آيا در عصر غيبت ميتوان حضرت مهدى (ع) را ديد ؟

[Smasher]

 بسم الله الرحمان الرحيم  
 با سلام به برادران و خواهران  
  
 آيا در عصر غيبت ، امكان رؤيت امام (ع) امكان دارد يا خير ؟ 
 ممنون ميشم كه در هر مورد با روايت صحبت كنيم  
 يا قائم آل محمد (ص) 

[پاسخ جو]

به نام خدا

و با سلام و عرض خوشمد خدمت دوست عزیز

نحوۀ ارتباط با امام زمان(ع) در دو مرحله قابل بررسي است:

الف) زمان غيبت صغري؛
ب) زمان غيبت كبري.

در زمان غيبت صغري كه از سال 260 و يا 255 هجري قمري آغاز شد و در سال 329 پايان يافت،3 مردم پرسش هاي عقيدتي، اجتماعي و مشكلات خويش را به وسيلة نواب خاص با امام زمان(ع) در ميان مي گذاشتند و آن حضرت مسائل و پرسش هاي مردم را پاسخ مي گفتند. گاهي گروهي از مردم به وسيلة نواب خاص به ديدار امام زمان(ع) مي رفتند. در واقع مي توان گفت كه در اين مد"ت امام هم غايب و هم غايب نبود.4
نواب خاص امام زمان(ع) كه نقش بنياري در برقراري ارتباط مردم با امام زمان(ع) داشته اند، عبارتند از:
1- ابوعمرو عثمان بن سعيد عمري؛
2- ابوجعفر محمد بن عثمان بن سعيد عمري؛
3- ابوالقاسم حسين بن روح نوبختي؛
4- ابوالحسن علي بن محمد سمري.
در اين جا لازم است به بخشي از وظايف و فعاليت هاي نواب خاص امام زمان(ع) اشاره شود كه چگونه مردم با امام زمان(ع) ارتباط برقرار مي كردند:
الف) پنهان داشتن نام و مكان امام: گرچه امكان رؤيت امام زمان(ع) در غيبت صغري براي مردم و نواب خاص وجود داشت، ولي به دليل مشكلات سياسي، هر يك از نواب موظف بودند كه نام و مكان امام را افشا نكنند؛ زيرا جان امام از سوي حكومت تهديد مي شد. البته اين پنهان كاري به دستور خود امام زمان(ع) صورت گرفته بود. ارتباط شيعيان نيز بدون اين كه مكان امام را بدانند، برقرار مي شده است.
ب) پاسخ گويي به سؤالات فقهي و مشكلات عقيدتي:
نواب خاص علاوه بر وظيفة فوق، وظيفة پاسخگويي به سؤالات فقهي و مشكلات عقيدتي مردم را نير بر عهده داشتند نواب خاص به دليل اين كه از دانش بسيار بالايي بهره مند بودند، به بهترين وجه شبهه زدايي نموده، پرسش هاي مردم را جواب مي دادند. از سوي ديگر سؤالات فقهي و شرعي شيعيان را به عرض امام رسانده و پاسخ ها را دريافت و به مردم ابلاغ مي كردند.
ج) اخذ و توزيع اموال متعلق به امام زمان(ع):
نواب خاص اموال متعلق به امام را از جمله بيت المال و سهم امام را از شيعيان مي گرفتند به هر طريقي ممكن به امام زمان(ع) مي رساندند.
در زمان غيبت كبري نيز نحوة ارتباط با امام زمان ممكن است با طرق زير امكان پذير باشد:

1- ملاقات حضوري:
در خصوص امكان و عدم امكان ملاقات حضوري با امام زمان(ع) اختلاف است. برخي عقيده دارند كه ملاقات حضوري امكان داشته و انسان با رعايت تقوا و ايجاد شايستگي، مي تواند به حضور امام زمان(ع) برسد.
چنان كه شخصيت هايي مانند مقدس اردبيلي،5 علامة‌حلي،6 و علامة بحرالعلوم7 و ... به حضور آن حضرت رسيده اند. سيد مرتضي،8 شيخ طوسي و ... از طرفداران اين نگرش هستند.
شيخ طوسي مي نويسد: "ما قطع نداريم كه حضرت از تمام اولياي خود، پنهان باشد، بلكه جايز است كه براي بيشتر آنان ظاهر گردد و نمي داند هر انساني مگر خود را...".9
برخي ديگر عقيده دارند كه ملاقات حضوري با امام زمان(ع) امكان ندارد. محمد بن ابراهيم، معروف به نعماني،10 فيض كاشاني،11 و كاشف الغطا،12 و ... از طرفداران اين نگرش هستند. اينان به برخي از روايات تمسك كرده اند كه در آن ها هر گونه ارتباط حضوري با امام زمان(ع) منع شده است.13
امام زمان(ع) در توقيع شريفش خطاب به آخرين نايب خاص خود يعني علي بن محمد سمري، فرمود: "به زودي از شيعيان من خواهد آمد كساني كه ادعاي ديدن مرا بكنند. آگاه باشيد هر كس قبل از خروج سفياني و صيحة آسماني ادعا كند كه مرا ديده است، او دروغگوي افترا زننده است".14
واقعيت اين است كه با تقوا و معنويت و قابليت مي توان به حضور آن امام همام رسيد، چنان كه برخي از بزرگان به حضور او رسيده اند. به نظر مي رسد آن عده از رواياتي كه دلالت بر منع ملاقات دارند، ناظر بر اين است كه جلوي هر گونه سوء‌ استفاده از ادعاي ديدن امام زمان گرفته شود و هر كس ادعاي رويت امام زمان(ع) را نكند. برخي از بزرگان به حضور امام رسيده اند و مرحوم آخوند خراساني نيز ملاقات امام زمان(ع) را براي افراد خاصي ممكن دانسته است. ليكن بعضي معتقدند كه اين نوع ديدار يا در حالت مكاشفه است و يا ملاقات با ياران خاص امام عصر(ع) مي باشد، ولي طرف گمان مي كند كه شخص امام عصر را ديده است. بعضي از داستان ها در خواب بوده ولي علاقه مندان آن را در بيداري دانسته اند.والله العالم.
3 شيخ صدوق، كمال الدين، ص 480؛ بحارالانوار، ج 52؛ صافي گلپايگاني، منتخب الاثر، ص 268.
4 محمد رضا حكيمي، خورشيد مغرب، ص 53.
5 منتهي الآمال، ج 2، ص 470 و مهدي موعود، ص 934.
6 تنكابني، قصص العلماء، ص 259.
7 بحارالانوار، ج 52، ص 174.
8 تنزيه الانبياء، ص 182، به نقل از مجلة حوزه، شمارة‌70 _ 71، ويژه نامة‌امام زمان، ص 99.
9 كتاب الغيبه، ص 99.
10 همان، ص 160.
11 وافي، ج 2، ص 414.
12 حق المبين، ص 87.
13 شيخ طوسي، كتاب الغيبه، ص 395.
14 شيخ صدوق، همان، ص 516.

2- ارتباط معنوي:
بي ترديد مي توان با امام زمان(ع) ارتباط معنوي برقرار كرد. البته اين ارتباط با بهره گيري از تقوا، دعا و توسل به ائمه(ع)، به ويژه به ساحت مقدس امام زمان(ع) امكان پذير است. شايد بر همين اساس باشد كه يكي از وظايف شيعيان در زمان غيبت، دعا كردن براي امام زمان(ع) و توسلات بيان شده است.15 ارتباط معنوي بدان معنا نيست كه انسان امام زمان(ع) را حضوراُ ملاقات كند، بلكه بايد با آن امام ارتباط برقرار كند و هميشه به ياد او بوده و او را در تمام اعمال خود ناظر بداند و هرگاه چنين لياقت و شايستگي اي حاصل شد آن حضرت نيز به انسان عنايت كرده، به رفع مشكلات انسان مي پردازد؛ از اين رو امام زمان(ع) در توقيعي كه براي شيخ مفيد صادر كرد، فرمود: "فانا نحيط علما بأنبائكم و لا يعزب عناشي من اخباركم؛16 ما بر اخبار و احوال شما آگاهيم و هيچ چيز او اوضاع شما بر ما پوشيده نمي ماند". باز حضرت در همان توقيع فرمود: "ما در رسيدگي و سرپرستي شما كوتاهي نكرده و ياد شما را از خاطر نبرده ايم، كه اگر جز اين بود، دشواري ها و مصيبت ها بر شما فرود مي آمد و دشمنان شما را ريشه كن مي كردند".17
ارتباط معنوي انسان با امام زمان(ع) سبب مي شود كه آن حضرت در ميان مردم حضور پيدا كند،‌ اگرچه مردم او را نشناسند. امام علي(ع) فرمود: "سوگند به خداي علي، حجت خدا در ميان آنان هست و در كوچه و بازار آن ها گام بر مي دارد و برخانه هاي آنان وارد مي شود و در شرق و غرب جهان به سياحت مي پردازد و گفتار مردمان را مي شنود و بر اجتماعات آنان وارد شده سلام مي دهد. او مردمان را مي بيند".18
در دعاي ندبه مي خوانيم: "جانم فدايت! تو آن غايبي هستي كه از ميان ما بيرون نيستي. جانم فدايت! تو آن دور شده از وطن هستي كه از ما دور نيستي".19




15 منتهي الآمال، ص 559 و 562.
16 احتجاج طبرسي، ج 2، ص 592.
17 همان.
18 جباري، عاشوري و حكيم، تاريخ عصر غيبت، ص 426؛ به نقل از الغيبه نعماني، ص 72.
19 مفاتيح الجنان، دعاي ندبه.


همچنین در روايات آمده است كه امام زمان در مكان‏هاي مختلف حضور مي‏يابند و ميان مردم بوده اما وي را نمي‏شناسند: امام صادق(ع) فرمود: اگر زمين يك ساعت از حجت خدا خالي باشد، ساكنان خود را فرو خواهد برد. مردم را مي‏شناسد، ليكن مردم او را نمي‏شناسند، همان گونه كه يوسف، مردم را مي‏شناخت و آنان او را نمي‏شناختند. (1)
در روايتي ديگر از علي(ع) آمده است: "حجت حق بر زمين استوار است، در جاده‏ها حركت مي‏كند، در خانه‏ها وارد مي‏شود و در شرق و غرب زمين به گردش مي‏پردازد."(2)
از اين روايات استفاده مي‏شود كه امام به گونه ناشناس ميان مردم حضور مي‏يابد اما و مردم هم او را می بینند ولی نمی شناسند .

(اینجا بین دیدن یک طرفه و مشاهده دوطرفه تفاوت ظریف وقابل توجهی قائل شده است)

پاورقي:
1 - كتاب الغيبة نعماني، ص 141
. همان، ص 144 2 -


در برخي از روايات وجود مقدس امام زمان (ع) به خورشيد تشبيه شده است.(2) خورشيد چه پشت ابر باشد و چه نباشد، به موجودات نفع رسانده و زندگي موجودات به آن بستگي دارد. فلسفه وجودي امام و حجت خدا اين نيست كه انسان ها تنها او را ببينند تا جاي اين پرسش باشد كه چرا پيشينيان موفق شدند امام معصوم را مشاهده كنند، اما ما از آن محروم شده ايم اما اين كه چرا در دورة غيبت كبري تنها برخي از نيكوكاران مي توانند باحضرت مهدي (عج) ملاقات و ارتباط داشته باشند ، پاسخ روشن است، زيرا امام (ع) مصلح كل و با تقوا است . طبيعي است كساني مي توانند با امام پارسا و مصلح ارتباط برقرار كنند كه خود پارسا باشند . هر كسي لياقت و شايستگي را پيدا كرد، مي تواند با امام ارتباط برقرار كند. اين ارتباط اختصاص به قشر خاصي ندارد.
داده هاي تاريخي نشان از آن دارد : آن دسته از مردم با امام ارتباط برقرار كردند كه لياقت و شايستگي داشتند، مانند علامه بحرالعلوم و مقدس اردبيلي . شما هم با ايجاد لياقت و شايستگي در خود، با امام ارتباط برقرار كنيد.
اگر در زمان حضور ائمه (ع) همگان مي توانستند با آنان ارتباط برقرار كنند، بدان جهت بود كه غايب نبودند، ولي امام زمان (ع) به خاطر برخي علل غايب شده است.
نحوة ارتباط با امامي كه غايب است، با امامي كه غايب نيست، تفاوت دارد. اگر تفاوت نداشت كه ديگر غيبت معنا نداشت. پس ملاقات با امام زمان نبايد با فلسفه غيبت آن امام كه براي ديگر امامان وجود نداشته است، منافات داشته باشد.
در عين حال برقراري ارتباط با امام زمان تنها با ديدن ظاهري نيست، بلكه ارتباط دروني و معنوي نيز مي تواند برقرار باشد كه برتر از ارتباط ظاهري است. چه بسيار انسان هايي كه مورد توجه و عنايت امام زمان (عج) بوده اند، بي آنكه ملاقات يا ارتباط برقرار شده باشد. آن چه بايد به دنبال آن باشيم، فراتر از ملاقات حضوري، يعني ارتباط معنوي با امام زمان (ع) است.

پي نوشت ها :

2 - مهدي پيشوايي، سيره پيشوايان ، ص 671 - 672.



گاهي ديدار چنين حاصل مي شده كه فرد بعد ازديدار و خروج از آن حالت يقين پيدا مي كرده كه امام را ديده است، اما رؤيت رسمي حضرت چنانچه در غيبت صغري بوده تكذيب مي شود. نمونه كساني كه قبلاً‌ علم داشته و با علم به ديدار حضرت رفته باشد بسيار كم بوده و معمولاً پس از مرگ ديدار كنندگان اين موضع مكشوف شده است و آنها مدعي ديدار نبوده اند.
و از طرفی عده دیگری نیز بوده اند که در وقت دیدار ، ایشان را نشناخته اند و بعد از رفتنشان متوجه شده اند که او که بود و لذا بازهم با اختیار نمی توانستند مثل غیبت صغری

او را به عنوان امام خطاب کنند و امورشان را به ایشان ارجاع دهند .

برای توضیح بیشتر این مورد ، مطلب زیر را می آورم :

آيت ا...مصباح در پاسخ به سئوال كه آيا مواردي كه نقل مي شود افرادي آن حضرت را مشاهده كرده اند واقعيت دارد يا نه؟ مي فرمايند : "فرق بين عصر غيبت صغري و غيبت كبري اين است كه در زمان غيبت صغري، كساني بودند كه مي‌توانستند رسماً‌ خدمت اما زمان ( برسند، حرفهاي مردم را نقل كنند و جوابش را هم بگيرند و به مردم اطلاع دهند. يا وجوهات را بپردازند و رسيد بگيرند. گويي امام عصر( حاضر بودند و مردم با ايشان ملاقات مي كردند،‌با اين تفاوت كه اين روابط خصوصي بود و فقط چند نفر يا يك نفر با آن حضرت رابطه داشتند.

اين نوع رابطه پس از آخرين نماينده،‌قطع شد و پس از آن ديگر چنين رابطه اي وجود ندارد كه كسي باشد تا مردم بوسيله او با ايشان ارتباط پيدا كنند. اينكه آن حضرت فرمودند پس از اين، كسي مرا نخواهد ديد، منظور همان رؤيتي است كه در عصر غيبت صغري وجود داشته است و نواب به خواست خود،‌هر وقت مي خواستند خدمت امام ( مي‌رسيدند، ‌لذا در زمان غيبت كبري، ‌رؤيتي كه توأم با‌آن نيابت بوده باشد وجود ندارد و آن حضرت اين موضوع را نفي مي‌نمايند. اما در زمان غيبت كبري، ممكن است كساني خدمت امام زمان( شرفياب شوند ولي آن حضرت را نشناسند، يا در خواب، ايشان را ببينند يا آنكه خود امام( خواسته باشند كه خود را به كسي نشان دهند. دليلي بر عدم امكان اين موضوع نداريم. خلاصه آنكه ظرف گفت و گويي كه محل بحث بوده، رؤيتي است كه در زمان غيبت صغري ميسر بوده و آن را در زمان غيبت كبري نفي مي كنند،‌نه هر رؤيتي را." "1"
بنابراين با قاطعيت مي توانيم كساني را كه ادعاي ديدار مي كنند (به معنايي كه توضيح داده شد) تكذيب كنيم و از آن طرف برخي ملاقاتها را كه به صورت ادعا نبوده، مثل ديدار سيد بحرالعلوم، شيخ بها، علي بن مهزيار و ...مورد تصديق قرار دهيم.


نتیجه : "ديدار و رويارويي با آن حضرت" به سه صورت ممكن است پيش آيد :

1- ديدار حضرت مهدي( با عنوان غير واقعي ايشان، به طوري كه كاملاً براي ديدار كننده ناشناس باشند. اين گونه ديدار، و به فراواني دايم براي كساني كه در محل زندگي ايشان سكونت دارند يا افرادي كه با ايشان برخورد مي نمايند در هر نقطه اي كه باشد روي مي دهد.
2- ديدار با آن حضرت در عنوان حقيقي ايشان، بدون اينكه اين امر را ملاقات كننده، مگر پس از پايان گرفتن ديدار، متوجه باشد. اين همان حالتي است كه اكثر ديدارهاي نقل شده را شامل مي شود.
3- ديدار با آن حضرت با عنوان حقيقي ايشان ، در حالي كه ديدار كننده نيز در اثناي ملاقات متوجه اين امر باشد. اين گونه ديدار در اخبار مشاهده و ديدار بسيار كم نقل شده است، زيرا غالباً مخالف مصلحت مي باشد و با غيبت تامه و كامل حضرت مهدي( منافات دارد .
ـــــــــــــــــــــــــ
تقويت مباني اعتقادي، آيت ا...مصباح،ص51-50

[Smasher]

به نام خدا

و با سلام و عرض خوشمد خدمت دوست عزیز

 بسم الله الرحمان الرحيم  
 با سلام برادر مؤمن  
 از اين راهنمائى شما بسيار متشكرم و انشاء الله كه همه در ديدار روى گل حضرت مهدى (ع) موفق شويم و بدون نديدن ايشان از دنيا چشم نبنديم . ( البته از آنجائى كه منت خداوند بر اين بنده حقير بود ، بنده ايشان را در خواب يا همان رؤيا ديده ام ولى خب نه بمدت طولانى )  
  
 يك راهنمائى از شما برادر مؤمن دارم و آنهم اينكه از كجا ميتونم سايتى را در مورد اينكه ترجمه احاديث بصورت فارسى را داشته باشم ؟  
 در ضمن ، من نمى تونم به نرم افزارى دسترسى داشته باشم زيرا كه بنده خارج از ايرانزندگى ميكنم و اين امر برايم ميسر نيست . 
 بنابراين معرفى سايت براى بنده آسانتر خواهد بود . مخصوصا سايتهائى كه قابل جستجو داشته باشه .  
 آخين خواهش از شما :  
 امكانش هست كه متن كامل نامه شيخ مفيد را كه امام زمان (ع) براى ايشان نوشته بودند را با ترجمه فارسى ارائه بديد ؟  
 از اينكه شما را در زحمت انداختم ، عذر ميخواهم  
 از لطف تمام برادران و خواهران مؤمن متشكرم  
 يا قائم آل محمد (ص) 

[پاسخ جو]

به نام خدا

سلام دوباره و تشکر از لطف شما

راستش منظورتون رو از حدیث اینطور متوجه شدم که مربوط به حضرت ولیعصر(عج) باشه . درست فهمیدم ؟

یا اینکه کلا در مورد احادیث سایت می خواین ؟

اگه مورد اول هست پیشنهاد می کنم حتما به سایت زیر سر بزنید که بسیار در مورد حضرت کامل کار کردند + قسمت بانک حدیث :

[External Link Removed for Guests]
و همچنین :

[External Link Removed for Guests]




در قسمت منابع جامع سایت های مهدویت(عج) هم می تونید از تاپیک زیر استفاده کنید که مدیر محترم این بخش زحمت کشیدند :


** فهرست منابع مهدويت **



بازم اگر موردی رو خواستید در خدمت هستم



[HR]
این هم ترجمه نامه ها (اگر متنش رو هم یافتم میذارم اینجا) :



اولين نامه صاحب الزمان ((عج الله فرجه)) به شيخ مفيد ((رحمة الله عليه))

[Smasher]

به نام خدا

سلام دوباره و تشکر از لطف شما

 بسم الله الرحمان الرحيم  
 با سلام دوست عزيز  
  
 از لطف و محبت شما ، ممنونم كه اينقدر زحمت كشيديد  
  
 در مورد نوشته هاى شما سؤالاتى برايم پيش آمده كه ممنون ميشم راهنمائى كنيد  
 1 - نيابت عامة  
 2 - نيابة خاصة 
  
 كه هر دو مورد فكر كنم منتفى باشه ( بنا به روايتى رو كه ارائه داديد )  

[محب فاطمه]

 بسم الله الرحمن الرحيم  

 

با سلام و خير مقدم خدمت شما دوست عزيز .

و با تشكر از پاسخ جو گرامي كه پاسخ گو بودند. و مطالب مفيدي را ارائه فرمودند.  

آيا در عصر غيبت ، امكان رؤيت امام (ع) امكان دارد يا خير ؟

در مورد نوشته هاى شما سؤالاتى برايم پيش آمده كه ممنون ميشم راهنمائى كنيد
1 - نيابت عامة
2 - نيابة خاصة

كه هر دو مورد فكر كنم منتفى باشه ( بنا به روايتى رو كه ارائه داديد )

در تكميل مطالب گذشته و جواب پرسش اخير شما لازم به ذكر است كه :


همانسان که غيبت امام دوازدهم به دو گونه بود، نيابت نيز دو گونه است:

الف) نيابت خاصه در غيبت صغري.
ب) نيابت عامّه در غيت کبري.

نيابت خاصه، آن است که امام، اشخاص خاصي را نايب خود قرار دهد و به اسم و رسم معرفي کند.
نيابت عامّه، آن است که امام، ضابطه هايي کلي به دست دهد، تا در هر عصر فرد شاخصي که آن ضوابط بر او صدق مي کند، نايب امام شناخته شود و به نيابت از امام عهده دار سامان امور جامعه در امر دين و دنيا باشد.


نايبان خاص را «نواب خاص» و «نواب اربعه» (نايبان چهارگانه) مي گويند. که همه از علما و زُهّاد و بزرگان شيعه بودند.
>عثمان بن سعيد عمروي
>محمد بن عثمان
>حسين بن روح نوبختي
>علي بن محمد سمري


برخي وظايف مهم نائبان خاص


عبارت بودند از:
الف) زدودن شک و حيرت مردم.
ب) حفاظت از امام (عليه السلام).
ج) اخذ و توزيع اموال.
د) مبارزه با مدعيان دروغين نيابت و غلو کنندگان درباره اهل بيت (عليه السلام).
ه) مبارزه با وکيلان خائن.
و) آماده سازي مردم براي پذيرش غيبت کبري.
ز) نصب وکلاي عام در غيبت کبري:
سفيران خاص در شهرهاي مختلف جهان اسلام، هرکدام نمايندگاني داشتند که در فراهم ساختن امکانات انجام شايسته مسئوليتهاي خطير سفارت حضرت مهدي «اروحنا فداه» براي آنان نقش شايسته اي را ايفا مي کردند.

نواب عام در دوره غيبت کبري


در دوران غيبت که بشر از نعمت انسان کامل بطور مستقيم خود را محروم نموده خداوند راه را بکلي به روي مردم قطع نفرموده است.
در عصر غيبت صغري مردم مسائل خود را از طريق نايبان خاص برطرف مي کردند; ليکن با قطع شدن اين ارتباط مؤمنان رها نشده و از سوي آن حضرت نامه اي در اين زمينه رسيده است که فرمودند:

در زمان غيبت کبري به راويان احاديث (که احاطه کامل بر مکتب اهل بيت دارند) يعني مجتهدان و فقيهان مراجعه کنيد; هماناني که ـ طبق بيان امام عسگري (ع) ـ خود نگه دار بوده و حافظ دين خود بوده با خواهشهاي نفس مخالفت کرده در همه امور مطيع اوامر الهي باشند (نه همه فقيهان).

پس راه روشن است و حضرت به مردم امر فرمودند که بايد به فقيهاني که چنين ويژگيهايي را بطور عام (بدون معين کردن شخص) دارا هستند، مراجعه کنند.



بهره وري از بركات امام عصر عليه السلام از چند طريق زير امكان پذير است :

1) تشرفات
الف ـ كساني كه در هنگام تشرف آن حضرت را شناختند .
ب ـ كساني كه بعد از تشرف حضرت را شناختند .


 2) مشاهدات و مكاشفات
در اين بخش قضاياي کساني نقل شده است که،امام زمان (ع) را در حالت مکاشفه يا مشاهده زيارت کرده اند.  


ضمنا معلوم باشد که مکاشفه، حالتي است بين خواب و بيداري - نه آن که فقط قبل از خوابيدن باشد - و شخصي که مکاشفه برايش اتفاق مي افتد،چيزهايي را مي بيند که مربوط به حواس ظاهري نيستند، بلکه به ادراکات روحي و معنوي اوبرمي گردند، همان گونه که انسان وقتي خوابي مي بيند، اين ديدن وشنيدن در خواب، با چشم وگوش ظاهري نيست.
فرقي که مکاشفه با خواب دارد اين است که، شخص خواب، حواس ظاهري اش چيزي را درک نمي کنند، اما در مکاشفه،ضمن اين که روح مشغول درک حقايق است، درهمان زمان گوش ظاهري، صداهاي اطراف را هم مي شنود.
حال اگر روح باقدرت و تمرکز بيشتري عمل کند و در هنگام ادراک مطالب، چشم انسان نيزباز باشد، اين حالت را مشاهده مي نامند.
اين حالات غالبا نشان دهنده آن است که، شخص نسبت به چيزي که در مکاشفه يا مشاهده ديده است، علاقه زيادي دارد وبه خاطر انقطاع ازديگران و اطراف خود، چنين حالتي را به طورموقت يا دائم بدست آورده است.

3) رؤياهاي صادقانه

يعني اشخاصي در عالم رؤيا به حضور مقدس حضرت بقية اللّه ارواحنا فداه رسيده اند و خوابشان توام با معجزه يا امثال آن بوده است و همين موجب اعتماد بر آن رؤيا مي باشد.


4) تجليات حضرت

يعني اشخاص متوجه نور يا صدا ويا عطر مبارک حضرت ولي عصر (ع) شده اند.

5) توسلات

يعني اشخاصي به ساحت مقدس حضرت بقية اللّه ارواحنا فداه متوسل شده و از توسل خود به نتايجي رسيده اند.



كه در هر مورد نمونه هاي بسياري حكايت شده است ...


اما جواب مفصل تر را در تاپيكي با عنوان« امكان تشرف به حضور امام عليه السلام در زمان غيبت » در همين بخش از دو ديدگاه عقلي و نقلي پي ميگيريم....




 در پناه امام زمان عليه السلام مؤيد باشيد.