آیاگریه برحسین ع همه گناهان راازبین میبرد؟

[sh.ahmad]

باسلام به همه دوستان وکاربران ، بعضی ازشیعیان با استنادبه برخی ازروایات میگویندکه گریه برسیدالشهداءهمه گناهان حتی گناهان کبیره راازبین برده وموجب آمرزش میگردد.
برای نمونه درروایتی ازامام صادق ع آمده "امام صادق علیه‌السلام فرمودند: کسی که ما را ذکر کند ، و یا ما نزد او ذکرشویم ودر همان حال، قطره اشکی از دو چشمش خارج شود، اگر چه به اندازۀ یکبال مگس باشد، خداوند تمام گناهانش را می آمرزد؛ حتی اگر گناهان او به اندازۀ کف دریاها باشد."
وهمچنین درروایاتی دیگراین مطلب ذکرشده است.
پاسخ:اولا:راوی روایت فوق حکیم بن داود عن سلمة بن الخطاب است راوی اول (حکیم بن داود) مجهول وناشناخته است وتوثیق نشده وراوی دوم (سلمة بن الخطاب) هم به گفته علماءبزرگ رجال ضعیف وبی اعتبار میباشد.(جامع الرواة ج1/ص372)
ثانیا: روایات مقیدومحدود می شوندبه آیات قرآن وروایات معصومین ع
1-درقرآن کریم آمده "من قتل مومنا متعمدا فجزائه جهنم خالدافیها"کسیکه مومنی راعمدابکشدجزاء ومجازاتش جهنم است وجاویدان میباشددرآن ،
آیاکسیکه مرتکب قتل وسرقت وزنای بازن شوهرداروربا ورشوه وغیره ازگناهان بزرگ شده باگریه واشک حتی اگر به اندازه بال مگسی باشد بخشیده شده وبه بهشت میرود؟!!!
2-مگرنبی اکرم ص نفرمود"الراشی والمرتشی کلاهما فی النار"کسیکه رشوه میدهدومیگیردهردودرآتش واردمیشوند،
3-مگر معصومین ع درباره کسیکه حج واجب راترک کندنفرموده اند"مت یهودیا اونصرانیا"بمیریهودی یامسیحی .
4-درباره ربا درقرآن میفرماید"پس روبروخواهیدبود با جنگ باپروردگارمتعال ورسولش"(بقره آیه279)واین درحقیقت اعلان جنگ پیامبربا آنان است.
ثالثا:اگرگریه برامام حسین ع باعث ندامت وپشیمانی وسعی درجبران کردن گناهان گردد ارزش داشته وقابل قبول است.
سعی کنیم به فرمایش امام صادق ع "التفقه فی الدین" فهم عمیق دردین پیداکنیم وبا تدبروتعقل مطالب رابررسی نموده وازپروردگارمتعال بخواهیم دررسیدن به حق وحقیقت ماراکمک ویاری فرماید ،والسلام .

[ع ل ی]

با سلام
نظز بنده
من هم فكر مي كنم اگر گريه مثل زيارت با معرفت باشد مي تواند همه گناهان را از بين ببرد .
زيرا خداوند ارحم الراحمين است و سبب ساز
يك جور سبب مي سازد كه باعث بخشيده شدن گناه مي شود كه در عقل ناقص بنده نمي گنجد
ولي اعتقاد دارم كه گريه با معرفت !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! بر سيدالشهداء عليه السلام كارها مي كند.
اللهم ارزقني گريه با معرفت براي حسين عليهم السلام
التماس دعا

[HOOSSEYN]

به اعتقاد منم اين طور نيست اگه قرار باشه هر كسي هر كاري كنه بعد گريه كنه كه نمي شه
برداشت من اينه كه قلبي كه بياد امام حسين و معصومين بزرگوار بتپه هيچ وقت گناه نمي كنه كه بخواد براش اشك بريزه براي ما بد تفهيم ميشه متاسفانه درظهر عاشورا زير تير دشمن امام حسين و يارانش نماز خوندن با اون بي ابي اما الان در ظهر عاشورا ميبينيم كه نماز كه ميشه نهار ميدن بعضي جاها و خداحافظ در صورتي كه فلسفه نماز رو ياد نگرفتيم هيچ كدوممون نماز براي وصل به خداست ايمه بزرگوار هم براي نشان دادن راه هستند وقتي قلبي براي انها بزنه مطمينا براي خدا هم ميزنه و جايي براي گناه نمي مونه

[9kazemian]

چگونه ممكن است با زيارت امام حسين‏عليه‏السلام و يا گريه بر مظلوميت آن امام‏عليه‏السلام خداوند متعال تمام گناهان ما را ببخشد؟

بسمه تعالى: سيّدالشهداء امام حسين‏عليه‏السلام هرچه داشت در راه خدا و خداوند متعال در مقابل آن همه ايثار كه بقاء دين و احياء سنّت رسول گرامى اسلام‏صلى الله وعليه وآله مرهون اوست به زائرين و عزاداران و گريه كنندگان بر سيّد الشهداء عنايتى فرموده است.

امام صادق‏عليه‏السلام به فضيل فرمود: »تَجْلِسُونَ وَتُحَدِّثُونَ؟ فَقالَ: نَعَمْ جُعِلْتُ فِداكَ، قالَ: إِنَّ تِلْكَ الْمَجالِسَ اُحِبُّها فَاَحْيُوا أَمْرَنا يا فُضَيْلُ، فَرَحِمَ اللَّهُ مَنْ اَحْيى أَمْرَنا يا فُضَيْلُ مَنْ ذَكَرَنا أَوْ ذُكِرْنا عِنْدَهُ فَخَرَجَ مِنْ عَيْنِهِ مِثْلُ جَناحِ الذُبابِ غَفَرَ اللَّهُ لَهُ ذُنُوبَهُ وَلَو كانَتْ أَكْثَرَ مِنْ زَبَدِ الْبَحْرِ؛ آيا مجالس عزا بر پا مى‏كنيد و از اهل بيت‏عليهم‏السلام و آنچه بر آنان گذشته است صحبت مى‏كنيد؟ فضيل گفت: آرى قربانت گردم، امام فرمود: اين گونه مجالس را دوست دارم پس امر ما را زنده گردانيد كه هركس امر ما را زنده كند مورد لطف و مرحمت خدا قرار مى‏گيرد. اى فضيل! هركس از ما ياد كند يا نزد او از ما ياد كنند و به اندازه بال مگسى اشك بريزد، خدا گناهانش را مى‏آمرزد اگر چه بيش از كف دريا باشد«.[1]


[1] »حدّثني محمّد بن الحسن بن الوليد، عن محمّد بن الحسن الصّفّار، عن الحسن بن موسى الخشّاب، عن بعض رجاله، عن أبي عبداللَّه‏عليه‏السلام قال: إنّ زائر الحسين جعل ذنوبه جسراً على باب داره ثمّ يعبّرها، كما يخلف أحدكم الجسر ورأ إذا عبر؛ محمّد بن الحسن بن الوليد، از محمّد بن حسن الصّفار، از حسن موسى الخشّاب، از برخى رجالش، از حضرت ابى عبداللَّه‏عليه‏السلام حضرت فرمودند:

زائر حسين‏عليه‏السلام گناهانش را پلى در درب خانه‏اش قرار داده كه از آن عبور مى‏كند همان طورى كه يكى از شما وقتى از پل عبور نموديد آن را عقب سر مى‏گذاريد.

يعنى زيارت سيّدالشهداءعليه‏السلام سبب مى‏شود كه گناهان محو و زائل گردند«.

»حدّثني محمّد بن جعفر الرزّاز، عن محمّد بن الحسين بن أبي الخطّاب، عن محمّد بن إسماعيل، عن صالح بن عقبة، عن بشير الدّهان، عن أبي عبداللَّه‏عليه‏السلام، قال: إنّ الرّجل ليخرج إلى قبر الحسين‏عليه‏السلام، فله إذا خرج من أهله بأوّل خطوة مغفرة من ذنوبه، ثمّ لم يزل يقدّس بكلّ خطوة حتّى يأتيه، فإذا أتاه ناجاه اللَّه عزّوجلّ فقال: عبدي سلني أُعطك، اُدعني أُجبك، اطلب منّي أُعطك، سلني حاجتك أقضيها لك، قال: وقال أبو عبداللَّه‏عليه‏السلام: وحقّ على اللَّه أن يعطي ما بذل؛ محمّدبن جعفر رزّاز، از محمّد بن الحسين بن الخطّاب، از محمّد بن اسماعيل، از صالح بن عقبه، از بشير دهان، از ابى عبداللَّه‏عليه‏السلام، حضرت درباره كسى كه به زيارت قبر امام حسين‏عليه‏السلام مى‏رود فرمودند:

وى هنگامى كه از اهلش جدا مى‏شود به هر قدمى كه بر مى‏دارد گناهانش آمرزيده مى‏شود و سپس پيوسته به هر قدمى تقديس و تنزيه شده تا به قبر مطهر مى‏رسد وقتى به آنجا رسيد خداوند متعال او را خوانده و مى‏فرمايد:

بنده من از من سؤال كن تا به تو اعطاء كنم، من را بخوان تا اجابتت نمايم، از من طلب نما تا به تو بدهم، حاجتت را از من بخواه تا برآورده نمايم.

راوى گفت:

امام‏عليه‏السلام فرمودند:

و حق است بر خدا كه آنچه بذل نموده را اعطا فرمايد«.

»وعنه بهذا الإسناد عن صالح بن عقبة، عن الحارث بن المغيرة، عن أبي عبداللَّه‏عليه‏السلام قال: إنّ للَّه ملائكة موكّلين بقبر الحسين‏عليه‏السلام فإذا همّ الرّجل بزيارته أعطاهم اللَّه ذنوبه، فإذا خطا محوها، ثمّ إذا خطا ضاعفوا حسناته، فما تزال حسناته تضاعف حتّى توجب له الجنّة، ثمّ اكتنفوه وقدّسوه وينادون ملائكة السّماء أن قدّسوا زوّار حبيب حبيب اللَّه، فإذا اغتسلوا ناداهم محمّدصلى الله وعليه وآله: يا وفد اللَّه أبشروا بمرافقتي في الجنّة، ثمّ ناداهم أميرالمؤمنين‏عليه‏السلام: أنا ضامن لقضاء حوائجكم ودفع البلاء عنكم في الدّنيا والآخرة، ثمّ اكتنفوهم عن أيمانهم وعن شمائلهم حتّى ينصرفوا إلى أهاليهم؛ و از محمّد بن الحسين بن ابى الخطّاب، از صالح بن عقبه، از حارث بن مغيره، از حضرت ابى عبداللَّه‏عليه‏السلام حضرت فرمودند:

خداوند متعال فرشتگانى دارد كه موكّل قبر مطهر حضرت حسين بن على‏عليهماالسلام مى‏باشند، هنگامى كه شخص قصد زيارت آن حضرت را مى‏نمايد خداوند گناهان او را به اين فرشتگان اعطا نموده و در اختيار آن‏ها مى‏گذارد وقتى وى قدم گذارد فرشتگان گناهان را محو مى‏كنند سپس وقتى قدم بعدى را برداشت حسنات او را مضاعف مى‏نمايند و پيوسته حسنات او را مضاعف كرده تا جائى كه بهشت را براى وى واجب مى‏گردانند سپس اطرافش را گرفته و تقديس و تنزيهش مى‏نمايند و سپس فرشتگان آسمان را ندا مى‏دهند كه زوار حبيب حبيب خدا را تقديس و تنزيه نمائيد و وقتى زوار غسل زيارت نمودند حضرت محمدصلى الله وعليه وآله ايشان را ندا داده و مى‏فرمايد:

اى مسافرين خدا بشارت باد شما را كه با من در بهشت همراه خواهيد بود.

سپس اميرالمؤمنين‏عليه‏السلام ايشان را ندا داده و مى‏فرمايد:

من ضامنم كه حوائج شما را برآورده و در دنيا و آخرت بلا و محنت را از شما دور نمايم.

پس از آن فرشتگان دور ايشان حلقه زده و از راست و چپ آنان را در بر گرفته تا به اهل و خويشاوندان خود باز گردند«.

»حدّثني أبي رحمه اللَّه، عن سعد بن عبداللَّه، عن أبي عبداللَّه الجامورانيّ الرّازيّ، عن الحسن بن عليّ بن أبي حمزة، عن الحسن بن محمّد بن عبد الكريم، عن المفضّل بن عمر، عن جابر الجعفيّ، قال: قال أبو عبداللَّه‏عليه‏السلام في حديث طويل: فإذا انقلبت من عند قبر الحسين‏عليه‏السلام ناداك منادٍ لو سمعت مقالته لأقمت عمرك عند قبر الحسين‏عليه‏السلام، وهو يقول: طوبى لك أيّها العبد قد غنمت وسلمت قد غُفر لك ما سلف فاستأنف العمل – وذكر الحديث بطوله؛ پدرم، از سعد بن عبداللَّه، از عبداللَّه الجامورانى رازى، از حسن بن على بن ابى حمزه، از حسن بن محمّد بن عبدالكريم، از مفضّل بن عمر، از جابر جعفى، وى مى‏گويد:

حضرت ابو عبداللَّه‏عليه‏السلام در ضمن حديث طولانى فرمود:

هنگامى كه از نزد قبر مطهر حضرت ابا عبداللَّه الحسين‏عليه‏السلام برگشتى منادى تو را مى‏خواند كه اگر صدا و گفتارش را مى‏شنيدى تمام عمر خود را حاضر بودى نزد قبر مطهر صرف و طى نمائى.

منادى مى‏گويد: اى بنده خوشا به حال تو، همانا غنيمت بردى و سالم برگشتى، تمام گناهان گذشته ات پاك گرديد پس از ابتدا عمل نما…«.

»حدّثني أبو العبّاس الرزّاز، قال: حدّثنا محمّد بن الحسين ابن أبي الخطّاب، عن محمّدبن إسماعيل، عن الخيبريّ، عن الحسين بن محمّد القمّيّ، قال: قال أبو الحسن موسى‏عليه‏السلام: أدنى ما يثاب به زائر الحسين‏عليه‏السلام بشاطي‏ء الفرات إذا عرف حقّه وحرمته وولايته أن يغفر له ما تقدّم من ذنبه وما تأخّر؛ ابوالعبّاس رزّاز مى‏گويد: محمّد بن الحسين بن أبى الخطّاب، از محمّد بن اسماعيل، از خيبرى، از حسين ابن محمّد القمّى، وى مى‏گويد: حضرت ابوالحسن موسى‏عليه‏السلام فرمودند:

كمترين ثواب و اجر به كسى كه حضرت امام حسين‏عليه‏السلام را در كنار فرات زيارت مى‏كند مشروط به اينكه حق و حرمت و ولايت آن جناب را بشناسد مى‏دهند اين است كه گناهان گذشته و آينده‏اش را مى‏آمرزند«.

»حدّثني أبي‏رحمة الله، عن الحسين بن الحسن بن اُبان، عن محمّد بن أورمة، عن زكريّا المؤمن أبي عبداللَّه، عن عبداللَّه بن يحيى الكاهليّ، عن أبي عبداللَّه‏عليه‏السلام، قال: من أراد أن يكون في كرامة اللَّه يوم القيامة وفي شفاعة محمّدصلى الله وعليه وآله، فليكن للحسين زائراً ينال من اللَّه أفضل الكرامة وحسن الثّواب، ولا يسأله عن ذنب عمله في حياة الدّنيا، ولو كانت ذنوبه عدد رملٍ عالج وجبال تهامة وزبد البحر، إنّ الحسين[بن على]عليهماالسلام قتل مظلوماً مضطهداً نفسه عطشاناً هو وأهل بيته وأصحابه؛ پدرم، از حسين بن الحسن بن أبان، از محمّد بن اورمه، از زكريّا المؤمن ابى عبداللَّه، از عبداللَّه بن يحيى الكاهلى، از حضرت ابى عبداللَّه‏عليه‏السلام، حضرت فرمودند:

كسى كه مى‏خواهد روز قيامت در كرامت خداوند متعال باشد و شفاعت حضرت محمدصلى الله وعليه وآله شاملش گردد پس بايد حسين‏عليه‏السلام را زيارت كند چه آنكه بالاترين كرامت حق تعالى به وى رسيده و ثواب و اجر نيك به او داده مى‏شود و از گناهانى كه در زندگانى دنيا مرتكب شده وى را مورد سؤال و بازخواست قرار نمى‏دهند اگر چه گناهانش به تعداد ريگ‏هاى بيابان و به بزرگى كوه‏هاى تهامه و به مقدار روى درياها باشد، حسين بن على‏عليهماالسلام در حالى كشته شد كه:

اوّلاً: مظلوم بود.

ثانياً: نفس و جسمش مقهور و مورد ستم قرار گرفته بود.

ثالثاً: خود و اهل بيت و اصحابش تشنه بودند«.

»حدّثني أبي‏رحمة الله، عن سعد بن عبداللَّه، عن أحمد بن محمّد بن عيسى، عن محمّد بن خالد البرقيّ، عن القاسم بن يحيى بن الحسن بن راشد، عن جدّه الحسن بن راشد، عن أبي إبراهيم‏عليه‏السلام، قال: من خرج من بيته يريد زيارة قبر أبي عبداللَّه الحسين بن علي‏عليهماالسلام وكّل اللَّه به ملكاً فوضع أصبعه في قفاه، فلم يزل يكتب ما يخرج من فيه حتّى يرد الحائر، فإذا خرج من باب الحائر وضع كفّه وسط ظهره ثمّ قال له: أمّا ما مضى فقد غفر لك فأستأنف العمل.

وبهذا الإسناد، عن الحسن بن راشد، عن إبراهيم بن أبي البلاد باسناده مثله؛ پدرم، از سعد بن عبداللَّه، از احمد بن محمّد بن عيسى، از محمّد ابن خالد برقى، از قاسم بن يحيى بن الحسن بن راشد، از جدّش حسن بن راشد، از حضرت ابى ابراهيم‏عليه‏السلام، آن حضرت فرمودند:

كسى كه از خانه‏اش خارج شده و قصدش زيارت قبر مطهر حضرت ابا عبداللَّه الحسين بن على‏عليهماالسلام باشد خداوند متعال فرشته‏اى را بر او مى‏گمارد پس آن فرشته انگشتش را در پشت او قرار داده و پيوسته آن چه از دهان اين شخص خارج مى‏شود مى‏نويسد تا به حائر وارد گردد و وقتى از درب حائر خارج شد كف دستش را وسط پشتش نهاده سپس به او مى‏گويد:

آنچه گذشت تمام مورد غفران و آمرزش واقع شد اينك از ابتداء به عمل بپرداز و با همين اسناد، از حسن بن راشد، از ابراهيم بن ابى البلاد به أسنادش حديثى مثل همين حديث را نقل نموده«.

»حدّثني محمّد بن عبد اللَّه بن جعفر الحميريّ، عن أبيه، عن عليّ بن محمّد بن سالم، عن محمّد بن خالد، عن عبداللَّه بن حمّاد الأنصاريّ، عن عبداللَّه بن عبد الرّحمان الأصمّ، عن عبداللَّه بن مسكان، قال: شهدت أبا عبداللَّه‏عليه‏السلام وقد أتاه قوم من أهل خراسان فسألوه، عن إتيان قبر الحسين‏عليه‏السلام وما فيه من الفضل. قال: حدّثني أبي، عن جدّي أنّه كان يقول: من زاره يريد به وجه اللَّه أخرجه اللَّه من ذنوبه كمولود ولدته أمّه، وشيّعته الملائكة في مسيره، فرفرفت على رأسه قد صفّوا بأجنحتهم عليه حتّى يرجع إلى أهله، وسألت الملائكة المغفرة له من ربّه وغشيّته الرّحمة من أعنان السّماء، ونادته الملائكة: طبت وطاب من زرت، وحفظ في أهله؛ محمّد بن عبداللَّه بن جعفر حميرىّ، از پدرش، از على بن محمّد بن سالم، از محمّد بن خالد، از عبداللَّه بن حمّاد انصارى، از عبداللَّه بن عبدالرّحمن أصمّ، از عبداللَّه بن مسكان، وى مى‏گويد:

حضور مبارك حضرت ابا عبداللَّه‏عليه‏السلام رسيدم در حالى كه گروهى از اهل خراسان خدمت آن جناب مشرف شده بودند، ايشان از آن جناب راجع به زيارت قبر حضرت حسين بن على‏عليهماالسلام و ثوابى كه در آن است سؤال نمودند؟

حضرت فرمودند:

پدرم از جدم نقل كردند كه مى‏فرمودند:

كسى كه آن حضرت را صرفاً براى خدا و به قصد قربت زيارت كند خداوند متعال از گناهان رهايش نموده و او را همچون نوزادى كه مادر زائيده قرار مى‏دهد و در طول سفرش فرشتگان مشايعتش كرده و بالاى سرش بال‏هاى خود را گشوده و با اين حال او را همراهى كرده تا به اهلش باز گردد و نيز فرشتگان از خداوند مى‏خواهند كه او را بيامرزد و از اطراف و اكناف آسمان رحمت واسعه الهى او را فرا گرفته و فرشتگان ندا كرده و به وى مى‏گويند:

پاك هستى و آن كس كه زيارتش نمودى نيز پاك و مطهر است و پيوسته وى را بين اهل و خويشانش حفظش مى‏نمايند«.
پاسخ آیت الله میرزا جواد تبریزی ره

[sh.ahmad]

سلام علیکم برادران محترم ، دررابطه بامطالب فوق چندنکته رامتذکرمیشوم.
اولا:همه روایات فوق ازنظرصحیح ومعتبرنمی باشند
ثانیا:این روایات همانطورکه درمقاله اول عرض کردم مقیدومحدود می شوندبه آیات قرآن وروایات معصومین (ع)
ثالثا:هیچکدام ازشما برادران به آیات قرآن وروایاتی که درآن مقاله نوشتم پاسخ نگفته وجواب ندادید.
رابعا:درقرآن کریم آمده "فویل للمصلین الذینهم عن صلوتهم ساهون" وای برنماز گذارانی که ازنمازشان غافلند.
وامام صادق ع نیز هنگام رحلت درباره نمازبسیارسفارش کرده وفرمودند"به شفاعت مانمیرسدکسیکه نمازراسبک بشمارد"
خامسا:دربعضی ازروایات آمده "من بکی علی الحسین ع عارفا بحقه وجبت له الجنة" کسیکه گریه کند برحسین ع وعارف بحق اوباشدبهشت براو واجب میشود.آیامسلمان مومنی که عارف است به حق سیدالشهداء وولایت آن بزرگوارراداردمیشودهرگناه صغیره وکبیره رامرتکب شود؟! هرگز
کسیکه هرگناه صغیره وکبیره رامرتکب می شودازولایت الهی وائمه اطهار وامام حسین ع خارج شده وبه ولایت شیطان درآمده وواردمیشود.
سادسا:قیام وشهادت امام حسین ع به جهت امربه معروف ونهی ازمنکربودومیفرمود"آیا نمی بینیدکه به حق وقرآن عمل نمیشودوازباطل نهی نشده وجلوگیری به عمل نمی آید؟"
همه سخن سیدالشهداءاین بودچراگناه میکنید،چرادستورات قرآن وپیامبرص راعمل نمیکنید؟
امیدوارم بهتروبیشترهدف ومکتب سالارشهیدان امام حسین ع رابشناسیم ومعرفتمان به دین مقدس اسلام واولیاءش فزونی یابد.
درپایان بازهم میگویم اگرگریه برامام حسین ع باعث ندامت وپشیمانی وسعی درجبران کردن گناهان گردد ارزش داشته وقابل قبول است،موفق باشید والسلام.

[ع ل ی]

درود
به اعتقاد من اين نوع عقايد جز عقايد غلات شيعه است و اين با هيچ منطقي جور در نمي ايد كه يك انسان تمام گناهان كبيره را انجام دهد و بعد اخر عمري بيايد براي امام حسين گريه كند و تمام سيئاتش در جا تبديل به حسنات شود و وارد بهشت شود.
شما اگر به ادعيه معتبر شيعه كه از طرف ائمه خوانده مي شده است مراجعه كنيد تماما درباره بزرگي خداوند و كوچكي انسان سخن گفته است هيچ وقت در هيچ دعايي ائمه نگفته اند براي آمرزش گناهانتان بياييد و به ما رجوع كنيد يا برا ما گريه كنيد بلكه گفته اند مستقيم به در گاه خداوند پناه ببريد و از او براي امرزش گناهانتان درخواست كنيد.
خداوند در ايه 110 سوره كهف چنين مي گويد((بگو من بشري همانند شما هستم با اين تفاوت كه به من وحي مي شود كه خداي شما يگانه است حال هر آنكس كه اميد در لقاي پروردگارش بسته است بايد كار نيكو پيشه كند و در پرستش پروردگارش كسي را شريك نگيرد.))
حال من مي پرسم ما شيعيان آرزويمان اين است كه خدا را ملاقات كنيم يا امام زمان را خداوند كه خالق تمام انسانها و موجودات است به ما مي گويد كه اگر مي خواهيد من را ملاقات كنيد كار نيكو پيشه كند تا بتوانيد با من ملاقت كنيد حال ما ارزويمان اين است كه امام زمان را ملاقات كنيم وبراي امام رمان در چاه جمكران نامه مي فرستيم چرا براي خود خداوند نامه نمي نويسيم و از او طلب امرزش نمي كنيم.
پيامبر و ائمه تنها مي توانند براي ما انسانها دعا كنند كه خداوند ما را ببخشد ما هم مي توانيم براي همديگر دعا كنيم تا خداوند ما را بخشد ولي پيامبر و ائمه چون به خداوند نزديكترند امكان اجابت دعا از طرف خداوند بيشتر مي شود.

بدرود
ما كه اعنقاد كامل به سبب ساز بودن خداوندو يكي از اسباب آمرزش گناهان گريه بر خون خدا (سيدالشهدا(س) داريم و دلائل زياد ديگري هم داريم كه قابل حضم براي شما نيست چكار كنيم!

[ع ل ی]

به اعتقاد منم اين طور نيست اگه قرار باشه هر كسي هر كاري كنه بعد گريه كنه كه نمي شه
برداشت من اينه كه قلبي كه بياد امام حسين و معصومين بزرگوار بتپه هيچ وقت گناه نمي كنه كه بخواد براش اشك بريزه براي ما بد تفهيم ميشه متاسفانه درظهر عاشورا زير تير دشمن امام حسين و يارانش نماز خوندن با اون بي ابي اما الان در ظهر عاشورا ميبينيم كه نماز كه ميشه نهار ميدن بعضي جاها و خداحافظ در صورتي كه فلسفه نماز رو ياد نگرفتيم هيچ كدوممون نماز براي وصل به خداست ايمه بزرگوار هم براي نشان دادن راه هستند وقتي قلبي براي انها بزنه مطمينا براي خدا هم ميزنه و جايي براي گناه نمي مونه

به اعتقاد بنده گريه با معرفت به حضرت اباعبدالله(ع) كارها مي كند"
يك مثال ساده :

من و شما با هم خرده حساب داريم( مثلاً غيبت شما را گفتم ) و شما مرا نمي بخشيد و من مرتكب گناه كبيره شدم ، بعد من در گريه هام براي عزيزترين كس خداوند از خدا خواستم كه گناه مرا پاك كند ، براي شما يك مشكلي بوجود مي آيد كه قابل حل نيست و درمانده مي شويد خداوند سبب ساز حل مشكل شما را به دست من داده و من را سر راه شما قرار مي دهد و من هم مشكل شما را حل مي كنم در اين صورت از شما حلاليت مي طلبم و شما هم چون مشكلتان حل شد از من راضي مي شويد . بدين ترتيب كار سبب ساز معلوم مي گردد كه بواسطه گريه بر خون خدا اين گونه پيش آورده است

برادر عزيز شك نكن خدا و قرآن و اهلبيت عليهم السلام چراغهاي روزگار تاريكي ما هستند ولا غير
موفق باشيد
يا علي(ع)