.
« بسم الله الرَّحمن الرَّحیم »
دعای امام سجاد (ع) در روز عرفه
الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ
سپاس خداوند را كه پروردگار جهانيان است.
اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ بَدِيعَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ ، ذَا الْجَلَالِ وَ الْإِكْرَامِ ، رَبَّ الْأَرْبَابِ ، وَ إِلَهَ كُلِّ مَأْلُوهٍ ، وَ خَالِقَ كُلِّ مَخْلُوقٍ ،
وَ وَارِثَ كُلِّ شَيْءٍ ، لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيْءٌ ، وَ لَا يَعْزُبُ عَنْهُ عِلْمُ شَيْءٍ ،
وَ هُوَ بِكُلِّ شَيْءٍ مُحِيطٌ ، وَ هُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ رَقِيبٌ .
! سپاس تو را! اى آفرينندهى آسمانها و زمين و اى صاحب بزرگى و كرم. پرورندهى پرورندگان، معبود هر پرستنده،
آفرينندهى هر آفريده، وارث هر چيز، چيزى مانند تو نيست و هيچ از دانش تو پوشيده نه،
و تو همه را فرا گرفته و بر هر چيز نگهبانى.
أَنْتَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ ، الْأَحَدُ الْمُتَوَحِّدُ الْفَرْدُ الْمُتَفَرِّدُ
توئى خدا كه معبودى غير تو نيست، يكى و يگانه و يكتا و بىهمتا
وَ أَنْتَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ ، الْكَرِيمُ الْمُتَكَرِّمُ ، الْعَظِيمُ الْمُتَعَظِّمُ ، الْكَبِيرُ الْمُتَكَبِّرُ
توئى خدائى كه معبودى غير تو نيست، كريمى و كرمت را غايت نيست،
عظيمى و عظمتت را نهايت نه، فر و شكوه كبرياى تو بىمنتهاست.
وَ أَنْتَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ ، الْعَلِيُّ الْمُتَعَالِ ، الشَّدِيدُ الِْمحَالِ
خداوند توئى و معبودى غير تو نيست: بلندتر و برترى از هر چيز و به غايت توانا.
وَ أَنْتَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ ، الرَّحْمَنُ الرَّحِيمُ ، الْعَلِيمُ الْحَكِيمُ .
توئى خداوند معبودى غير تو نيست بخشايندهى و مهربان، دانا و حكيم.
وَ أَنْتَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ ، السَّمِيعُ الْبَصِيرُ ، الْقَدِيمُ الْخَبِيرُ
توئى خداوند معبودى غير تو نيست، شنوا و بينائى هميشه بودى و بر همه چيز آگاهى.
وَ أَنْتَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ ، الْكَرِيمُ الْأَكْرَمُ ، الدَّائِمُ الْأَدْوَمُ ،
توئى خداوند! خدائى غير تو نيست، كريمى و كرمت بىپايان، پيوسته پايدار.
وَ أَنْتَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ ، الْأَوَّلُ قَبْلَ كُلِّ أَحَدٍ ، وَ الآْخِرُ بَعْدَ كُلِّ عَدَدٍ
توئى خداوند معبودى غير نيست، در آغاز بودى پى از هر كس و در انجام باشى پس از هر چيز.
وَ أَنْتَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ ، الدَّانِي فِي عُلُوِّهِ ، وَ الْعَالِي فِي دُنُوِّهِ
توئى خداوند و معبودى مستحق پرستش جز تو نيست، با وجود بلندى نزديكى و با نزديكى بلند.
وَ أَنْتَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ ، ذُو الْبَهَاءِ وَ الَْمجْدِ ، وَ الْكِبْرِيَاءِ وَ الْحَمْدِ
توئى خداوند و خداوندگارى غير تو نيست با فر تابناك و شكوه، سزاوار سپاس.
وَ أَنْتَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ ، الَّذِي أَنْشَأْتَ الْأَشْيَاءَ مِنْ غَيْرِ سِنْخٍ ، وَ صَوَّرْتَ مَا صَوَّرْتَ مِنْ غَيْرِ مِثَالٍ ،
وَ ابْتَدَعْتَ الْمُبْتَدَعَاتِ بِلَا احْتِذَاءٍ .
توئى خداوند غير تو خدائى نيست، همه چيز را تو آفريدى نه از ماده، و هر صورت را نگاشتى
نه از روى نمونه، هر چه را نو پديد آوردى نه از رنگى و طرحى.
أَنْتَ الَّذِي قَدَّرْتَ كُلَّ شَيْءٍ تَقْدِيراً ، وَ يَسَّرْتَ كُلَّ شَيْءٍ تَيْسِيراً ، وَ دَبَّرْتَ مَا دُونَکَ تَدْبِيراً
هر چيز را اندازه مقرر كردى و براى آسانى هر يك را آماده كارى ساختى «هر چه غير تست تدبيرش تو كردى
أَنْتَ الَّذِي لَمْ يُعِنْكَ عَلَى خَلْقِكَ شَرِيكٌ ، وَ لَمْ يُوَازِرْكَ فِي أَمْرِكَ وَزِيرٌ ، وَ لَمْ يَكُنْ لَكَ مُشَاهِدٌ وَ لَا نَظِيرٌ .
توئى كه در آفرينش، كسى يارى تو نكرد و در كار تو راىزن و مددكار نبود و آفرينش تو را كس نديد و مانند تو كس نبود.
أَنْتَ الَّذِي أَرَدْتَ فَكَانَ حَتْماً مَا أَرَدْتَ ، وَ قَضَيْتَ فَكَانَ عَدْلًا مَا قَضَيْتَ ، وَ حَكَمْتَ فَكَانَ نِصْفاً مَا حَكَمْتَ .
خواستى و هر چه خواستى شد و حكم كردى و حكم تو عدل بود و داورى تو به نصفت و داد،
أَنْتَ الَّذِي لَا يَحْوِيكَ مَكَانٌ ، وَ لَمْ يَقُمْ لِسُلْطَانِكَ سُلْطَانٌ ، وَ لَمْ يُعْيِكَ بُرْهَانٌ وَ لَا بَيَانٌ .
توئى كه در جائى نگنجى و در برابر ملك تو ملكى نيست و از هيچ برهان و بيان فرو نمانى.
أَنْتَ الَّذِي أَحْصَيْتَ كُلَّ شَيْءٍ عَدَداً ، وَ جَعَلْتَ لِكُلِّ شَيْءٍ أَمَداً ، وَ قَدَّرْتَ كُلَّ شَيْءٍ تَقْدِيراً .
توئى كه شماره هر چيز را مىدانى و هر يك را اجل و فرجامى مقرر داشتى و اندازه معين فرمودى.
أَنْتَ الَّذِي قَصُرَتِ الْأَوْهَامُ عَنْ ذَاتِيَّتِكَ ، وَ عَجَزَتِ الْأَفْهَامُ عَنْ كَيْفِيَّتِكَ ، وَ لَمْ تُدْرِكِ الْأَبْصَارُ مَوْضِعَ أَيْنِيَّتِكَ .
توئى كه انديشهها بذات تو نرسد و دانشها از ادراك چگونگى تو فرو ماند و ديده جاى تو را درنيابد.
أَنْتَ الَّذِي لَا تُحَدُّ فَتَكُونَ مَحْدُوداً ، وَ لَمْ تُمَثَّلْ فَتَكُونَ مَوْجُوداً ، وَ لَمْ تَلِدْ فَتَكُونَ مَوْلُوداً .
توئى كه پايان ندارى تا محدود باشى و مجسم نيستى كه محسوس شوى و فرزند نياوردى تا فرزند ديگرى باشى.
أَنْتَ الَّذِي لَا ضِدَّ مَعَكَ فَيُعَانِدَكَ ، وَ لَا عِدْلَ لَكَ فَيُكَاثِرَكَ ، وَ لَا نِدَّ لَكَ فَيُعَارِضَكَ .
دشمن ندارى تا با تو به عناد برخيزد و همتا ندارى كه با تو همسرى كند و مانند ندارى كه با تو برابرى نمايد.
أَنْتَ الَّذِي ابْتَدَأَ ، وَ اخْتَرَعَ ، وَ اسْتَحْدَثَ ، وَ ابْتَدَعَ ، وَ أَحْسَنَ صُنْعَ مَا صَنَعَ .
توئى كه آفرينش را بنياد نهادى و جهان را پديد آوردى و نو ساختى و شگفتى نمودى و هر چه ساختى نيكو ساختى.
سُبْحَانَكَ مَا أَجَلَّ شَأْنَكَ ، وَ أَسْنَى فِي الْأَمَاكِنِ مَكَانَكَ ، وَ أَصْدَعَ بِالْحَقِّ فُرْقَانَکَ
منزهى تو! چه بزرگ است شان تو و چه بلند است مكان تو و آشكاركنندهى حقست قرآن تو.
سُبْحَانَكَ مِنْ لَطِيفٍ مَا أَلْطَفَكَ ، وَ رَؤُوفٍ مَا أَرْأَفَكَ ، وَ حَكِيمٍ مَا أَعْرَفَكَ
منزهى تو! چه نيكو چارهسازى و چه بسيار مهربانى و حكيم راستكارى، هر چيز را مىشناسى.
سُبْحَانَكَ مِنْ مَلِيكٍ مَا أَمْنَعَكَ ، وَ جَوَادٍ مَا أَوْسَعَكَ ، وَ رَفِيعٍ مَا أَرْفَعَكَ ذُو الْبَهَاءِ وَ الَْمجْدِ وَ الْكِبْرِيَاءِ وَ الْحَمْدِ .
پاك خداوندا! چه پادشاه با فر و شكوهى! و چه بخشنده توانگر بسيار بخشى، چه بلند و بلند پايهاى،
فروغمند با فر و بزرگى و سزاوار سپاسى!
سُبْحَانَكَ بَسَطْتَ بِالْخَيْرَاتِ يَدَكَ ، وَ عُرِفَتِ الْهِدَايَةُ مِنْ عِنْدِكَ ، فَمَنِ الَْتمَسَكَ لِدِينٍ أَوْ دُنْيَا وَجَدَكَ
پاك خداوندا! دست به خيرات گشودى و به رهنمائى شناخته گشتى هر كس تو را براى دين يا دنيا خواند هر چه خواست بيافت.
سُبْحَانَكَ خَضَعَ لَكَ مَنْ جَرَى فِي عِلْمِكَ ، وَ خَشَعَ لِعَظَمَتِكَ مَا دُونَ عَرْشِكَ ، وَ انْقَادَ لِلتَّسْلِيمِ لَکَ کُلُّ خَلْقِکَ
منزهى! هر چه علم تو بدان تعلق گرفته است براى تو فروتنى كند و هر چه زير عرش تست در برابر عظمت تو
سر فرود آرد و هر آفريدهى فرمانبردارى تو را گردن نهد.
سُبْحَانَكَ لَا تُحَسُّ وَ لَا تُجَسُّ وَ لَا تُمَسُّ وَ لَا تُكَادُ وَ لَا تُمَاطُ وَ لَا تُنَازَعُ وَ لَا تُجَارَى وَ لَا تُمَارَى وَ لَا تُخَادَعُ وَ لَا تُمَاكَرُ
منزهى تو! بحس در نمىآئى و لمس تو را در نيابد و دست به تو نرسد، نيرنگ كسى در تو اثر نكند و چيزى تو را فرا نگيرد
و با تو برنيايد و برابرى نكند و به جدال با تو نخيزد و تو را فريب ندهد و با تو نيرنگ نبازد.
سُبْحَانَكَ سَبِيلُكَ جَدَدٌ . وَ أَمْرُكَ رَشَدٌ ، وَ أَنْتَ حَيٌّ صَمَدٌ .
منزهى تو! راه تو هموار، فرمان تو حق و توئى زنده و بىنياز
سُبْحَانَكَ قَولُكَ حُكْمٌ ، وَ قَضَاؤُكَ حَتْمٌ ، وَ إِرَادَتُكَ عَزْمٌ .
منزهى تو! گفتار تو درست و به حكمت، و فرمان تو شدنى و مشيت تو انجام يافتنى است.
سُبْحَانَكَ لَا رَادَّ لِمَشِيَّتِكَ ، وَ لَا مُبَدِّلَ لِكَلِمَاتِكَ .
منزهى تو! خواستهى تو را كسى رد نكند و سخنان تو را دگرگون نسازد.
سُبْحَانَكَ بَاهِرَ الآْيَاتِ ، فَاطِرَ السَّمَاوَاتِ ، بَارِئَ النَّسَمَاتِ
نشانه الوهيت تو هويدا است، توئى آفرينندهى آسمانها. پديد آرندهى جانداران.
لَكَ الْحَمْدُ حَمْداً يَدُومُ بِدَوَامِكَ
سپاس تو را! سپاسى كه با هستى تو پايدار باشد
وَ لَكَ الْحَمْدُ حَمْداً خَالِداً بِنِعْمَتِكَ .
سپاس تو را! سپاسى كه با نعمت تو جاويد ماند.
وَ لَكَ الْحَمْدُ حَمْداً يُوَازِي صُنْعَكَ
سپاس تو را! سپاسى كه برابر احسان تو بود.
وَ لَكَ الْحَمْدُ حَمْداً يَزِيدُ عَلَى رِضَاكَ .
سپاس تو را! سپاسى افزون از رضاى تو.
.
دعاي 47 : « دعا در روز عرفه »
مدیر انجمن: شورای نظارت
-
- پست: 1950
- تاریخ عضویت: جمعه ۲۳ شهریور ۱۳۸۶, ۲:۵۷ ق.ظ
- سپاسهای ارسالی: 2988 بار
- سپاسهای دریافتی: 5531 بار
- تماس:
ادامه دعاي 47 : « دعاي امام (ع) در روز عرفه »
.
وَ لَكَ الْحَمْدُ حَمْداً مَعَ حَمْدِ كُلِّ حَامِدٍ ، وَ شُكْراً يَقْصُرُ عَنْهُ شُكْرُ كُلِّ شَاكِرٍ
الْحَمْدُ سپاس تو را! سپاسى همراه با سپاس هر سپاسگزارى،
سپاسى كه شكر شاكران از آن فروتر باشد.
حَمْداً لَا يَنْبَغِي إِلَّا لَكَ ، وَ لَا يُتَقَرَّبُ بِهِ إِلَّا إِلَيْكَ
سپاسى كه جز تو را سزاوار نبود و موجب تقرب به غير تو نشود.
حَمْداً يُسْتَدَامُ بِهِ الْأَوَّلُ ، وَ يُسْتَدْعَى بِهِ دَوَامُ الآْخِرِ .
سپاسى كه نعمت نخستين بدان پايدار بود و نعمت ديگر بدان پيوندد.
حَمْداً يَتَضَاعَفُ عَلَى كُرُورِ الْأَزْمِنَةِ ، وَ يَتَزَايَدُ أَضْعَافاً مُتَرَادِفَةً .
سپاسى كه با گذشتن زمانها در فزايش بود و پى در پى چندين برابر شود.
حَمْداً يَعْجِزُ عَنْ إِحْصَائِهِ الْحَفَظَةُ ، وَ يَزِيدُ عَلَى مَا أَحْصَتْهُ فِي كِتَابِكَ الْكَتَبَةُ
سپاسى كه آمارگيران از شمارش آن فرو مانند و از آن كه نويسندگان در نامهها بنويسند افزون گردد.
حَمْداً يُوازِنُ عَرْشَكَ الَْمجِيدَ وَ يُعَادِلُ كُرْسِيَّكَ الرَّفِيعَ .
سپاسى كه به بزرگى عرش عظيم و همانند كرسى رفيع تو بود
حَمْداً يَكْمُلُ لَدَيْكَ ثَوَابُهُ ، وَ يَسْتَغْرِقُ كُلَّ جَزَاءٍ جَزَاؤُهُ
سپاسى كه پاداش آن نزد تو كامل باشد و ثواب آن بر هر ثواب افزون آيد.
حَمْداً ظَاهِرُهُ وَفْقٌ لِبَاطِنِهِ ، وَ بَاطِنُهُ وَفْقٌ لِصِدْقِ النِّيَّةِ
سپاسى كه بيرون و درونش مانند هم و با نيت صادق جفت باشد.
حَمْداً لَمْ يَحْمَدْكَ خَلْقٌ مِثْلَهُ ، وَ لَا يَعْرِفُ أَحَدٌ سِوَاكَ فَضْلَهُ
سپاسى كه هيچ آفريدهى چنان سپاس نگذارده و فضل آن را غير تو هيچكس نداند.
حَمْداً يُعَانُ مَنِ اجْتَهَدَ فِي تَعْدِيدِهِ ، وَ يُؤَيَّدُ مَنْ أَغْرَقَ نَزْعاً فِي تَوْفِيَتِهِ .
سپاسى كه گذراندهى آن را مدد دهى و كوشنده در آن را تاييد فرمائى.
حَمْداً يَجْمَعُ مَا خَلَقْتَ مِنَ الْحَمْدِ ، وَ يَنْتَظِمُ مَا أَنْتَ خَالِقُهُ مِنْ بَعْدُ .
سپاسى كه هر سپاس گذشته و آينده را فرا گيرد.
حَمْداً لَا حَمْدَ أَقْرَبُ إِلَى قَوْلِكَ مِنْهُ ، وَ لَا أَحْمَدَ مِمَّنْ يَحْمَدُكَ بِهِ .
سپاسى كه هيچ حمدى به گفتار تو نزديكتر از آن نباشد و بالاتر از آن هيچ كس تو را حمد نكرده باشد.
حَمْداً يُوجِبُ بِكَرَمِكَ الْمَزِيدَ بِوُفُورِهِ ، وَ تَصِلُهُ بِمَزِيدٍ بَعْدَ مَزِيدٍ طَوْلًا مِنْكَ
سپاسى كه به كرم تو موجب مزيد نعمت و فراوانى آن گردد و پيوسته آن را به رحمت خود بيفزائى.
حَمْداً يَجِبُ لِكَرَمِ وَجْهِكَ ، وَ يُقَابِلُ عِزَّ جَلَالِكَ .
سپاسى كه شايسته ذات تو و سزاوار فر و بزرگى تو باشد.
رَبِّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ ، الْمُنْتَجَبِ الْمُصْطَفَى الْمُكَرَّمِ الْمُقَرَّبِ ، أَفْضَلَ صَلَوَاتِكَ ،
وَ بَارِكْ عَلَيْهِ أَتَمَّ بَرَكَاتِكَ ، وَ تَرَحَّمْ عَلَيْهِ أَمْتَعَ رَحَمَاتِكَ .
پروردگارا! درود فرست بر محمد و آل محمد كه برگزيده و بهترين خلق و گرامى و مقرب نزد تست بهترين درود
و او را به فرخى و فرخندگى گرامى دار به خجستهترين فرخندگى، و بر او بخشايش فرما برترين بخشايش.
رَبِّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، صَلَاةً زَاكِيَةً لَا تَكُونُ صَلَاةٌ أَزْكَى مِنْهَا ، وَ صَلِّ عَلَيْهِ صَلَاةً نَامِيَةً لَا تَكُونُ صَلَاةٌ أَنْمَى مِنْهَا ،
وَ صَلِّ عَلَيْهِ صَلَاةً رَاضِيَةً لَا تَكُونُ صَلَاةٌ فَوْقَهَا .
پروردگارا! درود بر محمد و آل او فرست درودى فزاينده كه فزايندهتر از آن نباشد. و درود بر او فرست درودى برومند
كه برومندتر از آن نبود، و درود بر او فرست درودى پسنديده كه از آن برتر درود صورت نبندد.
رَبِّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، صَلَاةً تُرْضِيهِ وَ تَزِيدُ عَلَى رِضَاهُ ، وَ صَلِّ عَلَيْهِ صَلَاةً تُرْضِيكَ
و تَزِيدُ عَلَى رِضَاكَ لَهُ وَ صَلِّ عَلَيْهِ صَلَاةً لَا تَرْضَى لَهُ إِلَّا بِهَا ، وَ لَا تَرَى غَيْرَهُ لَهَا أَهْلًا .
پروردگارا! درود بر محمد و آل او فرست، درودى كه او را خشنود گردانى و بيش از رضاى او و درود بر او فرست
درودى كه شايسته او دانى و سزاى او، و بيش از آن نيز، درود بر او فرست درودى
كه به غير آن راضى نباشى و ديگرى را شايسته آن نبينى.
رَبِّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ صَلَاةً تُجَاوِزُ رِضْوَانَكَ ، وَ يَتَّصِلُ اتِّصَالُهَا بِبَقَائِكَ ، وَ لَا يَنْفَدُ كَمَا لَا تَنْفَدُ كَلِمَاتُكَ .
پروردگارا! درود بر محمد و آل او فرست درودى كه از رضاى تو بيشتر باشد
و با بقاى تو پيوندد و مانند سخنان تو بىپايان بود.
رَبِّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، صَلَاةً تَنْتَظِمُ صَلَوَاتِ مَلَائِكَتِكَ وَ أَنْبِيَائِكَ وَ رُسُلِكَ وَ أَهْلِ طَاعَتِكَ ،
وَ تَشْتَمِلُ عَلَى صَلَوَاتِ عِبَادِكَ مِنْ جِنِّكَ وَ إِنْسِكَ وَ أَهْلِ إِجَابَتِكَ ،
وَ تَجْتَمِعُ عَلَى صَلَاةِ كُلِّ مَنْ ذَرَأْتَ وَ بَرَأْتَ مِنْ أَصْنَافِ خَلْقِكَ .
پروردگارا! درود بر محمد و آل او فرست درودى كه درود فرشتگان و پيغمبران و رسولان و فرمانبران تو را در برگيرد
و درود بندگان تو از جن و انس و هر كس دعوت تو را اجابت كرد و هر يك از
اصناف آفريدگان كه هستى بخشيدى و پديد آوردى شامل شود.
رَبِّ صَلِّ عَلَيْهِ وَ آلِهِ ، صَلَاةً تُحِيطُ بِكُلِّ صَلَاةٍ سَالِفَةٍ وَ مُسْتَأْنَفَةٍ ، وَ صَلِّ عَلَيْهِ وَ عَلَى آلِهِ ، صَلَاةً مَرْضِيَّةً لَكَ
وَ لِمَنْ دُونَكَ ، وَ تُنْشِىُ مَعَ ذَلِكَ صَلَوَاتٍ تُضَاعِفُ مَعَهَا تِلْكَ الصَّلَوَاتِ عِنْدَهَا ،
وَ تَزِيدُهَا عَلَى كُرُورِ الْأَيَّامِ زِيَادَةً فِي تَضَاعِيفَ لَا يَعُدُّهَا غَيْرُک .
پروردگارا! درود بر او فرست و بر آل او درودى كه هر درود گذشته و آينده را فراگيرد و بر او و آل او درود فرست
درودى كه پسنديده تو و غير تو باشد. و با اين همه درود و تحيات ديگر نيز كه چون بر آنها افزوده گردد
چندين برابر شود و با گذشتن هر روز پيوسته درافزايد چندانكه شمارهى
آن را كس نتواند كرد و عدد آن را نتواند دانست.
رَبِّ صَلِّ عَلَى أَطَائِبِ أَهْلِ بَيْتِهِ الَّذِينَ اخْتَرْتَهُمْ لِأَمْرِكَ ، وَ جَعَلْتَهُمْ خَزَنَةَ عِلْمِكَ ، وَ حَفَظَةَ دِينِكَ ،
وَ خُلَفَاءَكَ فِي أَرْضِكَ ، وَ حُجَجَكَ عَلَى عِبَادِكَ ، وَ طَهَّرْتَهُمْ مِنَ الرِّجْسِ وَ الدَّنَسِ
تَطْهِيراً بِإِرَادَتِكَ ، وَ جَعَلْتَهُمُ الْوَسِيلَةَ إِلَيْكَ ، وَ الْمَسْلَكَ إِلَى جَنَّتِكَ
خداوندا! بر پاكان خاندان او درود فرست كه آنان را برگزيدى تا فرمان تو را اجرا كنند و گنجوران گنج دانش خود گردانيدى
و بر نگهبانى دين خود برگماشتى آنها جانشينان تواند در زمين و حجت تواند بر بندگانت و آنان را
از هر ناپاكى و پليدى به خواست خود پاك كردى و ايشان را وسيلهى سوى
خويش و راه به جانب بهشت خود قرار دادى.
رَبِّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، صَلَاةً تُجْزِلُ لَهُمْ بِهَا مِنْ نِحَلِكَ وَ كَرَامَتِكَ ، وَ تُكْمِلُ لَهُمُ الْأَشْيَاءَ مِنْ
عَطَايَاكَ وَ نَوَافِلِكَ ، وَ تُوَفِّرُ عَلَيْهِمُ الْحَظَّ مِنْ عَوَائِدِكَ وَ فَوَائِدِكَ .
پروردگارا! درود بر محمد و آل او فرست درودى كه از عطاى بزرگ و كرامت آنها را بهرهمند گردانى.
همهگونه نعمت و نواخت خود را بر آنان كامل كنى و بهره آنها را از فائده و انعام خود بسيار گردانى.
رَبِّ صَلِّ عَلَيْهِ وَ عَلَيْهِمْ صَلَاةً لَا أَمَدَ فِي أَوَّلِهَا ، وَ لَا غَايَةَ لِأَمَدِهَا ، وَ لَا نِهَايَةَ لآِخِرِهَا .
پروردگارا! بر او و خاندان او درودى فرست كه نه آغاز آن را حدى باشد و نه مدت آن را پايانى و نه انجام آن را كرانه.
رَبِّ صَلِّ عَلَيْهِمْ زِنَةَ عَرْشِكَ وَ مَا دُونَهُ ، وَ مِلْءَ سَمَاوَاتِكَ وَ مَا فَوْقَهُنَّ ، وَ عَدَدَ أَرَضِيكَ وَ مَا تَحْتَهُنَّ وَ مَا بَيْنَهُنَّ ،
صَلَاةً تُقَرِّبُهُمْ مِنْكَ زُلْفَى ، وَ تَكُونُ لَكَ وَ لَهُمْ رِضًى ، وَ مُتَّصِلَةً بِنَظَائِرِهِنَّ أَبَداً .
پروردگارا! درود بر او فرست هموزن عرش و هر چه زير عرش است و به قدر پرى آسمانها و هر چه بالاى آسمانهاست
و به شمارهى زمينها و هر چه زير آنها و هر چه ميان طبقات آسمان و زمين است، درودى كه آنان را
به خود نزديك سازى و تو و ايشان از آن خشنود گرديد و هميشه به مانند خود پيوسته باشد.
اللَّهُمَّ إِنَّكَ أَيَّدْتَ دِينَكَ فِي كُلِّ أَوَانٍ بِإِمَامٍ أَقَمْتَهُ عَلَماً لِعِبَادِكَ ، وَ مَنَاراً فِي بِلَادِكَ بَعْدَ أَنْ وَصَلْتَ حَبْلَهُ بِحَبْلِكَ ،
وَ جَعَلْتَهُ الذَّرِيعَةَ إِلَى رِضْوَانِكَ ، وَ افْتَرَضْتَ طَاعَتَهُ ، وَ حَذَّرْتَ مَعْصِيَتَهُ ، وَ أَمَرْتَ بِامْتِثَالِ أَوَامِرِهِ ،
وَ الِانْتِهَاءِ عِنْدَ نَهْيِهِ ، وَ أَلَّا يَتَقَدَّمَهُ مُتَقَدِّمٌ ، وَ لَا يَتَأَخَّرَ عَنْهُ مُتَأَخِّرٌ فَهُوَ عِصْمَةُ اللَّائِذِينَ ،
وَ كَهْفُ الْمُؤْمِنِينَ وَ عُرْوَةُ الْمُتَمَسِّكِينَ ، وَ بَهَاءُ الْعَالَمِينَ .
خدايا تو دين خود را در هر زمان به امامى تاييد كردى و او را چون علم براى بندگانت برافراشتى و چون شاخص نور افكنى
در شهرهاى خود بپا داشتى پس از آنكه ريسمان او را به ريسمان خود پيوستى و او را وسيلهى تحصيل
خشنودى خويش گردانيدى و اطاعت او را واجب فرمودى و از نافرمانى او ترسانيدى و به
فرمانبرى تو ترغيب نمودى و پرهيز از مناهى او را لازم شمردى، مبادا هيچكس از
او پيش افتد يا از او واپس ماند. او را حافظ پناهندگان و سنگر مومنان
و دستاويز نجات جويان و فروغ مردم جهان قرار دادى.
اللَّهُمَّ فَأَوْزِعْ لِوَلِيِّكَ شُكْرَ مَا أَنْعَمْتَ بِهِ عَلَيْهِ ، وَ أَوْزِعْنَا مِثْلَهُ فِيهِ ، وَ آتِهِ مِنْ لَدُنْكَ سُلْطَاناً نَصِيراً ،
وَ افْتَحْ لَهُ فَتْحاً يَسِيراً ، وَ أَعِنْهُ بِرُكْنِكَ أَلْأَعَزِّ ، وَ اشْدُدْ أَزْرَهُ ، وَ قَوِّ عَضُدَهُ ، وَ رَاعِهِ بِعَيْنِكَ ،
وَ احْمِهِ بِحِفْظِكَ وَ انْصُرْهُ بِمَلَائِکَتِکَ ، وَ امْدُدْهُ بِجُنْدِک الْأَغْلَبِ .
پس ولى خود را الهام كن تا شكر اين نعمت بگذارد و ما را نيز الهام كن كه نعمت وجود او را سپاس گوئيم
و او را به فيروزى از جانب خود نصرت كن و كار او را به آسانى بگشاى و به پشتيبانى محكم خود
او را مدد فرماى و پشت او را قوى كن و بازوى او را نيرومند گردان، و او را به ديده
رعايت خود نگران باش و در كنف حمايت خود نگهدار، و به فرشتگانش
يارى كن و به سپاه نيرومند خويش مدد ده.
وَ أَقِمْ بِهِ كِتَابَكَ وَ حُدُودَكَ وَ شَرَائِعَكَ وَ سُنَنَ رَسُولِكَ ، صَلَوَاتُكَ اللَّهُمَّ عَلَيْهِ وَ آلِهِ ، وَ أَحْيِ بِهِ مَا أَمَاتَهُ الظَّالِمُونَ
مِنْ مَعَالِمِ دِينِكَ ، وَ اجْلُ بِهِ صَدَاءَ الْجَوْرِ عَنْ طَرِيقَتِكَ ، وَ أَبِنْ بِهِ الضَّرَّاءَ مِنْ سَبِيلِكَ ،
وَ أَزِلْ بِهِ النَّاكِبِينَ عَنْ صِرَاطِكَ ، وَ امْحَقْ بِهِ بُغَاةَ قَصْدِكَ عِوَجاً
و كتاب و احكام و قوانين و سنت رسول خود صلواتك عليه و آله را بدو برپاى دار. و آنچه از آثار دين ستمكاران ناپديد كردند
بدست او زنده كن و زنگ ستم را از صفحه ملت خويش بدست او زدوده كن و دشواريها كه در راه دين تو نهادهاند
به همت او بردار و منحرفان را به او نابود كن و آنها كه طالبان تو را به راه كج برند بدست او ناپديد گردان.
وَ أَلِنْ جَانِبَهُ لِأَوْلِيَائِكَ ، وَ ابْسُطْ يَدَهُ عَلَى أَعْدَائِكَ ، وَ هَبْ لَنَا رَأْفَتَهُ ، وَ رَحْمَتَهُ وَ تَعَطُّفَهُ وَ تَحَنُّنَهُ ، وَ اجْعَلْنَا لَهُ سَامِعِينَ
مُطِيعِينَ ، وَ فِي رِضَاهُ سَاعِينَ ، وَ إِلَى نُصْرَتِهِ وَ الْمُدَافَعَةِ عَنْهُ مُكْنِفِينَ ، وَ إِلَيْكَ وَ إِلَى رَسُولِكَ
صَلَوَاتُكَ اللَّهُمَّ عَلَيْهِ وَ آلِهِ بِذَلِكَ مُتَقَرِّبِينَ .
و دل او را بر دوستان مهربان كن و دست او را بر دشمنان چيره ساز و ما را از مهر و بخشايش و دلجوئى و نوازش او برخوردار دار
و شنوا و فرمانبردار او گردان كه در تحصيل خشنودى او بكوشيم و براى يارى او و دفع دشمن وى پيوسته
پيرامون او باشيم و به خداى و رسول تو بدين خدمت تقرب جوئيم صلواتك اللهم عليه و آله
.
وَ لَكَ الْحَمْدُ حَمْداً مَعَ حَمْدِ كُلِّ حَامِدٍ ، وَ شُكْراً يَقْصُرُ عَنْهُ شُكْرُ كُلِّ شَاكِرٍ
الْحَمْدُ سپاس تو را! سپاسى همراه با سپاس هر سپاسگزارى،
سپاسى كه شكر شاكران از آن فروتر باشد.
حَمْداً لَا يَنْبَغِي إِلَّا لَكَ ، وَ لَا يُتَقَرَّبُ بِهِ إِلَّا إِلَيْكَ
سپاسى كه جز تو را سزاوار نبود و موجب تقرب به غير تو نشود.
حَمْداً يُسْتَدَامُ بِهِ الْأَوَّلُ ، وَ يُسْتَدْعَى بِهِ دَوَامُ الآْخِرِ .
سپاسى كه نعمت نخستين بدان پايدار بود و نعمت ديگر بدان پيوندد.
حَمْداً يَتَضَاعَفُ عَلَى كُرُورِ الْأَزْمِنَةِ ، وَ يَتَزَايَدُ أَضْعَافاً مُتَرَادِفَةً .
سپاسى كه با گذشتن زمانها در فزايش بود و پى در پى چندين برابر شود.
حَمْداً يَعْجِزُ عَنْ إِحْصَائِهِ الْحَفَظَةُ ، وَ يَزِيدُ عَلَى مَا أَحْصَتْهُ فِي كِتَابِكَ الْكَتَبَةُ
سپاسى كه آمارگيران از شمارش آن فرو مانند و از آن كه نويسندگان در نامهها بنويسند افزون گردد.
حَمْداً يُوازِنُ عَرْشَكَ الَْمجِيدَ وَ يُعَادِلُ كُرْسِيَّكَ الرَّفِيعَ .
سپاسى كه به بزرگى عرش عظيم و همانند كرسى رفيع تو بود
حَمْداً يَكْمُلُ لَدَيْكَ ثَوَابُهُ ، وَ يَسْتَغْرِقُ كُلَّ جَزَاءٍ جَزَاؤُهُ
سپاسى كه پاداش آن نزد تو كامل باشد و ثواب آن بر هر ثواب افزون آيد.
حَمْداً ظَاهِرُهُ وَفْقٌ لِبَاطِنِهِ ، وَ بَاطِنُهُ وَفْقٌ لِصِدْقِ النِّيَّةِ
سپاسى كه بيرون و درونش مانند هم و با نيت صادق جفت باشد.
حَمْداً لَمْ يَحْمَدْكَ خَلْقٌ مِثْلَهُ ، وَ لَا يَعْرِفُ أَحَدٌ سِوَاكَ فَضْلَهُ
سپاسى كه هيچ آفريدهى چنان سپاس نگذارده و فضل آن را غير تو هيچكس نداند.
حَمْداً يُعَانُ مَنِ اجْتَهَدَ فِي تَعْدِيدِهِ ، وَ يُؤَيَّدُ مَنْ أَغْرَقَ نَزْعاً فِي تَوْفِيَتِهِ .
سپاسى كه گذراندهى آن را مدد دهى و كوشنده در آن را تاييد فرمائى.
حَمْداً يَجْمَعُ مَا خَلَقْتَ مِنَ الْحَمْدِ ، وَ يَنْتَظِمُ مَا أَنْتَ خَالِقُهُ مِنْ بَعْدُ .
سپاسى كه هر سپاس گذشته و آينده را فرا گيرد.
حَمْداً لَا حَمْدَ أَقْرَبُ إِلَى قَوْلِكَ مِنْهُ ، وَ لَا أَحْمَدَ مِمَّنْ يَحْمَدُكَ بِهِ .
سپاسى كه هيچ حمدى به گفتار تو نزديكتر از آن نباشد و بالاتر از آن هيچ كس تو را حمد نكرده باشد.
حَمْداً يُوجِبُ بِكَرَمِكَ الْمَزِيدَ بِوُفُورِهِ ، وَ تَصِلُهُ بِمَزِيدٍ بَعْدَ مَزِيدٍ طَوْلًا مِنْكَ
سپاسى كه به كرم تو موجب مزيد نعمت و فراوانى آن گردد و پيوسته آن را به رحمت خود بيفزائى.
حَمْداً يَجِبُ لِكَرَمِ وَجْهِكَ ، وَ يُقَابِلُ عِزَّ جَلَالِكَ .
سپاسى كه شايسته ذات تو و سزاوار فر و بزرگى تو باشد.
رَبِّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ ، الْمُنْتَجَبِ الْمُصْطَفَى الْمُكَرَّمِ الْمُقَرَّبِ ، أَفْضَلَ صَلَوَاتِكَ ،
وَ بَارِكْ عَلَيْهِ أَتَمَّ بَرَكَاتِكَ ، وَ تَرَحَّمْ عَلَيْهِ أَمْتَعَ رَحَمَاتِكَ .
پروردگارا! درود فرست بر محمد و آل محمد كه برگزيده و بهترين خلق و گرامى و مقرب نزد تست بهترين درود
و او را به فرخى و فرخندگى گرامى دار به خجستهترين فرخندگى، و بر او بخشايش فرما برترين بخشايش.
رَبِّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، صَلَاةً زَاكِيَةً لَا تَكُونُ صَلَاةٌ أَزْكَى مِنْهَا ، وَ صَلِّ عَلَيْهِ صَلَاةً نَامِيَةً لَا تَكُونُ صَلَاةٌ أَنْمَى مِنْهَا ،
وَ صَلِّ عَلَيْهِ صَلَاةً رَاضِيَةً لَا تَكُونُ صَلَاةٌ فَوْقَهَا .
پروردگارا! درود بر محمد و آل او فرست درودى فزاينده كه فزايندهتر از آن نباشد. و درود بر او فرست درودى برومند
كه برومندتر از آن نبود، و درود بر او فرست درودى پسنديده كه از آن برتر درود صورت نبندد.
رَبِّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، صَلَاةً تُرْضِيهِ وَ تَزِيدُ عَلَى رِضَاهُ ، وَ صَلِّ عَلَيْهِ صَلَاةً تُرْضِيكَ
و تَزِيدُ عَلَى رِضَاكَ لَهُ وَ صَلِّ عَلَيْهِ صَلَاةً لَا تَرْضَى لَهُ إِلَّا بِهَا ، وَ لَا تَرَى غَيْرَهُ لَهَا أَهْلًا .
پروردگارا! درود بر محمد و آل او فرست، درودى كه او را خشنود گردانى و بيش از رضاى او و درود بر او فرست
درودى كه شايسته او دانى و سزاى او، و بيش از آن نيز، درود بر او فرست درودى
كه به غير آن راضى نباشى و ديگرى را شايسته آن نبينى.
رَبِّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ صَلَاةً تُجَاوِزُ رِضْوَانَكَ ، وَ يَتَّصِلُ اتِّصَالُهَا بِبَقَائِكَ ، وَ لَا يَنْفَدُ كَمَا لَا تَنْفَدُ كَلِمَاتُكَ .
پروردگارا! درود بر محمد و آل او فرست درودى كه از رضاى تو بيشتر باشد
و با بقاى تو پيوندد و مانند سخنان تو بىپايان بود.
رَبِّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، صَلَاةً تَنْتَظِمُ صَلَوَاتِ مَلَائِكَتِكَ وَ أَنْبِيَائِكَ وَ رُسُلِكَ وَ أَهْلِ طَاعَتِكَ ،
وَ تَشْتَمِلُ عَلَى صَلَوَاتِ عِبَادِكَ مِنْ جِنِّكَ وَ إِنْسِكَ وَ أَهْلِ إِجَابَتِكَ ،
وَ تَجْتَمِعُ عَلَى صَلَاةِ كُلِّ مَنْ ذَرَأْتَ وَ بَرَأْتَ مِنْ أَصْنَافِ خَلْقِكَ .
پروردگارا! درود بر محمد و آل او فرست درودى كه درود فرشتگان و پيغمبران و رسولان و فرمانبران تو را در برگيرد
و درود بندگان تو از جن و انس و هر كس دعوت تو را اجابت كرد و هر يك از
اصناف آفريدگان كه هستى بخشيدى و پديد آوردى شامل شود.
رَبِّ صَلِّ عَلَيْهِ وَ آلِهِ ، صَلَاةً تُحِيطُ بِكُلِّ صَلَاةٍ سَالِفَةٍ وَ مُسْتَأْنَفَةٍ ، وَ صَلِّ عَلَيْهِ وَ عَلَى آلِهِ ، صَلَاةً مَرْضِيَّةً لَكَ
وَ لِمَنْ دُونَكَ ، وَ تُنْشِىُ مَعَ ذَلِكَ صَلَوَاتٍ تُضَاعِفُ مَعَهَا تِلْكَ الصَّلَوَاتِ عِنْدَهَا ،
وَ تَزِيدُهَا عَلَى كُرُورِ الْأَيَّامِ زِيَادَةً فِي تَضَاعِيفَ لَا يَعُدُّهَا غَيْرُک .
پروردگارا! درود بر او فرست و بر آل او درودى كه هر درود گذشته و آينده را فراگيرد و بر او و آل او درود فرست
درودى كه پسنديده تو و غير تو باشد. و با اين همه درود و تحيات ديگر نيز كه چون بر آنها افزوده گردد
چندين برابر شود و با گذشتن هر روز پيوسته درافزايد چندانكه شمارهى
آن را كس نتواند كرد و عدد آن را نتواند دانست.
رَبِّ صَلِّ عَلَى أَطَائِبِ أَهْلِ بَيْتِهِ الَّذِينَ اخْتَرْتَهُمْ لِأَمْرِكَ ، وَ جَعَلْتَهُمْ خَزَنَةَ عِلْمِكَ ، وَ حَفَظَةَ دِينِكَ ،
وَ خُلَفَاءَكَ فِي أَرْضِكَ ، وَ حُجَجَكَ عَلَى عِبَادِكَ ، وَ طَهَّرْتَهُمْ مِنَ الرِّجْسِ وَ الدَّنَسِ
تَطْهِيراً بِإِرَادَتِكَ ، وَ جَعَلْتَهُمُ الْوَسِيلَةَ إِلَيْكَ ، وَ الْمَسْلَكَ إِلَى جَنَّتِكَ
خداوندا! بر پاكان خاندان او درود فرست كه آنان را برگزيدى تا فرمان تو را اجرا كنند و گنجوران گنج دانش خود گردانيدى
و بر نگهبانى دين خود برگماشتى آنها جانشينان تواند در زمين و حجت تواند بر بندگانت و آنان را
از هر ناپاكى و پليدى به خواست خود پاك كردى و ايشان را وسيلهى سوى
خويش و راه به جانب بهشت خود قرار دادى.
رَبِّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، صَلَاةً تُجْزِلُ لَهُمْ بِهَا مِنْ نِحَلِكَ وَ كَرَامَتِكَ ، وَ تُكْمِلُ لَهُمُ الْأَشْيَاءَ مِنْ
عَطَايَاكَ وَ نَوَافِلِكَ ، وَ تُوَفِّرُ عَلَيْهِمُ الْحَظَّ مِنْ عَوَائِدِكَ وَ فَوَائِدِكَ .
پروردگارا! درود بر محمد و آل او فرست درودى كه از عطاى بزرگ و كرامت آنها را بهرهمند گردانى.
همهگونه نعمت و نواخت خود را بر آنان كامل كنى و بهره آنها را از فائده و انعام خود بسيار گردانى.
رَبِّ صَلِّ عَلَيْهِ وَ عَلَيْهِمْ صَلَاةً لَا أَمَدَ فِي أَوَّلِهَا ، وَ لَا غَايَةَ لِأَمَدِهَا ، وَ لَا نِهَايَةَ لآِخِرِهَا .
پروردگارا! بر او و خاندان او درودى فرست كه نه آغاز آن را حدى باشد و نه مدت آن را پايانى و نه انجام آن را كرانه.
رَبِّ صَلِّ عَلَيْهِمْ زِنَةَ عَرْشِكَ وَ مَا دُونَهُ ، وَ مِلْءَ سَمَاوَاتِكَ وَ مَا فَوْقَهُنَّ ، وَ عَدَدَ أَرَضِيكَ وَ مَا تَحْتَهُنَّ وَ مَا بَيْنَهُنَّ ،
صَلَاةً تُقَرِّبُهُمْ مِنْكَ زُلْفَى ، وَ تَكُونُ لَكَ وَ لَهُمْ رِضًى ، وَ مُتَّصِلَةً بِنَظَائِرِهِنَّ أَبَداً .
پروردگارا! درود بر او فرست هموزن عرش و هر چه زير عرش است و به قدر پرى آسمانها و هر چه بالاى آسمانهاست
و به شمارهى زمينها و هر چه زير آنها و هر چه ميان طبقات آسمان و زمين است، درودى كه آنان را
به خود نزديك سازى و تو و ايشان از آن خشنود گرديد و هميشه به مانند خود پيوسته باشد.
اللَّهُمَّ إِنَّكَ أَيَّدْتَ دِينَكَ فِي كُلِّ أَوَانٍ بِإِمَامٍ أَقَمْتَهُ عَلَماً لِعِبَادِكَ ، وَ مَنَاراً فِي بِلَادِكَ بَعْدَ أَنْ وَصَلْتَ حَبْلَهُ بِحَبْلِكَ ،
وَ جَعَلْتَهُ الذَّرِيعَةَ إِلَى رِضْوَانِكَ ، وَ افْتَرَضْتَ طَاعَتَهُ ، وَ حَذَّرْتَ مَعْصِيَتَهُ ، وَ أَمَرْتَ بِامْتِثَالِ أَوَامِرِهِ ،
وَ الِانْتِهَاءِ عِنْدَ نَهْيِهِ ، وَ أَلَّا يَتَقَدَّمَهُ مُتَقَدِّمٌ ، وَ لَا يَتَأَخَّرَ عَنْهُ مُتَأَخِّرٌ فَهُوَ عِصْمَةُ اللَّائِذِينَ ،
وَ كَهْفُ الْمُؤْمِنِينَ وَ عُرْوَةُ الْمُتَمَسِّكِينَ ، وَ بَهَاءُ الْعَالَمِينَ .
خدايا تو دين خود را در هر زمان به امامى تاييد كردى و او را چون علم براى بندگانت برافراشتى و چون شاخص نور افكنى
در شهرهاى خود بپا داشتى پس از آنكه ريسمان او را به ريسمان خود پيوستى و او را وسيلهى تحصيل
خشنودى خويش گردانيدى و اطاعت او را واجب فرمودى و از نافرمانى او ترسانيدى و به
فرمانبرى تو ترغيب نمودى و پرهيز از مناهى او را لازم شمردى، مبادا هيچكس از
او پيش افتد يا از او واپس ماند. او را حافظ پناهندگان و سنگر مومنان
و دستاويز نجات جويان و فروغ مردم جهان قرار دادى.
اللَّهُمَّ فَأَوْزِعْ لِوَلِيِّكَ شُكْرَ مَا أَنْعَمْتَ بِهِ عَلَيْهِ ، وَ أَوْزِعْنَا مِثْلَهُ فِيهِ ، وَ آتِهِ مِنْ لَدُنْكَ سُلْطَاناً نَصِيراً ،
وَ افْتَحْ لَهُ فَتْحاً يَسِيراً ، وَ أَعِنْهُ بِرُكْنِكَ أَلْأَعَزِّ ، وَ اشْدُدْ أَزْرَهُ ، وَ قَوِّ عَضُدَهُ ، وَ رَاعِهِ بِعَيْنِكَ ،
وَ احْمِهِ بِحِفْظِكَ وَ انْصُرْهُ بِمَلَائِکَتِکَ ، وَ امْدُدْهُ بِجُنْدِک الْأَغْلَبِ .
پس ولى خود را الهام كن تا شكر اين نعمت بگذارد و ما را نيز الهام كن كه نعمت وجود او را سپاس گوئيم
و او را به فيروزى از جانب خود نصرت كن و كار او را به آسانى بگشاى و به پشتيبانى محكم خود
او را مدد فرماى و پشت او را قوى كن و بازوى او را نيرومند گردان، و او را به ديده
رعايت خود نگران باش و در كنف حمايت خود نگهدار، و به فرشتگانش
يارى كن و به سپاه نيرومند خويش مدد ده.
وَ أَقِمْ بِهِ كِتَابَكَ وَ حُدُودَكَ وَ شَرَائِعَكَ وَ سُنَنَ رَسُولِكَ ، صَلَوَاتُكَ اللَّهُمَّ عَلَيْهِ وَ آلِهِ ، وَ أَحْيِ بِهِ مَا أَمَاتَهُ الظَّالِمُونَ
مِنْ مَعَالِمِ دِينِكَ ، وَ اجْلُ بِهِ صَدَاءَ الْجَوْرِ عَنْ طَرِيقَتِكَ ، وَ أَبِنْ بِهِ الضَّرَّاءَ مِنْ سَبِيلِكَ ،
وَ أَزِلْ بِهِ النَّاكِبِينَ عَنْ صِرَاطِكَ ، وَ امْحَقْ بِهِ بُغَاةَ قَصْدِكَ عِوَجاً
و كتاب و احكام و قوانين و سنت رسول خود صلواتك عليه و آله را بدو برپاى دار. و آنچه از آثار دين ستمكاران ناپديد كردند
بدست او زنده كن و زنگ ستم را از صفحه ملت خويش بدست او زدوده كن و دشواريها كه در راه دين تو نهادهاند
به همت او بردار و منحرفان را به او نابود كن و آنها كه طالبان تو را به راه كج برند بدست او ناپديد گردان.
وَ أَلِنْ جَانِبَهُ لِأَوْلِيَائِكَ ، وَ ابْسُطْ يَدَهُ عَلَى أَعْدَائِكَ ، وَ هَبْ لَنَا رَأْفَتَهُ ، وَ رَحْمَتَهُ وَ تَعَطُّفَهُ وَ تَحَنُّنَهُ ، وَ اجْعَلْنَا لَهُ سَامِعِينَ
مُطِيعِينَ ، وَ فِي رِضَاهُ سَاعِينَ ، وَ إِلَى نُصْرَتِهِ وَ الْمُدَافَعَةِ عَنْهُ مُكْنِفِينَ ، وَ إِلَيْكَ وَ إِلَى رَسُولِكَ
صَلَوَاتُكَ اللَّهُمَّ عَلَيْهِ وَ آلِهِ بِذَلِكَ مُتَقَرِّبِينَ .
و دل او را بر دوستان مهربان كن و دست او را بر دشمنان چيره ساز و ما را از مهر و بخشايش و دلجوئى و نوازش او برخوردار دار
و شنوا و فرمانبردار او گردان كه در تحصيل خشنودى او بكوشيم و براى يارى او و دفع دشمن وى پيوسته
پيرامون او باشيم و به خداى و رسول تو بدين خدمت تقرب جوئيم صلواتك اللهم عليه و آله
.
-
- پست: 1950
- تاریخ عضویت: جمعه ۲۳ شهریور ۱۳۸۶, ۲:۵۷ ق.ظ
- سپاسهای ارسالی: 2988 بار
- سپاسهای دریافتی: 5531 بار
- تماس:
ادامه دعاي 47 : « دعاي امام (ع) در روز عرفه »
.
َّهُمَّ وَ صَلِّ عَلَى أَوْلِيَائِهِمُ الْمُعْتَرِفِينَ بِمَقَامِهِمُ ، الْمُتَّبِعِينَ مَنْهَجَهُمُ ، الْمُقْتَفِينَ آثَارَهُمُ ، الْمُسْتَمْسِكِينَ بِعُرْوَتِهِمُ ، الْمُتَمَسِّكِينَ بِوِلَايَتِهِمُ ،
الْمُؤْتَمِّينَ بِإِمَامَتِهِمُ ، الْمُسَلِّمِينَ لِأَمْرِهِمُ ، الُْمجْتَهِدِينَ فِي طَاعَتِهِمُ ، الْمُنْتَظِرِينَ أَيَّامَهُمُ ، الْمَادِّينَ إِلَيْهِمْ أَعْيُنَهُمُ ،
الصَّلَوَاتِ الْمُبَارَكَاتِ الزَّاكِيَاتِ النَّامِيَاتِ الْغَادِيَاتِ الرَّائِحَاتِ .
خدايا بر دوستان ائمه عليهمالسلام كه مقام آنان را شناختند و به روش آنها رفتند و آثار آنان را پيروى كردند و بدانان پيوستند،
ولايت آنان را دستاويز خود ساختند و پيشوائى آنها را پذيرفتند و فرمان آنها را گردن نهادند و در اطاعت آنها كوشيدند،
در انتظار روزگار دولت آنها نشستند، چشمان خود را سوى آنها دوختند، درودها نثار كن
پاك و فرخنده و برومند هر بامداد و شامگاه.
وَ سَلِّمْ عَلَيْهِمْ وَ عَلَى أَرْوَاحِهِمْ ، وَ اجْمَعْ عَلَى التَّقْوَى أَمْرَهُمْ ، وَ أَصْلِحْ لَهُمْ شُؤُونَهُمْ ، وَ تُبْ عَلَيْهِمْ ، إِنَّكَ أَنْتَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ ،
وَ خَيْرُ الْغَافِرِينَ ، وَ اجْعَلْنَا مَعَهُمْ فِي دَارِ السَّلَامِ بِرَحْمَتِكَ ، يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ .
سلام بر آنها و جانهاى آنها فرست و كار آنها را به پرهيزكارى سامان ده و حال آنها را به صلاح آور و توبهى آنها را بپذيركه توئى
پذيرفتار توبه و مهربان و بهترين آمرزندگان و ما را با آنها در سراى سلامت ماوى ده برحمتك يا ارحم الراحمين.
اللَّهُمَّ هَذَا يَوْمُ عَرَفَةَ يَوْمٌ شَرَّفْتَهُ وَ كَرَّمْتَهُ وَ عَظَّمْتَهُ ، نَشَرْتَ فِيهِ رَحْمَتَكَ ، وَ مَنَنْتَ فِيهِ بِعَفْوِكَ ،
وَ أَجْزَلْتَ فِيهِ عَطِيَّتَكَ ، وَ تَفَضَّلْتَ بِهِ عَلَى عِبَادِكَ .
خدايا اين روز عرفه است كه آن را ارجمند كردى و گرامى و بزرگ داشتى و رحمت خويش را بپراكندى
و به عفو خود بر خلق منت نهادى و عطاياى بزرگ دادى و بندگان را بدان نواختى.
اللَّهُمَّ وَ أَنَا عَبْدُكَ الَّذِي أَنْعَمْتَ عَلَيْهِ قَبْلَ خَلْقِكَ لَهُ وَ بَعْدَ خَلْقِكَ إِيَّاهُ ، فَجَعَلْتَهُ مِمَّنْ هَدَيْتَهُ لِدِينِكَ ، وَ وَفَّقْتَهُ لِحَقِّكَ ،
وَ عَصَمْتَهُ بِحَبْلِكَ ، وَ أَدْخَلْتَهُ فِي حِزْبِكَ ، وَ أَرْشَدْتَهُ لِمُوَالَاةِ أَوْلِيَائِكَ ، وَ مُعَادَاةِ أَعْدَائِكَ .
خدايا من بندهى توام كه پيش از آفرينش و پس از آن بر من انعام كردى، بدين خود راه نمودى و به اداى حق خود توفيق دادى
و به رشتهى عصمت پيوستى و در گروه خود درآوردى و به دوستى دوستان و دشمنى با دشمنان خود هدايت كردى.
ثُمَّ أَمَرْتَهُ فَلَمْ يَأْتَمِرْ ، وَ زَجَرْتَهُ فَلَمْ يَنْزَجِرْ ، وَ نَهَيْتَهُ عَنْ مَعْصِيَتِكَ ، فَخَالَفَ أَمْرَكَ إِلَى نَهْيِكَ ، لَا مُعَانَدَةً لَكَ ، وَ لَا اسْتِكْبَاراً عَلَيْكَ ،
بَلْ دَعَاهُ هَوَاهُ إِلَى مَا زَيَّلْتَهُ وَ إِلَى مَا حَذَّرْتَهُ ، وَ أَعَانَهُ عَلَى ذَلِكَ عَدُوُّ كَ وَ عَدُوُّهُ ، فَأَقْدَمَ عَلَيْهِ عَارِفاً بِوَعِيدِكَ ،
رَاجِياً لِعَفْوِكَ ، وَاثِقاً بِتَجَاوُزِكَ ، وَ كَانَ أَحَقَّ عِبَادِکَ مَعَ مَا مَنَنْتَ عَلَيْهِ أَلَّا يَفْعَلَ .
آنگاه مرا فرمان دادى و اطاعت نكردم و منع كردى و نپذيرفتم و از گناه نهى كردى، از فرمان تو سرباز زدم و به نهى تو دست آلودم،
نه از دشمنى و گردنكشى بلكه خواهش دل مرا سوى كارى كشانيد كه تو مرا از آن دفع كردى و بيم دادى،
و دشمن تو و من مرا بر نافرمانى گستاخ كرد تا دست به گناه آلودم اما به وعيد تو معترف بودم
و به عفو تو اميدوار و بگذشت تو دلگرم داشتم و با آن نعمتهاى تو
سزاوارترين بندگان بودم به گناه ناكردن
وَ هَا أَنَا ذَا بَيْنَ يَدَيْكَ صَاغِراً ذَلِيلًا خَاضِعاً خَاشِعاً خَائِفاً ، مُعْتَرِفاً بِعَظِيمٍ مِنَ الذُّنُوبِ تَحَمَّلْتُهُ ، وَ جَلِيلٍ مِنَ الْخَطَايَا اجْتَرَمْتُهُ ،
مُسْتَجِيراً بِصَفْحِكَ ، لَائِذاً بِرَحْمَتِكَ ، مُوقِناً أَنَّهُ لَا يُجِيرُنِي مِنْكَ مُجِيرٌ ، وَ لَا يَمْنَعُنِي مِنْكَ مَانِعٌ .
اكنون من در حضور توام خوار و زار، سرافكنده، دل افكار، ترسان و به گناه بزرگ خود اقرار دارم كه بار آن را بر دوش گرفتهام
و به نافرمانى سترگى دست آلودهام، به عفو تو پناه آورده و از بخشايش تو زنهار خواهم
و مىدانم كه ديگرى مرا از تو پناه نمىدهد و از عذاب تو مانع نمىشود.
فَعُدْ عَلَيَّ بِمَا تَعُودُ بِهِ عَلَي مَنِ اقْتَرَفَ مِنْ تَغَمُّدِكَ ، وَ جُدْ عَلَيَّ بِمَا تَجُودُ بِهِ عَلَى مَنْ أَلْقَى بِيَدِهِ إِلَيْكَ مِنْ عَفْوِكَ ،
وَ امْنُنْ عَلَيَّ بِمَا لَا يَتَعَاظَمُكَ أَنْ تَمُنَّ بِهِ عَلَي مَنْ أَمَّلَکَ مِنْ غُفْرَانِکَ ،
پس چنانكه بندهى گناهكار را پيوسته به رحمت فرا مىگيرى مرا نيز فراگير و چنانكه بر پناهندگان خود مىبخشى بر من هم ببخش
و به آمرزش خود كه از كس دريغ ندارى و بر آرزومندان خود بدان منت مىنهى، بر من نيز منت نه.
وَ اجْعَلْ لِي فِي هَذَا الْيَوْمِ نَصِيباً أَنَالُ بِهِ حَظّاً مِنْ رِضْوَانِكَ ، وَ لَا تَرُدَّنِي صِفْراً مِمَّا يَنْقَلِبُ بِهِ الْمُتَعَبِّدُونَ لَكَ مِنْ عِبَادِكَ
و در اين روز مرا نصيبى ده كه از خشنودى تو برخوردار گردم. بندگان فرمانبردار از نزد تو سرشار
از نعمت بازمىگردند، مرا با دست تهى باز مگردان.
وَ إِنِّي وَ إِنْ لَمْ أُقَدِّمْ مَا قَدَّمُوهُ مِنَ الصَّالِحَاتِ فَقَدْ قَدَّمْتُ تَوْحِيدَكَ وَ نَفْيَ الْأَضْدَادِ وَ الْأَنْدَادِ وَ الْأَشْبَاهِ عَنْكَ ، وَ أَتَيْتُكَ مِنَ الْأَبْوَابِ الَّتِي
أَمَرْتَ أَنْ تُؤْتَى مِنْهَا ، وَ تَقَرَّبْتُ إِلَيْكَ بِمَا لَا يَقْرُبُ أَحَدٌ مِنْکَ إِلَّا بِالتَّقَرُّبِ بِهِ .
اگر چه من از اعمال نيكوى آنان پيش نياوردم اما تو را به يگانگى شناختم و ضد و مثل و مانند براى تو ثابت نكردم و از همان درها
كه فرمودى سوى تو آمدم و به همان اعمال تقرب جستم كه هر كس قرب تو خواهد به غير آن تقرب نجويد.
ثُمَّ أَتْبَعْتُ ذَلِكَ بِالْإِنَابَةِ إِلَيْكَ ، وَ التَّذَلُّلِ وَ الِاسْتِكَانَةِ لَكَ ، وَ حُسْنِ الظَّنِّ بِكَ ، وَ الثِّقَةِ بِمَا عِنْدَكَ ،
وَ شَفَعْتُهُ بِرَجَائِكَ الَّذِي قَلَّ مَا يَخِيبُ عَلَيْهِ رَاجِيكَ .
با اين حال سوى تو بازگشتم و فروتنى نمودم و زارى كردم و گمان نيك از تو داشتم و به آنچه نزد تست دلگرم بودم
و اميد تو را شفيع خود ساختم كه كم افتد كسى اميدوار تو باشد و نااميد شود.
وَ سَأَلْتُكَ مَسْأَلَةَ الْحَقِيرِ الذَّلِيلِ الْبَائِسِ الْفَقِيرِ الْخَائِفِ الْمُسْتَجِيرِ ، وَ مَعَ ذَلِكَ خِيفَةً وَ تَضَرُّعاً وَ تَعَوُّذاً وَ تَلَوُّذاً ،
لَا مُسْتَطِيلًا بِتَكَبُّرِ الْمُتَكَبِّرِينَ ، وَ لَا مُتَعَالِياً بِدَالَّةِ الْمُطِيعِينَ ، وَ لَا مُسْتَطِيلًا بِشَفَاعَةِ الشَّافِعِينَ .
و به فروتنى و زارى مستمندانه و درويشوار و ترسان پناه به تو آورده از تو سئوال كردم و با دل پر بيم
و لابه و زارى زنهار خواسته پناه جستم نه مانند متكبران سركش و نه مانند
آنها كه به عبادت مىنازند گستاخ و نه به پايمردى شفيعان مغرور.
وَ أَنَا بَعْدُ أَقَلُّ الْأَقَلِّينَ ، وَ أَذَلُّ الْأَذَلِّينَ ، وَ مِثْلُ الذَّرَّةِ أَوْ دُونَهَا ، فَيَا مَنْ لَمْ يُعَاجِلِ الْمُسِيئِينَ ، وَ لَا يَنْدَهُ الْمُتْرَفِينَ ،
وَ يَا مَنْ يَمُنُّ بِإِقَالَةِ الْعَاثِرِينَ ، وَ يَتَفَضَّلُ بِإِنْظَارِ الْخَاطِئِينَ .
من هنوز از هر پستى پستترم و از هر خوارى خوارتر، چون مورى بلكه كمتر از آن. پس اى خدائى كه در كيفر
تباهكاران شتاب نمىفرمائى و فرورفتگان در لذات را ناگهان نمىگيرى و بر لغزندگان به دستگيرى
منت مىنهى و خطاكاران را به فضل خود مهلت مىدهى.
أَنَا الْمُسِيءُ الْمُعْتَرِفُ الْخَاطِىُ الْعَاثِرُ .
بدكردارم و اقرار دارم، و زشت رفتارم و لغزش خورده.
أَنَا الَّذِي أَقْدَمَ عَلَيْكَ مُجْتَرِئاً .
منم كه با تو گستاخى كردم
أَنَا الَّذِي عَصَاكَ مُتَعَمِّداً .
و به عمد نافرمانى نمودم.
أَنَا الَّذِي اسْتَخْفَى مِنْ عِبَادِكَ وَ بَارَزَكَ .
منم كه زشتى خود را از بندگان تو پنهان داشتم و پيش تو هويدا كردم.
أَنَا الَّذِي هَابَ عِبَادَكَ وَ أَمِنَكَ .
منم كه از بندگان تو ترسيدم و از تو ايمن بودم.
أَنَا الَّذِي لَمْ يَرْهَبْ سَطْوَتَكَ ، وَ لَمْ يَخَفْ بَأْسَكَ .
منم كه از هيبت تو بيم نكردم و از خشم تو نهراسيدم.
أَنَا الْجَانِي عَلَى نَفْسِهِ
منم كه بر خويش ستم كردم.
أَنَا الْمُرْتَهَنُ بِبَلِيَّتِهِ .
و در گرو بليه خود ماندم
أَنَا الْقَلِيلُ الْحَيَاءِ .
منم بى شرم.
أَنَا الطَّوِيلُ الْعَنَاءِ .
و منم گرفتار رنج بسيار.
بِحَقِّ مَنِ انْتَجَبْتَ مِنْ خَلْقِكَ ، وَ بِمَنِ اصْطَفَيْتَهُ لِنَفْسِكَ ، بِحَقِّ مَنِ اخْتَرْتَ مِنْ بَرِيَّتِكَ ، وَ مَنِ اجْتَبَيْتَ لِشَأْنِكَ ، بِحَقِّ مَنْ وَصَلْتَ طَاعَتَهُ
بِطَاعَتِكَ ، وَ مَنْ جَعَلْتَ مَعْصِيَتَهُ كَمَعْصِيَتِكَ ، بِحَقِّ مَنْ قَرَنْتَ مُوَالَاتَهُ بِمُوَالَاتِكَ ، وَ مَنْ نُطْتَ مُعَادَاتَهُ بِمُعَادَاتِكَ ،
تَغَمَّدْنِي فِي يَوْمِي هَذَا بِمَا تَتَغَمَّدُ بِهِ مَنْ جَارَ إِلَيْكَ مُتَنَصِّلًا ، وَ عَاذَ بِاسْتِغْفَارِکَ تَائِباً .
به حق آنكه از ميان خلق برگزيدى و به قرب خويش مخصوص ساختى و از آفريدگانش انتخاب كردى و براى اجراى فرمان خود
شايستهاش ديدى و طاعت او را به طاعت خود قرين ساختى و نافرمانى او را چون نافرمانى خود شمردى.
به حق آنكه دوستى او را با دوستى خود برابر كردى و دشمنى او را با دشمنى خود
بهم پيوستى، رحمت خود را شامل حال ما گردان مانند آنها كه يكسره
روى به تو آوردند و به پوزش و پشيمانى در پناه تو آمدند
وَ تَوَلَّنِي بِمَا تَتَوَلَّى بِهِ أَهْلَ طَاعَتِكَ وَ الزُّلْفَى لَدَيْكَ وَ الْمَكَانَةِ مِنْكَ .
و با من همان كن كه با مطيعان آگاه و نزديكان بارگاه و ارجمندان صاحب جاه رفتار مىكنى.
وَ تَوَحَّدْنِي بِمَا تَتَوَحَّدُ بِهِ مَنْ وَفَى بِعَهْدِكَ ، وَ أَتْعَبَ نَفْسَهُ فِي ذَاتِكَ ، وَ أَجْهَدَهَا فِي مَرْضَاتِكَ .
و تو خود تنها كفالت من كن، مانند آنها كه پيمان تو را بسر بردند و در راه تو رنج كشيدند و در طلب رضاى تو كوشيدند.
وَ لَا تُؤَاخِذْنِي بِتَفْرِيطِي فِي جَنْبِكَ ، وَ تَعَدِّي طَوْرِي فِي حُدُودِكَ ، وَ مُجَاوَزَةِ أَحْكَامِكَ .
و مرا به كوتاهى در خدمت و اينكه پاى از حد خود فراتر نهادم و نافرمانى كردم مواخذت مكن
وَ لَا تَسْتَدْرِجْنِي بِإِمْلَائِكَ لِي اسْتِدْرَاجَ مَنْ مَنَعَنِي خَيْرَ مَا عِنْدَهُ وَ لَمْ يَشْرَكْكَ فِي حُلُولِ نِعْمَتِهِ بِي .
و بدانگونه كه ستمگران را سرگرم نعمت كردى تا از تو غافل شدند و خير خود را از من دريغ
داشتند و در نعمتهاى تو بر من شريك نبودند مرا سرگرم نعمت مساز.
وَ نَبِّهْنِي مِنْ رَقْدَةِ الْغَافِلِينَ ، وَ سِنَةِ الْمُسْرِفِينَ ، وَ نَعْسَةِ الَْمخْذُولِينَ
و از خواب بيخبران بيدار كن و از غفلت بزهكاران و غنودگى مخذولان هشيار گردان.
وَ خُذْ بِقَلْبِي إِلَى مَا اسْتَعْمَلْتَ بِهِ الْقَانِتِينَ ، وَ اسْتَعْبَدْتَ بِهِ الْمُتَعَبِّدِينَ ، وَ اسْتَنْقَذْتَ بِهِ الْمُتَهَاوِنِينَ .
و دل مرا به كارى برگمار كه پرستندگان را بدان گماشتى و بندگان را بدان
به عبادت واداشتى و كاهلان را بدان نجات بخشيدى.
وَ أَعِذْنِي مِمَّا يُبَاعِدُنِي عَنْكَ ، وَ يَحُولُ بَيْنِي وَ بَيْنَ حَظِّي مِنْكَ ، وَ يَصُدُّنِي عَمَّا أُحَاوِلُ لَدَيْكَ
و مرا پناه ده از هر چه مرا از تو دور كند و ميان من و بهره من از تو حائل شود
و بدانچه اميدوارم نائل نشوم.
وَ سَهِّلْ لِي مَسْلَكَ الْخَيْرَاتِ إِلَيْكَ ، وَ الْمُسَابَقَةَ إِلَيْهَا مِنْ حَيْثُ أَمَرْتَ ، وَ الْمُشَاحَّةَ فِيهَا عَلَى مَا أَرَدْتَ .
و راه خيرات را براى من هموار كن تا چنانكه فرمان تست سوى آنها شتابم
و در آنچه از من خواستهاى كوشش نمايم.
وَ لَا تَمْحَقْنِي فِيمَن تَمْحَقُ مِنَ الْمُسْتَخِفِّينَ بِمَا أَوْعَدْتَ
و مرا در زمرهى آنها كه عذاب تو را سهلانگارند هلاك مكن.
وَ لَا تُهْلِكْنِي مَعَ مَنْ تُهْلِكُ مِنَ الْمُتَعَرِّضِينَ لِمَقْتِكَ
و در جمله آنها كه خود را پيش خشم تو فرامىدارند نابود مساز.
وَ لَا تُتَبِّرْنِي فِيمَنْ تُتَبِّرُ مِنَ الْمُنْحَرِفِينَ عَن سُبُلِکَ
و مانند آنها كه از راه تو منحرف مىشوند در خطر مگذار.
وَ نَجِّنِي مِنْ غَمَرَاتِ الْفِتْنَةِ ، وَ خَلِّصْنِي مِنْ لَهَوَاتِ الْبَلْوَى ، وَ أَجِرْنِي مِنْ أَخْذِ الْإِمْلَاءِ .
و مرا از گرداب بحر فتنه و كام نهنگ بلا رهائى ده و از سرگرمى به نعمت در پناه خود محفوظ دار
وَ حُلْ بَيْنِي وَ بَيْنَ عَدُوٍّ يُضِلُّنِي ، وَ هَوًى يُوبِقُنِي ، وَ مَنْقَصَةٍ تَرْهَقُنِي
و ميان من و دشمنى كه مرا گمراه مىكند جدائى افكن و از آرزوئى كه مرا به هلاكت افكند
دور كن و از هر نقيصه كه مرا افسرده كند نگاهدار.
وَ لَا تُعْرِضْ عَنِّي إِعْرَاضَ مَنْ لَا تَرْضَى عَنْهُ بَعْدَ غَضَبِكَ
و مانند آنها كه گرفتار خشم تو شدند و هرگز از آنان خشنود نمىشوى روى از من مگردان.
.
َّهُمَّ وَ صَلِّ عَلَى أَوْلِيَائِهِمُ الْمُعْتَرِفِينَ بِمَقَامِهِمُ ، الْمُتَّبِعِينَ مَنْهَجَهُمُ ، الْمُقْتَفِينَ آثَارَهُمُ ، الْمُسْتَمْسِكِينَ بِعُرْوَتِهِمُ ، الْمُتَمَسِّكِينَ بِوِلَايَتِهِمُ ،
الْمُؤْتَمِّينَ بِإِمَامَتِهِمُ ، الْمُسَلِّمِينَ لِأَمْرِهِمُ ، الُْمجْتَهِدِينَ فِي طَاعَتِهِمُ ، الْمُنْتَظِرِينَ أَيَّامَهُمُ ، الْمَادِّينَ إِلَيْهِمْ أَعْيُنَهُمُ ،
الصَّلَوَاتِ الْمُبَارَكَاتِ الزَّاكِيَاتِ النَّامِيَاتِ الْغَادِيَاتِ الرَّائِحَاتِ .
خدايا بر دوستان ائمه عليهمالسلام كه مقام آنان را شناختند و به روش آنها رفتند و آثار آنان را پيروى كردند و بدانان پيوستند،
ولايت آنان را دستاويز خود ساختند و پيشوائى آنها را پذيرفتند و فرمان آنها را گردن نهادند و در اطاعت آنها كوشيدند،
در انتظار روزگار دولت آنها نشستند، چشمان خود را سوى آنها دوختند، درودها نثار كن
پاك و فرخنده و برومند هر بامداد و شامگاه.
وَ سَلِّمْ عَلَيْهِمْ وَ عَلَى أَرْوَاحِهِمْ ، وَ اجْمَعْ عَلَى التَّقْوَى أَمْرَهُمْ ، وَ أَصْلِحْ لَهُمْ شُؤُونَهُمْ ، وَ تُبْ عَلَيْهِمْ ، إِنَّكَ أَنْتَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ ،
وَ خَيْرُ الْغَافِرِينَ ، وَ اجْعَلْنَا مَعَهُمْ فِي دَارِ السَّلَامِ بِرَحْمَتِكَ ، يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ .
سلام بر آنها و جانهاى آنها فرست و كار آنها را به پرهيزكارى سامان ده و حال آنها را به صلاح آور و توبهى آنها را بپذيركه توئى
پذيرفتار توبه و مهربان و بهترين آمرزندگان و ما را با آنها در سراى سلامت ماوى ده برحمتك يا ارحم الراحمين.
اللَّهُمَّ هَذَا يَوْمُ عَرَفَةَ يَوْمٌ شَرَّفْتَهُ وَ كَرَّمْتَهُ وَ عَظَّمْتَهُ ، نَشَرْتَ فِيهِ رَحْمَتَكَ ، وَ مَنَنْتَ فِيهِ بِعَفْوِكَ ،
وَ أَجْزَلْتَ فِيهِ عَطِيَّتَكَ ، وَ تَفَضَّلْتَ بِهِ عَلَى عِبَادِكَ .
خدايا اين روز عرفه است كه آن را ارجمند كردى و گرامى و بزرگ داشتى و رحمت خويش را بپراكندى
و به عفو خود بر خلق منت نهادى و عطاياى بزرگ دادى و بندگان را بدان نواختى.
اللَّهُمَّ وَ أَنَا عَبْدُكَ الَّذِي أَنْعَمْتَ عَلَيْهِ قَبْلَ خَلْقِكَ لَهُ وَ بَعْدَ خَلْقِكَ إِيَّاهُ ، فَجَعَلْتَهُ مِمَّنْ هَدَيْتَهُ لِدِينِكَ ، وَ وَفَّقْتَهُ لِحَقِّكَ ،
وَ عَصَمْتَهُ بِحَبْلِكَ ، وَ أَدْخَلْتَهُ فِي حِزْبِكَ ، وَ أَرْشَدْتَهُ لِمُوَالَاةِ أَوْلِيَائِكَ ، وَ مُعَادَاةِ أَعْدَائِكَ .
خدايا من بندهى توام كه پيش از آفرينش و پس از آن بر من انعام كردى، بدين خود راه نمودى و به اداى حق خود توفيق دادى
و به رشتهى عصمت پيوستى و در گروه خود درآوردى و به دوستى دوستان و دشمنى با دشمنان خود هدايت كردى.
ثُمَّ أَمَرْتَهُ فَلَمْ يَأْتَمِرْ ، وَ زَجَرْتَهُ فَلَمْ يَنْزَجِرْ ، وَ نَهَيْتَهُ عَنْ مَعْصِيَتِكَ ، فَخَالَفَ أَمْرَكَ إِلَى نَهْيِكَ ، لَا مُعَانَدَةً لَكَ ، وَ لَا اسْتِكْبَاراً عَلَيْكَ ،
بَلْ دَعَاهُ هَوَاهُ إِلَى مَا زَيَّلْتَهُ وَ إِلَى مَا حَذَّرْتَهُ ، وَ أَعَانَهُ عَلَى ذَلِكَ عَدُوُّ كَ وَ عَدُوُّهُ ، فَأَقْدَمَ عَلَيْهِ عَارِفاً بِوَعِيدِكَ ،
رَاجِياً لِعَفْوِكَ ، وَاثِقاً بِتَجَاوُزِكَ ، وَ كَانَ أَحَقَّ عِبَادِکَ مَعَ مَا مَنَنْتَ عَلَيْهِ أَلَّا يَفْعَلَ .
آنگاه مرا فرمان دادى و اطاعت نكردم و منع كردى و نپذيرفتم و از گناه نهى كردى، از فرمان تو سرباز زدم و به نهى تو دست آلودم،
نه از دشمنى و گردنكشى بلكه خواهش دل مرا سوى كارى كشانيد كه تو مرا از آن دفع كردى و بيم دادى،
و دشمن تو و من مرا بر نافرمانى گستاخ كرد تا دست به گناه آلودم اما به وعيد تو معترف بودم
و به عفو تو اميدوار و بگذشت تو دلگرم داشتم و با آن نعمتهاى تو
سزاوارترين بندگان بودم به گناه ناكردن
وَ هَا أَنَا ذَا بَيْنَ يَدَيْكَ صَاغِراً ذَلِيلًا خَاضِعاً خَاشِعاً خَائِفاً ، مُعْتَرِفاً بِعَظِيمٍ مِنَ الذُّنُوبِ تَحَمَّلْتُهُ ، وَ جَلِيلٍ مِنَ الْخَطَايَا اجْتَرَمْتُهُ ،
مُسْتَجِيراً بِصَفْحِكَ ، لَائِذاً بِرَحْمَتِكَ ، مُوقِناً أَنَّهُ لَا يُجِيرُنِي مِنْكَ مُجِيرٌ ، وَ لَا يَمْنَعُنِي مِنْكَ مَانِعٌ .
اكنون من در حضور توام خوار و زار، سرافكنده، دل افكار، ترسان و به گناه بزرگ خود اقرار دارم كه بار آن را بر دوش گرفتهام
و به نافرمانى سترگى دست آلودهام، به عفو تو پناه آورده و از بخشايش تو زنهار خواهم
و مىدانم كه ديگرى مرا از تو پناه نمىدهد و از عذاب تو مانع نمىشود.
فَعُدْ عَلَيَّ بِمَا تَعُودُ بِهِ عَلَي مَنِ اقْتَرَفَ مِنْ تَغَمُّدِكَ ، وَ جُدْ عَلَيَّ بِمَا تَجُودُ بِهِ عَلَى مَنْ أَلْقَى بِيَدِهِ إِلَيْكَ مِنْ عَفْوِكَ ،
وَ امْنُنْ عَلَيَّ بِمَا لَا يَتَعَاظَمُكَ أَنْ تَمُنَّ بِهِ عَلَي مَنْ أَمَّلَکَ مِنْ غُفْرَانِکَ ،
پس چنانكه بندهى گناهكار را پيوسته به رحمت فرا مىگيرى مرا نيز فراگير و چنانكه بر پناهندگان خود مىبخشى بر من هم ببخش
و به آمرزش خود كه از كس دريغ ندارى و بر آرزومندان خود بدان منت مىنهى، بر من نيز منت نه.
وَ اجْعَلْ لِي فِي هَذَا الْيَوْمِ نَصِيباً أَنَالُ بِهِ حَظّاً مِنْ رِضْوَانِكَ ، وَ لَا تَرُدَّنِي صِفْراً مِمَّا يَنْقَلِبُ بِهِ الْمُتَعَبِّدُونَ لَكَ مِنْ عِبَادِكَ
و در اين روز مرا نصيبى ده كه از خشنودى تو برخوردار گردم. بندگان فرمانبردار از نزد تو سرشار
از نعمت بازمىگردند، مرا با دست تهى باز مگردان.
وَ إِنِّي وَ إِنْ لَمْ أُقَدِّمْ مَا قَدَّمُوهُ مِنَ الصَّالِحَاتِ فَقَدْ قَدَّمْتُ تَوْحِيدَكَ وَ نَفْيَ الْأَضْدَادِ وَ الْأَنْدَادِ وَ الْأَشْبَاهِ عَنْكَ ، وَ أَتَيْتُكَ مِنَ الْأَبْوَابِ الَّتِي
أَمَرْتَ أَنْ تُؤْتَى مِنْهَا ، وَ تَقَرَّبْتُ إِلَيْكَ بِمَا لَا يَقْرُبُ أَحَدٌ مِنْکَ إِلَّا بِالتَّقَرُّبِ بِهِ .
اگر چه من از اعمال نيكوى آنان پيش نياوردم اما تو را به يگانگى شناختم و ضد و مثل و مانند براى تو ثابت نكردم و از همان درها
كه فرمودى سوى تو آمدم و به همان اعمال تقرب جستم كه هر كس قرب تو خواهد به غير آن تقرب نجويد.
ثُمَّ أَتْبَعْتُ ذَلِكَ بِالْإِنَابَةِ إِلَيْكَ ، وَ التَّذَلُّلِ وَ الِاسْتِكَانَةِ لَكَ ، وَ حُسْنِ الظَّنِّ بِكَ ، وَ الثِّقَةِ بِمَا عِنْدَكَ ،
وَ شَفَعْتُهُ بِرَجَائِكَ الَّذِي قَلَّ مَا يَخِيبُ عَلَيْهِ رَاجِيكَ .
با اين حال سوى تو بازگشتم و فروتنى نمودم و زارى كردم و گمان نيك از تو داشتم و به آنچه نزد تست دلگرم بودم
و اميد تو را شفيع خود ساختم كه كم افتد كسى اميدوار تو باشد و نااميد شود.
وَ سَأَلْتُكَ مَسْأَلَةَ الْحَقِيرِ الذَّلِيلِ الْبَائِسِ الْفَقِيرِ الْخَائِفِ الْمُسْتَجِيرِ ، وَ مَعَ ذَلِكَ خِيفَةً وَ تَضَرُّعاً وَ تَعَوُّذاً وَ تَلَوُّذاً ،
لَا مُسْتَطِيلًا بِتَكَبُّرِ الْمُتَكَبِّرِينَ ، وَ لَا مُتَعَالِياً بِدَالَّةِ الْمُطِيعِينَ ، وَ لَا مُسْتَطِيلًا بِشَفَاعَةِ الشَّافِعِينَ .
و به فروتنى و زارى مستمندانه و درويشوار و ترسان پناه به تو آورده از تو سئوال كردم و با دل پر بيم
و لابه و زارى زنهار خواسته پناه جستم نه مانند متكبران سركش و نه مانند
آنها كه به عبادت مىنازند گستاخ و نه به پايمردى شفيعان مغرور.
وَ أَنَا بَعْدُ أَقَلُّ الْأَقَلِّينَ ، وَ أَذَلُّ الْأَذَلِّينَ ، وَ مِثْلُ الذَّرَّةِ أَوْ دُونَهَا ، فَيَا مَنْ لَمْ يُعَاجِلِ الْمُسِيئِينَ ، وَ لَا يَنْدَهُ الْمُتْرَفِينَ ،
وَ يَا مَنْ يَمُنُّ بِإِقَالَةِ الْعَاثِرِينَ ، وَ يَتَفَضَّلُ بِإِنْظَارِ الْخَاطِئِينَ .
من هنوز از هر پستى پستترم و از هر خوارى خوارتر، چون مورى بلكه كمتر از آن. پس اى خدائى كه در كيفر
تباهكاران شتاب نمىفرمائى و فرورفتگان در لذات را ناگهان نمىگيرى و بر لغزندگان به دستگيرى
منت مىنهى و خطاكاران را به فضل خود مهلت مىدهى.
أَنَا الْمُسِيءُ الْمُعْتَرِفُ الْخَاطِىُ الْعَاثِرُ .
بدكردارم و اقرار دارم، و زشت رفتارم و لغزش خورده.
أَنَا الَّذِي أَقْدَمَ عَلَيْكَ مُجْتَرِئاً .
منم كه با تو گستاخى كردم
أَنَا الَّذِي عَصَاكَ مُتَعَمِّداً .
و به عمد نافرمانى نمودم.
أَنَا الَّذِي اسْتَخْفَى مِنْ عِبَادِكَ وَ بَارَزَكَ .
منم كه زشتى خود را از بندگان تو پنهان داشتم و پيش تو هويدا كردم.
أَنَا الَّذِي هَابَ عِبَادَكَ وَ أَمِنَكَ .
منم كه از بندگان تو ترسيدم و از تو ايمن بودم.
أَنَا الَّذِي لَمْ يَرْهَبْ سَطْوَتَكَ ، وَ لَمْ يَخَفْ بَأْسَكَ .
منم كه از هيبت تو بيم نكردم و از خشم تو نهراسيدم.
أَنَا الْجَانِي عَلَى نَفْسِهِ
منم كه بر خويش ستم كردم.
أَنَا الْمُرْتَهَنُ بِبَلِيَّتِهِ .
و در گرو بليه خود ماندم
أَنَا الْقَلِيلُ الْحَيَاءِ .
منم بى شرم.
أَنَا الطَّوِيلُ الْعَنَاءِ .
و منم گرفتار رنج بسيار.
بِحَقِّ مَنِ انْتَجَبْتَ مِنْ خَلْقِكَ ، وَ بِمَنِ اصْطَفَيْتَهُ لِنَفْسِكَ ، بِحَقِّ مَنِ اخْتَرْتَ مِنْ بَرِيَّتِكَ ، وَ مَنِ اجْتَبَيْتَ لِشَأْنِكَ ، بِحَقِّ مَنْ وَصَلْتَ طَاعَتَهُ
بِطَاعَتِكَ ، وَ مَنْ جَعَلْتَ مَعْصِيَتَهُ كَمَعْصِيَتِكَ ، بِحَقِّ مَنْ قَرَنْتَ مُوَالَاتَهُ بِمُوَالَاتِكَ ، وَ مَنْ نُطْتَ مُعَادَاتَهُ بِمُعَادَاتِكَ ،
تَغَمَّدْنِي فِي يَوْمِي هَذَا بِمَا تَتَغَمَّدُ بِهِ مَنْ جَارَ إِلَيْكَ مُتَنَصِّلًا ، وَ عَاذَ بِاسْتِغْفَارِکَ تَائِباً .
به حق آنكه از ميان خلق برگزيدى و به قرب خويش مخصوص ساختى و از آفريدگانش انتخاب كردى و براى اجراى فرمان خود
شايستهاش ديدى و طاعت او را به طاعت خود قرين ساختى و نافرمانى او را چون نافرمانى خود شمردى.
به حق آنكه دوستى او را با دوستى خود برابر كردى و دشمنى او را با دشمنى خود
بهم پيوستى، رحمت خود را شامل حال ما گردان مانند آنها كه يكسره
روى به تو آوردند و به پوزش و پشيمانى در پناه تو آمدند
وَ تَوَلَّنِي بِمَا تَتَوَلَّى بِهِ أَهْلَ طَاعَتِكَ وَ الزُّلْفَى لَدَيْكَ وَ الْمَكَانَةِ مِنْكَ .
و با من همان كن كه با مطيعان آگاه و نزديكان بارگاه و ارجمندان صاحب جاه رفتار مىكنى.
وَ تَوَحَّدْنِي بِمَا تَتَوَحَّدُ بِهِ مَنْ وَفَى بِعَهْدِكَ ، وَ أَتْعَبَ نَفْسَهُ فِي ذَاتِكَ ، وَ أَجْهَدَهَا فِي مَرْضَاتِكَ .
و تو خود تنها كفالت من كن، مانند آنها كه پيمان تو را بسر بردند و در راه تو رنج كشيدند و در طلب رضاى تو كوشيدند.
وَ لَا تُؤَاخِذْنِي بِتَفْرِيطِي فِي جَنْبِكَ ، وَ تَعَدِّي طَوْرِي فِي حُدُودِكَ ، وَ مُجَاوَزَةِ أَحْكَامِكَ .
و مرا به كوتاهى در خدمت و اينكه پاى از حد خود فراتر نهادم و نافرمانى كردم مواخذت مكن
وَ لَا تَسْتَدْرِجْنِي بِإِمْلَائِكَ لِي اسْتِدْرَاجَ مَنْ مَنَعَنِي خَيْرَ مَا عِنْدَهُ وَ لَمْ يَشْرَكْكَ فِي حُلُولِ نِعْمَتِهِ بِي .
و بدانگونه كه ستمگران را سرگرم نعمت كردى تا از تو غافل شدند و خير خود را از من دريغ
داشتند و در نعمتهاى تو بر من شريك نبودند مرا سرگرم نعمت مساز.
وَ نَبِّهْنِي مِنْ رَقْدَةِ الْغَافِلِينَ ، وَ سِنَةِ الْمُسْرِفِينَ ، وَ نَعْسَةِ الَْمخْذُولِينَ
و از خواب بيخبران بيدار كن و از غفلت بزهكاران و غنودگى مخذولان هشيار گردان.
وَ خُذْ بِقَلْبِي إِلَى مَا اسْتَعْمَلْتَ بِهِ الْقَانِتِينَ ، وَ اسْتَعْبَدْتَ بِهِ الْمُتَعَبِّدِينَ ، وَ اسْتَنْقَذْتَ بِهِ الْمُتَهَاوِنِينَ .
و دل مرا به كارى برگمار كه پرستندگان را بدان گماشتى و بندگان را بدان
به عبادت واداشتى و كاهلان را بدان نجات بخشيدى.
وَ أَعِذْنِي مِمَّا يُبَاعِدُنِي عَنْكَ ، وَ يَحُولُ بَيْنِي وَ بَيْنَ حَظِّي مِنْكَ ، وَ يَصُدُّنِي عَمَّا أُحَاوِلُ لَدَيْكَ
و مرا پناه ده از هر چه مرا از تو دور كند و ميان من و بهره من از تو حائل شود
و بدانچه اميدوارم نائل نشوم.
وَ سَهِّلْ لِي مَسْلَكَ الْخَيْرَاتِ إِلَيْكَ ، وَ الْمُسَابَقَةَ إِلَيْهَا مِنْ حَيْثُ أَمَرْتَ ، وَ الْمُشَاحَّةَ فِيهَا عَلَى مَا أَرَدْتَ .
و راه خيرات را براى من هموار كن تا چنانكه فرمان تست سوى آنها شتابم
و در آنچه از من خواستهاى كوشش نمايم.
وَ لَا تَمْحَقْنِي فِيمَن تَمْحَقُ مِنَ الْمُسْتَخِفِّينَ بِمَا أَوْعَدْتَ
و مرا در زمرهى آنها كه عذاب تو را سهلانگارند هلاك مكن.
وَ لَا تُهْلِكْنِي مَعَ مَنْ تُهْلِكُ مِنَ الْمُتَعَرِّضِينَ لِمَقْتِكَ
و در جمله آنها كه خود را پيش خشم تو فرامىدارند نابود مساز.
وَ لَا تُتَبِّرْنِي فِيمَنْ تُتَبِّرُ مِنَ الْمُنْحَرِفِينَ عَن سُبُلِکَ
و مانند آنها كه از راه تو منحرف مىشوند در خطر مگذار.
وَ نَجِّنِي مِنْ غَمَرَاتِ الْفِتْنَةِ ، وَ خَلِّصْنِي مِنْ لَهَوَاتِ الْبَلْوَى ، وَ أَجِرْنِي مِنْ أَخْذِ الْإِمْلَاءِ .
و مرا از گرداب بحر فتنه و كام نهنگ بلا رهائى ده و از سرگرمى به نعمت در پناه خود محفوظ دار
وَ حُلْ بَيْنِي وَ بَيْنَ عَدُوٍّ يُضِلُّنِي ، وَ هَوًى يُوبِقُنِي ، وَ مَنْقَصَةٍ تَرْهَقُنِي
و ميان من و دشمنى كه مرا گمراه مىكند جدائى افكن و از آرزوئى كه مرا به هلاكت افكند
دور كن و از هر نقيصه كه مرا افسرده كند نگاهدار.
وَ لَا تُعْرِضْ عَنِّي إِعْرَاضَ مَنْ لَا تَرْضَى عَنْهُ بَعْدَ غَضَبِكَ
و مانند آنها كه گرفتار خشم تو شدند و هرگز از آنان خشنود نمىشوى روى از من مگردان.
.
-
- پست: 1950
- تاریخ عضویت: جمعه ۲۳ شهریور ۱۳۸۶, ۲:۵۷ ق.ظ
- سپاسهای ارسالی: 2988 بار
- سپاسهای دریافتی: 5531 بار
- تماس:
ادامه دعاي 47 : « دعاي امام (ع) در روز عرفه »
.
َ لَا تُؤْيِسْنِي مِنَ الْأَمَلِ فِيكَ فَيَغْلِبَ عَلَيَّ الْقُنُوطُ مِنْ رَحْمَتِكَ
از اميد به خود نااميدم نكن، كه نااميدى از رحمتت بر من چيره شود.
َ لَا تَمْنِحْنِي بِمَا لَا طَاقَةَ لِي بِهِ فَتَبْهَظَنِي مِمَّا تُحَمِّلُنِيهِ مِنْ فَضْلِ مَحَبَّتِكَ .
آنچه طاقتش را ندارم به من نبخش، كه پشتم را از بار گران دوستىات كه بر دوشم گذاردهاى، بشكنى.
َ لَا تُرْسِلْنِي مِنْ يَدِكَ إِرْسَالَ مَنْ لَا خَيْرَ فِيهِ ، وَ لَا حَاجَةَ بِكَ إِلَيْهِ ، وَ لَا إِنَابَةَ لَهُ
و مرا از نزد خود رها نكن همانند رها كردن كسى كه در او خيرى نيست و تو را با او كارى نيست و بازگشتى براى او وجود ندارد.
وَ لَا تَرْمِ بِي رَمْيَ مَنْ سَقَطَ مِنْ عَيْنِ رِعَايَتِكَ ، وَ مَنِ اشْتَمَلَ عَلَيْهِ الْخِزْيُ مِنْ عِنْدِكَ ، بَلْ خُذْ بِيَدِي مِنْ سَقْطَةِ الْمُتَرَدِّينَ ،
وَ وَهْلَةِ الْمُتَعَسِّفِينَ ، وَ زَلَّةِ الْمَغْرُورِينَ ، وَ وَرْطَةِ الْهَالِكِينَ .
و مرا دور نينداز همانند دور انداختن كسى كه از چشم مراقبت تو افتاده و كسى كه از جانب تو خوارى او را شامل شده.
بلكه از سقوط پرتشدگان و وحشت گمراهان و لغزش فريفتگان و گرداب هلاكشدگان دستم را بگير (نجاتم ده).
وَ عَافِنِي مِمَّا ابْتَلَيْتَ بِهِ طَبَقَاتِ عَبِيدِكَ وَ إِمَائِكَ ، وَ بَلِّغْنِي مَبَالِغَ مَنْ عُنِيتَ بِهِ ، وَ أَنْعَمْتَ عَلَيْهِ ، وَ رَضِيتَ عَنْهُ ،
فَأَعَشْتَهُ حَمِيداً ، وَ تَوَفَّيْتَهُ سَعِيداً
و مرا از آنچه طبقات (مختلف) غلامان و كنيزانت را به آن مبتلا نمودهاى، عافيت بخش و مرا به درجات كسى رسان كه به او عنايت
داشتهاى و به او نعمت دادهاى و از او خوشنود گشتهاى پس بدين سبب او را ستوده، زندهداشته و نيكبخت ميراندهاى.
وَ طَوِّقْنِي طَوْقَ الْإِقْلَاعِ عَمَّا يُحْبِطُ الْحَسَنَاتِ ، وَ يَذْهَبُ بِالْبَرَكَاتِ
و طوقِ دست برداشتن از آنچه نيكىها را باطل كرده و بركتها را از بين مىبرد، به گردنم انداز.
وَ أَشْعِرْ قَلْبِيَ الِازْدِجَارَ عَنْ قَبَائِحِ السَّيِّئَاتِ ، وَ فَوَاضِحِ الْحَوْبَاتِ .
و دلم را به خوددارى از بدىهاى زشت و نافرمانىهاى رسواكننده بپوشان.
وَ لَا تَشْغَلْنِي بِمَا لَا أُدْرِكُهُ إِلَّا بِكَ عَمَّا لَا يُرْضِيكَ عَنِّي غَيْرُهُ
و مرا به چيزى كه آن را درنمىيابم، مگر به (كمك) تو، مشغول منما، تا از چيزى كه جز آن تو را از من خوشنود نمىكند، باز مانم.
وَ انْزِعْ مِنْ قَلْبِي حُبَّ دُنْيَا دَنِيَّةٍ تَنْهَى عَمَّا عِنْدَكَ ، وَ تَصُدُّ عَنِ ابْتِغَاءِ الْوَسِيلَةِ إِلَيْكَ ، وَ تُذْهِلُ عَنِ التَّقَرُّبِ مِنْکَ .
و دوستى دنياى پست كه از آنچه نزد توست، بازمىدارد و از طلبيدن دستاويز به سوى تو، منع مىكند
و از نزديكى جستن به تو، غافل مىنمايد را از دلم بَر كن.
وَ زَيِّنْ لِيَ التَّفَرُّدَ بِمُنَاجَاتِكَ بِاللَّيْلِ وَ النَّهَارِ
و تنهايى مناجات با خودت را در شب و روز برايم بيارا.
وَ هَبْ لِي عِصْمَةً تُدْنِينِي مِنْ خَشْيَتِكَ ، وَ تَقْطَعُنِي عَنْ رُكُوبِ مَحَارِمِكَ ، وَ تَفُكَّنِي مِنْ أَسْرِ الْعَظَائِمِ .
و به من عصمتى بخش كه مرا به ترس از تو نزديك كند و از انجام دادن حرامت بازم دارد و از بند گناهان بزرگ رهايم سازد.
وَ هَبْ لِيَ التَّطْهِيرَ مِنْ دَنَسِ الْعِصْيَانِ ، وَ أَذْهِبْ عَنِّي دَرَنَ الْخَطَايَا ، وَ سَرْبِلْنِي بِسِرْبَالِ عَافِيَتِكَ ، وَ رَدِّنِي رِدَاءَ مُعَافَاتِكَ ،
وَ جَلِّلْنِي سَوَابِغَ نَعْمَائِكَ ، وَ ظَاهِرْ لَدَيَّ فَضْلَكَ وَ طَوْلَكَ
و پاك گشتن از چركى گناه را به من ببخش و آلودگىِ خطاها را از من ببَر و لباس عافيت خود را به من بپوشان و رداى تندرستىات
را بر تنم كن و مرا به نعمتهاى گسترده خود فراپوش و فضل و بخشش خود را بر من پيوسته گردان.
وَ أَيِّدْنِي بِتَوْفِيقِكَ وَ تَسْدِيدِكَ ، وَ أَعِنِّي عَلَى صَالِحِ النِّيَّةِ ، وَ مَرْضِيِّ الْقَوْلِ ، وَ مُسْتَحْسَنِ الْعَمَلِ ،
وَ لَا تَكِلْنِي إِلَى حَوْلِي وَ قُوَّتِي دُونَ حَوْلِكَ وَ قُوَّتِكَ .
و مرا به توفيق و راهنمايىات، نيرو ده و بر (داشتن) نيّت صالح و گفتار پسنديده و كردار نيكو يارىام فرما و مرا به توانايى
و نيروى خودم بدون توانايى و نيروى خودت وامگذار.
وَ لَا تُخْزِنِي يَوْمَ تَبْعَثُنِي لِلِقَائِكَ ، وَ لَا تَفْضَحْنِي بَيْنَ يَدَيْ أَوْلِيَائِكَ ، وَ لَا تُنْسِنِي ذِكْرَكَ ، وَ لَا تُذْهِبْ عَنِّي شُكْرَكَ ، بَلْ أَلْزِمْنِيهِ
فِي أَحْوَالِ السَّهْوِ عِنْدَ غَفَلَاتِ الْجَاهِلِينَ لآِلْائِكَ ، وَ أَوْزِعْنِي أَنْ أُثْنِيَ بِمَا أَوْلَيْتَنِيهِ ، وَ أَعْتَرِفَ بِمَا أَسْدَيْتَهُ إِلَيَّ .
و روزى كه مرا براى ديدارت برمىانگيزى، خوارم نساز و در برابر دوستانت رسوايم نگردان و ياد خود را از خاطرم نبر و شكرگزاريت را از من نگير.
بلكه آن را هميشه در حالات بىتوجّهى، هنگام فراموشىهاى نادانان به نعمتهايت، با من همراه گردان و به من الهام كن
كه به خاطر آنچه به من دادهاى، ثنا (ى تو را) گويم و به آنچه به من عنايت نمودهاى، اعتراف نمايم.
وَ اجْعَلْ رَغْبَتِي إِلَيْكَ فَوْقَ رَغْبَةِ الرَّاغِبِينَ ، وَ حَمْدِي إِيَّاكَ فَوْقَ حَمْدِ الْحَامِدِينَ
و رغبت مرا به سوى خود، بالاتر از رغبتِ همه راغبان و سپاسگزارىام را در حقّ خودت، بالاتر از سپاسِ همه سپاسگزاران قرار ده.
وَ لَا تَخْذُلْنِي عِنْدَ فَاقَتِي إِلَيْكَ ، وَ لَا تُهْلِكْنِي بِمَا . أَسْدَيْتُهُ إِلَيْكَ ، وَ لَا تَجْبَهْنِي بِمَا جَبَهْتَ بِهِ الْمُعَانِدِينَ لَكَ ، فَإِنِّي لَكَ مُسَلِّمٌ ،
أَعْلَمُ أَنَّ الْحُجَّةَ لَكَ ، وَ أَنَّكَ أَوْلَى بِالْفَضْلِ ، وَ أَعْوَدُ بِالْإِحْسَانِ ، وَ أَهْلُ التَّقْوَى ، وَ أَهْلُ الْمَغْفِرَةِ ،
وَ أَنَّكَ بِأَنْ تَعْفُوَ أَوْلَى مِنْكَ بِأَنْ تُعَاقِبَ ، وَ أَنَّكَ بِأَنْ تَسْتُرَ أَقْرَبُ مِنْكَ إِلَى أَنْ تَشْهَرَ .
و هنگام نيازمندىام به سويت خوارم نساز و به وسيله آنچه به سوى تو آوردهام، مرا هلاك نكن. و همانگونه كه دست رد بر پيشانى
ستيزهجويان با خود زدهاى، دست رد بر پيشانىام نزن. همانا من فرمانبردار تو هستم. مىدانم دليل روشن از آنِ توست و به
بخششْ سزاوارتر و به احسانْ بخشندهتر هستى و شايستهاى كه از تو بترسند و سزاوارى كه بيامرزى و به درستى
كه تو به بخشايش شايستهترى تا اينكه كيفر كنى. و به پردهپوشى نزديكترى تا اينكه آشكار سازى.
فَأَحْيِنِي حَيَاةً طَيِّبَةً تَنْتَظِمُ بِمَا أُرِيدُ ، وَ تَبْلُغُ مَا أُحِبُّ مِنْ حَيْثُ لَا آتِي مَا تَكْرَهُ ، وَ لَا أَرْتَكِبُ مَا نَهَيْتَ عَنْهُ ،
وَ أَمِتْنِي مَيتَةَ مَنْ يَسْعَى نُورُهُ بَيْنَ يَدَيْهِ وَ عَنْ يَمِينِهِ .
پس مرا به حياتى پاكيزه زنده دار، كه آنچه مىخواهم فراهم گردد و به آنچه دوست دارم پايان يابد. در صورتى كه آنچه را نمىپسندى،
انجام ندهم و آنچه را نهى نمودهاى، مرتكب نشوم و مرا بميران، همچون مردن كسى كه روشنايىاش
در پيش رويش و از سمت راستش در حركت است.
وَ ذَلِّلْنِي بَيْنَ يَدَيْكَ ، وَ أَعِزَّنِي عِنْدَ خَلْقِكَ ، وَ ضَعْنِي إِذَا خَلَوْتُ بِكَ ، وَ ارْفَعْنِي بَيْنَ عِبَادِكَ ،
وَ أَغْنِنِي عَمَّنْ هُوَ غَنِيٌّ عَنِّي ، وَ زِدْنِي إِلَيْكَ فَاقَةً وَ فَقْراً .
و مرا در پيشگاهت ذليل كن و در نزد آفريدگانت عزيز دار و چون با تو خلوت كردم، مرا فروتن گردان و مرا در ميان بندگانت سربلند فرما
و از كسى كه از من بىنياز است، بىنيازم گردان و بر فقر و نيازم به درگاهت بيفزا.
وَ أَعِذْنِي مِنْ شَمَاتَةِ الْأَعْدَاءِ ، وَ مِنْ حُلُولِ الْبَلَاءِ ، وَ مِنَ الذُّلِّ وَ الْعَنَاءِ ، تَغَمَّدْنِي فِيما اطَّلَعْتَ عَلَيْهِ مِنِّي بِمَا يَتَغَمَّدُ بِهِ الْقَادِرُ
عَلَى الْبَطْشِ لَوْ لَا حِلْمُهُ ، وَ الآْخِذُ عَلَى الْجَرِيرَةِ لَوْ لَا أَنَاتُهُ
و مرا از سرزنش دشمنان و از فرود آمدن بلا و از خوارى و سختى پناه ده. مرا در آنچه بر آن از من آگاهى بپوشان، آنگونه كه مىپوشاند
قادر بر سختگيرى، (و) اگر بردبارىاش نبود (خطاها را ظاهر مىكرد) و (مانند) كيفركننده بر گناه، (كه) اگر شكيبايىاش نبود (كيفر مىداد).
وَ إِذَا أَرَدْتَ بِقَوْمٍ فِتْنَةً أَوْ سُوءاً فَنَجِّنِي مِنْهَا لِوَاذاً بِكَ ، وَ إِذْ لَمْ تُقِمْنِي مَقَامَ فَضِيحَةٍ فِي دُنْيَاكَ فَلَا تُقِمْنِي مِثْلَهُ فِي آخِرَتِكَ
و هرگاه خواستى به قومى، عذابى يا بدىاى (فروفرستى)، پس مرا كه به تو پناه بردهام، نجات ده و حال آنكه مرا در دنيايت در مقام
رسوايى بهپا نداشتى، پس مانند آن در آخرتت (در مقام رسوايى) مرا بهپا ندار.
وَ اشْفَعْ لِي أَوَائِلَ مِنَنِكَ بِأَوَاخِرِهَا ، وَ قَدِيمَ فَوَائِدِكَ بِحَوَادِثِهَا ، وَ لَا تَمْدُدْ لِي مَدّاً يَقْسُو مَعَهُ قَلْبِي ، وَ لَا تَقْرَعْنِي قَارِعَةً يَذْهَبُ لَهَا بَهَائِي ،
وَ لَا تَسُمْنِي خَسِيسَةً يَصْغُرُ لَهَا قَدْرِي وَ لَا نَقِيصَةً يُجْهَلُ مِنْ أَجْلِهَا مَكَانِي .
و براى من اولين نعمتهايت را، با آخِرين آن و سودهاى ديرينت را، با تازههاى آن توأم ساز و مرا عمر طولانى كه با آن سنگدل شوم،
نده. و بر من مصيبت بزرگى كه با آن، آبرويم از بين برود، وارد نكن و پستىاى را كه با آن، مرتبهام خُرد گردد،
دچارم مساز و عيبى را كه به خاطر آن، منزلتم دانسته نشود، بر من ثابت نگردان.
وَ لَا تَرُعْنِي رَوْعَةً أُبْلِسُ بِهَا ، وَ لَا خِيفَةً أُوجِسُ دُونَهَا ، اجْعَلْ هَيْبَتِي فِي وَعِيدِكَ ، وَ حَذَرِي مِنْ إِعْذَارِكَ وَ إِنْذَارِكَ ، وَ رَهْبَتِي عِنْد تِلَاوَةِ آيَاتِكَ .
و مرا چنان وحشت نده كه نااميد گردم. و چنان بيم نده كه هميشه هراسان باشم. (بلكه) هراس مرا در تهديدهايت،
و بيم مرا از مهلت دادنها و ترساندنهايت، و هول مرا هنگام تلاوت آيات خود، قرار ده.
وَ اعْمُرْ لَيْلِي بِإِيقَاظِي فِيهِ لِعِبَادَتِكَ ، وَ تَفَرُّدِي بِالتَّهَجُّدِ لَكَ ، وَ تَجَرُّدِي بِسُكُونِي إِلَيْكَ ، وَ إِنْزَالِ حَوَائِجِي بِكَ ،
وَ مُنَازَلَتِي إِيَّاكَ فِي فَكَاكِ رَقَبَتِي مِنْ نَارِكَ ، وَ إِجَارَتِي مِمَا فِيهِ أَهْلُهَا مِنْ عَذَابِکَ .
و شبم را با بيدار ساختنم براى بندگىات، و تنها بودنم به شبزندهدارى براى تو، و كوشش كردنم براى خو گرفتن با تو
و درخواست نمودن حاجتهايم از تو و رجوع كردن پياپى من بر آزاد ساختنم از آتشت و حفظ نمودنم
از عذابت كه سزاوارش [دوزخيان]، در آن بهسر مىبرد، آباد گردان.
وَ لَا تَذَرْنِي فِي طُغْيَانِي عَامِهاً ، وَ لَا فِي غَمْرَتِي سَاهِياً حَتَّى حِينٍ ، وَ لَا تَجْعَلْنِي عِظَةً لِمَنِ اتَّعَظَ ، وَ لَا نَكَالًا لِمَنِ اعْتَبَرَ ، وَ لَا فِتْنَةً لِمَنْ نَظَرَ ،
وَ لَا تَمْكُرْ بِي فِيمَنْ تَمْكُرُ بِهِ ، وَ لَا تَسْتَبْدِلْ بِي غَيْرِي ، وَ لَا تُغَيِّرْ لِي اسْماً ، وَ لَا تُبَدِّلْ لِي جِسْماً ، وَ لَا تَتَّخِذْنِي هُزُواً لِخَلْقِكَ ،
وَ لَا سُخْرِيّاً لَكَ ، وَ لَا تَبَعاً إِلَّا لِمَرْضَاتِكَ ، وَ لَا مُمْتَهَناً إِلَّا بِالِانْتِقَامِ لَكَ .
و مرا در سركشىام سرگردان و در گرداب غفلتم، تا مدّت زمانى بىخبر رها نكن. و مرا پندِ پندگيران و درس عبرتپذيران و
موجب گمراهىِ بينندگان، قرار نده. و در ميان كسانى كه با آنها مكر مىكنى، با من مكر نكن. و ديگرى را جايگزين من نكن
و نامم را تغيير نده و تنم را دگرگون نكن و مرا سبب خنده آفريدگانت و مسخره خود و جز پيرو خوشنودىات قرار نده
و جز براى انتقام گرفتن براى تو، خدمتگزارم نگردان.
وَ أَوْجِدْنِي بَرْدَ عَفْوِكَ ، وَ حَلَاوَةَ رَحْمَتِكَ وَ رَوْحِكَ وَ رَيْحَانِكَ ، وَ جَنَّةِ نَعِيمِكَ ، وَ أَذِقْنِي طَعْمَ الْفَرَاغِ لِمَا تُحِبُّ بِسَعَةٍ مِنْ سَعَتِكَ ،
وَ الِاجْتِهَادِ فِيما يُزْلِفُ لَدَيْكَ وَ عِنْدَكَ ، وَ أَتْحِفْنِي بِتُحْفَةٍ مِنْ تُحَفَاتِكَ .
و مرا از لذّت بخشايشت و شيرينى رحمتت و آسودگى و آسايش و بهشت پر نعمتت، كامياب گردان و به وسيله گشايشى
از گشايشگرىات، طعم فراغت براى (پرداختن به) آنچه را دوست دارى و (طعم) كوشش را در آنچه (موجب) نزديكى
به پيشگاه تو و درگاه توست، به من بچشان. و تحفهاى از تحفههايت را به من ارمغان ده.
وَ اجْعَلْ تِجَارَتِي رَابِحَةً ، وَ كَرَّتِي غَيْرَ خَاسِرَةٍ ، وَ أَخِفْنِي مَقَامَكَ ، وَ شَوِّقْنِي لِقَاءَكَ ، وَ تُبْ عَلَيَّ تَوْبَةً نَصُوحاً لَا تُبْقِ مَعَهَا
ذُنُوباً صَغِيرَةً وَ لَا كَبِيرَةً ، وَ لَا تَذَرْ مَعَهَا عَلَانِيَةً وَ لَا سَرِيرَةً .
و تجارت (اخروى) مرا سودمند و بازگشتنم (به قيامت) را بىزيان قرار ده. و مرا از مقامت بترسان و به ديدارت مشتاق گردان
و توبهام ده، به توبه خالصى كه با آن گناهان كوچك و بزرگ را باقى نگذاشته و با آن (گناهان) آشكار و نهان را وانگذارى.
وَ انْزَعِ الْغِلَّ مِنْ صَدْرِي لِلْمُؤْمِنِينَ ، وَ اعْطِفْ بِقَلْبِي عَلَى الْخَاشِعِينَ ، وَ كُنْ لِي كَمَا تَكُونُ لِلصَّالِحِينَ ، وَ حَلِّنِي حِلْيَةَ الْمُتَّقِينَ ،
وَ اجْعَلْ لِي لِسَانَ صِدْقٍ فِي الْغَابِرِينَ ، وَ ذِكْراً نَامِياً فِي الآْخِرِينَ ، وَ وَافِ بِي عَرْصَةَ الْأَوَّلِينَ .
و كينه داشتن براى مؤمنان را از سينهام بر كن، و دلم را بر فروتنان مهربان گردان، و با من چنان باش كه با شايستگان هستى،
و مرا به زيور پرهيزكاران بياراى، و براى من ياد نيكو در بازماندگان و آوازه بلند در آيندگان قرار ده،
و مرا به جايگاه (رستاخيز) پيشينيان برسان.
وَ تَمِّمْ سُبُوغَ نِعْمَتِكَ ، عَلَيَّ ، وَ ظَاهِرْ كَرَامَاتِهَا لَدَيَّ ، امْلَأْ مِنْ فَوَائِدِكَ يَدِي ، وَ سُقْ كَرَائِمَ مَوَاهِبِكَ إِلَيَّ ، وَ جَاوِرْ بِيَ الْأَطْيَبِينَ
مِنْ أَوْلِيَائِكَ فِي الْجِنَانِ الَّتِي زَيَّنْتَهَا لِأَصْفِيَائِكَ ، وَ جَلِّلْنِي شَرَائِفَ نِحَلِكَ فِي الْمَقَامَاتِ الْمُعَدَّةِ لِأَحِبَّائِکَ .
و فراخى نعمتت را بر من تمام كن، و كرامتهاى آن را نزد من پيوسته گردان، و دستم را از سودهاى خود پر نما، و بخششهاى گرامىات
را به سوى من روان فرما، و در باغهايى كه آنها را براى برگزيدگانت آراستهاى، مرا با پاكترين دوستانتْ همسايه گردان
، و در مكانهايى كه براى دوستانت آماده كردهاى، به عطاهاى والايت مرا بپوشان.
وَ اجْعَلْ لِي عِنْدَكَ مَقِيلًا آوِي إِلَيْهِ مُطْمَئِنّاً ، وَ مَثَابَةً أَتَبَوَّؤُهَا ، وَ أَقَرُّ عَيْناً ، وَ لَا تُقَايِسْنِي بِعَظِيَماتِ الْجَرَائِرِ ، وَ لَا تُهْلِكْنِي يَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ ،
وَ أَزِلْ عَنِّي كُلَّ شَكٍّ وَ شُبْهَةٍ ، وَ اجْعَلْ لِي فِي الْحَقِّ طَرِيقاً مِنْ كُلِّ رَحْمَةٍ ، وَ أَجْزِلْ لِي قِسَمَ الْمَوَاهِبِ مِنْ نَوَالِكَ ،
وَ وَفِّرْ عَلَيَّ حُظُوظَ الْإِحْسَانِ مِنْ إِفْضَالِكَ .
و برايم نزد خود استراحتگاهى كه آسودهخاطر در آن آرام گيرم، و بازگشتگاهى كه در آن اقامت گزينم و چشم را روشن سازمْ قرار ده،
و مرا با گناهان بزرگ مَسَنج، و در روزى كه پنهانها آشكار مىشود هلاكم نكن، و هر شكّ و شبههاى را از من دور ساز،
و براى من در راستاى حقّ، از هر رحمتى راهى قرار ده، و سهم مرا از بخششها به لطف خود فراوان كن
و نصيب مرا از احسان، به فضل خود فراوان گردان.
وَ اجْعَلْ قَلْبِي وَاثِقاً بِمَا عِنْدَكَ ، وَ هَمِّي مُسْتَفْرَغاً لِمَا هُوَ لَكَ ، وَ اسْتَعْمِلْنِي بِمَا تَسْتَعْمِلُ بِهِ خَالِصَتَكَ ، وَ أَشْرِبْ قَلْبِي عِنْدَ ذُهُولِ
الْعُقُولِ طَاعَتَكَ ، وَ اجْمَعْ لِيَ الْغِنَى وَ الْعَفَافَ وَ الدَّعَةَ وَ الْمُعَافَاةَ وَ الصِّحَّةَ وَ السَّعَةَ وَ الطُّمَأْنِينَةَ وَ الْعَافِيَةَ .
و دلم را به آنچه نزد توست، مطمئن، و قصدم را براى آنچه براى توست، يكسره قرار ده. و مرا به آنچه دوستانت را به آن مىگمارى،
وادار كن و دلم را هنگام غفلتِ عقلها، به طاعت خود سيراب كن و بىنيازى و پاكدامنى و آسايش
و سلامتى و تندرستى و فراخى و آرامش و عافيت را، برايم فراهم ساز.
وَ لَا تُحْبِطْ حَسَنَاتِي بِمَا يَشُوبُهَا مِنْ مَعْصِيَتِكَ ، وَ لَا خَلَوَاتِي بِمَا يَعْرِضُ لِي مِنْ نَزَغَاتِ فِتْنَتِكَ ، وَ صُنْ وَجْهِي عَنِ الطَّلَبِ إِلَى أَحَدٍ
مِنَ الْعَالَمِينَ ، وَ ذُبَّنِي عَنِ الِْتمَاسِ مَا عِنْدَ الْفَاسِقِينَ .
و كارهاى نيك مرا با درآميختن به نافرمانىات، و تنهايىهايم را با آزمايشهاى فسادانگيزت كه برايم آشكار مىشود، باطل نكن
و آبرويم را از درخواست به سوى احدى از جهانيان، حفظ كن و مرا از طلبيدنِ آنچه نزد فاسقان است، باز دار.
وَ لَا تَجْعَلْنِي لِلظَّالِمِينَ ظَهِيراً ، وَ لَا لَهُمْ عَلَى مَحْوِ كِتَابِكَ يَداً وَ نَصِيراً ، وَ حُطْنِي مِنْ حَيْثُ لَا أَعْلَمُ حِيَاطَةً تَقِينِي بِهَا ، وَ افْتَحْ لِي أَبْوَابَ
تَوْبَتِكَ وَ رَحْمَتِكَ وَ رَأْفَتِكَ وَ رِزْقِكَ الْوَاسِعِ ، إِنِّي إِلَيْكَ مِنَ الرَّاغِبِينَ ، وَ أَتْمِمْ لِي إِنْعَامَكَ ، إِنَّكَ خَيْرُ الْمُنْعِمِينَ
و مرا پشتيبان ستمگران و ياور آنان در محو كتاب خود، قرار نده و مرا از جايى كه نمىدانم، احاطه كن. احاطه كردنى كه با آن مرا نگهدارى نمايى.
و درهاى توبه و رحمت و رأفت و روزى فراخت را بر من بگشاى، همانا من از روآورندگان به سوى توام.
و نعمت دادنت را برايم كامل كن، به درستى كه تو بهترين نعمتدهندگانى.
وَ اجْعَلْ بَاقِيَ عُمْرِي فِي الْحَجِّ وَ الْعُمْرَةِ ابْتِغَاءَ وَجْهِكَ ، يَا رَبَّ الْعَالَمِينَ ، وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ
وَ آلِهِ الطَّيِّبِينَ الطَّاهِرِينَ ، وَ السَّلَامُ عَلَيْهِ وَ عَلَيْهِمْ أَبَدَ الآبِدِينَ
و باقى زندگىام را براى رضاى خودت، در حجّ و عمره قرار ده. اى پروردگار جهانيان. و خداوند بر محمّد و خاندانش كه پاك و پاكيزهاند،
درود فرستد و بر او و بر ايشان سلامى هميشگى باد.
.
َ لَا تُؤْيِسْنِي مِنَ الْأَمَلِ فِيكَ فَيَغْلِبَ عَلَيَّ الْقُنُوطُ مِنْ رَحْمَتِكَ
از اميد به خود نااميدم نكن، كه نااميدى از رحمتت بر من چيره شود.
َ لَا تَمْنِحْنِي بِمَا لَا طَاقَةَ لِي بِهِ فَتَبْهَظَنِي مِمَّا تُحَمِّلُنِيهِ مِنْ فَضْلِ مَحَبَّتِكَ .
آنچه طاقتش را ندارم به من نبخش، كه پشتم را از بار گران دوستىات كه بر دوشم گذاردهاى، بشكنى.
َ لَا تُرْسِلْنِي مِنْ يَدِكَ إِرْسَالَ مَنْ لَا خَيْرَ فِيهِ ، وَ لَا حَاجَةَ بِكَ إِلَيْهِ ، وَ لَا إِنَابَةَ لَهُ
و مرا از نزد خود رها نكن همانند رها كردن كسى كه در او خيرى نيست و تو را با او كارى نيست و بازگشتى براى او وجود ندارد.
وَ لَا تَرْمِ بِي رَمْيَ مَنْ سَقَطَ مِنْ عَيْنِ رِعَايَتِكَ ، وَ مَنِ اشْتَمَلَ عَلَيْهِ الْخِزْيُ مِنْ عِنْدِكَ ، بَلْ خُذْ بِيَدِي مِنْ سَقْطَةِ الْمُتَرَدِّينَ ،
وَ وَهْلَةِ الْمُتَعَسِّفِينَ ، وَ زَلَّةِ الْمَغْرُورِينَ ، وَ وَرْطَةِ الْهَالِكِينَ .
و مرا دور نينداز همانند دور انداختن كسى كه از چشم مراقبت تو افتاده و كسى كه از جانب تو خوارى او را شامل شده.
بلكه از سقوط پرتشدگان و وحشت گمراهان و لغزش فريفتگان و گرداب هلاكشدگان دستم را بگير (نجاتم ده).
وَ عَافِنِي مِمَّا ابْتَلَيْتَ بِهِ طَبَقَاتِ عَبِيدِكَ وَ إِمَائِكَ ، وَ بَلِّغْنِي مَبَالِغَ مَنْ عُنِيتَ بِهِ ، وَ أَنْعَمْتَ عَلَيْهِ ، وَ رَضِيتَ عَنْهُ ،
فَأَعَشْتَهُ حَمِيداً ، وَ تَوَفَّيْتَهُ سَعِيداً
و مرا از آنچه طبقات (مختلف) غلامان و كنيزانت را به آن مبتلا نمودهاى، عافيت بخش و مرا به درجات كسى رسان كه به او عنايت
داشتهاى و به او نعمت دادهاى و از او خوشنود گشتهاى پس بدين سبب او را ستوده، زندهداشته و نيكبخت ميراندهاى.
وَ طَوِّقْنِي طَوْقَ الْإِقْلَاعِ عَمَّا يُحْبِطُ الْحَسَنَاتِ ، وَ يَذْهَبُ بِالْبَرَكَاتِ
و طوقِ دست برداشتن از آنچه نيكىها را باطل كرده و بركتها را از بين مىبرد، به گردنم انداز.
وَ أَشْعِرْ قَلْبِيَ الِازْدِجَارَ عَنْ قَبَائِحِ السَّيِّئَاتِ ، وَ فَوَاضِحِ الْحَوْبَاتِ .
و دلم را به خوددارى از بدىهاى زشت و نافرمانىهاى رسواكننده بپوشان.
وَ لَا تَشْغَلْنِي بِمَا لَا أُدْرِكُهُ إِلَّا بِكَ عَمَّا لَا يُرْضِيكَ عَنِّي غَيْرُهُ
و مرا به چيزى كه آن را درنمىيابم، مگر به (كمك) تو، مشغول منما، تا از چيزى كه جز آن تو را از من خوشنود نمىكند، باز مانم.
وَ انْزِعْ مِنْ قَلْبِي حُبَّ دُنْيَا دَنِيَّةٍ تَنْهَى عَمَّا عِنْدَكَ ، وَ تَصُدُّ عَنِ ابْتِغَاءِ الْوَسِيلَةِ إِلَيْكَ ، وَ تُذْهِلُ عَنِ التَّقَرُّبِ مِنْکَ .
و دوستى دنياى پست كه از آنچه نزد توست، بازمىدارد و از طلبيدن دستاويز به سوى تو، منع مىكند
و از نزديكى جستن به تو، غافل مىنمايد را از دلم بَر كن.
وَ زَيِّنْ لِيَ التَّفَرُّدَ بِمُنَاجَاتِكَ بِاللَّيْلِ وَ النَّهَارِ
و تنهايى مناجات با خودت را در شب و روز برايم بيارا.
وَ هَبْ لِي عِصْمَةً تُدْنِينِي مِنْ خَشْيَتِكَ ، وَ تَقْطَعُنِي عَنْ رُكُوبِ مَحَارِمِكَ ، وَ تَفُكَّنِي مِنْ أَسْرِ الْعَظَائِمِ .
و به من عصمتى بخش كه مرا به ترس از تو نزديك كند و از انجام دادن حرامت بازم دارد و از بند گناهان بزرگ رهايم سازد.
وَ هَبْ لِيَ التَّطْهِيرَ مِنْ دَنَسِ الْعِصْيَانِ ، وَ أَذْهِبْ عَنِّي دَرَنَ الْخَطَايَا ، وَ سَرْبِلْنِي بِسِرْبَالِ عَافِيَتِكَ ، وَ رَدِّنِي رِدَاءَ مُعَافَاتِكَ ،
وَ جَلِّلْنِي سَوَابِغَ نَعْمَائِكَ ، وَ ظَاهِرْ لَدَيَّ فَضْلَكَ وَ طَوْلَكَ
و پاك گشتن از چركى گناه را به من ببخش و آلودگىِ خطاها را از من ببَر و لباس عافيت خود را به من بپوشان و رداى تندرستىات
را بر تنم كن و مرا به نعمتهاى گسترده خود فراپوش و فضل و بخشش خود را بر من پيوسته گردان.
وَ أَيِّدْنِي بِتَوْفِيقِكَ وَ تَسْدِيدِكَ ، وَ أَعِنِّي عَلَى صَالِحِ النِّيَّةِ ، وَ مَرْضِيِّ الْقَوْلِ ، وَ مُسْتَحْسَنِ الْعَمَلِ ،
وَ لَا تَكِلْنِي إِلَى حَوْلِي وَ قُوَّتِي دُونَ حَوْلِكَ وَ قُوَّتِكَ .
و مرا به توفيق و راهنمايىات، نيرو ده و بر (داشتن) نيّت صالح و گفتار پسنديده و كردار نيكو يارىام فرما و مرا به توانايى
و نيروى خودم بدون توانايى و نيروى خودت وامگذار.
وَ لَا تُخْزِنِي يَوْمَ تَبْعَثُنِي لِلِقَائِكَ ، وَ لَا تَفْضَحْنِي بَيْنَ يَدَيْ أَوْلِيَائِكَ ، وَ لَا تُنْسِنِي ذِكْرَكَ ، وَ لَا تُذْهِبْ عَنِّي شُكْرَكَ ، بَلْ أَلْزِمْنِيهِ
فِي أَحْوَالِ السَّهْوِ عِنْدَ غَفَلَاتِ الْجَاهِلِينَ لآِلْائِكَ ، وَ أَوْزِعْنِي أَنْ أُثْنِيَ بِمَا أَوْلَيْتَنِيهِ ، وَ أَعْتَرِفَ بِمَا أَسْدَيْتَهُ إِلَيَّ .
و روزى كه مرا براى ديدارت برمىانگيزى، خوارم نساز و در برابر دوستانت رسوايم نگردان و ياد خود را از خاطرم نبر و شكرگزاريت را از من نگير.
بلكه آن را هميشه در حالات بىتوجّهى، هنگام فراموشىهاى نادانان به نعمتهايت، با من همراه گردان و به من الهام كن
كه به خاطر آنچه به من دادهاى، ثنا (ى تو را) گويم و به آنچه به من عنايت نمودهاى، اعتراف نمايم.
وَ اجْعَلْ رَغْبَتِي إِلَيْكَ فَوْقَ رَغْبَةِ الرَّاغِبِينَ ، وَ حَمْدِي إِيَّاكَ فَوْقَ حَمْدِ الْحَامِدِينَ
و رغبت مرا به سوى خود، بالاتر از رغبتِ همه راغبان و سپاسگزارىام را در حقّ خودت، بالاتر از سپاسِ همه سپاسگزاران قرار ده.
وَ لَا تَخْذُلْنِي عِنْدَ فَاقَتِي إِلَيْكَ ، وَ لَا تُهْلِكْنِي بِمَا . أَسْدَيْتُهُ إِلَيْكَ ، وَ لَا تَجْبَهْنِي بِمَا جَبَهْتَ بِهِ الْمُعَانِدِينَ لَكَ ، فَإِنِّي لَكَ مُسَلِّمٌ ،
أَعْلَمُ أَنَّ الْحُجَّةَ لَكَ ، وَ أَنَّكَ أَوْلَى بِالْفَضْلِ ، وَ أَعْوَدُ بِالْإِحْسَانِ ، وَ أَهْلُ التَّقْوَى ، وَ أَهْلُ الْمَغْفِرَةِ ،
وَ أَنَّكَ بِأَنْ تَعْفُوَ أَوْلَى مِنْكَ بِأَنْ تُعَاقِبَ ، وَ أَنَّكَ بِأَنْ تَسْتُرَ أَقْرَبُ مِنْكَ إِلَى أَنْ تَشْهَرَ .
و هنگام نيازمندىام به سويت خوارم نساز و به وسيله آنچه به سوى تو آوردهام، مرا هلاك نكن. و همانگونه كه دست رد بر پيشانى
ستيزهجويان با خود زدهاى، دست رد بر پيشانىام نزن. همانا من فرمانبردار تو هستم. مىدانم دليل روشن از آنِ توست و به
بخششْ سزاوارتر و به احسانْ بخشندهتر هستى و شايستهاى كه از تو بترسند و سزاوارى كه بيامرزى و به درستى
كه تو به بخشايش شايستهترى تا اينكه كيفر كنى. و به پردهپوشى نزديكترى تا اينكه آشكار سازى.
فَأَحْيِنِي حَيَاةً طَيِّبَةً تَنْتَظِمُ بِمَا أُرِيدُ ، وَ تَبْلُغُ مَا أُحِبُّ مِنْ حَيْثُ لَا آتِي مَا تَكْرَهُ ، وَ لَا أَرْتَكِبُ مَا نَهَيْتَ عَنْهُ ،
وَ أَمِتْنِي مَيتَةَ مَنْ يَسْعَى نُورُهُ بَيْنَ يَدَيْهِ وَ عَنْ يَمِينِهِ .
پس مرا به حياتى پاكيزه زنده دار، كه آنچه مىخواهم فراهم گردد و به آنچه دوست دارم پايان يابد. در صورتى كه آنچه را نمىپسندى،
انجام ندهم و آنچه را نهى نمودهاى، مرتكب نشوم و مرا بميران، همچون مردن كسى كه روشنايىاش
در پيش رويش و از سمت راستش در حركت است.
وَ ذَلِّلْنِي بَيْنَ يَدَيْكَ ، وَ أَعِزَّنِي عِنْدَ خَلْقِكَ ، وَ ضَعْنِي إِذَا خَلَوْتُ بِكَ ، وَ ارْفَعْنِي بَيْنَ عِبَادِكَ ،
وَ أَغْنِنِي عَمَّنْ هُوَ غَنِيٌّ عَنِّي ، وَ زِدْنِي إِلَيْكَ فَاقَةً وَ فَقْراً .
و مرا در پيشگاهت ذليل كن و در نزد آفريدگانت عزيز دار و چون با تو خلوت كردم، مرا فروتن گردان و مرا در ميان بندگانت سربلند فرما
و از كسى كه از من بىنياز است، بىنيازم گردان و بر فقر و نيازم به درگاهت بيفزا.
وَ أَعِذْنِي مِنْ شَمَاتَةِ الْأَعْدَاءِ ، وَ مِنْ حُلُولِ الْبَلَاءِ ، وَ مِنَ الذُّلِّ وَ الْعَنَاءِ ، تَغَمَّدْنِي فِيما اطَّلَعْتَ عَلَيْهِ مِنِّي بِمَا يَتَغَمَّدُ بِهِ الْقَادِرُ
عَلَى الْبَطْشِ لَوْ لَا حِلْمُهُ ، وَ الآْخِذُ عَلَى الْجَرِيرَةِ لَوْ لَا أَنَاتُهُ
و مرا از سرزنش دشمنان و از فرود آمدن بلا و از خوارى و سختى پناه ده. مرا در آنچه بر آن از من آگاهى بپوشان، آنگونه كه مىپوشاند
قادر بر سختگيرى، (و) اگر بردبارىاش نبود (خطاها را ظاهر مىكرد) و (مانند) كيفركننده بر گناه، (كه) اگر شكيبايىاش نبود (كيفر مىداد).
وَ إِذَا أَرَدْتَ بِقَوْمٍ فِتْنَةً أَوْ سُوءاً فَنَجِّنِي مِنْهَا لِوَاذاً بِكَ ، وَ إِذْ لَمْ تُقِمْنِي مَقَامَ فَضِيحَةٍ فِي دُنْيَاكَ فَلَا تُقِمْنِي مِثْلَهُ فِي آخِرَتِكَ
و هرگاه خواستى به قومى، عذابى يا بدىاى (فروفرستى)، پس مرا كه به تو پناه بردهام، نجات ده و حال آنكه مرا در دنيايت در مقام
رسوايى بهپا نداشتى، پس مانند آن در آخرتت (در مقام رسوايى) مرا بهپا ندار.
وَ اشْفَعْ لِي أَوَائِلَ مِنَنِكَ بِأَوَاخِرِهَا ، وَ قَدِيمَ فَوَائِدِكَ بِحَوَادِثِهَا ، وَ لَا تَمْدُدْ لِي مَدّاً يَقْسُو مَعَهُ قَلْبِي ، وَ لَا تَقْرَعْنِي قَارِعَةً يَذْهَبُ لَهَا بَهَائِي ،
وَ لَا تَسُمْنِي خَسِيسَةً يَصْغُرُ لَهَا قَدْرِي وَ لَا نَقِيصَةً يُجْهَلُ مِنْ أَجْلِهَا مَكَانِي .
و براى من اولين نعمتهايت را، با آخِرين آن و سودهاى ديرينت را، با تازههاى آن توأم ساز و مرا عمر طولانى كه با آن سنگدل شوم،
نده. و بر من مصيبت بزرگى كه با آن، آبرويم از بين برود، وارد نكن و پستىاى را كه با آن، مرتبهام خُرد گردد،
دچارم مساز و عيبى را كه به خاطر آن، منزلتم دانسته نشود، بر من ثابت نگردان.
وَ لَا تَرُعْنِي رَوْعَةً أُبْلِسُ بِهَا ، وَ لَا خِيفَةً أُوجِسُ دُونَهَا ، اجْعَلْ هَيْبَتِي فِي وَعِيدِكَ ، وَ حَذَرِي مِنْ إِعْذَارِكَ وَ إِنْذَارِكَ ، وَ رَهْبَتِي عِنْد تِلَاوَةِ آيَاتِكَ .
و مرا چنان وحشت نده كه نااميد گردم. و چنان بيم نده كه هميشه هراسان باشم. (بلكه) هراس مرا در تهديدهايت،
و بيم مرا از مهلت دادنها و ترساندنهايت، و هول مرا هنگام تلاوت آيات خود، قرار ده.
وَ اعْمُرْ لَيْلِي بِإِيقَاظِي فِيهِ لِعِبَادَتِكَ ، وَ تَفَرُّدِي بِالتَّهَجُّدِ لَكَ ، وَ تَجَرُّدِي بِسُكُونِي إِلَيْكَ ، وَ إِنْزَالِ حَوَائِجِي بِكَ ،
وَ مُنَازَلَتِي إِيَّاكَ فِي فَكَاكِ رَقَبَتِي مِنْ نَارِكَ ، وَ إِجَارَتِي مِمَا فِيهِ أَهْلُهَا مِنْ عَذَابِکَ .
و شبم را با بيدار ساختنم براى بندگىات، و تنها بودنم به شبزندهدارى براى تو، و كوشش كردنم براى خو گرفتن با تو
و درخواست نمودن حاجتهايم از تو و رجوع كردن پياپى من بر آزاد ساختنم از آتشت و حفظ نمودنم
از عذابت كه سزاوارش [دوزخيان]، در آن بهسر مىبرد، آباد گردان.
وَ لَا تَذَرْنِي فِي طُغْيَانِي عَامِهاً ، وَ لَا فِي غَمْرَتِي سَاهِياً حَتَّى حِينٍ ، وَ لَا تَجْعَلْنِي عِظَةً لِمَنِ اتَّعَظَ ، وَ لَا نَكَالًا لِمَنِ اعْتَبَرَ ، وَ لَا فِتْنَةً لِمَنْ نَظَرَ ،
وَ لَا تَمْكُرْ بِي فِيمَنْ تَمْكُرُ بِهِ ، وَ لَا تَسْتَبْدِلْ بِي غَيْرِي ، وَ لَا تُغَيِّرْ لِي اسْماً ، وَ لَا تُبَدِّلْ لِي جِسْماً ، وَ لَا تَتَّخِذْنِي هُزُواً لِخَلْقِكَ ،
وَ لَا سُخْرِيّاً لَكَ ، وَ لَا تَبَعاً إِلَّا لِمَرْضَاتِكَ ، وَ لَا مُمْتَهَناً إِلَّا بِالِانْتِقَامِ لَكَ .
و مرا در سركشىام سرگردان و در گرداب غفلتم، تا مدّت زمانى بىخبر رها نكن. و مرا پندِ پندگيران و درس عبرتپذيران و
موجب گمراهىِ بينندگان، قرار نده. و در ميان كسانى كه با آنها مكر مىكنى، با من مكر نكن. و ديگرى را جايگزين من نكن
و نامم را تغيير نده و تنم را دگرگون نكن و مرا سبب خنده آفريدگانت و مسخره خود و جز پيرو خوشنودىات قرار نده
و جز براى انتقام گرفتن براى تو، خدمتگزارم نگردان.
وَ أَوْجِدْنِي بَرْدَ عَفْوِكَ ، وَ حَلَاوَةَ رَحْمَتِكَ وَ رَوْحِكَ وَ رَيْحَانِكَ ، وَ جَنَّةِ نَعِيمِكَ ، وَ أَذِقْنِي طَعْمَ الْفَرَاغِ لِمَا تُحِبُّ بِسَعَةٍ مِنْ سَعَتِكَ ،
وَ الِاجْتِهَادِ فِيما يُزْلِفُ لَدَيْكَ وَ عِنْدَكَ ، وَ أَتْحِفْنِي بِتُحْفَةٍ مِنْ تُحَفَاتِكَ .
و مرا از لذّت بخشايشت و شيرينى رحمتت و آسودگى و آسايش و بهشت پر نعمتت، كامياب گردان و به وسيله گشايشى
از گشايشگرىات، طعم فراغت براى (پرداختن به) آنچه را دوست دارى و (طعم) كوشش را در آنچه (موجب) نزديكى
به پيشگاه تو و درگاه توست، به من بچشان. و تحفهاى از تحفههايت را به من ارمغان ده.
وَ اجْعَلْ تِجَارَتِي رَابِحَةً ، وَ كَرَّتِي غَيْرَ خَاسِرَةٍ ، وَ أَخِفْنِي مَقَامَكَ ، وَ شَوِّقْنِي لِقَاءَكَ ، وَ تُبْ عَلَيَّ تَوْبَةً نَصُوحاً لَا تُبْقِ مَعَهَا
ذُنُوباً صَغِيرَةً وَ لَا كَبِيرَةً ، وَ لَا تَذَرْ مَعَهَا عَلَانِيَةً وَ لَا سَرِيرَةً .
و تجارت (اخروى) مرا سودمند و بازگشتنم (به قيامت) را بىزيان قرار ده. و مرا از مقامت بترسان و به ديدارت مشتاق گردان
و توبهام ده، به توبه خالصى كه با آن گناهان كوچك و بزرگ را باقى نگذاشته و با آن (گناهان) آشكار و نهان را وانگذارى.
وَ انْزَعِ الْغِلَّ مِنْ صَدْرِي لِلْمُؤْمِنِينَ ، وَ اعْطِفْ بِقَلْبِي عَلَى الْخَاشِعِينَ ، وَ كُنْ لِي كَمَا تَكُونُ لِلصَّالِحِينَ ، وَ حَلِّنِي حِلْيَةَ الْمُتَّقِينَ ،
وَ اجْعَلْ لِي لِسَانَ صِدْقٍ فِي الْغَابِرِينَ ، وَ ذِكْراً نَامِياً فِي الآْخِرِينَ ، وَ وَافِ بِي عَرْصَةَ الْأَوَّلِينَ .
و كينه داشتن براى مؤمنان را از سينهام بر كن، و دلم را بر فروتنان مهربان گردان، و با من چنان باش كه با شايستگان هستى،
و مرا به زيور پرهيزكاران بياراى، و براى من ياد نيكو در بازماندگان و آوازه بلند در آيندگان قرار ده،
و مرا به جايگاه (رستاخيز) پيشينيان برسان.
وَ تَمِّمْ سُبُوغَ نِعْمَتِكَ ، عَلَيَّ ، وَ ظَاهِرْ كَرَامَاتِهَا لَدَيَّ ، امْلَأْ مِنْ فَوَائِدِكَ يَدِي ، وَ سُقْ كَرَائِمَ مَوَاهِبِكَ إِلَيَّ ، وَ جَاوِرْ بِيَ الْأَطْيَبِينَ
مِنْ أَوْلِيَائِكَ فِي الْجِنَانِ الَّتِي زَيَّنْتَهَا لِأَصْفِيَائِكَ ، وَ جَلِّلْنِي شَرَائِفَ نِحَلِكَ فِي الْمَقَامَاتِ الْمُعَدَّةِ لِأَحِبَّائِکَ .
و فراخى نعمتت را بر من تمام كن، و كرامتهاى آن را نزد من پيوسته گردان، و دستم را از سودهاى خود پر نما، و بخششهاى گرامىات
را به سوى من روان فرما، و در باغهايى كه آنها را براى برگزيدگانت آراستهاى، مرا با پاكترين دوستانتْ همسايه گردان
، و در مكانهايى كه براى دوستانت آماده كردهاى، به عطاهاى والايت مرا بپوشان.
وَ اجْعَلْ لِي عِنْدَكَ مَقِيلًا آوِي إِلَيْهِ مُطْمَئِنّاً ، وَ مَثَابَةً أَتَبَوَّؤُهَا ، وَ أَقَرُّ عَيْناً ، وَ لَا تُقَايِسْنِي بِعَظِيَماتِ الْجَرَائِرِ ، وَ لَا تُهْلِكْنِي يَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ ،
وَ أَزِلْ عَنِّي كُلَّ شَكٍّ وَ شُبْهَةٍ ، وَ اجْعَلْ لِي فِي الْحَقِّ طَرِيقاً مِنْ كُلِّ رَحْمَةٍ ، وَ أَجْزِلْ لِي قِسَمَ الْمَوَاهِبِ مِنْ نَوَالِكَ ،
وَ وَفِّرْ عَلَيَّ حُظُوظَ الْإِحْسَانِ مِنْ إِفْضَالِكَ .
و برايم نزد خود استراحتگاهى كه آسودهخاطر در آن آرام گيرم، و بازگشتگاهى كه در آن اقامت گزينم و چشم را روشن سازمْ قرار ده،
و مرا با گناهان بزرگ مَسَنج، و در روزى كه پنهانها آشكار مىشود هلاكم نكن، و هر شكّ و شبههاى را از من دور ساز،
و براى من در راستاى حقّ، از هر رحمتى راهى قرار ده، و سهم مرا از بخششها به لطف خود فراوان كن
و نصيب مرا از احسان، به فضل خود فراوان گردان.
وَ اجْعَلْ قَلْبِي وَاثِقاً بِمَا عِنْدَكَ ، وَ هَمِّي مُسْتَفْرَغاً لِمَا هُوَ لَكَ ، وَ اسْتَعْمِلْنِي بِمَا تَسْتَعْمِلُ بِهِ خَالِصَتَكَ ، وَ أَشْرِبْ قَلْبِي عِنْدَ ذُهُولِ
الْعُقُولِ طَاعَتَكَ ، وَ اجْمَعْ لِيَ الْغِنَى وَ الْعَفَافَ وَ الدَّعَةَ وَ الْمُعَافَاةَ وَ الصِّحَّةَ وَ السَّعَةَ وَ الطُّمَأْنِينَةَ وَ الْعَافِيَةَ .
و دلم را به آنچه نزد توست، مطمئن، و قصدم را براى آنچه براى توست، يكسره قرار ده. و مرا به آنچه دوستانت را به آن مىگمارى،
وادار كن و دلم را هنگام غفلتِ عقلها، به طاعت خود سيراب كن و بىنيازى و پاكدامنى و آسايش
و سلامتى و تندرستى و فراخى و آرامش و عافيت را، برايم فراهم ساز.
وَ لَا تُحْبِطْ حَسَنَاتِي بِمَا يَشُوبُهَا مِنْ مَعْصِيَتِكَ ، وَ لَا خَلَوَاتِي بِمَا يَعْرِضُ لِي مِنْ نَزَغَاتِ فِتْنَتِكَ ، وَ صُنْ وَجْهِي عَنِ الطَّلَبِ إِلَى أَحَدٍ
مِنَ الْعَالَمِينَ ، وَ ذُبَّنِي عَنِ الِْتمَاسِ مَا عِنْدَ الْفَاسِقِينَ .
و كارهاى نيك مرا با درآميختن به نافرمانىات، و تنهايىهايم را با آزمايشهاى فسادانگيزت كه برايم آشكار مىشود، باطل نكن
و آبرويم را از درخواست به سوى احدى از جهانيان، حفظ كن و مرا از طلبيدنِ آنچه نزد فاسقان است، باز دار.
وَ لَا تَجْعَلْنِي لِلظَّالِمِينَ ظَهِيراً ، وَ لَا لَهُمْ عَلَى مَحْوِ كِتَابِكَ يَداً وَ نَصِيراً ، وَ حُطْنِي مِنْ حَيْثُ لَا أَعْلَمُ حِيَاطَةً تَقِينِي بِهَا ، وَ افْتَحْ لِي أَبْوَابَ
تَوْبَتِكَ وَ رَحْمَتِكَ وَ رَأْفَتِكَ وَ رِزْقِكَ الْوَاسِعِ ، إِنِّي إِلَيْكَ مِنَ الرَّاغِبِينَ ، وَ أَتْمِمْ لِي إِنْعَامَكَ ، إِنَّكَ خَيْرُ الْمُنْعِمِينَ
و مرا پشتيبان ستمگران و ياور آنان در محو كتاب خود، قرار نده و مرا از جايى كه نمىدانم، احاطه كن. احاطه كردنى كه با آن مرا نگهدارى نمايى.
و درهاى توبه و رحمت و رأفت و روزى فراخت را بر من بگشاى، همانا من از روآورندگان به سوى توام.
و نعمت دادنت را برايم كامل كن، به درستى كه تو بهترين نعمتدهندگانى.
وَ اجْعَلْ بَاقِيَ عُمْرِي فِي الْحَجِّ وَ الْعُمْرَةِ ابْتِغَاءَ وَجْهِكَ ، يَا رَبَّ الْعَالَمِينَ ، وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ
وَ آلِهِ الطَّيِّبِينَ الطَّاهِرِينَ ، وَ السَّلَامُ عَلَيْهِ وَ عَلَيْهِمْ أَبَدَ الآبِدِينَ
و باقى زندگىام را براى رضاى خودت، در حجّ و عمره قرار ده. اى پروردگار جهانيان. و خداوند بر محمّد و خاندانش كه پاك و پاكيزهاند،
درود فرستد و بر او و بر ايشان سلامى هميشگى باد.
.