« بسم الله الرَّحمن الرَّحیم »
« فی طلب العفو و رحمت »
« دعاى امام سجاد (ع) در طلب عفو و بخشايش »
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ اكْسِرْ شَهْوَتِي عَنْ كُلِّ مَحْرَمٍ ، وَ ازْوِ حِرْصِي عَنْ كُلِّ مَأْثَمٍ ،
وَ امْنَعْنِي عَنْ أَذَى كُلِّ مُؤْمِنٍ وَ مُؤْمِنَةٍ ، وَ مُسْلِمٍ وَ مُسْلِمَةٍ .
خدايا درود بر محمد و آل او فرست و شهوت مرا از حرام درهم شكن و مرا به گناه بىرغبت گردان
و از آزار هر مرد و زن مومن و مسلمان بازدار.
اللَّهُمَّ وَ أَيُّمَا عَبْدٍ نَالَ مِنِّي مَا حَظَرْتَ عَلَيْهِ ، وَ انْتَهَكَ مِنِّي مَا حَجَزْتَ عَلَيْهِ ، فَمَضَى بِظُلَامَتِي مَيِّتاً ، أَوْ حَصَلَتْ لِي قِبَلَهُ حَيّاً فَاغْفِرْ لَهُ مَا أَلَمَّ بِهِ مِنِّي ،
وَ اعْفُ لَهُ عَمَّا أَدْبَرَ بِهِ عَنِّي ، وَ لَا تَقِفْهُ عَلَى مَا عَنْهُمْ فِيَّ ، وَ لَا تَكْشِفْهُ عَمَّا اكْتَسَبَ بِي ، وَ اجْعَلْ مَا سَمَحْتُ بِهِ مِنَ الْعَفْوِ ارْتَكَبَ ،
وَ تَبَرَّعْتُ بِهِ مِنَ الصَّدَقَةِ عَلَيْهِمْ أَزْکَي صَدَقَاتِ الْمُتَصَدِّقِينَ ، وَ أَعْلَي صِلَاتِ الْمُتَقَرِّبِينَ
خدايا اگر يكى از بندگان تو به ناروا مرا آزرده و آبروى مرا به ناسزا برده و با حق من درگذشته يا زنده است و حق من بر وى باقى،
پس از آنچه دربارهى من كرد درگذر و آنچه از حق من با خود برد بر وى مگير، و كارهائى كه نسبت به من روا داشت
به يادش مياور و آن را پيش چشمش مكش و اين گذشت رايگان و بخشش بىدريغ مرا بىآلايشترين
صدقه و ارجمندترين عطيه گردان كه تصديقدهندگان و قربت كنندگان به مستمندان بخشند.
وَ عَوِّضْنِي مِنْ عَفْوِي عَنْهُمْ عَفْوَكَ ، وَ مِنْ دُعَائِي لَهُمْ رَحْمَتَكَ حَتَّى يَسْعَدَ كُلُّ وَاحِدٍ مِنَّا بِفَضْلِكَ ، وَ يَنْجُوَ كُلٌّ مِنَّا بِمَنِّكَ .
و در عوض عفو من از آنها تو نيز مرا عفو كن و به ازاى دعاى من دربارهى آنها مرا ببخش
تا هر كدام از ما به فضل تو سعادتمند گرديم و به نعمت تو رستگار شويم.
اللَّهُمَّ وَ أَيُّمَا عَبْدٍ مِنْ عَبِيدِكَ أَدْرَكَهُ مِنِّي دَرَكٌ ، أَوْ مَسَّهُ مِنْ نَاحِيَتِي أَذًى ، أَوْ لَحِقَهُ بِي أَوْ بِسَبَبِي ظُلْمٌ فَفُتُّهُ بِحَقِّهِ ،
أَوْ سَبَقْتُهُ بِمَظْلِمَتِهِ ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ أَرْضِهِ عَنِّي مِنْ وُجْدِكَ ، وَ أَوْفِهِ حَقَّهُ مِنْ عِنْدِكَ
خدايا! هر يك از بندگان تو را از من زيان و آسيبى رسيد يا از طرف من آزارى ديد و بدست من يا به سبب من ستمى كشيد
و حق او را پايمال كرده و جورى بر وى روا داشتهام پس درود بر محمد و آل او فرست
و او را به قدرت خود از من خشنود گردان و حق او را از پيش خود بده.
ثُمَّ قِنِي مَا يُوجِبُ لَهُ حُكْمُكَ ، وَ خَلِّصْنِي مِمَّا يَحْكُمُ بِهِ عَدْلُكَ ، فَإِنَّ قُوَّتِي لَا تَسْتَقِلُّ بِنَقِمَتِكَ ، وَ إِنَّ طَاقَتِي لَا تَنْهَضُ بِسُخْطِكَ ،
فَإِنَّكَ إِنْ تُكَافِنِي بِالْحَقِّ تُهْلِكْنِي ، وَ إِلَّا تَغَمَّدْنِي بِرَحْمَتِكَ تُوبِقْنِي .
و مرا از آنچه به حكم تو بايد به او ادا كنم برى گردان و از آنچه مقتضاى عدل تست وارهان، چون تاب تحمل عقاب و طاقت مقاومت خشم
تو را ندارم و اگر مرا به حق پاداش دهى هلاك شوم و اگر بخشايش تو شامل حال من نشود نابود مىگردم.
اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْتَوْهِبُكَ يَا إِلَهِي مَا لَا يُنْقِصُكَ بَذْلُهُ ، وَ أَسْتَحْمِلُكَ ، مَا لَا يَبْهَظُکَ حَمْلُهُ .
خدايا من از تو مىخواهم چيزى به من ببخشى كه از تو نمىكاهد و بارى از من بردارى كه بر تو گران نيايد.
أَسْتَوْهِبُكَ يَا إِلَهِي نَفْسِيَ الَّتِي لَمْ تَخْلُقْهَا لَِتمْتَنِعَ بِهَا مِنْ سُوءٍ ، أَوْ لِتَطَرَّقَ بِهَا إِلَى نَفْعٍ ،
وَ لَكِنْ أَنْشَأْتَهَا إِثْبَاتاً لِقُدْرَتِكَ عَلَى مِثْلِهَا ، وَ احْتِجَاجاً بِهَا عَلَي شَکْلِهَا .
خود مرا ببخش چونكه مرا نيافريدى تا بدست من شرى از خود دور كنى يا سودى به چنگ آرى
بلكه تا بدانند بر چنين آفرينش قدرت دارى و حجت بر امثال من تمام كنى،
وَ أَسْتَحْمِلُكَ مِنْ ذُنُوبِي مَا قَدْ بَهَظَنِي حَمْلُهُ ، وَ أَسْتَعِينُ بِكَ عَلَى مَا قَدْ فَدَحَنِي ثِقْلُهُ .
و از تو مىخواهم بار سنگين گناه كه مرا به ستوه آورده از پشت من بردارى و در گرانى آن كه مرا كوفته است يارى من كنى.
فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ هَبْ لِنَفْسِي عَلَى ظُلْمِهَا نَفْسِي ، وَ وَكِّلْ رَحْمَتَكَ بِاحْتَِمالِ إِصْرِي ،
فَكَمْ قَدْ لَحِقَتْ رَحْمَتُكَ بِالْمُسِيئِينَ ، وَ كَمْ قَدْ شَمِلَ عَفْوُكَ الظَّالِمِينَ .
پس درود بر محمد و آل او فرست و با آنكه من بر خود ستم كردهام مرا ببخش و رحمت خويش را برگمار تا اين بار
از دوش من بردار كه رحمت تو بزهكاران را فراوان دريافته و عفو تو عاصيان را بسيار شامل گرديده است.
فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ اجْعَلْنِي أُسْوَةَ مَنْ قَدْ أَنْهَضْتَهُ بِتَجَاوُزِكَ عَنْ مَصَارِعِ الْخَاطِئِينَ ، وَ خَلَّصْتَهُ بِتَوْفِيقِكَ مِنْ وَرَطَاتِ الُْمجْرِمِينَ ،
فَأَصْبَحَ طَلِيقَ عَفْوِكَ مِنْ إِسَارِ سُخْطِكَ ، وَ عَتِيقَ صُنْعِكَ مِنْ وَثَاقِ عَدْلِكَ .
پس بر محمد و آل او درود فرست و زودتر از هر كس به عفو خود مرا از لغزشگاه برخيزان و به توفيق خود از ورطههاى خطرناك رهائى بخش
و مرا چون ديگر خطاكاران انگار كه از لغزش دست گرفتى و مانند ديگر مجرمان كه از ورطهها نجات دادى
و از بند خشم تو به عفو تو رها شدند و از زندان عدل تو به فضل تو آزاد گشتند.
إِنَّكَ إِنْ تَفْعَلْ ذَلِكَ يَا إِلَهِي تَفْعَلْهُ بِمَنْ لَا يَجْحَدُ اسْتِحْقَاقَ عُقُوبَتِكَ ، وَ لَا يُبَرِّئُ نَفْسَهُ مِنِ اسْتِيجَابِ نَقِمَتِكَ
اگر اين احسان دربارهى من كنى درباره كسى كردهاى كه استحقاق عقوبت تو را انكار نمىكند و خويشتن را از انتقام تو ايمن نمىشمارد.
تَفْعَلْ ذَلِكَ يَا إِلَهِي بِمَنْ خَوْفُهُ مِنْكَ أَكْثَرُ مِنْ طَمَعِهِ فِيكَ ، وَ بِمَنْ يَأْسُهُ مِنَ النَّجَاةِ أَوْكَدُ مِنْ رَجَائِهِ لِلْخَلَاصِ ، لَا أَنْ يَكُونَ يَأْسُهُ قُنُوطاً ،
أَوْ أَنْ يَكُونَ طَمَعُهُ اغْتِرَاراً ، بَلْ لِقِلَّةِ حَسَنَاتِهِ بَيْنَ سَيِّئَاتِهِ ، وَ ضَعْفِ حُجَجِهِ فِي جَمِيعِ تَبِعَاتِهِ
با كسى كه بيمش از اميد بيشتر است و نوميديش از اميد استوارتر اما نه چنان نااميد است كه از لابه و زارى دم فرو بندد،
و طمعش نه چندان كه مغرور شود و گرد طاعت نگردد بلكه حسناتش در ميان سيئات اندك است
و بهانهاش در ارتكاب گناهان ضعيف و نامقبول.
فَأَمَّا أَنْتَ يَا إِلَهِي فَأَهْلٌ أَنْ لَا يَغْتَرَّ بِكَ الصِّدِّيقُونَ ، وَ لَا يَيْأَسَ مِنْكَ الُْمجْرِمُونَ ، لِأَنَّكَ الرَّبُّ الْعَظِيمُ الَّذِي لَا يَمْنَعُ أَحَداً فَضْلَهُ ،
وَ لَا يَسْتَقْصِي مِنْ أَحَدٍ حَقَّهُ .
اما تو اى پروردگار من! سزاوارى كه نيكان به تو مغرور نشوند و گناهكاران نااميد نگردند چون تو خداى بزرگى
كه فضل خود را از هيچكس دريغ ندارى و حق خود را از كسى به استقصا طلب نمىكنى
تَعَالَى ذِكْرُكَ عَنِ الْمَذْكُورِينَ ، وَ تَقَدَّسَتْ أَسْمَاؤُكَ عَنِ الْمَنْسُوبِينَ ، وَ فَشَتْ نِعْمَتُكَ فِي جَمِيعِ الَْمخْلُوقِينَ ،
فَلَكَ الْحَمْدُ عَلَى ذَلِكَ يَا رَبَّ الْعَالَمِينَ
ياد تو از همه چيز بالاتر است و نام تو از نسبت نقص منزه و نعمت تو در همه آفريدگان پراكنده است.
سپاس تو را اى پروردگار عالميان
.