بحث داغ حول مراسم رایج عزاداری برای امام حسین (ع) !

[karbala110]

بسم الله الرحمن الرحیم



توضیحاتی درباره عزاداری

در احادیث اهل بیت علیهم السلام معمولا به نوع از عزاداری توصیه نشده است. و به این صورت فرموده است: شیعتنا خلقوا من فاضل طینتنا بفرحون لفرحنا و یحزنون لحزننا. شیعیان ما از باقی مانده گل ما بوجود آمده اند در شادی ما شاد هستند و در حزن ما محزون هستند. همینطور که میبینید میفرماید که محزون باشید در حزن ما و حضرت مساله حزن ما برای اهل بیت را مساله فطری بیان میکند. حالا چطوری عزادار باشیم؟؟ فقط گریه کنیم؟؟ به سینه بزنیم؟؟ یا زنجیر بزنیم و یا...؟
نگاه کنید یک از مباحث بسیار داغ در علم روانشناسی مساله: .
Nature vs. Nurture
یعنی فطرت و طبیعت انسان در مقابل تجربیات و چیزهایی که کسب میکند. در این علم بحث میشود که بعضی از اعمالی که ما انجام میدهیم برگرفته از فطرت ما هستند. و بعضی اعمالمان را از محیط به وسیله تجربه ( تجربه از آغاز تولد شروع میشود) میگیریم. به عنوان مثال تشکر کردن یک مساله فطری است ولی نوع تشکر کردن بستگی دارد به محیطی که انسانها در آن پرورش میابند. شما در تمام دنیا سیر کنید مشاهد میکنید که تمامی مردم دنیا با هر فرهنگی مساله تشکر در آنها وجود دارد. چون مساله فطری است. و از بدو تولد در وجود آنها نهفته است. ولی انواع تشکر بستگی به اطرافیان و فرهنگشان دارد. به عنوان مثال در کشوری مرسوم است که برای تشکر خم شوند. در کشوری دستشان بر روی سینه بگذارندو.... . در مساله عزاداری هم مساله همین است. مثلا در کشور اتیوپی برای مردگانشان سینه میزنند در کشوری خانواده عزادار تا یک هفته حق خوردن نمک ندارندو... ولی چیزی که میان آنها مشترک است گریه کردن است. چون گریه کردن مساله فطری میباشد. گریه نتیجه فعل و انفعالات فیزیکی است که در بدن انسان بوجود میاید. لهذا ربطی به فرهنگها ندارد و هر انسانی وقتی مصیبتی بر او میرسد گریه میکند. در احادیث ما هم تاکید خیلی زیاد بر روی این مساله گریه شده است. این نوع عزاداری (یعنی گریه کردن) در تمامی انسانها مساوی است و اصلا ربطی به فرهنگها ندارد. حدیثی از اهل بیت را در مورد گریه خدمتتان عرض میکنم.

امام صادق(عليه السلام) فرمود: «كل الجزع و البكاء مكروه سوى الجزع والبكاء على الحسين»;(3) هر گريه اى و مويه اى در مصايب مكروه است مگر گريه بر امام حسين(عليه السلام).
رسول الله فرمودند. : هر چشمی در قیامت گریان است جز چشمی که بر حسین ع گریه کند آن چشم خندان و به نعمتهای بهشتی بشارت داده میشود.


ولی در مورد انواع دیگر عزاداری اهل بیت شیعیان را آزاد گذاشته اند که با توجه با فرهنگ هر مکان و کشوری با توجه به آن این عزاداری برگزار شود. به این حدیث توجه فرمایید.

شیخ طوسی میگوید امام باقر ع وظیفه ما را در روز عاشورا چنین بیان میفرمایند: ان البعید یومی الیه بالسلام و بجتهد فی الدعا علی قاتله و یصلی من بعده رکتین قال ذلک فی صدر النهار قبل ان تزول الشمس ثم لیندب الحسین و لیبکه و یامر من داره ممن لا یتعبه بالبکا علیه و یقیم فی داره المصیبه باظهار الجزع علیه
ترجمه: کسی که در راهی دور قرار دارد جهت زیارت کافی است که به سوی کربلا اشاره نماید و سلام و درود بفرستد و در دعا و نفرین کشندگان شهدای کربلا بکوشد آنگاه دو رکعت نماز بپا دارد باید این اعمال را پیش از زوال خورشید انجام دهد و پس از آن اهل خانه را جمع کند و مجلس عزا برگزار نماید و بر آ« حضرت همگی بگریند.

توجه فرمایید که میفرماید مجلس عزا برقرار کند و گریه کند. یعنی خود مجلس عزاداری یک رسم و رسوماتی دارد و گریه کردن هم جزئی از آن است. حال سوال رسم و رسومات مجلس عزاداری چه هستند؟؟ این رسم و رسومات همینطور که گفتم بستگی به فرهنگها و رسم و رسومات هر کشوری دارد. مثلا در پاکستان رسم که در مراسم عزاداری تابوتی درست میکنند و قبل از سینه زنی دور مجلس میگردانند به یاد ائمه و شهادت ایشان. و نوع سینه زنی آنها با ایرانیان بسیار فرق دارد. در هند بر روی آتش میروند و در ایران علم بلند میکنند. در افغانستان میان دار سینه زنی زنجیر میزند و در ایران در خیابانها همگی زنجیر میزنند. در بروجرد گل میمالند بر سرشان و در عراق و اردبیل و... قمه میزنند. کدام یک درست هستند؟؟ نمیتوان گفت کدام یک درست هستند. همه آنها از مصادیق شعائر حسینی محسوب میشوند. بخطر فرهنگها و رسمهای که در میان هر فرهنگی فرق میکند نوع عزاداری آنها هم فرق میکند. در علم جامعه شناسی مساله ای که مطرح میکنند در مساله فرهنگ این است که نمیتوان گفت این فرهنگ بهتر است از این یکی. چون هر فرهنگی بخاطر شرایط همان منطقه بوجود آمده است. و گفتن اینکه این یک از آن یک برتر و بهتر است حرف بیهوده ایست.




این مقاله ای است که حقیر قبلا نوشته بودم . امیدوارم جواب برخی سوالهای شما را بدهد.
یا علی

[karbala110]

چند لينک مفيد که شامل استفتائات از مراجع درباره عزاداري مي باشد. :

[External Link Removed for Guests]

[External Link Removed for Guests]

[m2008]

با سلام خدمت شما دوستان گرامی
من فقط در این موضوع میخواهم فرمایشی از يکي از مراجع تقلید که در حال حاضر هم در قید حیات هستند را برای شما بزرگواران نقل کنم .

این مرجع عالیقدر میفرمایند : هر قطره اشکی که در سوگ امام حسین علیه السلام جاری میشود آتش دوزخ را خاموش میکند . اما عکس این مطلب نیز صادق است و هراندازه که یک قطره اشک در سوگ ایشان این همه ارزش دارد، به همان نسبت، کم ترین سخنی علیه ایشان و عزاداران حضرت برای گوینده اش زیانبار وخطرناک است. دلسرد کردن عزاداران، مسخره کردن، و کارشکنی در این امر، خطرناک و از هر آتشی سوزنده تر است.

[ASHK HIKAYESI]

حکم اوليه خوردن خاک حرمت است حتی خاک مقدس بقيع و .. اما خدا استثناءاً خوردن تربت ايشان را البته با شرائطی خاص بقصد إستشفاء جايز دانسته است .

میشه بفرمایید کی و کجا چنین فرموده ؟! بار اول هست که می شنوم !

بنابر اين اگر مجتهد نيستيم نبايد در رابطه با هيچ يک از فروعات فقهية هيچ اظهار نظری بکنيم مخصوصا در مسئله ای به اين مهمی و حياتی امام حسين وشعائر ايشان

چرا ؟؟؟؟؟

اگر اظهار نظر ما غلط باشد رد خواهد شد و اگر درست باشد پذیرفته خواهد شد .

به نظر من يکی از دلائل طبل زدن آن هم با اين همه ايجاد هول و حشت اين است که ياد کربلا زنده شود ، آن زمانی آن نامردها به خيام اهلبيت امام حسين عليه السلام حمله کردند که بچه ها از ترس بيرون دويدند و ... آيا همين ترس مواسات با اما حسين عليه السلام نيست آيا زنده داشتن شعائر حسينی که موجب حيات عالم است ارزش اين را ندارد که 1 ساعت يا کمی بيشتر در ترافيک معطل شويم و ديرتر به خانه برسيم آنها از جان و فرزندان گذشتند و ما...

جالبه که خودتون اینجا ابراز نظر شخصی هم کرده اید !!!

بنده به جای اینکه در این مراسم شرکت کنم و ذره ای برای دیگران ایجاد مزاحمت کنم ، سعی میکنم اعمال ، رفتار و گفتار و نیاتم را الهی کنم نه ... فکر کنم اینطوری آن امام از من راضی تر باشد !!! اگر در اشتباهم متذکر شوید !!!

خلاصه ميکنم ما در فقه بحثی داريم به نام «اهم و مهم» اين يعنی جايي که دو حکم شرعی مهم با هم تعارض دارند حتی اگر بسيار مهم باشند اهم را يعنی مهتر را بر مهم ترجيح ميدهند، آيا امکان ندارد مجتهدی بر اين عقيده باشد که اگر حضور هيئات و .. در خيابان ها آن هم با همين اوضاع نباشد، شعائر حسينی به تدريج کمرنگ و کمرنگتر خواهد و در نهايت از بين ميرود و در نتيجه اين عزاداريها را با همين کيفيات را اهم بداند از ناراحت شدن بعضی از اشخاص و ... به نظرم ميرسد عرضم را رسانده باشم

اگر اشتباه نکنم برای عبادت مهمی مثل نماز ، در صورت ذره ای تجاوز به حق دیگران ( برای مثال حتی اگر نخ لباسمان غصبی باشد ) عبادت ما مقبول نخواهد بود ! حال چطور زنده نگه داشتن شعائر حسینی آن هم به این شکل رایج مشکلی ندارد ؟؟؟!!!

در قرآن داریم که خداوند از ظلم به نفس و ظلم به خداوند خواهد گذشت ، اما سوگند خورده که از حق الناس نخواهد گذشت ( نقل به مضمون ) آیا نظر مجتهد بر فرموده ی خداوند پیشی گرفته ؟؟؟!!!

رسول الله فرمودند. : هر چشمی در قیامت گریان است جز چشمی که بر حسین ع گریه کند آن چشم خندان و به نعمتهای بهشتی بشارت داده میشود.

اگر اینطور هست ، پس من بهشتی هستم حتی اگر دستم به هر گناهی آلوده باشد !!!!!

در افغانستان میان دار سینه زنی زنجیر میزند و در ایران در خیابانها همگی زنجیر میزنند. در بروجرد گل میمالند بر سرشان و در عراق و اردبیل و... قمه میزنند. کدام یک درست هستند؟؟ نمیتوان گفت کدام یک درست هستند. همه آنها از مصادیق شعائر حسینی محسوب میشوند. بخطر فرهنگها و رسمهای که در میان هر فرهنگی فرق میکند نوع عزاداری آنها هم فرق میکند. در علم جامعه شناسی مساله ای که مطرح میکنند در مساله فرهنگ این است که نمیتوان گفت این فرهنگ بهتر است از این یکی. چون هر فرهنگی بخاطر شرایط همان منطقه بوجود آمده است. و گفتن اینکه این یک از آن یک برتر و بهتر است حرف بیهوده ایست.

فرهنگ : شیوه های رفتاری رایج در میان مردم یه جامعه برای رفع نیاز های اساسی خود .

فرهنگ : مجموعه ویژگی های رفتاری ، عقیدتی و اکتسابی اعضای یک جامعه ی خاص . ( در آمدی به جامعه شناسی _ بروس کوئن )

سوال : آیا نمیتوان بهترین شیوه را پیدا کرد و تغییر بوجود آورد ؟!

اگر فرهنگ آرمانی و بهتری وجود ندارد ، پس عملا وجود سازمان « آموزش و پرورش » در تمامی جامعه ها که یکی از اهداف مهمش بوجود آوردن دگرگونی های فرهنگی متناسب با زمان هست عملا بیهوده به نظر می رسد !!! هر جامعه ای نیاز هایی دارد ، برای رفع این نیاز ها فرهنگ هست که قسمت اعظم شیوه ی بر طرف ساختن این نیاز ها را مشخص میکند . پس اگر فرهنگ بهتری وجود نداشته باشد ، پس لزومی هم برای تغییر نیست و سازمانی مثل آموزش و پرورش باید به زباله دان برود ... !!!!!

با سلام خدمت شما دوستان گرامی
من فقط در این موضوع میخواهم فرمایشی از يکي از مراجع تقلید که در حال حاضر هم در قید حیات هستند را برای شما بزرگواران نقل کنم .

این مرجع عالیقدر میفرمایند : هر قطره اشکی که در سوگ امام حسین علیه السلام جاری میشود آتش دوزخ را خاموش میکند . اما عکس این مطلب نیز صادق است و هراندازه که یک قطره اشک در سوگ ایشان این همه ارزش دارد، به همان نسبت، کم ترین سخنی علیه ایشان و عزاداران حضرت برای گوینده اش زیانبار وخطرناک است. دلسرد کردن عزاداران، مسخره کردن، و کارشکنی در این امر، خطرناک و از هر آتشی سوزنده تر است.

کم ترین سخنی علیه عزادار ایشان اگر به حق باشد ، بعید میدانم که برای گوینده اش زیانبار باشد !

[karbala110]

بسم الله الرحمن الرحيم
سلام عليکم

در رابطه با اين حديث شريف و احاديث شبيه آن نکاتي را عرض مي کنم:

رسول الله فرمودند. : هر چشمی در قیامت گریان است جز چشمی که بر حسین ع گریه کند آن چشم خندان و به نعمتهای بهشتی بشارت داده میشود.

احاديث به اين مضمون بسيار هستند. بنده براي فهم اين احاديث مثالي را براي شما مي زنم. اگر دکتري بر روي تابلوي مطب خود بنويسد "متخصص امراض قلب" يا مثلا "جراح قلب" و... آيا شما به اين دکتر اعتراض مي کنيد که چرا مرض هاي قلبي را درمان مي کني ؟؟!! يقينا اين طور نيست بلکه از وي تمجيد نيز مي کنيد .
اين روايات نيز دقيقا همين بيان را دارند. اين ها نمي گويند که مردم گناه کنيد و بعد بياييد تا شما را ببخشيم ! بلکه همانند دکتري که مي گويد از ابتلاي به بيماري جلوگيري کنيد ولي اگر مريض شديد بنده شما را درمان مي کنم. دين اسلام نيز به ما مي گويد که از گناه دوري کنيد و حتي نزديک آن نشويد. ولي اگر شيطان و يا هواي نفس شما را گمراه کرد به درگاه اباعبدالله الحسين بياييد. تا به وسيله گريه بر سيدالشهداء از بند گناهان که در واقع امراض روحي هستند خلاصي يابيد.

يعني اثر گريه بر اباعبدالله الحسين عليه السلام آن است که تمامي گناهان را پاک مي کند. و حتي نقل شده است که اگر يک قطره اشک بر سيدالشهداء در جهنم بيافتد . آتش جهنم سرد و خاموش مي کند و...
وليکن نکته اينجاست که ما بايد سعي کنيم تا بعد از گريه بر سيدالشهداء و کسب مقامات روحاني و... اين درجه و مقام را براي خود نگه داريم. متاسفانه چه بسيار از ما شيعيان هستند که بعد از روضه سيدالشهداء دوباره گناه مي کنند و مستحق عذاب مي گردند.

فرموديد: "آیا نمیتوان بهترین شیوه را پیدا کرد و تغییر بوجود آورد "

اتفاقا سوال همين جاست که چه کسي حق دارد تا بگويد شيوه اي که در فرهنگ من اختيار شده بهتر است از فلان فرهنگ است در واقع ملاک و ميزان براي خوب يا بد بودن فرهنگ چيست ؟
البته بعضا يک سري اعمالي که در بعضي فرهنگ ها انجام مي شوند با فطرت انساني و يا وحي الهي سازگاري ندارند. که اين اعمال را به حکم عقل و وحي بايد کنار گذاشت. سخن ما در باب آن اعمالي است که نه فطرت و نه وحي با آن ها مخالفتي دارند.

يا علي

يا علي

[ASHK HIKAYESI]

karbala110, جان !

با استناد به آیات قرآن یاداوری می کنم : از حق الناس گذشته نخواهد شد ...

[KH.I.A.2500]

محمد حسين, عزيز , :
نيمي از حرفهاي شما جواب نبود بلکه جواب تراشي بود . اگر در 1400 سال پيش عده اي ظالم به فرزندان امام حسين ظلم کرده اند و آنها را ترسانده اند , اين دليل نميشود تا ما هم امروز با آزار دادن ديگران و ظلم به مردم بخواهيم تلافي کنيم و ديگران را بترسانيم و ظلم آنها را تکرار کنيم .
هر نظري که فتوا محسوب نميشود و اگر اينطوري حساب کنيم که همه بايد دهانمان را ببنديم تا بلکه فتوا نداده باشيم .
و چرا طرز صحيح عزاداري بايد منجر به محو عزاداري شود ؟ شما به عقلتان مراجعه کنيد و ببينيد بستن راه دهها ماشين در خيابان و آزاردادن ديگران کاري صحيح است ؟ خدا پسندانه است ؟ آيا براي زنده کردن حقي , بايد حق ديگري را پايمال کرد ؟
چرا درست عزاداري کردن را محو عزاداري ميناميم ؟ در مورد اين که شما ميفرماييد ما ديگران را پشت ترافيک نگه داريم تا ديگران کارشان را انجام دهند اين کار حق کشي است نه اهم و مهم . شما اهم و مهم را درست متوجه نشده ايد .
و اينکه بعضي ها از روي خودنمايي طبل ميزنند . من با اين آدمها سر و کار داشتم که حتي سر اينکه طبل را بگيرند يا سنج را با هم دعوا ميکنند .
گويا کارهايي مثل قمه زني از نظر ( من که حق فتوا ندارم ) از نظر مجتهدين ( و خصوصا خدا ) حلال است ؟! که شما اينطور با احتياط در اين مورد صحبت ميکنيد .

[محمد علي]

[align=center]به نام خدا  

با سلام خدمت همه دوستانی که در این بحث شرکت فرموده و پاسخ های خود را ارسال نمودند ؛

با توجه به اینکه این موضوع از فروع دین و زیر مجموعه احکام شرعی می باشد ، اظهار نظر شخصی و بحث های فردی

هم بحث را از مسیر اصلی خارج می کند و هم مشکلی را حل نمی نماید .

هم چنین معیار بحث ، به جای آنکه در مورد «آنچه که هست» و نتیجه گیری در مورد «آنچه که باید باشد» دور بزند ، باید حالت عکس داشته باشد .

لذا با نظر مدیریت محترم سایت ، این موضوع بسته شده ،

و پیشنهاد می شود به سایتی که در زیر آمده توجه فرموده و با انتخاب مرجع مورد نظر خود ، فتوای ایشان را مطالعه فرمایید :

[web][External Link Removed for Guests][/web]