چه کشکی ... چه پشمی ... ؟!

[محمد علي]

چوپانی گله را به صحرا برد ، به درخت گردوی تنومندی رسید.

از آن بالا رفت و به چیدن گردو مشغول شد ... که ناگهان گردباد سختی در گرفت، خواست فرود آید، ترسید.

باد شاخه ای را که چوپان روی آن بود به این طرف و آن طرف می برد.

دید نزدیک است که بیفتد و دست و پایش بشکند.

در حال مستاصل شد....

از دور بقعه امامزاده ای را دید و گفت: ای امام زاده گله ام نذر تو، از درخت سالم پایین بیایم.

قدری باد ساکت شد و چوپان به شاخه قوی تری دست زد و جای پایی پیدا کرده و خود را محکم گرفت.

گفت: ای امام زاده خدا راضی نمی شود که زن و بچه من بیچاره از تنگی و خواری بمیرند و تو همه گله را صاحب شوی...

نصف گله را به تو می دهم و نصفی هم برای خودم...

قدری پایین تر آمد. وقتی که نزدیک تنه درخت رسید گفت: ای امام زاده نصف گله را چطور نگهداری می کنی؟

آنها را خودم نگهداری می کنم . در عوض کشک و پشم نصف گله را به تو می دهم.

وقتی کمی پایین تر آمد گفت:

بالاخره چوپان هم که بی مزد نمی شود کشکش مال تو، پشمش مال من به عنوان دستمزد.

وقتی باقی تنه را سُرخورد و پایش به زمین رسید نگاهی به گنبد امامزاده انداخت و گفت:

اقا چه کشکی چه پشمی؟

... ما از هول خودمان یک غلطی کردیم غلط زیادی که جریمه ندارد.


[HR]


آری ، حکایت بسیاری از ما چنین است ... تعهداتی که به خدا و اولیایش داده ایم را به همین راحتی فراموش می کنیم .

یادمون نره کی بودیم ؟ و کی شدیم ؟

یادمون نره چی بودیم و کجاها بودیم و الان کجا هستیم ؟

یادمون نره چه نعمت هایی بهمون داد ولی ما ....

یادمون نره چه کسانی در جایی که ما هستیم موثر بودند ...

یادمون نره یه روزی بالای درخت بودیم و داشتیم از وحشت و تنهایی می مردیم ....

و این درخت ها و طوفان ها تمامی ندارد !

پس یادمون نره ...

[Fanoos]

البته این بنده خدا صیغه نذر نخونده بوده! پس مالی که الان داره حلاله!

[سعید منتظر]

خداوکیلی خیلی نمک خدا رو خوردیم و نمکدون شکوندیم . . .

خدایا کرمت رو شکر ،