:»»««: اشعار محرّم و امام حسين (ع) :»»««:

[زهـرا]

  

  :»»««: اشعار محرّم و امام حسین (ع) :»»««:  

  


 « آیین »


این خاک،به خون عاشقــان آذین است

این است در این قبیله آیین ، این است



زاین روست که بی سوار برمی گردد

اسب تو که زین و یال آن خونین است





« آن حادثه »


خود را چو ز نسل نور می نامیدند

رفتند و به کوی دوست آرامیــدند



سیراب شدند زان که در اوج عطش

آن حادثـه را ، به شـوق آشامیــدند




مرحوم قیصر امین  

[زهـرا]

  

 « گل سرخ »


ندانم کـار، دیــگرگـــون چـــرا بود؟

ز شرح و و صف ما بیرون چرا بود؟



گل سـرخ ار ز بی آبی شود ، زرد

رخ او در عطش گلگون چـــرا بود؟





« تصویر »


قلم از غم ، دلی بی تاب دارد

که این تصویر از خون قاب دارد



گلوی تشــنه ی خون خدا را

لــب تیـغی ، دریــغا آب دارد 


   

[align=center]مرحوم قیصر امین  

[مائده آسمانی]

 

بسم الله النور


جاده و اسب مهیاست،بیا تا برویم
کربلا منتظر ماست بیا تا برویم

ایستاده ست به تفسیر قیامت زینب
آن سوی واقعه پیداست بیا تا برویم

خاک -درخون خدا - می شکفد می بالد
آسمان،غرق تماشاست بیا تا برویم

تیغ - درمعرکه - می افتد و بر می خیزد
رقص شمشیر چه زیباست، بیا تا برویم

از سراشیبی تردید اگر بر گردیم
عرش،زیر قدم ماست بیا تا برویم

دست عباس، به خونخواهی آب آمده است
آتش معرکه برپاست بیا تا برویم

زره از موج بپوشیم و ردا از طوفان
راه ما، از دل دریاست بیا تا برویم

کاش،ای کاش! که دنیای عطش می فهمید
آب، مهریۀ زهراست بیا تا برویم

چیزی از راه نمانده ست چرا برگردیم
آخر راه، همین جاست بیا تا برویم

فرصتی باشد اگر - باز درین آمد و رفت -
تا همین امشب و فرداست بیا تا برویم 

   

  


----پی نوشت----
شعر از ابولقاسم حسینجانی

[زهـرا]

  

  « دل می تپد برای حسین »


محرم آمد و دل می تپد برای حسیـن

شعار بزم سخن نام دلگشای حسین

[fade]ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ[/fade]

عروج پاک حسیــن است افتخار زمان

و جادوانه ترین عشق با ندای حسین

[fade]ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ[/fade]

نمــاز عشــق چه شیــریــن و باشکــوه بود

اگر چه غرق به خون است دستهای حسین

[fade]ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ[/fade]

شنید نغمه ی تکبیـــر جبرئیــــل حزیــــــن

به سجده گاه ادب گشت همصدای حسین

[fade]ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ[/fade]

ز بردباری خورشید بسی عجیب باشد

که ذره، ذره نگردیــــد در عزای حسین

[fade]ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ[/fade]

صدای شبنم مهتاب با نسیـم سحر

ز شوق بوسه ببارید بر لقای حسین

[fade]ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ[/fade]

ستاره ها همه خاموش در حریم سپهر

ز آه ناله ی طفلان و اقـــربای حسیـــن

[fade]ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ[/fade]

مرام راه حسین است درس مکتب ما

به عاشقان وفـــادار بر ولای حسیــن

[fade]ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ[/fade]

درود بر همــه ی شاهــــدان و جان بازان

علی الخصوص بر سقای با وفای حسین

[fade]ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ[/fade]

بهانه شمـــع بود صـــادقـــانه پـــــروانه

کند به شیوه عشاق جان فدای حسین

[fade]ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ[/fade]

حسین سرچشمه مهر و وفا بود

و نــور دیـــدگان مصــطفـــی بود

[fade]ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ[/fade]

و آن گنجینه شهر مدیـنه

نصیب خاک پاک کربلا بود

[fade]ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ[/fade]

 

[زهـرا]

  
 

« حمله به خیمه ها »



چــــون كــــه سبــــــط مصطفـــــى، در كــــــربــلا

شـــــد بــــــه غــــــــدر اهــــل كوفــــــه، مبــــتلا





ســــى هــــــــــــــزار، از نانجــــيــــبان پلــــيــــد

كــــــــه هــــــــمــــه بــــودنــــد، اتــــباع يــــزيــد





در زمــــيــــن كــــربــــلا، گــــــــــــرد آمــــدنــــد

رو بــــه روى خــــرگــــهــــــــش ، اُردو زدنــــــــد





ابــــن ســــعــــــــد نــــانجــــيــــب و دد شعــــــــار

بــــوديــــش، فــــرمانــــدهى بــــر سى هـــــــــزار





آن پــــليــــــد رجــــــــس و نــــحــــس رو سيــــــاه

كــــرد در فــــرمــــاندهــــى، ديــــنــــش تــــبـــــاه





داد فرمــــان ، عــــصر تاســــوعــــا، ز كــــيـــــــن

حــــمــــلــــه‏ور گــــردنــــد، بــــر ســــالار ديـــــن





پــــس ســپــــاه كــــفــــر، جــــنبـــيدى زجــــاى

حملـــــــه‏ور گـــــــشتنــــد با صــــد هوى و هاى





چــــون صــــداى هــــاى و هـــــو، زينب، شنيد

ســـــــر زخـــــــيمــه كـــــــرد بـــــيرون و بـديد





رفــــت ســــوى خــــيمــــــه ســــبــــط رســــول

ديـــــــد نـــــــور چــــــــــشم زهـــــراى بـــــــتول





گــــفـــــت: اى جــــان بــــرادر، كــــن نــــظــــر

حـــــــمــلـــــــه ايـــــــن قوم كافــــر، را نگــــــر





گــــفت: خــــواهــــر گــــو كــــه عــــباس غيور

يابد اكــنون، او بـــــــه نـــــــزد مـــــن، حــــضور





پــــس بــــفرمــــودى بــــه عــــبــــاس رشيــــد

رو بـــبـــــيـــــن ايـــــــن قــــــوم جـــــبّار پـــلـيد





ايــــن هيــــاهــــو چــــيست و أيـن يورش چرا؟

چيست اين غـــوغا و ايــــــن شـــــورش چـــرا؟





رفــــت عــــباس رشــــيـــــــد و گــــفــــتشــــان

چــــيســـــــت اين غوغــا و دعـــــوا، اى خســان





پاسخــــش گــــفــــتــــند آن قــــوم عــــنـــيــــد

مـــــقصد مــا هســـــــت، بيعـــــت با يــــــزيــــد





بــــازگــــشــــت عــــبــــاس نــــزد آن امـــــــام

پـــــــاسخ آنـــــــان، نـــــــمــــودى او، بـيـــــان





گــــفــــت: يــــك امــــشــــب از ايــــن قـوم دغا

مهلـــــــتى شـايـــــــد بــــگيـــــــرى، بـــــهر ما





تــــا بــــه درگــــــــــاه خـــــــــداى بــــی نيـــــاز

ما بـــــه صــــــبح آريـــــــم امـشب، با نمـــــــاز





بــــاز عــــبــــــــاس عــــلــــمــــدار غــــيـــــور

رفـت و مهلـــــــت خــــواست ، زآن قــوم كفـور





نــــه زعــــعجــــز و نــــه زتــــرس و نــه نـياز

بـــلكـــه از بـهـر دعـــــــا و هـــــــم نمــــــاز





پــــس گــــرفتند مــــهلت آن، عــــبّاد حـــــــــق

در شب عــــــاشـــــــور و بـــــــردنـــــدى سبق





از هــــمه عــــبّاد آن، عــــهـــــــد و زمــــــــان

بلكه از عبّـــــاد أيـــن هفـــــت آســــــمــــــان





بودشـان آن شــــب، هــــمــــه راز و نــــيــــاز

بــا خـــداونــــد قــــديــــــــــــر بـــىنــــيــــاز





"فــــالــــيا" مــــیبــــاش، از اهــــل نــــمــــاز

تــــا شــوى محــــشور تــــو، بــــا اهــــل راز 

[محدثه]

.
[font=Times New Roman] « بسم رب الشهداء و الصّدّیقین »  

 به بازار عـمـل با دست خالـی
من و مهر تو ای مولی المَوالی


مپرس از من که بودم یا که هستم
گــنهکـارم ولـی دل بـر تـو بسـتم


اگــر باشـد گــنـاه عـالَمـیـنـم
چه غم دارم که غمخوار حسینم


مسلمـانان حسـین ، مـادر ندارد
غریب است و کسی بر سر ندارد


ز جـور سـاربـان بـی مـروت
دگر انگشت و انگشتر ندارد


چرا رگ های او پر خاک گشته
مگـر در کــربـلا خـواهـر ندارد


چرا بر سینه اش دشمن نشسته
مگــر تـنـهــا شـده ، یـاور نـدارد


« مگر در کربلا خواهر ندارد »  

[زهـرا]

  

    کار سقایی  


[align=center]اى حرمــت قبــله حاجات ما‏ ياد تو تسبيـــــح و منــاجــــات ما

تاج شهيدان همه عالمـــیدست علـــى، ماه بنى هاشـمى

همقدم قافله سالار عشقساقى عشاق و علمدار عشـــق

سرور و سالار سپاه حسينداده سر و دست به راه حسيــــن

عم امام و اخ و ابن امـــــامحضرت عبـــــاس عليــــه السلام



اى علـــم كفر نگــــــون ساختهپرچـــــــم اســـــلام برافـــــراخته

مكتب تو مكتب عشق و وفاستدرس الفبــاى تو صدق و صفاست

شمع شده، آب شده، سوخـــتهروح ادب را، ادب آمــــــوخــتــــــــه

آب فــرات از ادب تو ست مــــاتموج زند اشـك به چشــــم فــــرات

ياد حسيـــن و لب عطشــــان اوو آن لــــب خشكيــــده طفــــلان او

ساقى كوثر پدرت مرتضى استكار تو سقــــائى كـــرب و بــــلاست

هر كه به دردى بغمى شد دچارگويـــد اگر يكصـــد و سى و ســه بار



اى علم افراشته در عالميـــــناكشـــف يا كاشـــف كرب الحسيــــن

از كـرم و لطف جوابــــش دهى‏تشـــنه اگر آمـــده ، آبــــش دهــــى

چون نهم ماه محـــــرم رسيـــدكار بدانـــــجا كه تو دانـــــى كشيـــــد

از عقب خيـــــمه صدر جــــهانشـاه فـــلك جـــاه مــــلك آشيــــــــان

شمــــــر به آواز تو را زد صــــداگفت كجايــــــند، بنــــــو اختــــــــنــــا(2)

تا برهــــــانند ز هنــــــگامـه‏اتداد نشـــــان خــــط امــــــان نامــــه‏ات

رنگ پــــريــــــد از رخ زيــباى تولـــــرزه بيــــفتاد بر اعضـــــــاى تـــــــو



من به امان باشم و جان جـهاناز دم شمشــيــــــر و سنــــان بى امان

دست تو نگرفت امان نامــــه راتا كه شد از پيــــكر پــــــاكــــــت جــــدا

مزد تو زين سوختن و ســاختندست سپـــــر كردن و ســــر باخــــتن

دست تو شد دست شه لافتىخـــط تو شد خــــــط امــــــام خـــــدا

چــــار امامـى كه تو را ديـده‏انددست علـــم گيـــــــر تو بوسيــــده‏اند

طفل بُــــــــدى، مـــادر والاگهربــــرد تــرا ســـــاحت قـــــدس پــــــدر

چشم خداوند چو دست تو ديدبوســــه زد و اشــــك ز چشمش چكيد



با لب آغشــــته به زهـــــر جـــفابوســــه به دست تو بـــــزد مجتبــــــى

ديد چون در كرب و بلا شاهديــندســــت تــــو افــــــتاد به روى زميـــــن

خم شد و بگذاشت سر ديده‏اشبوســـه بـــزد با لب خشــــكيـــــــده‏اش

حضرت سجـاد هم آن دست پـاكبوســـه زد و كرد نـــــهان زيـــــر خــــاك‏

مطلع شعبـــــان همايـــــــون اثربــــر ادب تو ســـــت دليـــــــلى دگــــر

سوم اين ماه چو نـــــور اميــــــدشعــــشـــعه صبح حسيــــــنى دميـد

چارم اين مه كه پر از عطر و بوستنوبـت ميـــــلاد علمـــــدار اوســــــت



شد بهم آميـــخته از مشرقيــــــننـــــور ابوالفضــــل و شعاع حسيــــن

اى به فــداى سر و جان و تنـــــتويــــــــن ادب آمـــــدن و رفتـــــنـــــت

وقت ولادت قدمــى پشــــت سروقت شهــــــادت قدمـى پــــــيــــشتر

مدح تو اين بس كه شه مـلك جانشــاه شهيـــــــدان و امـــــام زمــــــان

گفت به تو گوهـــــــر والا نــــــژادجـــــــان بــــــــرادر به فـــــــداى تو بـاد

شه چو بقـــــــربان بــــــــرادر رودكيـــــــست «ريـــاضى» كه فدايت شود؟

سيد محمد على رياضى يزدى 

[Labbaik]

 بسم الله الرحمن الرحیم


خوشا از دل نم اشکی فشاندن
به آبی آتش دل را نشاندن

خوشا زان عشقبازان ياد کردن
زبان را زخمه فرياد کردن

خوشا از نی خوشا از سر سرودن
خوشا نی نامه ای ديگر سرودن

نوای نی نوايی آتشين است
بگو از سر بگيرد، دلنشين است

نوای نی نوای بی نوايی است
هوای ناله هايش، نينوايی است

نوای نی دوای هر دل تنگ
شفای خواب گُل، بيماری سنگ

قلم،تصوير جانکاهی است از نی
علم،تمثيل کوتاهی است از نی

خدا چون دست بر لوح و قلم زد
سر او را به خط نی رقم زد

دل نی ناله ها دارد از آن روز
از آن روز است نی را ناله پرسوز

چه رفت آن روز در انديشه نی
که اينسان شد پريشان بيشه نی؟

سری سر مست شور و بی قراری
چو مجنون در هوای نی سواری

پر از عشق نيستان سينه او
غم غربت،غم ديرينه او

غم نی بند بند پيکر اوست
هوای آن نيستان در سر اوست

دلش را با غريبی، آشنايی است
به هم اعضای او وصل از جدايی است

سرش برنی، تنش در قعر گودال
ادب را گه الف گرديد، گه دال

ره نی پيچ و خم بسيار دارد
نوايش زير و بم بسيار دارد

سری برنيزه ای منزل به منزل
به همراهش هزاران کاروان دل

چگونه پا ز گل بردارد اشتر
که با خود باری از سر دارد اشتر؟

گران باری به محمل بود بر نی
نه از سر،باری از دل بود بر نی

چو از جان پيش پای عشق سر داد
سرش بر نی ، نوای عشق سر داد

به روی نيزه و شيرين زبانی !
عجب نبود ز نی شکر فشانی

اگر نی پرده ای ديگر بخواند
نيستان را به آتش می کشاند

سزد گر چشمها در خون نشينند
چو دريا را به روی نيزه بينند

شگفتا بی سرو سامانی عشق!
به روی نيزه سرگردانی عشق!

ز دست عشق در عالم هياهوست
تمام فتنه ها زير سر اوست !
((مرحوم استاد قیصر امین پور))  

[محدثه]

.

[font=Times New Roman] « بسم الله الرَّحمن الرَّحیم »  

 [font=Times New Roman] یا زینب (س)   
[align=center]منـم زینب ، اسیـر کـاروانم
منـم زینب ، سفیـر کشتگـانم


منـم زینب که حق کرد امتحانم
منـم زینب ، کـه ایـّوب زمــانـم


منـم زینب ، که گشتم جاودانه
منـم زینب ، که خوردم تـازیـانه


منـم زینب که از روز ازل تـا زاده ام مــادر
جهان را سر به سر از بهر خود بیت الحَزَن دیدم


خودم دیدم درین وادی که بر عشقم چه ها کردن
پـی انگشتـر ، انگشتـش ز دسـت او جـدا کـردن


خودم دیدم که از سنگ جفا پیشانی اش بشکست
خودم دیـدم کـه شـمـر بـر سـیـنـه اش بنشـست


خودم دیدم که در مقتل گل من دست و پا می زد
لگد بر پهلویش می خورد و زهرا را صدا می  

[زهـرا]

  

 [External Link Removed for Guests]حضرت زینب (س)[External Link Removed for Guests]


[External Link Removed for Guests] [External Link Removed for Guests]


زینب آمد شام را شام غریبان کرد و رفت

گنجی اندر گوشه ویرانه پنهان کرد و رفت

[External Link Removed for Guests] [External Link Removed for Guests]

نوگلـی از گلشـــن دین کرد زیر خاک ، لیـــک

شوره زار شام را همچون گلستان کرد و رفت

[External Link Removed for Guests] [External Link Removed for Guests]

کرد اگر دُرّ ثمینش را در آن ویـرانه ، خاک

دشمن دین خدا را خانه ویران کرد و رفت

[External Link Removed for Guests] [External Link Removed for Guests]

لاله سان زین غم دلِ آن دختِ حیدر گر بسوخت

لیک ، آتش در بنــــــاء آل سفیـــــان کرد و رفت

[External Link Removed for Guests] [External Link Removed for Guests]

لحظه ای شد میهمان رأس حسین بر دخترش

میزبان را میـهمان بر خویش مهمان کرد و رفت

[External Link Removed for Guests] [External Link Removed for Guests]

بلبل از دیــــدار گل ، شــور و نــــوا دارد ولــی

دید این بلبل ، چو آن گل ترک افغان کرد و رفت

[External Link Removed for Guests] [External Link Removed for Guests]

عاشق از هجران دهد جان، لیک آن طفل یتیم

چون به وصل باب نائل شد، بدر جان کرد و رفت

[External Link Removed for Guests] [External Link Removed for Guests]

رفت از داغ پــــدر جانش بـــــرون از تـن ، ولی

عالمی را همچو موی خود پریشان کرد و رفت

[External Link Removed for Guests] [External Link Removed for Guests]

آن گل خندان زهــــرا ، زین جهان پُـــــر زخار

رو سوی باغ جِنان با چشم گریان کرد و رفت

[External Link Removed for Guests] [External Link Removed for Guests]

رنجــــی اندر باغ گیــتی سـالها مانند نوح

نوحه بر آن نوگل شاه شهیدان کرد و رفت

[External Link Removed for Guests] [External Link Removed for Guests]