستى را بگويد بعد بگويد دروغ گفتم , يا در شب به دروغ به آنان نسبتى بدهد و فرداى آن كه روزه مى باشد بگويد

آنچه ديشب گفتم راست است , روزه اش باطل مى شود , مگر آن كه مقصودش بيان حال خبرش باشد.


منبع: توضیح المسائل آیت الله سیستانی

[مائده آسمانی]

[align=center]به نام  

   

مسئه: جماع روزه را باطل مى كند , اگر چه فقط به مقدار ختنه گاه داخل شود و منى هم بيرون نيايد.

مسئه: اگـر كـمـتر از مقدار ختنه گاه داخل شود و منى هم بيرون نيايد , روزه باطل نمى شود , ولى در شـخـصى كه ختنه گاه ندارد

اگر كمتر از مقدار ختنه گاه داخل شود بمقدارى كه گويند نزديكى كرده روزه اش باطل مى شود.

مسئه: اگـر عـمـدا قـصد جماع نمايد , و شك كند كه به اندازه ختنه گاه داخل شده يا نه , روزه او بنابر احتياط لازم باطل است , و لازم است قضا نمايد ,

ولى كفاره واجب نيست .

مسئله: اگـر فـرامـوش كـند كه روزه است و جماع نمايد , يا او را به جماع مجبور نمايند , به نحوى كه از اختيار او خارج شود , روزه او باطل نمى شود ,

ولى چنانچه در بين جماع يادش بيايد يا جبر او برداشته شود , بايد فورا از حال جماع خارج شود , و اگر خارج نشود , روزه او باطل است .


منبع: توضیح المسائل آیت الله سیستانی