مزاح شیخ و ناصر الدین شاه
جناب آقای شیخ هادی نجمآبادی از جملە روحانیان محترم تهران بود و به اندازه ای عزت نفس داشت كهبیشتر اوقات علناً در حضور شاگردانش می گفت: «من حتی به سلطان هم اعتناییندارم». این سخن كم كم به گوش ناصر الدین شاه رسید. روزی شاه تصمیم گرفت،نزد شیخ برود تا هم به شیخ محبت نماید و هم در این باره شوخی با مزه ای بااو كند.
وقتی سلطان از در وارد شد، شیخ در حال نشسته، سری به علامتاحترام پایین آورد، ولی از جایش حركت نكرد. ناصر الدین شاه كه قصد تفریح ونیز طبع شعری داشت، گفت:
ایـها الشیـخ سخندان حكـیـم
گفته بودی من ندارم از تو بیم
می توانم گردنـت كردن دو نیم
شیخ دستهایش را به نشانە تسلیم بلند كرد و گفت: «اعوذ بالله السمیع العلیم من الشیطان الرجیم».
شاه از این حاضر جوابی و قافیه «شیطان رجیم» بسیار خندید و به شیخ صلە كافی و وافی داد.
میهمان خجلت زده
مردیبه دیدار كسی رفت. تمام روز را در خانە او ماند تا جایی كه صاحبخانه را ازحضور خود ناراحت كرد. چون شب شد و هوا رو به تاریكی نهاد، صاحبخانه چراغینیاورد.
میهمان پرسید: چراغ كجاست تا روشن كنیم؟
صاحبخانهگفت:خداوند می فرماید: ﴿…واذا أظلم علیهم قاموا﴾؛ چون شب جامه تیرگی را برآنها پوشانید، از جا حركت كردند. (سورە بقره،آیە20)
پس از این سخن میهمان خجالت زده از خانه بیرون رفت.
نماز اعرابی
از عربی پرسیدند: در نماز چه میخوانی؟
گفت:هجونامه ابولهب(سورە تبّت) و نسبنامە خدا (سورە توحید)(1)
سوره سجده دار
علامه حلی در كودكی نزددایی خود به درس و بحث مشغول بود اما گاهی به سرشت كودكانه ئ خود از درس خواندن خسته می شد
و از نزد دایی خود فرار می كرد . دایی هم دنبال او می دوید ، و چون سریع تر از علامه می دوید ،به او می رسید ،اما همین كه
می خواست او را بگیرد علامه حلی یكی از آیه های سجده دار قرآن را می خواند و دایی مجبور می شد به سجده برود . به این
ترتیب علامه حلی فرار می كرد.
دیوانه نما
دیوانهنمای عاقلی را نزد معاویه بردند.معاویه گفت:آیا از قرآن چیزی میدانی؟گفت:می‌دانم و بسیار نیكو هم می‌دانم.معاویه گفت:بخوان.چنین خواند:
«بسم اللّه الرّحمن الرحیم.اذا جاء نصرالله والفتح و رأیت النّاس یخرجون من دین اللّه افواجاً!!»
معاویهبه قصد مچ گیری فریاد زد:صبر كن صبر كن، غلط خواندی،یخرجون غلط است ویدخلون صحیح است.یعنی مردم را می‌بینی گروه گروه در دین خدا داخلمی‌شوند.آن مرد بلافاصله جواب داد:این كه می‌گویی مربوط به زمان پیغمبر(ص)بود نه زمان تو.تا تو حاكم مسلمانان باشی مردم گروه گروه از دین خارجمی‌شوند.
خویشاوندی خجالت آور
روزی «عقیل» برادرامام علی(ع) در دمشق نزد معاویه نشسته بود.اتفاقاً آن روز عده‌ای ازبزرگان شام و حجاز و عراق در آن مجلس حاضر بودند.معاویه به خاطر اینكهعقیل را دست بیاندازد و شرمنده كند گفت:ای حاضران!! ای اهل شام و حجاز وعراق!! آیا آیه «تبّت یدا ابی لهبٍ و تب؛بریده باد هر دو دست ابولهب» راشنیده‌اید؟گفتند:بلی.معاویه گفت:این ابولهب عموی عقیل است.عقیل هم بدونمعطلی در جواب گفت:ای حاضران!! ای اهل شام و حجاز و عراق!! آیا این آیه «وأمراته حمالة الحطب فی جیدها حبل من مسد؛و همسرش در حالی كه هیزم كش دوزخاست و در گردنش طنابی از لیف خرماست» را شنیده‌اید؟گفتند:بلی،عقیل گفت:اینحمالة الحطب عمّه معاویه است.حاضران از این جواب عقیل خندیدند و معاویهساكت شد.(2)
--------------------------------------
1. مجله بشارت، شماره71
2. همان، شماره 56
منبع: تبیان
