سوره مبارکه دخان

[محمد علي]

  الله الرحمن الرحیم

سوره مبارکه الدُّخان


ترتیب : سوره 44 ؛

( جزء بیست و پنجم ؛ ص 496)

محل نزول : مکه

آیات :  



بصورت pdf :

[External Link Removed for Guests]


بصورت text نیز در ذیل آمده است :

[محمد علي]

  

[محمد علي]

به نام خداوند بخشنده بخشايشگر

حم (1)

سوگند به اين كتاب روشنگر، (2)

كه ما آن را در شبى پر بركت نازل كرديم; ما همواره انذاركننده بوده‏ايم! (3)

در آن شب هر امرى بر اساس حكمت (الهى) تدبير و جدا مى‏گردد. (4)

(آرى، نزول قرآن) فرمانى بود از سوى ما; ما (محمد (ص) را) فرستاديم! (5)

اينها همه بخاطر رحمتى است از سوى پروردگارت، كه شنونده و داناست! (6)

(همان) پروردگار آسمانها و زمين و آنچه در ميان آنهاست، اگر اهل يقين هستيد! (7)

هيچ معبودى جز او نيست; زنده مى‏كند و مى‏ميراند; او پروردگار شما و پروردگار پدران نخستين شماست! (8)

ولى آنها در شكند و (با حقايق) بازى مى‏كنند. (9)

پس منتظر روزى باش كه آسمان دود آشكارى پديد آورد... (10)

كه همه مردم را فرامى‏گيرد; اين عذاب دردناكى است! (11)

(مى‏گويند: ) پروردگارا! عذاب را از ما برطرف كن كه ايمان مى‏آوريم. (12)

چگونه: و از كجا متذكر مى‏شوند با اينكه رسول روشنگر (با معجزات و منطق روشن) به سراغشان آمد! (13)

سپس از او روى گردان شدند و گفتند: «او تعليم يافته‏اى ديوانه است!» (14)

ما عذاب را كمى برطرف مى‏سازيم، ولى باز به كارهاى خود بازمى‏گرديد! (15)

(ما از آنها انتقام مى‏گيريم) در آن روز كه آنها را با قدرت خواهيم گرفت; آرى ما انتقام گيرنده‏ايم! (16)

ما پيش از اينها قوم فرعون را آزموديم و رسول بزرگوارى به سراغشان آمد، (17)

(و به آنان گفت: امور) بندگان خدا را به من واگذاريد كه من فرستاده امينى براى شما هستم! (18)

و در برابر خداوند تكبر نورزيد كه من براى شما دليل روشنى آورده‏ام! (19)

و من به پروردگار خود و پروردگار شما پناه مى‏برم از اينكه مرا متهم كنيد! (20)

و اگر به من ايمان نمى‏آوريد، از من كناره‏گيرى كنيد (و مانع ايمان آوردن مردم نشويد)! (21)

(آنها هيچ يك از اين پندها را نپذيرفتند، و موسى) به پيشگاه پروردگارش عرضه داشت: اينها قومى مجرمند! (22)

(به او دستور داده شد: ) بندگان مرا شبانه حركت ده كه شما تعقيب مى‏شويد! (23)

(هنگامى كه از دريا گذشتيد) دريا را آرام و گشاده بگذار (و بگذر) كه آنها لشكرى غرق‏شده خواهند بود! (24)

(سرانجام همگى نابود شدند و) چه بسيار باغها و چشمه‏ها كه از خود به جاى گذاشتند، (25)

و زراعتهاو قصرهاى زيبا و گرانقيمت، (26)

و نعمتهاى فراوان ديگر كه در آن (غرق) بودند! (27)

اينچنين بود ماجراى آنان! و ما (اموال و حكومت) اينها را ميراث براى اقوام ديگرى قرار داديم! (28)

نه آسمان بر آنان گريست و نه زمين، و نه به آنها مهلتى داده شد! (29)

ما بنى اسرائيل را از عذاب ذلت‏بار رهايى بخشيديم; (30)

از فرعون كه مردى متكبر و از اسرافكاران بود! (31)

ما آنها را با علم (خويش) بر جهانيان برگزيديم و برترى داديم، (32)

و آياتى (از قدرت خويش) را به آنها داديم كه آزمايش آشكارى در آن بود (ولى آنان كفران كردند و مجازات شدند)! (33)

اينها ( مشركان) مى‏گويند: (34)

«مرگ ما جز همان مرگ اول نيست و هرگز برانگيخته نخواهيم شد! (35)

اگر راست مى‏گوييد پدران ما را (زنده كنيد و) بياوريد (تا گواهى دهند)!» (36)

آيا آنان بهترند يا قوم «تبع‏» و كسانى كه پيش از آنها بودند؟! ما آنان را هلاك كرديم، چرا كه مجرم بودند! (37)

ما آسمانها و زمين و آنچه را كه در ميان اين دو است به بازى (و بى‏هدف) نيافريديم! (38)

ما آن دو را جز بحق نيافريديم; ولى بيشتر آنان نمى‏دانند! (39)

روز جدايى (حق از باطل) وعده‏گاه همه آنهاست! (40)

روزى كه هيچ دوستى كمترين كمكى به دوستش نمى‏كند، و از هيچ‏سو يارى نمى‏شوند; (41)

مگر كسى كه خدا او را مورد رحمت قرار داده، چرا كه او عزيز و رحيم است! (42)

مسلما درخت زقوم... (43)

غذاى گنهكاران است، (44)

همانند فلز گداخته در شكمها مى‏جوشد; (45)

جوششى همچون آب سوزان! (46)

(آنگاه به ماموران دوزخ خطاب مى‏شود: ) اين كافر مجرم را بگيريد و به ميان دوزخ پرتابش كنيد! (47)

سپس بر سر او از عذاب جوشان بريزيد! (48)

(به او گفته مى‏شود: ) بچش كه (به پندار خود) بسيار قدرتمند و محترم بودى! (49)

اين همان چيزى است كه پيوسته در آن ترديد مى‏كرديد! (50)

(ولى) پرهيزگاران در جايگاه امنى قرار دارند، (51)

در ميان باغها و چشمه‏ها; (52)

آنها لباسهايى از حرير نازك و ضخيم مى‏پوشند و در مقابل يكديگر مى‏نشينند; (53)

اينچنين‏اند بهشتيان; و آنها را با «حور العين‏» تزويج مى‏كنيم! (54)

آنها در آنجا هر نوع ميوه‏اى را بخواهند در اختيارشان قرارمى‏گيرد، و در نهايت امنيت به سر مى‏برند! (55)

هرگز مرگى جز همان مرگ اول (كه در دنيا چشيده‏اند) نخواهند چشيد، و خداوند آنها را از عذاب دوزخ حفظ مى‏كند; (56)

اين فضل و بخششى است از سوى پروردگارت، اين همان رستگارى بزرگ است! (57)

ما آن ( قرآن) را بر زبان تو آسان ساختيم، شايد آنان متذكر شوند! (58)

(اما اگر نپذيرفتند) منتظر باش، آنها نيز منتظرند (تو منتظر پيروزى الهى و آنها منتظر عذاب و شكست)! (59)