دارد زمان آمدنت دیر می شود
دارد جوان منتظرت پیرمی شود
«آغاز کلام»
ای حجت یزدان وای امیر دوران!
ای موعود انبیا و ای منجی انسان ها!
ای ذخیره ی خدا در زمین!
ای مهربان ترین...
ای کاش اهل عالم می دانستند که با آمدنت،چه سعادتی به آن ها روی خواهد آورد که نه چشمی آن را دیده و نه گوشی آن را شنیده است .
ای کاش مسیحیان جهان می دانستند که مسیح (ع) خود دلداده ی توست و برای ظهورت لحظه شماری می کند تا از آسمان فرود آید؛در نماز به تو اقتدا نماید وپیروان خویش را به تبعیت از تو فراخواند که اگر عیسی (ع)بنا به ضرورت وبرای اتمام حجت،مرده ای را زنده می کرد ؛تو ای مقتدای مسیح (ع)،زمین وزمان ،انسان وجهان واسلام وقرآن را زنده خواهی کرد.
«السلام الیک یا امام المسیح»
ای کاش کلیمیان جهان می دانستند که نه تنها ید بیضا،عصا وسنگ موسی (ع)،الواح تورات وانگشتر سلیمان که تمام مواریث انبیا درنزد توست و
همان خضر (ع)که حضرت موسی (ع)مصاحبت با وی را تاب نیاورد واین گونه مخاطب وی قرار گرفت که:
«هذافراق بینی وبینک »
«ما لم تستطع علیه صبرا»
چرا که:
در مقابل تو دست ادب بر سینه می نهد،به خدمتگزاری وهمنشینی ات افتخار می کند و لحظه ای فراق و دوری ات را بر نمی تابد .
موسی (ع)منجی بنی اسرائیل بود ،تو منجی عالم و بشریتی .موسی (ع) با یک فرعون در افتاد،تو همه ی طاغوت های عالم وهزاران فرعون را به جای خویش نشانده و فرعونیت را ریشه کن خواهی کرد .
ای کاش پیروان زرتشت،این معنا را در می یافتندکه«پندار نیک،گفتار نیک وکردار نیک»تنها و تنها دردوران طلایی ظهور توست که مجال بروز خواهد یافت.
تو را«یوسف زهرا»صدا می زنند وبه یوسف تشبیه می کنند؛اگر چه :
بالای تخت یوسف کنعان نوشته اند
هریوسفی که یوسف زهرا نمی شود
هر گاه تو را با این لقب یاد می کنند ناخودآگاه آیه ای از قرآن کریم برایم تداعی می شود.آن گاه که برادان خطا کار یوسف به محضر او شرفیاب شدند،یوسف (ع)آن ها را با این بیان مخاطب قرار داد که :
«هل علمتم ما فعلتم بیوسف و أخیه»
هیچ می دانید با یوسف و برادرش چه کردید؟بلا فاصله بانویی قد خمیده در برابرم مجسم می شود که مرا و یکایک شیعیان و مردم جهان را مورد خطاب و عتاب قرار می دهد که« هل علمتم ما فعلتم بیوسف»؟هیچ می دانید با یوسف من چه کردید ؟هیچ می دانید در این سال که از شروع غیبتش می گذرد بر مهدی من چه گذشته است؟از اشک های غریبانه اش باخبرید؟!از غصه ها و قلب پر از خونش چه می دانید ؟برای خلاصی او از زندان غیبتش چه کردید ؟ چرا برای رهایی او از غربت و غیبت و مظلومیت دعا نمی کنید ؟بدانید،
حضرت زهرا فرمودند:
دلی شکسته تر از من در آن زمانه نبود
در این زمانه دل فرزند من مهدی شکسته تر است
ای کاش مسلمانان جهان ،این کلام الهی را در کتاب آسمانی خویش باور می کردند که :
«بقیةالله خیر لکم ان کنتم مؤمنین»
ای کاش صد ها میلیون مسلمانی که هر روز و بار ها در نماز روزانه ی خویش«اهدنا الصراط المستقیم »می گویند ؛از پیامبر مهربان خویش در حجة الوداع می شنیدند و می پذیرفتند که در این عصر و زمانه ،تنها راه رهایی ویگانه راه رستگاری یعنی صراط مستقیم ،تو هستی.
تو فصل مشترک میان تمامادیان ومکاتبی ؛اما افسوس که حتی در میان شیعیان ،هنوز زبان مشترک وعزم راسخی برای دم زدن از تو دیده نمی شود.
ای کاش لحظاتی با خویشتن خلوت می کردیم واز خود می پرسیدیم:آیا به راستی خداوند حکیم،این ولی معصوم ومظلوم خویش را برای این آفریده است که قرن های متمادی در پس پرده ی غیبت بماند وبشر هم در ظلمت وبد بختی دست وپا بزند ؟
ای کاش لااقل شیعیانت ذره ای از غربت ومظلومیت تو را درک می کردند و با رفتار و گفتار خویش ،نمک بر زخم های دلت نمی پاشیدند.
کاش به دنبال پاسخی برای این سوال می گشتیم که آیا غیبت ولی خدا،سرنوشت محتوم وتغییرنا پذیر الهی است ویا این ما هستیم که تا کنون اورا نخواسته ایم وظهورش را طالب نبوده ایم؟
کاش متوجه می شدیم که فرمول ظهور،سخت وپیچیده نیست واین آگاهی،بیداری،درخواست ودعای ماست که ظهور را پیش از موعد مقرر رقم خواهد زد وغفلت وخواب آلودگی ما از جمله علل اساسی در تأخیر ظهور حجت خداست.
ای کاش می دانستیم در دعا برای ظهورت چه اسراری نهفته است وچه برکات وآثاری بر آن مترتب است؟
اگر پیام هایت را جدی گرفته بودیم ،اگر از این غفلتی که ریشه در دروازه قرن دوران غیبت دارد فاصله می گرفتیم،اگر همه با هم یک دل ویک پارچه از درگاه حضرت حق،ظهور نورانی ات را خواستار می شدیم،اگر آماده پذیرش وتحمل شما واطاعت از اوامرت می شدیم چه بسا هم اکنون ظهور صورت گرفته بود !
اول مظلوم عالم شکایت خویش از مردم روزگارش را به نخلستان می برد ودرد دل با چاه می گفت.ای کاش می دانستم در کدام نخلستان سر بر کدامین چاه غربت،از بی وفایی وغفلت ما شکوه می کنی!نمی دانم چه شکوهی در ظهورت نهفته است وتو چه عظمتی داری که امیر مؤمنان (ع)،آن عدل مجسم آرزوی برپایی دولت تو وشوق دیدن حکومت را بر دل دارد؟
ویا شوقاه الی رؤیتهم فی حال ظهور دولتهم.
«وه!چه قدر مشتاقم که آن ها را در زمان تشکیل دولتشان بینم!»
تو که هستی که سیدة النساء(ع) در میان دود وآتش تو را صدا می زند و با خون سینه اش نام را بر دیوار خانه ی وحی می نگارد و«ولدی مهدی» می گوید؟
ای کاش عزاداران،سینه زنان وگریه کنان بر سالار شهیدان می دانستندکه هم اینک حضرت ابا عبدالله الحسین(ع)تعزیه دار غربت وسوگوارمظلومیت توست تا آن جا که می فرماید:
«مهدی ما در عصر خودش مظلوم است.»
تا تاکیدی باشد براین فرمایش شما برآن منتظر عاشق که :
«من مظلوم ترین فرد عالم هستم.»
برای خواندن بقیه مطالب به ادامه مطلب بروید
ادامه مطلب
اعتراف می کنم ،خود نیز در زمره ی آنانی هستم که با آب وتاب ،زیارت وارث وعاشورا را می خوانند وگاه با گریه وآه«یا لیتنی کنت معک» می گویند؛اما از درک این حقیقت غافل ویا عاجزند که «حسین بن علی (ع)»در این زمان تو هستی ودوران غیبت،صحرای کربلای توست وعرصه ی ابتلای مردمان واین تویی که هر صبح وشام آوای ((هل من ناصر ینصرنی)) سر می دهی و یار و مدد کار می طلبی .دردا که هلهله ی ایادی شیطان و امواج سپاه کفر و نفاق ،شنیدن صدای استغاثه ات را مشکل ساخته است!افسوس که پرده های غفلت و معصیت،گوش جانمان را سنگین و ناشنوا ساخته است!ای کاش ((هل من معین))ات را میشنیدم و تو را لبیک می گفتم.تازه در این میدان از ما سر و جان نخواسته ای.سخن از شمشیر و نیزه و تیر و خنجر نیست.فقط فرموده ای:برای ظهورم دعا کنید.وای بر ما!بدا به حال ما که از انجام همین وظیفه ی ساده طفره رفتیم...
به فرمایش امام صادق(ع) که می رسم،قلم لحظه ی قلم از نوشتن باز می ایستد.این شخصیت معصوم که تمامی مذاهب اسلامی خود را وام دار اقیانوس بیکران علمش می دانند در بیانی شگفت انگیز می فرمایند:
لو ادرکته لخدمته ایام حیاتی.
«اگر او(حضرت مهدی)را درک می کردم در تمام طول عمرم به خدمتش کمر می بندم»
آقای من!روایات،دوران غیبت شما را به زندان تشبیه کرده اند. حضرت موسی بن جعفر (ع)پس از سال ها گرفتاری در سیاه چال های هارون الرشید (لعنه الله علیه) ودیدن شکنجه و آزار های طاقت فرسا،دست به سوی آسمان بلند نمود و ((خلصنی من ید هارون))سرداد.مادر پهلو شکسته ات پس از دیدن آن همه مصیبت که خود فرموده است:
صبت علی مصائب لو انها صب علی الایان صرن لیالیا(1)
این دعا را به درگاه خداوند عرضه داشت که:((عجل وفاتی سریعا))و امیرمومنان (ع) نیز در شکایت اهل زمانه خویش از خدای - تعالی- در خواست نمودکه:خدایا!علی را از این ها بگیر و بدتر از علی را برایشان مسلط فرما.
جان عالم به فدای غربت تو که که نمی توانی چنین دعاهایی را بر لب جاری کنی!صبر و شکیبایی پیشه می کنی چرا که باید مأموریت نا تمام همه ی انبیا و اولیا را به اتمان برسانی.صدها سال است که در انتظار صدور فرج از ناحیه ی حضرت حق روزها و شب ها را سپری کره ای .
عجب صبری خدا دارد و عجب صبری به تو عطا کرده است!
هر ساله میلیون ها نفر به پابوس جد بزرگوارت؛سلطان ارض طوس مشرف می شوند.خوشا به حالشان.به یقین قلب مقدس تو از این ابراز علاقه محبت شیعیان به اجداد طاهرینت راضی و خشنود میشود؛اما ای کاش زائران حضرت علی بن الموسی الرضا(ع) می دانستند که آن امام غریب ده ها سال پیش از تولد تو برای ظهورت دعا می کرد و در قنوت نمازش از خداوند می خواست که در زمره ی اصحاب قرار گیرد.با شنیدن نام زیبایت از جای بر می خاست و دستان خویش را بر سر می نهاد واطرافیان خویش را نیز همیشه به دعا برایت توصیه می فرمود.اگرزائران حرم رضوی می دانستندکه امام هشتم(ع)هم اینک داغدار غربت توست حداقل کنار ضریح زیر گنبد طلای امام رضا(ع)که دعا مستجاب است برای شادی خاطر آقا علی بن موسی الرضا(ع) هم که شده برای فرج و ظهور تو دعا می کردند.
زمانی که کم سن وسال تر بودم هرگاه به این روایت از امام جواد (ع)برمی خوردم که:فانه یقوم بعد موت ذکره و ارتداد اکثر القائلین بامانته.
«...(حضرت مهدی علیه السلام)پس از آن که نامش فراموش شد و بیش تر معتقدان به امامتش از عقیده ی خود برگشتند قیام می کند))<2>
با تعجب از خود می پرسیدم مگر ممکن است معتقدان به امامت حضرت ولی عصر (ع) از ایشان روی برگردانند؟آن هم اکثریت آنها!
حال به خوبی می فهم که ارتداد؛فقط به این معنا نیست که کسی بلندگو دست بگیرد و با صدای بلند،شما را انکار کند ویا قلم به دست بگیرد و علیه شما کتاب و مقاله بنویسد.
همین که غیبت برایمان عادی شده است؛ همین که دست روی دست گذاشته و برای ظهورت دعا نمی کنیم،همین که به توصیه ها و پیام هایت وقعی نمی نهیم،همین که خود را در محضر شما نمی بینیم.....خود مصداق روشنی از این حدیث است.
ای کاش بشر از لجاجت و خیره سری در برابر آفریدگار خویش و حجت های او،دست برمی داشت.
ای کاش در مکتب تاریخ می آموخت که اگر عدالت امیر مومنان علی (علیه السلام)راتسلیم نشود ناچار به شقاوت حجاج ها تن خواهد داد واگر در عافیت تو را نخواهد در کوران بلاهایی که نفس همگان را به شماره خواهد انداخت مجبور میشود تو را صدا بزند وظهورت را طلب کند.
ای کاش می فهمیدیم که آن شمشیر زهر آلود که در محراب مسجد کوفه بر فرق اول مظلوم عالم فرود آمد عدالت را دوشقه کرد و این عدالت بود که در خون غلطید و این عدالت بود که با امیرالمومنین(ع)دفن شد و تنها و تنها توهستی که عدالت را زنده خواهی کرد.
وبالاخره ای کاش مردم جهان می دانستند که چگونه شیاطین شرق و غرب عالم در صد دند آتش های نبرد های مرگ بار هسته ای را در جهان شعله ور سازند و از کشتن ملیارد ها انسان باکی ندارند.
هنوز دیر نشده است.فرصت همچنان باقی است.بیاییم همه با هم برای ظهور موعود جهانیان دست به دعا برداریم.
