« بسم الله الرَّحمن الرَّحیم »
«إذا عَرَضَت لَهُ مُهِمَّةٌ أو نَزَلَت به مُلمَّة وَ عِندَ الکرب »
« دعای امام سجاد(ع) آنگاه كه حادثه غمانگيز
يا پيشآمدى ناگوار رخ مىداد و در هر اندوهى »
يَا مَنْ تُحَلُّ بِهِ عُقَدُ الْمَكَارِهِ ، وَ يَا مَنْ يَفْثَأُ بِهِ حَدُّ الشَّدَائِدِ ، وَ يَا مَنْ يُلْتَمَسُ مِنْهُ الَْمخْرَجُ إِلَى رَوْحِ الْفَرَجِ .
اى كه گره هر دشوارى بدست تو مىگشايد، و اى كه حدت هر سختى به لطف تو نرم مىشود.
راه گريز سوى آسايش و رفع اندوه از تو بايد خواست
ذَلَّتْ لِقُدْرَتِكَ الصِّعَابُ ، وَ تَسَبَّبَتْ بِلُطْفِكَ الْأَسْبَابُ ، وَ جَرَى بِقُدرَتِكَ الْقَضَاءُ ، وَ مَضَتْ عَلَى إِرَادَتِكَ الْأَشْيَاءُ .
نشيب و فرازهاى درشت و ناهموار زندگى پيش قدرت تو هموار مىشود و به لطف تدبير تو اسباب هر چيز
فراهم مىگردد. قضا به نيروى تو جارى است و همه چيز مطابق اراده تو مىگذرد
فَهِيَ بِمَشِيَّتِكَ دُونَ قَوْلِكَ مُؤْتَمِرَةٌ ، وَ بِإِرَادَتِكَ دُونَ نَهْيِكَ مُنْزَجِرَةٌ .
همه اشيا مشيت تو را ناگفته اطاعت مىكنند و به نهى تو اظهار ناكرده باز ميايستند.
أَنْتَ الْمَدْعُوُّ لِلْمُهِمَّاتِ ، وَ أَنْتَ الْمَفْزَعُ فِي الْمُلِمَّاتِ ، لَا يَنْدَفِعُ مِنْهَا إِلَّا مَا دَفَعْتَ ، وَ لَا يَنْكَشِفُ مِنْهَا إِلَّا مَا كَشَفْتَ
آن توئى كه در حوادث غمانگيز تو را مىخوانند و در پيشامدهاى ناگوار به تو پناه برند.
بليه دفع نشود مگر آنكه تو دفع كنى و بسته گشوده نگردد مگر آنچه تو بگشائى
وَ قَدْ نَزَلَ بِي يَا رَبِّ مَا قَدْ تَكَأَّدَنِي ثِقْلُهُ ، وَ أَلَمَّ بِي مَا قَدْ بَهَظَنِي حَمْلُهُ .
(اى پروردگار) سختى پيش من آمد كه سنگينى آن مرا خرد كرد و گرفتارى فرا رسيد كه بار آن مرا به ستوه آورد
وَ بِقُدْرَتِكَ أَوْرَدْتَهُ عَلَيَّ وَ بِسُلْطَانِكَ وَجَّهْتَهُ إِلَيَّ .
تو آن را به قدرت خويش بر من فرود آوردهاى و به فرمان خود سوى من روان ساختهاى
فَلَا مُصْدِرَ لِمَا أَوْرَدْتَ ، وَ لَا صَارِفَ لِمَا وَجَّهْتَ ، وَ لَا فَاتِحَ لِمَا أَغْلَقْتَ ، وَ لَا مُغْلِقَ لِمَا فَتَحْتَ ،
وَ لَا مُيَسِّرَ لِمَا عَسَّرْتَ ، وَ لَا نَاصِرَ لِمَنْ خَذَلْتَ .
آن را كه تو آوردى ديگرى نبرد و آنچه تو فرستى ديگرى باز نگرداند، بسته تو را ديگرى نگشايد و
گشاده تو را ديگرى نبندد. دشوار تو را كسى آسان نگرداند. رها كرده تو را ديگرى دست نگيرد
فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ افْتَحْ لِي يَا رَبِّ بَابَ الْفَرَجِ بِطَوْلِكَ ، وَ اكْسِرْ عَنِّي سُلْطَانَ الْهَمِّ بِحَوْلِكَ ، وَ أَنِلْنِي حُسْنَ النَّظَرِ فِيما شَكَوْتُ ،
وَ أَذِقْنِي حَلَاوَةَ الصُّنْعِ فِيما سَأَلْتُ ، وَ هَبْ لِي مِنْ لَدُنْكَ رَحْمَةً وَ فَرَجاً هَنِيئاً ، وَ اجْعَلْ لِي مِنْ عِنْدِكَ مَخْرَجاً وَحِيّاً .
پس بر محمد و آل او درود فرست اى پروردگار و به فضل خود باب فرج را به روى من بگشاى و دست اندوه را به قدرت خود
از من رفع كن، در شكايت من نيك بنگر. و كام مرا به اجابت مسئول من شيرين گردان. و از نزد خود رحمت
و گشايشى طبق دلخواه نصيب من كن. راه بيرون شدن از اين شدائد را به زودى فراهم ساز
وَ لَا تَشْغَلْنِي بِالاِهْتَِمامِ عَنْ تَعَاهُدِ فُرُوضِكَ ، وَ اسْتِعْمَالِ سُنَّتِكَ .
و مرا به سبب پريشانى دل از رعايت واجبات و متابعت سنت بازمدار
فَقَدْ ضِقْتُ لِمَا نَزَلَ بِي يَا رَبِّ ذَرْعاً ، وَ امْتَلَأْتُ بِحَمْلِ مَا حَدَثَ عَلَيَّ هَمّاً ، وَ أَنْتَ الْقَادِرُ عَلَى كَشْفِ مَا مُنِيتُ بِهِ ،
وَ دَفْعِ مَا وَقَعْتُ فِيهِ ، فَافْعَلْ بِي ذَلِكَ وَ إِنْ لَمْ أَسْتَوْجِبْهُ مِنْكَ ، يَا ذَا الْعَرْشِ الْعَظِيمِ
كه از آنچه پيش آمد دل تنگ دارم و زير بار حوادث از اندوه آكندهام. توئى كه مىتوانى بلا را از من دور كنى
و آنچه گرفتار آن شدهام از من بازگردانى. اين لطف را درباره من انجام ده هر چند شايسته آن نيستم،
اى كسى كه تخت پادشاهى عظيم خاص تو است.
.